Mijn petekindje is twaalf!

Niet te geloven hoe snel de tijd vliegt! Twaalf. TWAALF! Volgend jaar gaat hij al naar het middelbaar! Slik!

Reden te meer om hem te verwennen met een fijn en lekker feestje met volledig zelf gemaakte pizza’s (yep, de papa van mijn petekindje maakte zelfs het deeg helemaal zelf). Het was zelfs warm genoeg om buiten te aperitieven. En al staat mijn petekindje nog steeds niet echt graag in de middelpunt van de belangstelling, ik zag hem genieten.

En naar goede gewoonte werd op het eind van de avond de fles limoncello boven gehaald.

IMG_1878

IMG_1880

IMG_1884

IMG_1896

IMG_1902

Hans Op de Beeck: Nachtreis in het KMSKA

Gisteren woonde ik samen met mijn vriend en een hele bende collega’s de opening bij van de tentoonstelling Hans Op de Beeck: Nachtreis. Na mijn oren verwend te hebben tijdens het concert in Bozar eergisteren, waren nu mijn ogen aan de beurt. Want ja, deze expo brengt je letterlijk een andere wereld binnen. Eentje van verstilling, ontroering en verwondering in het grijs. Zeer bijzonder. De beelden van Hans Op de Beeck zien er zo levensecht uit dat je elk moment verwacht dat ze tot leven zullen komen.

En ja, de receptie was naar goede gewoonte ook weer erg de moeite. Met dank aan de NMBS om ons veilig thuis te brengen.

IMG_1759

IMG_1761

IMG_1775

IMG_1783

IMG_1786

IMG_1797

IMG_1798

IMG_1801

IMG_1803

IMG_1805

IMG_1808

IMG_1812

IMG_1814

IMG_1817

IMG_1823

IMG_1825

IMG_1828

IMG_1831

IMG_1834

IMG_1836

IMG_1839

IMG_1840

IMG_1841

IMG_1849

IMG_1850

IMG_1854

IMG_1855

IMG_1859

IMG_1860

IMG_1864

IMG_1866

IMG_1868

IMG_1869

IMG_1870

IMG_1872

IMG_1873

Vip-avond Klarafestival 2025

De afspraak om bij te praten met mijn vriendin uit Kruibeke stond al een tijdje in mijn agenda, maar had nog geen concrete invulling gekregen. Dus toen de uitnodiging voor de Vip-avond van het Klarafestival in mijn mailbox viel, contacteerde ik haar met de vraag of ze zin had om mijn plus one te zijn. Aangezien ze zelf lang een instrument gespeeld heeft, zei ze meteen ja.

En dus troffen we elkaar rond half zes in Brussel-centraal om samen naar het walking dinner in de Warande te gaan. Het was de eerste keer dat ik naar dit evenement ging, dus ik wist niet goed wat te verwachten. We werden gelukkig alles behalve teleurgesteld. Eén blik op de menukaart die op elke receptietafel stond, maakte duidelijk dat we een culinair hoogstaande avond tegemoet gingen. En de champagne smaakte ook naar meer.

IMG_1719

IMG_1720

819ee61b-4420-49d9-86f1-2cc29227be36

IMG_1723

IMG_1728

IMG_1729

Na de speeches en het dessert wandelden we in groep naar de Henry Le Beoufzaal in Bozar voor het concert van het Gürzenich-Orchester Köln onder leiding van Emmanuel Tjeknavorian. We genoten van het muzikale programma met muziek van Chatsjatoerjan, Moessorgsksi en Ravel. Het hoogtepunt van de avond was het pianoconcerto van Ravel met pianist Bertrand Chamayou aan de toetsen. Prachtig.

Na het concert genoten we van een glaasje wijn op de afsluitende drink in het Fumoir en namen we de tijd om uitgebreid bij te praten over de grote veranderingen in het leven van mijn vriendin. Een avond om in te kaderen.

