Terug naar af

Zo voelde het vandaag toen ik de sleutel in de deur van ons vertrouwde appartement in Leuven stak. Niet het gevoel thuis te komen overheerste, maar wel de herinnering aan mijn persoonlijk falen dat nog steeds niet verteerd is.

Het is ook vreemd om terug te keren in een leeg appartement nadat ik ongeveer een jaar geleden de deur achter me dicht trok vol enthousiasme over een nieuw avontuur. Zo lang ik nog in Antwerpen woonde, kon ik me concentreren op het ontdekken van een nieuwe stad. Ik woonde er niet lang genoeg om in routine te vervallen. In Leuven is dat een ander verhaal.

Maar goed, hét grootste voordeel van deze verhuis is dat ik per dag heel wat tijd zal uitsparen doordat mijn pendeltijd drastisch verminderd is. En dat is tijd die ik ongetwijfeld kan gebruiken voor nuttigere zaken.

IMG_9866[1]

Leuvense sushi!

Dinsdagnamiddag had ik (eindelijk) een afspraak met mijn oogarts in Leuven, zodat ik mijn papieren voor de ziekenkas in orde kon laten maken om een gedeelte van de (nogal aanzienlijke) kostprijs van mijn bril terug te krijgen.

Een ideale gelegenheid om er op de valreep nog een Leuvens logeerpartijtje bij Goofball en haar zonen tussen te wringen. En zoals elk goed logeerpartijtje, begon ook dit met sushi! Het was veel mooier weer dan verwacht, dus zaten we gezellig samen in de tuin. Het idyllische tafereeltje enkel zo nu en dan verstoord door wat vliegend ongedierte.

De jongens waren hun schattige zelve en genoten van hun laatste dagen vakantie. Jaja, 1 september komt met een rotvaart in zicht en dan zal ook de jongste zoon van Goofball naar school gaan. Wat vliegt de tijd.

Met een glaasje wijn in de hand babbelden Goofball en ik tot laat in de avond. Misschien moet ik van zodra ik terug in Leuven woon toch maar een excuus zoeken voor nog eens een logeerpartijtje. 😉

Een onverwachte barbecue

Oorspronkelijk hadden mijn vriend en ik niet echt iets gepland, vorige zondag. Na het railbike uitstapje leek ons een beetje quality time wel gepast. Maar tijdens het railbiken kregen we een berichtje van onze vrienden uit Wijgmaal met de vraag of we geen zin hadden nog eens af te spreken voor een drankje en wat hapjes. Na even onze agenda’s bij mekaar gelegd te hebben, bleek de enige écht goeie optie gewoon de volgende dag te zijn. We stuurden een berichtje terug en jawel, dat paste voor hen. Aangezien mijn vriend zondagavond alweer naar Genève terug vloog, spraken we rond een uur of drie af. Een ideaal moment om te beginnen aperitieven. 😉

Mijn vriend en ik namen de trein naar Leuven, lieten zijn valies daar achter in een locker en ontleenden twee blue bikes om langs de Vaart naar Wijgmaal te fietsen. Zoals we dat gewoon zijn, werden we onthaald op een heerlijk glaasje witte wijn (voor mij) en een speciaal biertje (voor mijn vriend). We begonnen de namiddag in de lounge achteraan de tuin, maar daar werd het al snel te warm, zodat we noodgedwongen de koelte in de schaduw van het huis moesten opzoeken. Ja, de zomer van 2018 is goed op weg even legendarisch te worden als die van 1976.

Die enkele hapjes bleken een heuse barbecue te zijn, inclusief slaatjes. Gelukkig vertrok de vlucht van mijn vriend pas om 20.40u en kon hij nog het meeste van de barbecuehapjes meepikken. Ik bleef wat langer plakken om na te praten en te helpen de tent voor de twee jongens op te zetten (ze wilden per sé de nacht in de tuin doorbrengen en geef toe, het was er het weer voor).

Fijn moment van de avond: ik die in de tent aan de twee jongens een verhaaltje voorlas en de twee jongens die aan mijn lippen hingen. Waarop ik prompt beloond werd met een schitterende dubbele regenboog, alvorens terug te fietsen naar Leuven. Mooi op tijd om de voorlaatste trein naar Berchem te nemen.

Spontane afspraken zijn vaak nog de beste!

Dineren bij Barba

Gisteren moest voor een doktersafspraak in Leuven zijn (not to worry, ik moest gewoon het voorschrift van mijn Nuvaring vernieuwen). Ik besloot meteen van de gelegenheid gebruik te maken om af te spreken met mijn goede vriend J, die ik (schande!) niet meer gezien had sinds zijn verrassingsfeestje in januari.

