Laat me het erop houden dat ik me zaterdagochtend minder fris dan gewoonlijk voelde. Die tweede limoncello die ik in een vlaag van overmoed de dag voordien als afsluiter van de maaltijd had gedronken, was er duidelijk te veel aan geweest. Ik sleepte mij bijgevolg iets minder enthousiast dan gewoonlijk naar de Spaanse les (enfin ja, zo enthousiast als een mens kan zijn op een zaterdagochtend om 9 uur). Na de traktatie van een jarige medestudente met suikerrijke caloriebommetjes voelde ik me eensklaps als herboren. Wat een beetje geraffineerde suikers al niet vermogen. 😛
De namiddag deden we snel boodschappen en brachten we grotendeels al kuisend door, want als de Sint voor een tweede keer op bezoek komt, moet alles er natuurlijk even piekfijn bij liggen als de eerste keer.
Om zes uur hadden we afgesproken met vrienden om te wandelen door het prachtige met kaarsen verlichte Begijnhof. Net een sprookje in ‘t echt. Enfin ja, de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik een beetje asociaal ben geweest, want ik had mijn statief meegenomen om foto’s met lange sluitertijd te kunnen maken. Beetje sneu voor mijn gezelschap om naast mij en mijn statief te blijven wachten. Dus zij wandelden door de feeërieke straatjes, terwijl ik op zoek ging naar de juiste compositie.
Als afsluiter van de wandeling dronken we een gluhwein ter voordele van de Mannen van ’70, die meteen het aperitief vormde voor onze double date in restaurant d’Artagnan. En omdat eentje geentje is, deden we onze gluhweinaperitief nog eens dunnetjes over met een glaasje bubbels. Er was dan ook heel goed nieuws om op te klinken. Altijd fijn om zo de avond te kunnen inzetten.
Het eten was werkelijk uitstekend en de avond vloog voorbij. Je hebt zo van die mensen waarbij het gesprek nooit stilvalt en bij wie je verbaasd opkijkt dat het einde van de avond alweer in zicht is. Hopelijk heeft mijn vriend zich laten overtuigen om eens wat hippere kledingstukken uit te proberen. 😉
Na een fijne fietstocht bergaf kropen we onder de wol, kwestie van de volgende dag fris en monter te zijn voor het hoge bezoek dat we verwachtten.
Uitslapen op een zondagochtend, daar kan ik nu eens een ongelooflijke deugd van hebben. Mijn hart gaat uit naar al die mensen met (kleine) kinderen die ook op zondagochtend vroeg uit bed moeten. Ik weet niet hoe ze het doen.
Rond de middag zetten we de volgende lading sinterklaascadeautjes klaar voor het petekindje van mijn vriend en vertrokken daarna naar de Parkabdij voor de jaarlijkse winterwandeling. We hadden daar afgesproken met de zus van mijn vriend en haar twee oudste kindjes (waaronder het petekindje van mijn vriend).
De zus van mijn vriend en haar twee dochters waren een half uurtje te laat waardoor ze het begin van de wandeling misten (en ik nog een beetje van de uitleg over de toekomstplannen voor de Parkabdij kon meepikken). Bleek dat ik de interesse in onroerend erfgoed van de twee jongsten toch wat overschat had. We verlieten de groep dus al snel om een wandeling met ons viertjes te maken. We lieten de meisjes over de spoorlijn uitkijken en luisterden samen naar het klokkenspel in de abdijkerk. Het was een werkelijk prachtige herfstdag. Ideaal om foto’s te maken van de mooie Abdij. We spotten talloze watervogels en de meisjes konden naar hartenlust springen in de vele plassen die we op onze weg tegen kwamen. Gelukkig was de mama vooruitziend geweest en waren ze allebei uitgerust met rubberlaarsjes.
Na de wandeling kregen we een heerlijk glaasje warm appelsap aangeboden, waarna we opnieuw richting ons appartement trokken. De lieve Sint had chocolade voor de zusjes gebracht en speciaal voor het petekindje van mijn vriend een knalgele Nikon Coolpix. Ben erg benieuwd naar de onderwaterfoto’s die ze met dit toestelletje zal maken!
We aten na al die spanning ene excitement samen gehaktballen in Luikse saus met groentjes en aardappeltjes van Convento Food en sloten de maaltijd af met overheerlijke chocomousse.
Na met heel veel dikke knuffels afscheid genomen te hebben van de kwebbelende dametjes, brachten we de rest van de avond door achter onze pc. Die mails beantwoorden zichzelf niet, he!
