Wijn proeven bij Ad Bibendum

Zoals jullie ondertussen ongetwijfeld weten, houden we in mijn familie van het goede leven en hoe beter van het leven te profiteren dan met een goed glas wijn. Dus toen mijn broer liet weten dat Ad Bibendum een wijnproefweekend organiseerde, moest ik niet lang twijfelen. Omdat mijn vriend en ik die zaterdagavond al een andere afspraak in onze agenda hadden staan, vroegen we mijn broer een zo vroeg mogelijk tijdslot te reserveren, om beide activiteiten te kunnen combineren.

En zo kwam het dat mijn broer en zijn vriendin en mijn vriend en ik om iets na 13u van ons eerste glas wijn van de dag nipten in de sfeervol aangeklede degustatieruimte van Ad Bibendum: een rode (!) Australische schuimwijn. Ietwat verrassend, want in het magazine met het overzicht van de wijnen, stond dat dit een witte schuimwijn was. Niet dat ik iets tegen rode schuimwijnen heb, maar dit exemplaar was zo’n zoete dessertwijn. Niet ideaal om een proeverij mee te beginnen. Jammer dat de sommelier ons daar niet op attent had gemaakt toen we deze wijn als starter bestelden.

IMG_0618

IMG_0554

IMG_0598

We bestelden dan maar snel een ander schuimwijntje, dat beter in de smaak viel. We proefden voornamelijk witte wijn, zo af en toe afgewisseld met een rosé. Leuk: Ad Bibendum had voor slaatjes en heerlijke kazen gezorgd. Perfect in combinatie met hun lekkere wijntjes.

IMG_0608

Ik moet zeggen dat ik wel lichtelijk teleurgesteld was in de sommelier die ons bediende. Wanneer we vroegen een wijn te brengen in hetzelfde genre als wat we eerder geproefd en lekker gevonden hadden, kregen we telkens iets helemaal anders voorgeschoteld. De wijnen die hij bracht waren zeker ook lekker, maar écht luisteren naar onze voorkeuren deed hij niet.

Prijs voor de mooiste etiketten gaat naar de fruitige wijntjes van het Bulgaarse wijnhuis Katarzyna:

IMG_0603

Prijs voor het origineelste etiket en beste opgestoken middelvinger naar Trump gaat naar de Australische Chardonnay ‘Fuck him’:

IMG_0612

IMG_0614

We sloten de proeverij om iets voor 15.30u af met een lekker glas rode wijn. En begaven ons dan naar de kassa om de wijntjes die we gekocht hadden af te rekenen.

Bonusfotootje van de kat van mijn broer en zijn vriendin:

IMG_0550

Monchique – 16 augustus 2021

Opgestaan met de hallucinante taferelen op de luchthaven van Kaboel. Arm Afghanistan dat opnieuw in de klauwen de Taliban is terecht gekomen. Ik maak me geen illusies wat dit betekent voor de rechten van Afghaanse vrouwen en meisjes…

Mijn vriend en ik genieten samen van het ontbijt in de gezellig ontbijtruimte van onze boerderij. Het ontbijt is vrij simpel, maar bereid met verse producten van de boerderij (dat fruit, met bonuspunten voor die heerlijk vijgen!). De boer is duidelijk trots op de vruchten van zijn arbeid en biedt ons een zelfgekweekt minibanaantje en een passievrucht aan om te proeven. Ook de zelfgemaakte yoghurt valt in de smaak.

IMG_1924

IMG_1925

IMG_1926

IMG_1927

IMG_1928

IMG_1930

Gelukkig is het vandaag iets minder warm als gisteren, dus besluiten we ons aan een wandeling te wagen. We rijden naar de Tourist Information in het centrum van Monchique, vlakbij een prachtige ondergrondse parking, die om de één of andere onduidelijke reden niet toegankelijk is. Het kost ons redelijk wat tijd en geduld om elders een parkeerplaats te vinden. Monchique heeft duidelijk een parkeerprobleem. Uiteindelijk parkeren we een stuk verder bij de helihaven van het ziekenhuis en wandelden we van daaruit te voet terug naar de Tourist Information.