Ik reserveerde een tafeltje bij restaurant Barba, omdat het mij daar de vorige keer zo goed was bevallen. Ditmaal konden we genieten van het mooie terras in de Mechelsestraat, naar mijn bescheiden mening één van de gezelligste straatjes in Leuven (al doet het verkeersvrije gedeelte van de Tiensestraat het ook niet slecht).

Het werd een zeer aangename culinaire ontdekkingsreis, waarbij de pluim voor het beste gerecht moeiteloos gewoon werd door de varkenswangetjes.

Passeerden op ons bord:

Gerookte hoevekip – feta – olijf – basilicum – coeur de boeuf tomaat:
:

Varkenswang – spitskool – pindanoot – kokos:

Vangst van de dag – bisque – mosselen – kikkererwten – courgette:

bavarois – kokos – kardemomsorbet – abrikoos:

De bediening was vriendelijk, het eten uitstekend en we hadden veel om over bij te praten. De avond was in een wip en een zucht voorbij. Tot dan toe was alles perfect verlopen, maar bij het vragen van de rekening liep het mis. Na drie keer vragen, de derde keer met aandrang, lukte het eindelijk om af te rekenen. Toen ik naar binnen ging om met mijn Mastercard te betalen, begreep ik meteen waar het schoentje knelde: alle rekeningen werden met de hand gemaakt. Euh? Witte kassa, hallo?

Doordat het zo lang geduurd had voordat we konden afrekenen, miste ik natuurlijk de rechtstreekse trein naar Berchem. Ik had nochtans het uiterste uit mijn blue bike gehaald. Oh well, niet zo erg, een kwartier later was de volgende trein er al en overstappen in Mechelen is natuurlijk het einde van de wereld niet.

Hopelijk volgen er nog veel prachtige zomeravonden in 2018 (al zou een nachtelijk regenbuitje niet slecht zijn voor de dorstende natuur rondom ons).

Party @Dumon!

Na het bijzonder fantastische feestje vorig jaar sprak ik het voornemen uit om over te vliegen vanuit Genève voor de volgende editie. Toen had ik er uiteraard nog geen vermoeden van dat mijn avontuur in Genève op een mislukking zou uitdraaien. Maar hey, Antwerpen is een pak minder ver dan Genève. 😉

Geleerd uit mijn ervaringen vorig jaar, zorgde ik dat ik een hotelkamer in Leuven gereserveerd had en nam ik de voormiddag vrijaf, kwestie van letterlijk tot ‘s middags in mijn bed te kunnen liggen. En dat bleek een uitstekende beslissing te zijn, want uiteindelijk lag ik pas rond vier uur in bed.

Samen met mijn collega fietste ik van het station van Leuven naar restaurant Dumon in Wakkerzeel. Lang leve mijn blue bike abonnement!

En jawel, het werd zoals verwacht een memorabele avond. Al dreigde de nakende uitschakeling van de Rode Duivels heel even roet in het eten te gooien. Je voelde de gemoedsbarometer van de aanwezigen met de minuut dalen. De gelaatsuitdrukking op het gezicht van de broer van Dries Mertens, die naast mij zat, kan ik niet anders omschrijven dan als gepijnigd. Gelukkig tartten de laatste twintig minuten van de match alle verbeelden en kwamen de Rode Duivels terug vanuit een quasi verloren positie. Goed gespeeld jongens, bedankt om de avond te redden!

En oja, het eten was ook lekker, al ging de meeste aandacht helaas naar dat tv-scherm om de match te volgen. 😉

En naar goede gewoonte sprong ik in het zwembad. De collega waarmee ik vorig jaar in het zwembad sprong, wilde dit jaar haar kapsel sparen, gelukkig vond ik een andere collega bereid met mij het ruime sop te kiezen. 😉

Na mijn verfrissende zwembadduik worden de herinneringen ietwat vager. We hebben gedanst, geapplaudisseerd voor mijn geweldig collega die zo mooi kan zingen en heel veel (te veel) wijn gedronken. Hoe ik erin geslaagd ben die blue bike terug in het station af te leveren, het is mij eerlijk gezegd een raadsel, maar ik zag de dag nadien bij het uitchecken van het hotel nergens een verfrommelde blue bike liggen, dus ik neem aan dat hij veilig naar zijn standplaats is terug gekeerd.

