Een droomhuwelijk in Kasteel Ter Wallen

Dit verlengde weekend (ja, ik behoor tot de gelukzakken die vrij hebben op 11 juli) waren we te gast op het huwelijksfeest van onze kameraad uit Leuven en zijn sympathieke bruid uit Australië. Na hun sober wettelijk huwelijk hadden onze vrienden een heel weekend uitgetrokken om hun liefde te vieren in intieme kring. Naast hun drie dochters, de ouders van de bruidegom en hun partners en de zus van de bruidegom met haar partner en twee kinderen, waren mijn vriend en ik de enige vrienden van het koppel op het feest. Een hele eer om aanwezig te zijn op zo’n bijzonder moment!

Het hele weekend was zeer professioneel georganiseerd, met een kamerverdeling, een meeneemlijst, een spotify playlist waaraan je zelf nummers kon toevoegen en een tot op het uur uitgewerkt programma. Laat me zeggen dat ik danig onder de indruk was!

Omdat Kasteel Ter Wallen in Izegem nu eenmaal niet bij de deur ligt en mijn vriend en ik als opdracht hadden voor de quiches en de salades te zorgen voor de lunch zaterdag en we ook wat drank en spelletjes bij hadden, huurden we een cambio voor het ganse weekend. En ik moet zeggen: die cambio zat heel goed vol.

Iets voor elf uur zaterdagochtend arriveerden we op het domein, als allereerste gasten. We omhelsden onze vrienden en hun drie dochters, laadden de frigo’s vol met onze etenswaren en flessen wijn, prosecco en cava en verkenden vervolgens een deel van het huis en het terrein. De kamers zelf waren nog niet ter beschikking, want die moesten nog schoongemaakt worden. Ik was vooral onder de indruk van de demonstratie van de industriële vaatwasser die in half uur alle inhoud brandschoon kreeg. Ik wist niet eens dat zo’n ding bestond!

IMG_1531

IMG_1535

IMG_1536

IMG_1538

IMG_1540

IMG_1542

De andere gasten druppelden met mondjesmaat binnen. Mijn vriend en ik stelden ons voor en maakten kennis met alle familieleden. Eén van de gasten merkte op dat er niet gedacht was aan mayonnaise en ketchup. Voor mij niet zo’n probleem, maar er zijn mensen die niets kunnen eten zonder een sausje daarbij. 😉 De bruid was daarnaast ook ongerust over een potentieel Viennetta-tekort. En dus boden mijn vriend en ik aan om naar de Delhaize vlakbij te rijden en nog wat inkopen te doen. Ter plekke lieten we ons verleiden tot de aankoop van wat aperitiefschoteltjes. Altijd leuk om ‘s avonds nog wat te knabbelen te hebben bij een glaasje wijn.

Toen we terug waren, was het tijd om aan de lunch te beginnen. Ik had voor de gelegenheid quiches gekocht bij Guykes quiches. En ook de vader van de bruidegom had wat quiches en salade meegenomen. De hoeveelheid quiches bleek redelijk goed gemikt te zijn. Er was wat overschot, maar niet geweldig veel. Sla was er duidelijk wel veel te veel. Ik dacht: met zoveel vegetariërs in het gezelschap geraakt die sla wel snel op, maar dat was verkeerd ingeschat. De zon was van de partij en het was genieten van de lunch onder de parasols buiten op de patio. Alvast een goed begin.

IMG_1543

Na de lunch werden we opgedeeld in drie groepen voor de schattenjacht die de drie dochters in mekaar gestoken hadden (stevig geholpen door de bruidegom, daar twijfel ik niet aan). Mijn vriend en ik vormden een team met de bruid en de bruidegom en we wonnen de schattenjacht met sprekend gemak. Het competitiebeest in mij was alvast tevreden. :-)

IMG_1560

Vervolgens kleedden we ons om en brachten we de rest van de namiddag in het zwembad door. Mijn vriend en de partner van de zus van de bruidegom vonden een hele hoop opblaasbare spullen in de kelder en zo kwam het dat het niet zo grote zwembad vol dreef met luchtmatrassen, zwembanden en zelfs een heuse zwaan. Tof! En ook aan de inwendige mens werd gedacht, want de bruid voorzag ons de ganse namiddag door van fruit, macarons en ijsjes. Zalig!