Het aanbod aan wandelingen in de buurt valt iet of wat tegen. Uiteindelijk kiezen mijn vriend en ik voor een wandeling van 6,8 km rond de berg Fóia. Dat moet te doen zijn bij deze warme temperaturen. De wandeling start op de parking bovenop de berg waar we gisteren ook al waren. Na onze wagen geparkeerd te hebben op de grote parking, beginnen we meteen aan de wandeling want doordat we meer tijd verloren hebben in Monchique dan gepland, is het ondertussen al twaalf uur gepasseerd.

IMG_1131

IMG_1132

IMG_1133

IMG_1134

IMG_1136 Continue reading

Afkoelen in Tielt-Winge

De weersvoorspellingen voor zaterdag zagen er fantastisch uit. Een ideale dag om een duik te nemen in het splinternieuwe zwembad van het gezin van mijn petekindje. Omdat het zo’n mooi weer was, besloot ik gebruik te maken van de Urbee Go app en met de elektrische fiets naar Tielt-Winge te trekken. Helaas vond ik geen enkele fiets waarvan de batterij meer dan drie streepjes had (maximum is vijf), wat wellicht wat te weinig was om een uur heen en een uur terug te fietsen. Ik besloot het er toch op te wagen, maar de fiets in de laagste stand te zetten en op rechte stukken of stukken die bergaf gingen, in de stand nul te fietsen.

Doordat ik zowel op het Martelarenplein (waar een rommelmarkt stond) als op het Benedenplein was gaan zoeken naar een fiets met een zo vol mogelijke batterij, had ik serieus wat tijd verloren. Daardoor besloot ik niet de scenic route te nemen, maar de kortste weg naar Tielt-Winge (langs de N2). De route was uitgerust met een goed fietspad, maar toegegeven, het was niet zo tof om de hele tijd langs een drukke baan te fietsen. Het fietsen op de laagste stand viel gelukkig goed mee en slechts zo nu en dan zette ik de fiets in stand drie, wanneer ik een heuvel moest nemen. Daarbij hield ik angstvallig de batterij in het oog (stom dat het niet mogelijk is om de batterij van zo’n deelfiets zelf op te laden). Gelukkig waren er grote stukken bergaf, waarop ik gewoon in nul kon fietsen.

Ik slaagde er uiteindelijk zelfs in een beetje tijd goed te maken en was een kwartiertje later dan gepland bij onze vrienden in Tielt-Winge. Daar moest natuurlijk eerst en vooral het nieuwe zwembad uitgebreid bewonderd worden. Ik moet zeggen dat ik erg onder de indruk was van de mooie manier waarop het zwembad aansloot op hun nieuwe terras en ingewerkt was in hun tuin. Erg knap en stijlvol, wat uiteraard te verwachten was van een architecte. 😉 Natuurlijk kon ik het niet laten zelf een duik in het aangenaam warme (29 graden) water te nemen. Amai, mocht ik een huis met een zwembad hebben, ik zou dagelijks een duik in het water nemen. Weer of geen weer. Nat word je toch. 😉

IMG_9095

Na het fijne zwempartijtje speelden we nog een spelletje regenwormen en toen was het al tijd voor het avondeten. Mijn vriendin had een lekkere pasta op tafel getoverd. Lekker met een glaasje Italiaanse witte wijn. En het dessert, vanille-ijs met verse aardbeien en warme chocoladesaus, paste perfect bij het heerlijk zomers weer.

