Le Chameau s’en fout

Na de gemengde reacties op ons avondje uit bij Oh, my Kimchi!, namen we het zekere voor het onzekere en reserveerden we een tafeltje voor ons gezelschap van zes personen bij vaste culinaire waarde Le Chameau s’en fout. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat mijn laatste bezoek aan Le Chameau s’en fout ondertussen al van meer dan tien jaar geleden dateerde. Niet omdat het er toen niet lekekr was, maar gewoon omdat er nooit een tafeltje vrij was op het moment dat ik zocht naar een plek om samen te eten. Maar de reservatieskills van onze vrienden zijn duidelijk beter dan die van mij, want zij slaagden er wel in een tafeltje te bemachtigen.

Alvorens aan onze culinaire ontdekkingsreis te beginnen, nodigden we onze vrienden graag uit op ons appartementje voor een aperitiefje. We haalden voor de gelegenheid onze rosé champagne en een lekkere fles witte wijn uit de koelkast. Een goed begin van de avond!

Rond kwart na zeven vertrokken we naar Le Chameau s’en fout. De fietsers reden vooruit en wij kwamen te voet achterna met ons groepje van vier. We waren nog niet ver gevorderd in de Diestsestraat, toen ik me opeens bedacht dat ik een tweede fles rosé champagne in de diepvries gestoken had om deze sneller te laten koelen. Meteen flitsten voor mijn geestesoog beelden van een ontplofte fles champagne. Doodzonde… Mijn vriend was zo vriendelijk zich op te offeren en maakte rechtsomkeert om de fles van een gewisse ontploffing te redden.

Met ons groepje van drie wandelden we op het gemak verder tot we aan de zaak Kebab Leuven enig tumult gewaar werden. Een op hol geslagen manskerel was keiluid aan het brullen en had het interieur van de zaak kort en klein geslagen. Vervolgens ging hij op straat een soort schijngevecht aan met een iets oudere man, duidelijk een bekende van hem. De vechtlustige trok zijn t-shirt uit, daarmee een flink horecagezwel ontblotend, en maakte schaduwboksbewegingen naar de oudere man.

Ik greep meteen mijn telefoon om de politie van Leuven te bellen. Terwijl ik aan het bellen was, kwam de dolgeslagen vent mijn richting uit en maakte hij schaduwboksbewegingen in mijn richting. Ik deed een paar stappen achteruit om de afstand tussen ons te vergroten en gedroeg mij, nog steeds aan de telefoon met politie Leuven, ijzig kalm. Tegelijkertijd was ik klaar om te vluchten indien nodig, maar ik voelde dat de vent niet echt een fysieke bedreiging voor mij vormde. De politie bevestigde dat ze op de hoogte waren van de situatie en dat interventie onderweg was. Wellicht zal één van de klanten van café Marengo, dat zich vlak naast Kebab Leuven bevindt, gebeld hebben.

Onze twee vrienden en ik bleven uiteraard niet plakken om te zien hoe dit alles zou aflopen, maar we zagen wel hoe de dolgedraaide kerel de deur van Kebab Leuven zo hard achter zich dicht trok dat het glas in de ruit verbrijzelde. Indrukwekkend. Ik stuurde snel een bericht naar mijn vriend dat hij best een omweg maakte en de Diestsestraat vermeed. Kwestie dat iedereen heelhuids bij het restaurant zou aankomen.

En zo hadden we meteen een straf verhaal om onze maaltijd mee te beginnen. Die verder zeer aangenaam en zonder incidenten verliep, zoals deze foto’s illustreren.

Sint-Jacobsvrucht, wortel, jus van clementine & wasabi, witloof:

IMG_8511

Varkenswang, gemarineerde schorseneer, bospaddestoelen, bosvruchtencoulis:

IMG_8513

Eendenborst, pastinaak, pompoen, kaki vrucht, notencrumble, jeneverbessaus:

IMG_8515

Kazen van Elsen Kaasambacht:

IMG_8518

Sorbet van murtilles, gepocheerde vijg, hazelnoot en witte chocolade crème, peperkoek krokant, groosterde boekweit:

IMG_8519

Sous-bois: chocolade mousse, eekhoorntjesbrood ijsroom, cacao & gepofte quinoa crumble, marmelade:

IMG_8521

Ladies who lunch at Spago

Jawel, onze traditie ontstaan als gevolg van een nachtelijke terugrit door de gietende regen van de Ultimas in Brugge naar Leuven houdt nog steeds stand. Het werd meteen een herkansing voor Spago, want de vorige keer moest onze vriendin afhaken wegens ziekte.