IMG_1573

De namiddag vloog voorbij. We leerden de jongedames chapeau spelen en ook het exploding kittens spel was een hit. Alvorens aan het avondmaal te beginnen, spoelden mijn vriend en ik het zwembadwater van ons af onder de douche. We waren net gezellig aan het ‘knuffelen’ toen de bruid op de deur klopte met de melding dat het avondeten klaar was. Hum. 😉 Continue reading

Museo Nacional de Cerámica en Ciutat de les Arts i les Ciències – 17 mei 2022

Weer vroeg opgestaan vandaag om samen met mijn vriend en zijn collega’s te ontbijten voordat ze naar de conferentie gaan. Deze ochtend ga ik voor de eggs benedict met avocado in plaats van zalm. Verder staat er exact hetzelfde op het menu als gisteren. Grote fan trouwens van het heerlijk versgeperste fruitsap dat de obers serveren. Die Valenciaanse sinaasappelen zijn inderdaad heerlijk.

IMG_9298

Vandaag bezoek ik het Museo Nacional de Cerámica y Artes Suntuarias González Martí (amai, een hele mondvol) gelegen in het prachtige Palacio del Marqués de Dos Aguas. Dit keramiekmuseum ligt letterlijk op een paar passen afstand van ons hotel en werd bij het inchecken met stip aangeraden door de vriendelijke dame aan onze hotelreceptie.

En amai, ik ben niet teleurgesteld. Eigenlijk is dit niet zozeer aan bezoek aan een museum maar aan een volledig ingericht stadspaleis (te vergelijken met het Paleis op de Meir, maar nog veel grootser en indrukwekkender). De kamers van het paleis zijn prachtig gedecoreerd en voorzien van kunst en antieke voorwerpen. Je weet gewoon niet waar eerst kijken. Het museumgedeelte in het paleis beperkt zich tot het tentoonstellen van enkele protserige koetsen, een paar keramiekobjecten in aparte vitrines en een design tentoonstelling over waaiers ter ere van Valencia als World Design Capital 2022.

IMG_9304

IMG_9306

IMG_9309

IMG_9310

IMG_9312

IMG_9317

IMG_9321

IMG_9324

IMG_9325

IMG_3183

IMG_3185

Toegegeven er valt veel keramiek te bewonderen in de verschillende ruimtes van het paleis, maar het zijn vooral de prachtig versierde kamers zelf die met de eer gaan lopen. Ik probeer zoveel mogelijk van de overvloedige details in me op te nemen. Wat een weelde!

IMG_3187

IMG_3196

IMG_3208

IMG_3210

IMG_3206 Continue reading

Barbecue in Bierbeek

Gisterenavond fietsten mijn vriend en ik naar Bierbeek. Mijn oud-collega en zijn vriendin hadden ons en nog twee andere collega’s uitgenodigd in hun gezellige woonst en tuin om samen te genieten van de kookkunsten van mijn ondertussen gepensioneerde collega.

Naar goede gewoonte werden we weer enorm in de watten gelegd met lekkere hapjes, heerlijke cava, smakelijke ceviche en een hoofdgerecht dat zo copieus was, dat we nog amper ruimte vonden voor het dessert: ijs met verse aardbeien. Grote fan ook van de op de barbecue gewokte bloemkoolrijst. Draai ergens bloemkool door mijn gerecht en ik ben gelukkig.

We begonnen de avond met het doorbladeren van het fotoboek dat mijn collega had meegenomen. Ze was net terug van haar reis naar de Buiten-Hebriden in Schotland en het is altijd leuk om reiservaringen uit te wisselen. Schotland is één van mijn favoriete regio’s in Europa, alleen spijtig van die belachelijke Brexit waardoor het niet meer mogelijk is meer dan één fles whisky als souvenir mee naar huis te nemen en je zelfs geen haggis meer mag meenemen naar het vasteland. Echt, fuck Brexit.