Misschien de volgende keer toch maar een taxi terug nemen. 😉

Culinaire ontdekking van de week: Hop Gastrobar

Ondertussen is het al een mooie traditie geworden, de uitstapjes met ons groepje dames. Een ideale manier ook om nieuwe restaurants in het Leuvense te ontdekken. Want er verschijnen om de haverklap nieuwe culinaire sterren aan het Leuvense firmament. En jullie hebben ondertussen al door dat culinaire ontdekkingen erg bijdragen aan mijn geluksgevoel. 😉

Maandag troffen we elkaar dus op het terras van Gastrobar Hop. Ik arriveerde wat later, omdat er zich vlak voor het geplande tijdstip van vertrek nog een kleine crisis op het werk had voorgedaan. Maar goed, dankzij mijn blue-bike was ik er niet zo heel veel later dan de andere dames.

Het werd een fantastische avond met zijn zevenen op het terras. We klonken op de zwangerschap van één van onze vriendinnen, maar schuwden ook de zwaardere onderwerpen niet. Al zorgde een uitspraak over abortus van mijn kant bij traantjes van één van de tafelgenoten die nog niet over het trauma van haar eigen zwangerschapsonderbreking is. Ik had erg met haar te doen, maar ik kan niet anders dan abortus verdedigen als een recht voor elke vrouw. Een moeilijk moment…

Gelukkig was er lekker eten en heerlijke wijn. Een absolute aanrader, trouwens. Zeer verfijnde en originele keuken en een erg gemotiveerde staf. En met het verder ontwikkelen van de buurt rond de Vaartkom, kan het cliënteel van dit restaurant alleen maar aangroeien.

Passeerden op mijn bord:

Makreel, komkommer, lavas, olijf
Rode biet, oude kriek, radijs, aalbes
Hoevekip, chili van boontjes, avocado, maïs
Asperge, ei, oude Reypener, gerookte tijm, hazelnoot
Groene asperge, ricotta, courgette, citroenmelisse, paprika, cashewnoot
Aardbei kalamansi, chocolade, basilicum

appetizer

Makreel, komkommer, lavas, olijf

Rode biet, oude kriek, radijs, aalbes

Hoevekip, chili van boontjes, avocado, maïs

Asperge, ei, oude Reypener, gerookte tijm, hazelnoot

Groene asperge, ricotta, courgette, citroenmelisse, paprika, cashewnoot

Aardbei kalamansi, chocolade, basilicum

Een onverwachte aanslag op mijn portemonnée

Na twee dagen gelogeerd te hebben bij Goofball and family (altijd een eer en een genoegen), had ik niet gedacht vrijdagavond opnieuw in Leuven te belanden. Vrijdagnamiddag moest ik voor een belangrijke vergadering in putje Limburg zijn, zo’n plek waar ze nog niet eens weten wat openbaar vervoer is. Dus reed ik noodgedwongen mee met een collega. Ik ging ervan uit dat de collega mij in het station van Hasselt zou afzetten, maar ze moest ‘s avonds in Leuven zijn voor het oudercontact van haar dochter, dus reeds ik gezellig mee naar Leuven.

De zon scheen en het was pas 17u, dus besloot ik meteen maar door de zure appel heen te bijten en naar mijn vaste opticien te gaan om een nieuwe bril te kopen. Het feit dat ik ‘s avonds mijn lenzen moet inhouden tot vlak voordat ik ga slapen, is behoorlijk vervelend. En in noodsituaties ligt er geen bril meer naast mij op het nachtkastje en ben ik dus totaal hulpeloos mocht er zich een gasontploffing voordoen en de buurt geëvacueerd moet worden.

Om de één of andere reden raakte ik vlak voor mijn bestemming afgeleid en stapte ik de s.Oliver winkel binnen. Binnenkort doet immers het middelste nichtje van mijn vriend haar communie en het zou toch fijn zijn om niet in afgewassen kleren naar het feest te moeten gaan. De vriendelijke winkeldame bracht mij de één na de andere jurk en een dik half uur later verliet ik de winkel, twee jurken en een bolero rijken en 300 euro armer.

Ondertussen was het tien voor zes, dus twijfelde ik of het nog zou lukken een bril te kopen. Ik vertelde het verhaal van de diefstal en vroeg of het mogelijk was gewoon exact dezelfde montuur te bestellen. Wonder boven wonder kon dat nog (mijn originele bril was al vijf jaar oud), maar enkel in het bruin. Aangezien mijn originele bril blauw was, twijfelde ik. Ik vroeg aan de winkeldame hoe snel ze mij een aantal geschikte monturen kon laten zien. Ze zuchtte even, zo vlak voor sluitingstijd, maar deed toch haar best. Doordat ik zo’n hoge oogafwijking heb, is het aantal monturen waaruit ik kan kiezen sowieso beperkt. En tien minuten later had ik effectief een bril gevonden die me paste. Alweer een blauwe. 😉