Ik moet zeggen dat ik een betere keuze maakte dan de vorige keer. Mijn fazzoletti tartufo con funghi was echt heel lekker en ondanks de kaas niet te zwaar. En ook de cannelloni di ricotta e spinaci die mijn vriendin bestelde zag er heerlijk uit. En ja, stiekem dronken we daar een glaasje prosecco bij. Het einde van het jaar is in het zicht, he!

IMG_8499

IMG_8500

Business lunch bij Wolf

Deze middag had ik een business lunch ingepland om met een collega te praten over een moeilijke kwestie. Omdat we allebei erg weinig tijd hadden, stelde ik voor om iets te gaan eten bij Wolf. Dat gaat daar altijd vlot en het eten is er lekker.

En alhoewel het zeker een aangename lunch was en we een open gesprek hadden met respect voor elkaars standpunt, zijn we er niet in geslaagd om de lunch te beëindigen met een gezamenlijk gedragen oplossing voor de moeilijke kwestie.

Ik voelde mij echt als een mislukte onderhandelaar: al mijn beste argumenten op tafel gelegd en toch de tegenpartij niet over de streep kunnen trekken. Al een geluk dat de schotel met pulled lamb van My Tannour lekker was.

Volgend jaar doe ik een nieuwe poging.

IMG_8494

Blitzbezoek uit Parijs

Toen mijn oud-collega liet weten dat hij voor zijn werk een dagje vanuit Parijs naar Brussel zou afzakken, moest ik niet lang twijfelen: ik verschoof een paar afspraken in mijn agenda en creëerde zo een gaatje om samen met hem een koffie/warme chocomelk te drinken.

Door de coronacrisis hadden we elkaar lang niet meer gezien, dus we hadden veel te veel onderwerpen om over bij te praten op slechts een uurtje tijd. Het deed me plezier dat hij zich nog steeds goed in zijn vel voelt in zijn huidige job en hij was zo vriendelijk me een paar tips voor mijn eigen toekomst te geven.

Ik kijk alvast uit naar een reünie in Parijs!

Successen vieren bij Victor Bozar

Omdat hard werken beloond mag worden, nodigden we deze maandagmiddag alle collega’s uit die dit jaar meewerkten aan één van onze grootste projecten. Met vereende krachten slaagden we erin een prachtig resultaat neer te zetten en dat verdient een feestje! Work hard, play hard!

En yep, we kwamen alweer in het Victor Bozar café terecht, al zat ik er dit keer voor niets tussen. De collega’s kozen dit restaurant helemaal op eigen houtje uit. En ja, het eten was naar goede gewoonte voortreffelijk, met bonuspunten voor de heerlijk klassieke mini dame blanche waarvoor ik nog nét een gaatje kon vinden.

Fantastisch lekkere garnaalkroketjes:

IMG_8481

Tataki van tonijn;

IMG_8483

Mini dame blanche:

IMG_8484

(un)Holy Light

Net als vorig jaar wandelden we samen met onze kameraad en zijn twee dochters langs de lichtinstallaties van (un)Holy Light. Het viel ons meteen op dat er een pak minder volk was dan vorig jaar, toen dit event in volle coronacrisis plaatsvond en iedereen snakte naar wat afleiding. En eerlijk, de lichtinstallaties spraken me dit jaar niet echt aan. Ik snap dat de curator voor subtiele installaties koos, maar ik hou wel van een klein beetje spektakel, zo nu en dan. Enkel de installatie in de Sint-Michielskerk wist me te betoveren. Oprecht spijtig dat ik met zo weinig werken een klik voelde. Hopelijk volgend jaar beter!