Mijn oud-collega en zijn vriendin gaven ons wat tips voor onze nakende reis naar Puglia. Ze hadden deze Italiaanse streek zelf nog niet zo lang geleden verkend met hun mobile home en konden ons wat leuke restaurantjes aanraden.

Spijtig genoeg eindigde voor mij de avond iet of wat op een wrange noot. Mijn oud-collega vond het op een bepaald moment nodig om van mij het lijdend voorwerp van ‘man-splaining‘ te maken. Iets wat mij eerlijk gezegd nog niet zo vaak is overkomen. Ik vond het een heel onaangenaam moment, maar mijn andere collega’s leken dit (gelukkig) niet echt op te pikken. Ongetwijfeld zal de drankconsumptie mede de uithaal van mijn oud-collega veroorzaakt hebben, maar tof is anders. Om de discussie niet te laten ontaarden en het voor iedereen gezellig te houden, liet ik het moment passeren en sneed ik snel een ander onderwerp aan. Maar ik bleef met een slecht gevoel achter. Doodjammer.

IMG_1498

IMG_1503

IMG_1509

IMG_1511

IMG_1515

IMG_1517

Business lunch in la Taverne du Passage

Op aangeven van één mijn collega’s belandden we voor onze reeds lang geplande, maar verschillende keren uitgestelde, business lunch in la Taverne du Passage. Een stukje Brussels erfgoed, verzekerde hij ons. En ik kan niet anders dan bevestigen dat mijn eerste bezoek aan deze stijlvolle zaak met Belgische klassiekers op de menukaart mij zeer is bevallen. Uiteraard koos ik voor de mosselen en ja, stiekem dronk ik daar een glaasje witte wijn bij. Met de vakantie en een iets rustigere periode in het vooruitzicht vond ik dat ik me dat wel kon permitteren.

Het was trouwens ook inhoudelijk een interessante lunch. Veel boeiende wetenswaardigheden vernomen. Moeten we beslist nog eens doen!

IMG_1445

IMG_1450

Alumni-etentje

Ik moet zeggen dat ik mij zelfs niet meer kon herinneren wanneer mijn vriend en ik voor de laatste keer een alumni-etentje van onze oud-studentenvereniging hadden bijgewoond, maar gelukkig heb ik een blog die mij kan vertellen dat dat in april 2015 was. Yikes, wist zelfs niet dat dat al zo lang geleden was. Natuurlijk volgden daarna de verhuis naar Zwitserland, de terugkeer naar België en een kleine pandemie, maar kijk, nu kwam het toevallig uit dat zowel mijn vriend als ik deze maandagavond in het land waren en ons vrij konden maken. Dus ja, waarom niet nog eens gaan kijken hoe de jonge generatie het stelde.

Het deed me alleszins plezier om te zien dat onze studentenvereniging nog even vitaal als vroeger is, zij het iets professioneler georganiseerd dan in onze tijd. Ook fijn om vast te stellen dat er nog steeds een aantal dames stand houden in deze voornamelijk mannelijke vereniging. De opkomst voor het etentje was alleszins zeer hoog. In totaal zaten we met 29 leden en oud-leden aan tafel. Een ideale gelegenheid om een aantal oude bekenden terug te zien. Zo zat ik naast een kameraad die ik eerlijk gezegd wat uit het oog verloren was (ironisch genoeg doordat hij verhuisde naar Zürich in Zwitserland). Al moet ik toegeven dat het jaar voor zijn verhuis onze relatie iet of wat getroebleerd geraakte. Maar hey, zand erover. We zijn ondertussen ouder en wijzer geworden.

De Blauwe Schuit zou eerlijk gezegd niet mijn eerst keuze geweest zijn qua restaurant, maar het was zeker gezellig zitten op het mooie terras. Doordat we buiten zaten was het makkelijk om wat rond te wandelen en ook aan de andere tafels een praatje te gaan maken. Ik had hele fijne gesprekken met mijn tafelgenoten. Erg geboeid door de doctoraatsstudent sterrenkunde die naast me zat en die wat meer toelichting gaf bij het onderwerp van zijn doctoraat. Niet dat ik het onderwerp hier zou kunnen herhalen, waarschijnlijk een glaasje cava te veel op. 😉

Het eten was spijtig genoeg behoorlijk middelmatig en toen sommige mensen nog dessert wilden bestellen, waren ongeveer alle desserts op de kaart niet meer beschikbaar. Ik hield het bij een glas sangría als dessert. Het is zomer voor iets, he.

