Sushi op de voorlaatste dag van 2019

Onder het motto: “There is always room for sushi” dineerden mijn vriend en ik maandagavond samen met een vriendin en een vriend die we vele jaren geleden in de Spaanse les leerden kennen. Als restaurant had ik Kintsugi uitgekozen, niet alleen omdat het personeel daar supervriendelijk is en de sushi heerlijk vers, maar ook omdat het begrip kintsugi (金継ぎ: ‘gouden verbinding’) voorkomt in de nieuwe dichtbundel van onze cichter-vriend, de dichter. Toepasselijker kan niet!

En jawel, de sushiboot smaakte, al moet ik toegeven dat de hoeveelheid sushi lichtelijk overdadig was, zo tussen al die feestdagen door. Dus bestelden we maar wat warme saké om al die vis en rijst door te spoelen. Altijd lekker!

Uiteraard sloten we de avond af met een glaasje whisky op ons appartement. Het doet me plezier mijn vrienden te kunnen trakteren op een écht goeie whisky.

Masalatop kennismaking

Zondagavond hadden mijn vriend en ik een dinner date in de Masalatop met een kameraad die we al veel te lang niet meer gezien hadden. Het was een heel bijzondere date, want we zouden voor het eerst zijn, ondertussen niet meer zo nieuwe, vriendin te zien krijgen. Ik was uiteraard heel nieuwsgierig om haar te ontmoeten.

En jawel, tot mijn grote vreugde klikte het meteen. Zijn vriendin is een heel slimme dame afkomstig uit Trinidad. Via een ganse omweg (ze studeerde in Cuba en in de UK) is ze uiteindelijk aan de Universiteit van Gent terecht gekomen, waar ze momenteel werkt aan haar doctoraat in sportpsychologie. Ze is niet alleen slim, maar ook sportief: ze is een niet onverdienstelijk badmintonspeelster, die niet alleen op internationaal niveau aan wedstrijden deelneemt, maar ook scheidsrechter is. Ik voelde me even klein ten opzichte van zo’n multigetalenteerde dame.

Onze kameraad en zijn vriend zijn trouwens het prototype van de uitspraak: ‘opposites attract’. Hij heeft totaal geen interesse in sport (noch als toeschouwer, noch als participant) en is als informaticus vooral op een zeer praktisch niveau bezig. Hij heeft ongeveer de bleekste huid denkbaar en haar huid is een prachtig melkchocoladebruin. Een moeilijkere horde om te nemen, lijkt me dan weer het feit dat zij zeer gelovig is en hij helemaal niet. Maar ondanks deze tegenstellingen was het mooi te zien hoeveel verliefde blikken ze de ganse avond uitwisselen. En wat ze alvast wel gemeen hebben: hun voorkeur voor lekker eten. Dé beste basis voor een relatie, als je het mij vraagt! Het Indisch eten van de Masalatop viel alvast in de smaak. Extra punten voor de heerlijke mango lassi.

Na het diner zakten we af naar Café Caché voor nog één drankje. Wel jammer dat onze Piëmontese medereiziger niet achter de bar stond. Wegens al genoeg uitspattingen de voorbije dagen hielden we het bij één drankje als afsluiter van een gezellige avond die voor herhaling vatbaar is!

Wel spijtig dat Trinidad zo moeilijk bereikbaar is, want ik zou heel graag kennismaken met het land en de cultuur van onze nieuwe vriendin.

Foodtruckfestival op het Hooverplein

Vrijdagavond zakten mijn vriend en ik samen met een eenzame vriendin (haar man en oudste zoon zaten in het buitenland voor een schaaktornooi en haar dochter was uit logeren bij een vriendin aan zee) af naar het foodtruck festival in Leuven. Dit jaar stonden de foodtrucks niet op de Bruul zoals de voorgaande jaren, maar op het Hooverplein. En als ik eerlijk moet zijn: het Hooverplein is echt een veel gezelligere locatie voor zo’n festival dan de Bruul. De stad had duidelijk veel moeite gestoken in het gezellig aankleden van het festival. Vooral de hoge tafels met in het midden een gezellig gasvuurtje waren erg gezellig.

Natuurlijk moesten we eerst uitgebreid het aanbod bestuderen alvorens onze keuze te maken. Ondanks het feit dat er duidelijk meer foodtrucks waren dan de voorgaande edities vond ik het aanbod ietwat magertjes. Veel te veel kraampjes die hamburgers verkochten en veel te weinig kraampjes die wereldkeuken aanboden. Ik miste vooral mijn favoriete foodtruck van Table d’Ho. Bij gebrek aan Koreaanse gerechten ging ik dan maar voor een Vietnamees noedelgerecht. Het gerecht op zich was wel ok, maar niets om over naar huis te schrijven. Wel zeer lekker: de geflambeerde pannenkoek met appeltjes, waarvan ik helaas vergeten ben een foto te nemen. Feit is dat die pannenkoek verrassend snel op was. 😉

Omdat onze vriendin wat koude voeten begon te krijgen, zochten we de warmte van Chapter Four op het Ladeuzeplein op. Mijn vriend en ik bestelden een cocktail (de whisky sour is echt een aanrader hier), terwijl onze vriendin het hield bij een warme chocomelk. Onze vriendin kon het niet heel laat maken, omdat ze op tijd haar trein moest halen, dus hielden we het bij twee drankjes en wandelden we samen terug naar het station.

A fun evening was had by all.