Om het (bijzonder stevige) prijskaartje (859 euro) door te spoelen, besloot ik mezelf te trakteren op één van de lekkerste goedkope maaltijden in Leuven: bibimbap bij Beijing Take-away. Ik kan wel een gedeelte van de kostprijs via de mutualiteit recupereren, maar dat betekent dus dat ik eerst langs de oogarts zal moeten gaan. Very inconvenient, allemaal. Gelukkig vormde de bibimbap een ideale troost! En om mijn onverwachte shoppingtrip op gepaste wijze af te sluiten, trakteerde ik mezelf op een ijsje van Decadenza met mojito en zabaglione ijs. Heerlijk!

bibimbap

Sushi love

Eindelijk de tijd gevonden om Goofball and friends sushi-gewijs te bedanken voor hun gastvrijheid. Lekker eten, een goed glas wijn en uitmuntend gezelschap, het blijven dé ingrediënten voor een topavond.

Energiezuinigheid en ecologisch verantwoord voedsel

Woensdagochtend werd ik aan de ontbijttafel zowaar opgewacht door een leeuw en een ninja! Ik moet zeggen: dat overkomt mij niet elke dag! Gelukkig zagen ze er niet al te gevaarlijk uit. 😉

Het was oorspronkelijk de bedoeling om ‘s avonds gezellig afhaalfood te eten met Jan en Goofball, maar ik had mijn agenda niet goed geconsulteerd (mijn huidige smartphone synchroniseert nog niet met de outlook van het werk) en over het hoofd gezien dat ik om vier uur een netwerkevent had. Uiteindelijk geraakte ik door vergaderingen allerhande pas om vijf uur op het event in kwestie, waardoor ik jammer genoeg de interactieve rondleiding door het gloednieuwe passieve gebouw miste.

Ik had een beetje moeite mijn aandacht bij de speeches te houden, maar desalniettemin een welgemeende proficiat aan de Vlaamse Milieumaatschappij met het winnen van de allereerste VEB-prijs voor energiebesparing.

Hoofddoel van mijn aanwezigheid op dit event was netwerken. Aangezien het takenpakket van mijn team er radicaal anders uitziet dan voordien, moet ik opnieuw bouwen aan mijn netwerk. Ik slaagde erin met een aantal interessant mensen aan de praat te geraken (helaas was ik vergeten visitekaartjes mee te nemen, tss). Gespreksopener van de avond was uiteraard de heerlijke veganistische maaltijd verzorgd door Roof Food uit Gent, een cateraar die gerechten serveert met groenten gekweekt op hun eigen dakmoestuin. Korter kan de keten alvast niet worden. Het smaakte mij, dit ecologisch verantwoorde eten. Al voelde ik toch even een steek van jaloezie toen Goofball mij een foto van hun sushimaaltijd doorstuurde.

In Leuven dronk ik ter afronding van de dag nog een glaasje wijn met Goofball en Jan en vervolgens kropen we allemaal vroeg in bed, want op donderdag moest iedereen vroeg uit de veren.

Leuvense culinaire ontdekking: Barba

Dinsdagavond ging ik na het werk op stap met ons vast kliekje Leuvense dames (waarvan er ondertussen steeds minder in Leuven wonen, mezelf inclusief). Doordat ik (weer!) beroep kon doen op de gastvrijheid van Goofball, moest ik me niet haasten om de laatste trein van Leuven naar Antwerpen te halen. Het gezellige rijhuis van Goofball and friends in Leuven is ondertussen zowat mijn tweede thuis geworden en ik geniet oprecht van het enthousiasme waarmee haar twee jongens me telkens weer begroeten.

Doordat ik te laat vertrokken was op mijn werk (een collega wilde per sé nog haar hart uitstorten), viel heel mijn strakke timing in duigen en kwam ik een dik kwartier te laat op de afspraak in restaurant Barba. Mijn 6 andere collega’s hadden net hun eerste cocktail besteld, dus kon ik niet achter blijven! En die eerste cocktail was zo lekker dat ik het gewoon aan mezelf verplicht was om een tweede te bestellen.

Wat volgde was een heerlijke avond waarop geen enkel onderwerp uit de weg gegaan werd. Het heerlijke eten en het attente personeel maakten het een avond om in een doosje te doen en nog lang te koesteren. Lang geleden dat ik me nog zo volkomen ontspannen gevoeld heb na een avondje uit. Alsof ik even al mijn zorgen achter mij had kunnen laten. Ik kroop dan ook met een goed gevoel onder de lakens in de logeerkamer van mijn Leuvense gastheer en gastvrouw.

Yet Another Blog

Life on my side

leuven