IMG_1433

Volgende keer probeer ik zeker weer van de partij te zijn!

Uitstel, geen afstel!

Dat stond er bovenaan de uitnodiging die onze vrienden uit De Pinte ons een tijdje geleden bezorgden, want ja, in plaats van twee jaar geleden hun tienjarig huwelijk met veel feestgedruis te vieren, moest iedereen toen in lockdown. Maar kijk, twee jaar later was het dan toch zover en konden we samen met hen de verjaardag van onze vriendin én hun twaalfjarig huwelijk vieren. Als dat niet mooi is.

Mijn vriend en ik waren een klein uurtje te laat op het feest, wegens iets te lang blijven plakken aan het ontbijt in Kruibeke. Gelukkig verliep de cambiorit van Kruibeke naar Zevergem bijzonder vlotjes, zodat we geen bijkomende vertraging opliepen. Rond 12.30u parkeerden we onze wagen aan de Veldblomme (waar we twee jaar geleden het doopfeest van de jongste dochter van onze vrienden bijwoonden) en werden vervolgens met open armen welkom geheten door onze gastheer en gastvrouw.

Onze timing was zo slecht nog niet, want na de welkomstspeech van het nog steeds gelukkige bruidspaar werd de frietkraam geopend die het stel voor de gelegenheid had gehuurd. Ik ben niet zo’n grote fan van frietjes, maar ik kan niet ontkennen dat een portie frietjes met curryketchup zo nu en dan wel eens kan smaken. Mijn vriend genoot alvast van zijn twee bickyburgers.

Ik had speciaal voor de gelegenheid mijn DSLR camera nog eens vanonder het stof gehaald, omdat de bruid en de bruidegom graag wat foto’s met hun familieleden wilden. Dat bleek best wel een uitdaging, want er was nergens een mooi plekje in de schaduw om een groepsfoto te nemen. Dan maar gekozen voor de Veldblomme zelf als achtergrond, maar ik vrees dat de felle zon niet bepaald de beste foto’s heeft opgeleverd. Vooral de oudste dochter had heel veel last van de zon in haar ogen en staat op bijna alle foto’s met dichtgeknepen ogen en een getergde blik. Nuja, de foto’s zijn alleszins een mooi souvenir van een geslaagde dag.

Een vriend van het koppel zorgde ervoor dat alle kindjes die dat wilden (en dat waren er heel veel) geschminkt werden. Amai, onder de indruk van hoeveel geduld die kinderen aan de dag legden, want de wachtrij was echt heel lang. Maar het resultaat mocht er wezen en leverde veel fotogenieke foto’s op.

Na het dessert besloten mijn vriend en ik naar Leuven terug te rijden. Na een te korte nacht slaap (en iets te veel alcohol) was onze pijp uit en verlangden we naar een rustige zondagavond op ons appartementje.

IMG_3703

IMG_3716

IMG_3722

IMG_3728

IMG_3730

IMG_3838

IMG_3845

IMG_3850

IMG_3854

IMG_3875

IMG_3888

IMG_1422

Hofke van Bazel

Zaterdag was het dan eindelijk zo ver: de lang verwachte reünie met Kato en Dieter in het Hofke van Bazel! Even zag het ernaar uit dat Dieter door migraine verstek moest laten gaan voor onze date, maar gelukkig herstelde hij na een dutje en de juiste medicatie voldoende om zich alsnog bij ons drieën aan tafel te voegen. Oef! Het zit die arme Dieter wel niet mee de laatste tijd, want hij hield een gebroken heup over na zijn laatste marathonavontuur in Parijs, waardoor hij zich nu noodgedwongen op krukken verplaatst. Hopelijk groeit alles snel weer aan elkaar.