IMG_9103

IMG_9104

IMG_9105

Aangezien ik zondag supervroeg moest opstaan om mijn vlucht naar Valencia te halen, maakte ik het niet te laat en vertrok ik rond een uur of acht. Toegegeven, ik had ook weinig zin om een uur in het donker naar huis te fietsen. Voor de terugweg koos ik wel voor de scenic route, nog steeds erg zuinig doend met de batterij van de elektrische fiets. En jawel, goed gemikt: de batterij was net leeg op vijf minuten fietsen van het station. Volgende keer hoop ik toch een fiets aan te treffen met een volle batterij. 😉

Uitreiking van de Ultimas 2021 in deSingel

Gisteren spoorde ik richting Antwerpen voor de uitreiking van de Ultimas. Last minute had ik een uitnodiging gekregen van een collega die op wandelafstand van deSingel woonde om samen met wat collega’s vegetarische lasagna te eten. Daar ging ik natuurlijk graag op in. Altijd leuk om te genieten van een zelf gekookte maaltijd in goed gezelschap. Ik was trouwens erg onder de indruk van het prachtige appartement waar mijn collega woonde. Stijlvol en met oog voor detail ingericht.

IMG_8963

Na het diner wandelden we samen naar deSingel om te vernemen wie de laureaten van de avond waren. Hieronder een kleine impressie van de show, die erg professioneel opgezet was. Mijn favoriete winnaars waren de Borgerhoutse reuzenstoet en regisseursduo Nathalie Basteyns en Kaat Beels. Meest pakkende moment was het optreden van het koor Tutti Fratelli ter nagedachtenis van de onlangs overleden Reinhilde Decleir. Ook de #LikeMe versie van het nog steeds brandend actuele ‘Laat ons een bloem’ van Louis Neefs wist mij te bekoren. Applaus ook voor de prachtige stemmen van Portland. Enige valse noot naar mijn persoonlijke mening was de publieksprijs voor de ‘documentaire’ Tegenwind. Een perfecte illustratie dat de meerderheid niet altijd gelijk heeft. Online stemmingen leiden helaas wel vaker tot dissonante uitkomsten, dus moeten we ons de vraag stellen wat de waarde is van zo’n publieksprijs. Als je een legertje trollen kan mobiliseren, kom je sowieso als overwinnaar uit de bus.

De receptie achteraf was eerlijk gezegd een beetje een tegenvaller. Schuimwijn die niet echt schuimde (waarschijnlijk al te lang op voorhand uitgegoten) en vegetarische hapjes die gewoonweg niet lekker waren (met uitzondering van het falafelballetje dat wel lekker was). Neen, dan was de receptie in Brugge twee jaar geleden een pak beter! En doordat ik na de receptie een lift kon versieren met mijn baas terug naar Leuven was ik zelfs op een redelijk tijdstip weer thuis!

IMG_8965 Continue reading

Fotozoektocht in Herentals

Dit weekend was het opnieuw familiebijeenkomst bij de ouders van mijn vriend in Herentals. We hebben immers nog wat door de coronacrisis uitgestelde familiebijeenkomsten in te halen. Naar goede gewoonte spoorden mijn vriend en ik met de trein naar Herentals (awoert voor die saaie tien minuten wachten in het lelijke station van Lier) en namen we vervolgens de blue-bike voor het laatste stuk van het station tot aan het huis van zijn ouders.

De ouders van mijn vriend doen altijd hun best om een activiteit te verzinnen waar iedereen zich in kan vinden. Ditmaal stond er een fotozoektocht in het centrum van Herentals op het programma. De wandeling startte en eindigde bij de Sint-Waldetrudiskerk. Bedoeling van de zoektocht was de foto’s te rangschikken in de volgorde dat wij ze tegen kwamen op de wandeling en dat bleek nog een heuse uitdaging te zijn.

Gelukkig had één van de nichtjes van mijn vriend arendsogen. Denk dat die ongeveer de helft van alle foto’s heeft gevonden. Maar ikzelf kon ook mijn steentje bijdragen: naar het einde van de wandeling toe vond ik het kleine kraantje waarnaar we al gans de tijd op zoek waren. We waren ondertussen al tientallen gelijkaardige kraantjes tegen gekomen, maar nooit het juiste. Het kraantje stond een beetje verstopt achter een fiets, maar ik spotte het toch!

