Een ander meisje verzorgt vandaag het ontbijt en al snel wordt duidelijk dat dit haar eerste werkdag is. De ontbijt service verloopt chaotisch en traag. Haar werkwijze is ondoordacht en inefficiënt: dienbladen met borden en bestek voor het ontbijt kan je toch al makkelijk de dag op voorhand klaar zetten? Dan komt het er ‘s ochtends gewoon op aan wat broodjes, boter en belang op de daarvoor voorziene bordjes te leggen? Of je kan de bordjes met beleg al gewoon de avond op voorhand klaarmaken en afgedekt in de koelkast plaatsen.
Enfin, ja, de best stuurlui staan aan wal, zeker? We pakken onze koffers en mijn vriend haalt de auto op, die we bij terugkeer uit Silves een paar straten verder geparkeerd hadden om te vermijden dat we de extreem smalle straatjes van Alte moesten inrijden. Yep, door ervaring wijzer geworden.
Vanuit Alte is het een uurtje rijden naar Portimão, onze volgende bestemming. Onderweg genieten we opnieuw van de prachtige Portugese landschappen onder een stralend zonnetje.
We steken de Arade Rivier over (hier een pak breder dan in Silves) en rijden Portimão binnen. En ja, ook in Portimão is parkeren geen sinecure. We vinden een plek waar we kort kunnen parkeren en wandelen naar Villa Rio Guesthouse Suites om te vragen of het mogelijk is de koffers daar achter te laten (check-in is pas om 16u). We hebben heel veel geluk, een kamermeisje opent de deur en geeft ons meteen de code van de toegangsdeur zonder ook maar naar onze naam of reservatie te vragen. Ik ga ervan uit dat dat komt omdat wij er superbetrouwbaar uitzien, maar veilig kan ik deze handelswijze niet echt noemen. We informeren of we de koffers al kunnen achter laten en het meisje wijst naar een smalle plek langs de trap waar onze valiezen net tussen passen. Ideaal!
We wandelen terug naar de auto, parkeren deze fout vlak voor de deur van ons Guesthouse om de koffers te kunnen uitladen, maken gebruik van de pas verkregen deurcode en droppen onze valiezen af in de smalle ruimte langs de trap. Vervolgens parkeren we onze wagen in een ondergrondse parkeergarage.
Ons eerste echt noemenswaardige wapenfeit in Portimão is een bezoek aan het Tourism Office waar we een boottochtje boeken naar de befaamde grot van Benagil. Tijd om de innerlijke mens te versterken! Bij restaurant Esquina, dat zich effectief op een straathoek bevindt, eten we een simpele maaltijd: een soep met wat brood voor mij en een omelet voor mijn vriend.
Tot onze grote teleurstelling blijkt zowat alles in Portimão gesloten tot 15u. Blijkbaar zijn ook Portugezen fan van de siësta. We besluiten dan maar een wandeling te maken langs de rivier tot aan de spoorwegbrug en vervolgens naar de ruïnes van een klooster dat we gespot hebben op google maps. Helaas: de ruïnes zijn volledig afgeschermd met een hoge muur en kunnen niet bezocht worden. Spijtig, want ze zagen er erg fotogeniek uit.