Zo fijn om gezellig te kunnen bijpraten met onze vrienden terwijl we genoten van de culinaire lekkernijen op ons bord, vergezeld van een lekker glaasje wijn. Al hield Dieter het deze avond, begrijpelijk, alcoholvrij. We moeten het lot nu ook niet tarten, he. Zo’n migraine kan hardnekkig zijn.

Een speciale vermelding verdient het gerecht met huisgekweekte (!) wasabi. De eigenares van het Hofke kwam zo fier als een pauw uitleggen dat de chefkok al jaren pogingen deed om in de moestuin van de zaak wasabi te kweken en dit jaar was het hem eindelijk gelukt. Een plezier om te kunnen genieten van deze heerlijk vers geraspte groene wortel. Ook applaus voor het heerlijke vegetarische voorgerecht met artisjok trouwens! Geniet met ons mee.

Fingerfood & amuses ‘Gina’s choice’:

IMG_1357

IMG_1359

IMG_1360

IMG_1366

IMG_1370

Yellowtail kingfish | lemon myrtle | flan dashi | daikon | komkommer | crème & vinaigrette met wasabi

IMG_1372

Bretoense artisjokbodem | truffel | Parmezaanse kaas | jus barigoule met weidekringzwam | Noilly Prat

IMG_1377

Fresh Ice tea
perziksorbet | citruskaramel | kombucha van Earl grey thee

IMG_1381

Traag gegaarde en kort gebakken kalfslende | koffiespecerijen | groene asperge | crème zwarte look | gekonfijte aardappel | oregano jus

IMG_1386

IMG_1383

Say cheese | ambachtelijk gerijpte kazen en garnituren

IMG_1388

IMG_1389

Vive la fraise!
Bazelse aardbeien | mascarpone | pistache uit Bronte | crispy cannelloni | kardemom ijsroom

IMG_1391

Zoetigheden bij de koffie en thee:

IMG_1396

Na deze fantastische avond konden we gelukkig blijven logeren bij Kato en Dieter in Kruibeke zelf, want geen idee hoe mijn vriend en ik anders nog thuisgeraakt zouden zijn. De openbaarvervoeropties in Kruibeke zijn nogal beperkt en de cambio was na al die wijn voorzeker geen veilige optie meer. Al was het wel een beetje wennen aan het feit dat de ruimte waarin we logeerden geen gordijnen had, waardoor de zon ons ‘s ochtends vroeg een paar keer ongewenst wakker maakte.

Maar kijk eens wat een heerlijk ontbijt er ‘s ochtends op ons wachtte. Als Kato en Dieter een ander carrièrepad overwegen, kunnen ze nog altijd een B&B openen. 😉

IMG_1403

IMG_1404

IMG_1407

Op verkenning in Valencia – 16 mei 2022

Veel te vroeg opgestaan om samen met mijn vriend om 7.30u (!) aan het ontbijt van hotel Marqués House te zitten. De conferentie waarvoor mijn vriend naar Valencia gevlogen is, start immers om 8 uur ‘s ochtends. Serieus, welke conferentie start er nu op zo’n ongoddelijk vroeg uur? Dat zou voor mij al reden genoeg zijn om niet te gaan (of gewoon de eerste sessies te skippen).

Tot onze verbazing moeten we aan de ontbijttafel een online menukaart consulteren. Het ontbijt wordt blijkbaar aan tafel geserveerd in gangen. Jammer, want zoals jullie ondertussen al weten zijn mijn vriend en ik grote aanhangers van het concept ontbijtbuffet. Niet dat we te klagen hebben over dit ontbijt, we krijgen een toast met jamón, vers fruit, vers fruitsap én eggs benedict met zalm. De eggs benedict doen me bijna het vroege uur vergeten. Superlekker!

IMG_9205

IMG_9207

IMG_9210

Na het ontbijt vertrekt mijn vriend met zijn gehuurde fiets naar de conferentie en ik wandel op mijn gemak naar de Mercat Central, een prachtige overdekte markt met een oppervlakte van meer dan 8.000 vierkante meter, die me sterk doet denken aan de Mercat de la Boqueria in Barcelona. Al is de architectuur van de markt in Valencia zeker knapper dan die van Barcelona. Vooral de prachtige koepel zuigt de aandacht naar zich toe. Ik loop wat rond om de sfeer op te snuiven en neem wat foto’s. Totaal nog geen honger na het uitgebreide ontbijt.