IMG_8790

Tot ons groot verdriet was er één symbool dat we niet vonden. En dus konden we ook niet meedingen voor de prijsvraag. Een beetje teleurgesteld, stapten we  de auto in, die we geparkeerd hadden aan de kerk, om terug te keren naar het huis van de ouders van mijn vriend. De zus van mijn vriend had net haar voet op het gaspedaal gezet toen ze uitriep: “Daar is het symbool dat we zochten!” En idd, daar prijkte het op de muur van de kerk. Ik sprong snel de auto uit om een fotootje te maken (anders zouden de inzittenden van de tweede auto ons beslist niet geloven.

IMG_8795

Van al dat gewandel krijgt een mens honger. En een lekkere portie balletjes met krieken gaat er altijd wel in! Al vond ik de kazen die de ouders van mijn vriend voorzien hadden (niet op de foto) ook niet te versmaden!

IMG_8803

Wandelen langs Aduard, Den Horn en Zuidhorn – 17 april 2022

Laatste ontbijt met bubbels in Van der Valk Hotel Groningen – Hoogkerk! De zondag diende zich zalig zonnig aan. Om optimaal van het mooie weer te kunnen genieten besloten we een wandeling in de buurt uit te zoeken.

IMG_8364

We reden met de cambio naar het startpunt van de wandeling en parkeerden de wagen op de lege parking van een fitnescentrum. Net op het moment dat we bij het startpunt van de wandeling aankwamen, ging de brug omhoog om een boot door te laten. Een spektakel dat telkens weer fascineert.

IMG_2770

Het eerste stuk van de wandeling leidde ons langs het Van Starkenborghkanaal. Om de haverklap kwamen er vrachtschepen voorbij, duidelijk een druk bevaren waterweg.

IMG_2771

IMG_2772

IMG_2775

IMG_2781

IMG_2785

IMG_2787

Na een tijdje lieten we het jaagpad achter ons en wandelden we verder richting Aduard. Rond een uur of één begon onze keel wat droog aan te voelen. En kijk, daar wandelden we voorbij een mooi etablissement met een prachtige binnentuin: de Herberg onder de Linden. We informeerden of we ons aan een tafeltje mochten zetten om iets te drinken. De dienster zei ons meteen dat het restaurant helemaal volgeboekt was voor de lunch, maar wij stelden haar gerust: een drankje zou volstaan. Ietwat aarzelend stemde ze toe.

Wat later begrepen we waarom: we waren met onze wandelschoenen beland op het terras van een zeer elegante zaak mét Michelinster. Ik kan me voorstellen dat er niet zoveel mensen hier gewoon iets komen drinken. Maar hey, wij zijn graag speciaal en amai, die witte wijntjes smaakten zo goed dat we ons ertoe lieten verleiden een tweede glaasje roze bubbels te bestellen, terwijl we lichtelijk jaloers keken naar de fancy hapjes van de gasten die rondom ons zaten. De rekening was stevig, maar mijn vriend en ik waren het erover eens dat dit een zeer geslaagde rustpauze was.

IMG_2789

IMG_2790

IMG_2793

We wandelden verder door een landbouwlandschap bestaande uit uitgestrekte velden en hier een daar een pittoresk dorpje. We zagen broedende zwanen, reigers en talloze andere watervogels. En net toen de nood het hoogst was, bracht het kerkje van Den Horn, dat open was, redding. We konden zomaar het kerkje binnen lopen en daar gebruik maken van het sanitair. Een godsgeschenk, want veel struikgewas om uit het zicht een plasje te doen was er niet op deze wandeling.

IMG_2795 Continue reading

Groningen en het beste Japans restaurant van Noord-Nederland – 16 april 2022

Een hotelontbijt in het weekend starten mijn vriend en ik graag met een glaasje bubbels. Op dat vlak stelde Van der Valk ons niet teleur! Gelukkig werd het roerei vandaag wel aangevuld zoals het hoort. De zon was duidelijk ook in weekendstemming want de grauwe winterdag van gisteren had plaats gemaakt voor een stralende lentedag.