Een bijzondere performance

Vandaag had ik de eer om de ontmoetingsdag die mijn collega’s organiseerden te mogen openen. Voor deze bijzondere gelegenheid had ik mijn mooiste blauwe kleedje aangetrokken om de speech te brengen die mijn collega’s geschreven hadden. Ik kan niet ontkennen dat ik wat zenuwen had om de grote aula met meer dan honderd aanwezigen toe te spreken, maar gelukkig verliep alles vlot.

Jammer genoeg kon ik door mijn drukke agenda enkel het eerste gedeelte van de dag bijwonen. Maar ik was oprecht blij dat ik toch een paar interessante sprekers kon horen spreken en vooral dat ik de live performance van het werk VOICE WITH NOISE van theaterregisseur en componist Leon Rogissart kon meepikken. Deze bijzondere performance vond plaats in ons eigen kantoorgebouw en toonde een livestream van een optreden van twee operazangers in onze inkomhal, terwijl wij als publiek in de aula toekeken. De stemmen van de operazangers werden gemengd met stadsgeluiden uit het archief van BNA-BBOT wat een bijzondere combinatie opleverde.

Het duurde een dikke tien minuten om het geluid van de livestream aan de praat te krijgen en ik zag de nervositeit van mijn collega’s stijgen, maar dan vond iemand van de techniek toch de juiste instellingen zodat we van de performance konden genieten. Het was heel bijzonder om de operazangers zich te zien bewegen in ons vertrouwde kantoorgebouw terwijl het leven rondom hen gewoon zijn gang ging. Zo nu en dan stopten er mensen om te luisteren naar het gezang, maar de meesten liepen gehaast door, wellicht op weg naar hun volgende vergadering. Ik vond de performance fascinerend, al mocht het voor mij wel een tikkeltje minder lang geduurd hebben.

IMG_1712

Brasserie Absolut

Na talloze take-away dates, leek het Goofball en mij wel eens leuk om voor de afwisseling samen op restaurant te gaan. Met al die drukke agenda’s was het niet evident om een geschikt moment te vinden, maar gisteren was het dan eindelijk zover en konden we met ons zessen genieten van een lekker avondmaal in Brasserie Absolut. We deelden piementos de Padrón, garnaalkroketjes en nacho’s als voorgerecht. En als hoofdgerecht koos ik voor een klassieker: een vispannetje. Lang geleden dat ik dat nog eens gegeten had, maar ik moet zeggen dat het smaakte.

Tijdens het eten luisterden we naar de verhalen van Kabouter die in de namiddag ter gelegenheid van een verjaardagsfeestje naar een trampolinepark was geweest. Iets wat mij heel leuk lijkt! Al vrees ik wel dat ik helemaal onder de blauwe plekken zou terugkomen van zo’n trampolinefeestje.

IMG_1669

IMG_1671

IMG_1673

IMG_1680

De filosofie van Sinatra

Gisteren zakten we met ons groepje van vijf Leuvenaars en één Genevois af naar La Filosofia in de Parkstraat. Onze vriendin had een mooie tafel voor zes personen gereserveerd aan het raam en ik keek er persoonlijk heel erg naar uit om te genieten van een avond met Italiaanse specialiteiten.

We startten de avond met rosé bubbels en een tagliere del Colomba om te delen. Als hoofdgerecht koos ik voor de tarbot met groene asperges, cavolo nero en puree met een pesto van citroen di Amalfi. Heerlijk! Wat een bezoek aan La Filosofia ook altijd memorabel maakt zijn de toffe Italiaanse obers die met veel flair het eten serveren. We sloten de maaltijd af met een aan tafel bereide tiramisu, waarvoor ik vriendelijk paste wegens te koffierijk naar mijn smaak.