IMG_9223

IMG_9226

IMG_9228

IMG_9230

IMG_9232

IMG_9234

IMG_2987

IMG_2993 Continue reading

Trots op mijn collega’s

Vandaag was er in mijn agenda een blok van maar liefst 5 uur gereserveerd om te luisteren naar de pitches van een aantal collega’s. Tijdens de voorbije weken mocht iedereen een fiche met een idee indienen en vandaag mochten ze dan hun idee verdedigen. Bedoeling was op die manier ideeën te genereren voor de toekomst. En amai, trots op de collega’s van mijn afdeling die vol vuur hun pitches brachten. Ook zeer onder de indruk van een aantal collega’s die nog maar enkele weken/maanden bij ons werken en zich bijzonder goed staande wisten te houden onder een spervuur van vragen van het management.

Knap!

Opening onthaalgebouw van het Kasteel van Gaasbeek

Vandaag stond de opening van het nieuwe onthaalgebouw van het Kasteel van Gaasbeek op het programma, al had ik niet verwacht dat het zo’n gedoe zou zijn om ter plekke te geraken. Murphy in actie zullen we maar zeggen.

De dag was nochtans goed begonnen met een gezamenlijke treinrit met mijn twee collega’s naar Brussel. We hadden de trein van 8.06u genomen, kwestie van een beetje marge te hebben. Mijn collega had een cambio-kaart van het werk gereserveerd die we samen gingen ophalen aan het onthaal.

Helaas was mijn collega vergeten te noteren wat de nummerplaat van de wagen was die hij had gereserveerd. Geen nood, zoveel moeite was het niet om snel de kaart uit te proberen bij de tiental wagens die er stonden in de Markies- en Loksumstraat. Tot mijn grote verbazing reageerde echter geen enkele wagen. Nog eens alle wagens afgegaan: geen enkele wagen die wilde opengaan.

Voor de zekerheid terug naar het werk gelopen om te vragen of de onthaalbediende ons niet per ongeluk de verkeerde kaart had meegegeven. Dat bleek niet het geval te zijn, dus terug naar de cambioparkeerplaats.

Mijn collega dan maar naar cambio gebeld en daar waren ze zo vriendelijk om hem de exacte nummerplaat van de gehuurde wagen door te geven. Helaas had mijn collega er vergeten bij te zeggen dat geen enkele wagen in de buurt op de kaart had gereageerd. En jawel: de knalblauwe cambio weigerde de kaart te herkennen.

Opnieuw naar cambio gebeld. De vriendelijke medewerker aan de andere kant van de lijn ontgrendelde de wagen vanop afstand en opgelucht stapten we in. Ondertussen hadden we al flink wat tijd verloren en zag het ernaar uit dat we nooit vóór 9.30u in Gaasbeek zouden geraken.

Onze vreugde dat we in de wagen geraakt waren, was echter van korte duur. Het ding weigerde te starten. Opnieuw naar cambio gebeld en na een volledige herstart van de wagen vanop afstand, slaagde mijn collega er eindelijk in het ding aan de praat te krijgen. Da’s echt wel de eerste keer dat ik zoveel problemen ervaar met cambio. Bij mijn vriend en mij verloopt dat altijd heel vlot.

Natuurlijk was het erg druk in Brussel centrum, dus tijd goedmaken zat er niet in. Uiteindelijk waren we een dik half uur te laat en misten we daardoor het merendeel van de speeches. Gelukkig hadden we nog tijd genoeg om het gebouw zelf grondig te inspecteren en te genieten van het feestelijke ontbijtbuffet. Ik kijk alvast uit naar de heropening van het kasteel zelf, maar ik betwijfel of ik me dan met een cambio naar ginder zal begeven. 😉

IMG_1304

IMG_1307

IMG_1308

IMG_1310

IMG_1313

IMG_1314

IMG_1316

IMG_1318

IMG_1319

IMG_1320

IMG_1321

IMG_1322

IMG_1323

IMG_1325