IMG_8315

IMG_8316

We kochten een ticketje voor de bus aan het onthaal van het hotel en lieten de buschauffeur ons naar hartje Groningen voeren. We stapten af op de Grote Markt, vlakbij hét symbool van Groningen, de Martinitoren. Ideaal! We liepen meteen door naar de Martinitoren en informeerden bij de vriendelijke jongeman die op wacht stond aan de ingang waar we tickets voor een bezoek konden bemachtigen. De jongeman zei dat je deze ofwel online ofwel bij het Forum vlakbij kon kopen. Meestal ben ik een fan van online tickets kopen, maar aangezien het Forum toch vlakbij was, besloten we de tickets daar te gaan halen.

IMG_2571

Wat een goeie beslissing! Het Forum bleek een heel bijzonder modern gebouw dat verschillend functies combineert. De hoofdfunctie is de bibliotheek, maar je kan er ook allerlei multimediatoepassingen uitproberen en 3D-printen. Er is een filmzaal, een toeristenonthaal en -shop en nog veel meer. Doorheen het gebouw, waarvan de verdiepingen open zijn opgebouwd en met roltrappen verbonden, zijn er verschillende cafés en zelfs een restaurant. Hét letterlijke hoogtepunt is het gratis te bezoeken dankterras met een prachtig uitzicht op de Martinitoren en Groningen.

IMG_2575

IMG_2578

IMG_2579

IMG_2581

IMG_2589

IMG_2592

IMG_2593

IMG_2594 Continue reading

Convento food dinner with special guest

Zaterdag spoorden mijn vriend en ik richting Limburg voor een bezoekje aan het thuisfront. Voor de gelegenheid hadden we afhaaleten bij Convento Food besteld. Onze favoriete Herkse traiteur Atelier Eik is immers naar warmere oorden vertrokken om chefkok te worden van een resort in Bali. Tja, ik kan hem geen ongelijk geven! Gelukkig zijn de gerechten bij Convento Food ook heel lekker, met als bijkomend voordeel dat die gratis aan huis leveren als je binnen de ring van Leuven woont!

We startten de avond met een flesje champagne en sloten die af met een glaasje whisky uit de gigantische voorraad van mijn broertje.

Gevulde portobello:

IMG_8570

Lekker eten verdient een lekker flesje wijn van Ad Bibendum:

IMG_8574

IMG_8575

IMG_8577

IMG_8578

IMG_8579

Ster van de avond:

IMG_8567

Genieten bij Melchior in Tienen

Vrijdag spoorde ik naar Tienen voor een date met Julie, want hoe beter te recupereren van een zware werkweek dan met een culinaire ervaring in goed gezelschap? Hoog tijd trouwens dat ik eens naar Tienen afzakte, want tot nu toe was het altijd Julie die naar Leuven spoorde. Tienen heeft op culinair vlak misschien iets minder te bieden dan Leuven, maar ik vind het altijd leuk om nieuwe horizonten te verkennen.

Als restaurant had Julie Melchior uitgekozen en amai, echt van mijn sokken geblazen door wat de chefkok op tafel toverde. Heel fijn dat de Oosters aandoende inrichting zich vertaalde in gerechten die duidelijk door de Japanse keuken geïnspireerd waren. Verzorgd tot in de puntjes en prachtig gepresenteerd. De chefkok weet duidelijk waar de mosterd te halen, maar laat zich inspireren zonder te kopiëren. Die Michelin-ster is dubbel en dik verdiend wat mij betreft.

Natuurlijk konden we de verleiding niet weerstaan om Melchior’s signature dish te proberen: de knolselder in zoutkorst met kombu en bottarga. Zo boterzacht heb ik knolselder nog nooit geproefd. Ook heel leuk dat de ober eerst de volledige knolselder in zoutkorst aan tafel kwam tonen, om vervolgens het bord met het afgewerkte gerecht te brengen.

Ik laat jullie graag meegenieten. En ja, het smaakte nog beter dan de foto’s eruit zien.