IMG_1643

IMG_1649

IMG_1655

IMG_1657

IMG_1660

Na de maaltijd namen we afscheid van onze vrienden die tijdig terug moesten zijn om de babysitter af te lossen en trokken we met ons geslonken gezelschap van vier personen naar de Sinatra voor een after dinner cocktail. Al was die tweede cocktail wellicht van het goed te veel. 😉

Klinken op de vriendschap in Victor Bozar Café en BrewDog

Gisterenavond had ik afgesproken met een oud-studiegenoot die nu in Mechelen woont, maar net als ik in Brussel werkt. Origineel kon je de plek die ik had uitgekozen voor het diner niet echt noemen, want net als bij onze vorige afspraak had ik een tafel voor twee in het Victor Bozar Café gereserveerd. Naar goede gewoonte was ik eerst op de plek van afspraak en maakte ik van die gelegenheid gebruik om nog wat mails te beantwoorden. Een paar minuten later wandelde mijn date het restaurant binnen met een prachtige bos bloemen! Helaas waren de bloemen niet voor mij bestemd, maar voor zijn vrouw. Ze vierden namelijk de volgende dag hun huwelijksverjaardag. Wat een romanticus!

Mijn oud-studiegenoot wilde de bloemen eerst gewoon naast mij op de zitbank leggen, maar dat leek me toch geen goed idee. Ik vroeg heel vriendelijk aan onze ober of we een emmer voor de bloemen konden krijgen en prompt verscheen er een met water gevulde ijsemmer aan onze tafel. Wat een service!

IMG_1625

Vervolgens genoten we samen van een lekker hoofdgerecht en omdat de porties bij Victor Bozar heel redelijk zijn, hadden we allebei nog plek voor een dessert. Want ja, hoe kon ik neen zeggen tegen het dessert van de dag? Een overheerlijke sabayon!

IMG_1623

IMG_1626

IMG_1627

Terwijl ik en mijn date gezellig aan het eten zaten, was mijn vriend met Swissair onderweg naar België. Ik had mijn vriend op voorhand gezegd dat ik een afspraak had met onze kameraad en dat ik hem van zodra hij geland was zou laten weten of het nog de moeite was om te vervoegen. Dus na het dessert vroeg ik of onze kameraad nog iets wilde drinken. En jawel, dat was het geval. We zakten met ons tweetjes af naar de Brewdog vlakbij Brussel-centraal en, na ongetwijfeld een memorabele spurt om de trein in Zaventem te halen, sloot mijn vriend rond kwart na negen aan bij ons gezelschap. Onze kameraad en ik hadden al een flesje witte wijn achter de kiezen, dus mijn vriend had een lichte achterstand, die hij snel wegwerkte met een speciaal biertje. 😉

We bleven nog meer dan een uur plakken in de Brewdog om vervolgens ietwat aangeschoten de trein terug naar Leuven en Mechelen te nemen. Echt een supertoffe avond. Voor herhaling vatbaar!

Imprisoned Gods van Lukah Katangila in STUK

Indrukwekkend. Een poging om in één woord deze dansvoorstelling te omschrijven. De titel van de dansvoorstelling ‘Imprisoned Gods’ verwijst naar de talloze culturele artefacten die België gestolen heeft van de Congolese bevolking om in onze musea ten toon te stellen. Deze voorstelling doet om een poging om de in musea en galerijen gevangen gezette goden te bevrijden en in hun eer te herstellen. In de voorstelling komt het zo tot een confrontatie tussen de oude Afrikaanse goden en het christelijke geloof, een spanning die ook vandaag de dag nog doorwerkt op het Afrikaanse continent.

De vier dansers, onder leiding van danser en choreograaf Lukah Katangila waren allemaal afkomstig van Goma en dansten werkelijk hun hart uit. De energie spatte van het podium. Het was prachtig om te zien hoe de dansers na hun topinspanning straalden en oprecht genoten van het applaus van het enthousiaste publiek.

Na de voorstelling bleef ik zitten voor de Q&A. En wow, blij dat ik dat gedaan heb. Ik leerde niet alleen bij over de verschillende dansvormen die in de voorstelling aan bod kwamen, maar was oprecht aangedaan toen twee van de dansers vertelden dat ze onzeker waren of ze over een paar dagen zouden kunnen terugkeren naar hun thuisstad Goma, dat momenteel in handen is van rebellengroep M23. Ze vertelden dat heel rustig, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Ongelooflijk dat ze in zulke omstandigheden nog steeds het beste van zichzelf wisten te geven. Respect.

IMG_1589

IMG_1591

IMG_1593

IMG_1594

IMG_1599

IMG_1600

IMG_1607

IMG_1609