Een overzichtje van de werken die we op ons pad tegen kwamen:

From the earth to the intangible – A.I.L.O. – Sint-Jacobskerk:

IMG_8463

IMG_8466

Crochet – Mariska De Groot – Romaanse Poort:

Reflecting Holons – Michiel Martens & Jetske Visser – Sint-Michielskerk:

Rainbow – Nazanin Fakoor – Kadoc:

Voordat we op zoek gingen naar het laatste werk op het parcours, maakten we een kleine omweg langs de kerstmarkt voor een reuzepannenkoek met chocolade. Heerlijk, maar niet gemakkelijk om binnen te werken zonder smossen. 😉

IMG_8474

Rocking Modules – Gijs Coenen & Sookie Brarou – M Leuven:

IMG_8476

Korean barbecue en een bezoek aan de kerstmarkt

Zaterdag hadden we afgesproken met onze vrienden uit Kampenhout. Onze vriendin uit Trinidad wilde heel graag een keertje Korean barbecue doen en daarom had ik voorgesteld om met z’n vieren bij Oh, my kimchi! te gaan eten. Om al wat in de kerstsfeer te komen, maakten we een kleine wandeling door het Groot Begijnhof dat feestelijk versierd was met kaarslicht. Al moet ik toegeven dat deze editie mij wat tegenviel. Te veel volk op sommige plekken, waardoor er opstroppingen ontstonden en gewoon niet genoeg kaarsjes om echt een feëeriek effect te creëren. Ik had de indruk dat onze vrienden er ook niet veel aan vonden.

IMG_8448

Gelukkig was het diner bij Oh, my kimchi! wel een schot in de roos. Onze kameraad ontpopte zich tot een ware chefkok aan onze tafel en we genoten samen van het heerlijke vlees, terwijl we babbelden over de dingen des levens.

IMG_8451

IMG_8457

Na het diner wandelden we samen over de kerstmarkt, kwestie van de avond sfeervol af te sluiten. Al wilde onze vriendin het liefst van al zo snel mogelijk naar huis om in de auto nog het laatste stuk van de WK-match tussen Engeland en Frankrijk mee te pikken. Duidelijk gebeten door de sport sinds ze sportpsychologe is van een voetbalclub. 😉

IMG_8461

IMG_8462

Een avondje wijn proeven

Deze vrijdagavond hadden we onze favoriete wijnkenner en zijn vriendin te gast om samen te proeven van de wijntjes die we onlangs bij Ad Bibendum kochten. We kopen altijd een paar flessen ‘betere’ wijn om samen te proeven. Voor de gelegenheid haalden we uit onze koelkast ook een wijntje van Maria Cristina, dat we kochten bij Dumon.

De drie wijnen die we proefden waren zo verschillend dat het moeilijk was om een favoriet aan te duiden, maar wat ik wel kan zeggen is dat we de wijnen in de foute volgorde hebben geproefd. De Portugese wijn van Maria Cristina had het meeste body en was dus een waardige afsluiter geweest. De prijs voor het mooiste etiket was daarentegen heel gemakkelijk toe te kennen: de Grüner Veltliner dulde op dat vlak geen concurrentie.

Naar goede gewoonte werd het een heel gezellige avond met diepgaande gesprekken over zowel de lokale, de nationale als de internationale politiek. Fijn om op een beleefde manier met elkaar van mening te verschillen en zo een discussie te kunnen voeren die voor iedereen verrijkend was. Op naar de volgende drink, wat mij betreft!

IMG_8442

IMG_8443

IMG_8444

Een dankjeweldrink

Het einde van het jaar nadert en daarmee ook het einde van een stevig traject bestaande uit een aantal deelprojecten dat een aantal collega’s en mezelf twee jaar lang bloed, zweet en tranen gekost heeft. En jawel, het is nog steeds erg druk en de laatste loodjes lijken dit jaar nóg zwaarder te wegen dan andere jaren, maar hey, successen vieren is belangrijk en deze namiddag maakten we daar graag tijd voor. We nodigden alle betrokken collega’s uit (sommigen kende ik zelfs niet eens!) om te genieten van wat lekkere hapjes en drankjes. De grote baas gaf een mooie speech waarin hij iedereen in de bloemetjes zette en we klonken samen op de laatste weken van het jaar 2022.

IMG_8418

IMG_8419

Benieuwd wat 2023 voor ons in petto zal hebben! Voor mij mag het alvast nét dat tikkeltje kalmer worden.