Appetizers:

IMG_8063

IMG_8064

Hamachi, daikon, furikake, dashi:

IMG_8067

Toro & paling, sobanoedles, aubergine, miso:

IMG_8069

Melchior’s signature: knolselder, zoutkorst, kombu, bottarga:

IMG_8075

Maïskip, langoustine, groene asperge:

IMG_8079

Black angus, prei, daslook, duxelle, merg:

IMG_8083

Chocolade, yuzu, hazelnoot:

IMG_8086

We sloten de avond af met een heerlijke kopje thee:

IMG_8091

Old timer tasting in Zammel

Derde keer, goeie keer! Na twee keer uitgesteld te zijn, kon de lang verwachte old timer whisky tasting eindelijk doorgaan. Net als de vorige keer hadden mijn vriend en ik een B&B geboekt om niet ‘s avonds laat vanuit Zammel met de bus (don’t drink and drive) nog terug naar Leuven te moeten reizen. Hoe leuk we het in december ook vonden bij Stijn en Stijn, Beeltjens B&B: Wolf & Belle bevond zich veel dichter bij de Prik & Tik en dus reserveerden we daar. Sorry, kleine Stijn!

We twijfelden of we opnieuw de bus zouden nemen, maar besloten gemakzuchtig voor het comfort van de Cambio te gaan. Dat scheelde hem toch in reistijd. We arriveerden rond een uur of zes in onze B&B en werden vriendelijk welkom geheten door een oudere man, die duidelijk veel minder spraakvaardig was dan onze vorige gastheer kleine Stijn. Niet dat ik daar rouwig om was, ik voelde me vrij moe en keek ernaar uit om nog even te kunnen plaats nemen in de infraroodsauna, die fantastisch goed werkte. Een klein mirakel want om de één of andere reden lieten de infraroodcabines waarin ik tot nu toe plaatsnam het altijd afweten.

IMG_8017

IMG_8022

De ideale voorbereiding voor een avondje whisky proeven. De vriendin van mijn broertje kwam ons ophalen aan de B&B en zette mijn broertje, mijn vriend en mezelf af bij de befaamde whiskykelder, waar mijn broer en ik in het gezegende jaar 2018 Arran whisky’s proefden. Het concept van de tasting vandaag was helemaal anders. Bedoeling was dat we zouden proeven van whisky’s van 25 jaar en ouder. Vrij exclusief dus. Al was er stiekem wel een whisky van 21 jaar in het lijstje gesukkeld. Ik geef hieronder het lijstje van de whisky’s die we gedronken hebben mee. Ik laat het aan jullie over om te googlen hoeveel die flessen waard zijn. 😉 En oja, natuurlijk was ik de enige dame in een gezelschap van uitsluitend mannelijke whiskyliefhebbers.

  1. Bunnahabhain 28y, 1988-2016, 44%
  2. Balblair 31y, 1989-2021, 48,2%
  3. Caperdonich 21y, 2000-2021, 56,2%
  4. Ardmore 32y, 1989-2021, 47,2%
  5. Teeling 28y, 1992-2020, 44,7%
  6. Clynelish, 25y, 1995-2021, 52,5%
  7. Laphroaig 30y, 1990-2020, 49%

IMG_8029

Elke whisky was helemaal anders dan de vorige en het was dan ook moeilijk om ze met elkaar te vergelijken. Toch kostte het me weinig moeite om mijn persoonlijke top drie samen te stellen. Altijd al een liefhebber geweest van whisky’s gerijpt op sherryvaten. 😉

  1. Clynelish, 25y, 1995-2021, 52,5%
  2. Bunnahabhain 28y, 1988-2016, 44%
  3. Ardmore 32y, 1989-2021, 47,2%

Na de tasting kregen we nog varkenswangetjes met peer en aardappelpuree. Dé perfecte afsluiter van een fijne avond!

IMG_8033

Met dank aan de vriendin van mijn broertje belandden we na de tasting weer veilig in onze B&B. En oja, we kochten natuurlijk nog een klein souvenirtje.

IMG_8043

Na een deugddoende nachtrust genoten mijn vriend en ik de volgende dag met ons tweetjes van het heerlijke ontbijt in de knusse veranda. Echt een toffe B&B. Dé ideale uitvalsbasis voor een volgende whisky tasting!

IMG_8035

IMG_8037

IMG_8038