Naar de Leuvense kerstmarkt

Geen kerstmarkt in Montreux voor ons dit jaar, maar die van Leuven is ook gezellig, zij het iets minder spectaculair. Ik had dit weekend expres geen plannen gemaakt, omdat ik wat wilde bekomen van de laatste heftige werkweken. Dus hadden mijn vriend en ik tijd om zaterdagavond naar de kerstmarkt te gaan en wat kerstkitsch op te snuiven. Ditmaal liet ik me zelfs overtuigen om iets te kopen: warmies, fully microwavable boots! Ideaal om mijn koude voeten warm te houden! En die dingen ruiken naar lavendel!

Verder hielden we het bij onze favoriete kerstmarktactiviteiten: iets lekker eten en drinken. We dronken een glaasje prosecco als aperitief, aten een bakharing met een glaasje cava en deelden vervolgens een bakje karakollen. Mijn vriend had daarna nog plek voor een hamburger, ik hield het gewoon bij een lekkere pannenkoek met chocolade als aperitief. Geen bijzonder gedenkwaardige avond, maar daar hadden we allebei momenteel niet echt behoefte aan. De kerstvakantie belooft druk genoeg te worden. De stilte voor de storm, als het ware.

Lichtparcours (un)Holy Light

Vrijdagavond trokken mijn vriend en ik de stad in voor een streepje cultuur. Ik had her en der in mijn instagram-account wat beelden zien passeren van het Lichtparcours (un)Holy Light die er intrigerend genoeg uit zagen om mij op een vrijdagavond naar buiten te lokken.

Onze eerste stop was de Sint-Michielskerk alwaar we gefascineerd keken naar één enkele oplichtende lijn die zich doorheen de ruimte bewoog. Bijzonder hypnotiserend in combinatie met de muziek en de rookmachine in de kerk.

Korte timelapse:

Daarna wandelden we verder naar de Zwartzusterskapel, alwaar ik een kleine flashback kreeg naar The Fifth Element. Het kitschgehalte van deze installatie doet de film alleszins eer aan.

Vergelijk:

We eindigden met de fascinerende installatie van Children of the Light in de Sint-Antoniuskapel. Ik werd er zo zen van dat ik bijna in slaap viel. 😉

Genoeg cultuur opgesnoven, tijd voor een drankje in Café Caché! Deze trendy bar stond al sinds onze culinaire trip naar Piemonte op mijn lijstje. De sympathieke barman was immers één van onze medereizigers. We stapten het gezellige café binnen en nestelden ons aan de bar, alwaar de barman ons vriendelijk welkom heette. Ik bestelde een old fashioned en mijn vriend een speciaal biertje. We hadden het zo gezellig dat we er nog een drankje of twee bij deden. Die Piemontese wijn op de kaart kon ik toch niet aan mij laten voorbij gaan, nietwaar?

Een gezellige avond onder ons tweetjes.

Afterwork, de Leuven Experience

Gisteren woonde ik op uitnodiging van Visit Leuven een wel heel bijzondere afterwork bij. Samen met een aantal andere Leuvenaars was ik ‘s avonds te gast in de prachtige Abdij van Park. De vriendelijke dames van Visit Leuven heetten ons welkom met een glaasje warm appelsap, gemaakt van appelen die gekweekt worden op het domein. Eén van de witheren van de Abdij gaf ons wat uitleg bij de geschiedenis van dit voor Europa unieke domein en blikte vooruit naar het moment dat de restauratie van het complex voltooid zal zijn.

Vervolgens gaf brouwer Joris Brams ons een zeer boeiende rondleiding in de gloednieuwe abdijbrouwerij van Abdij van Park en mochten we proeven van het bier met de toepasselijke naam Braxatorium Pracensis. Op zo’n momenten vind ik het altijd jammer dat ik geen bier drink, want de rijke Belgische biercultuur is echt iets om trots op te zijn. Beiaardier Luc Rombouts vertelde over het project van de vredesbeiaard en we mochten zelfs een paar verzoeknummers doorgeven voor zijn beiaardconcert die avond.

We sloten de avond af met een lekkere maaltijd bereid door Wups Biocatering met ingrediënten van Bioboerderij De Wikke. Heerlijke soep, quiches en brownies van amandelmeel. Meer is er niet nodig om mij gelukkig te maken. Al was ik wel bijzonder blij dat ik mijn dikke sneeuwlaarzen had aangedaan, want het eten werd buiten opgediend. En die paar warmtestralers waren echt niet voldoende om zowel hoofd als voeten warm te houden.

Met deze afterwork wilde Visit Leuven de aanwezige Leuvenaars een bijzondere toeristische beleving in eigen stad bezorgen en tegelijkertijd inspiratie opdoen om Leuven te positioneren als gastvrije stad voor internationale bezoekers. Ik kan alleen maar zeggen dat ze prima geslaagd zijn in hun opzet en hopelijk een paar van de ideeën die ik opgeschreven heb mee zullen nemen!

Zie ginds komt de stoomboot…

En hij dropte Sinterklaas en zijn roetpieten af op de oevers van de Leuvense Vaartkom om zich vervolgens richting mijn appartement te spoeden en daar wat chocolade ventjes en space lego achter te laten. Hoe vriendelijk van onze Goedheiligman!

Mijn petekindje was alvast in de wolken met zijn lego. Hij heeft meteen heel zijn gloednieuwe ruimtestation in mekaar gestoken en we hebben hem voor de rest van de voormiddag niet meer gehoord. Helaas, hoewel ik als een kind zelf een grote fan was van lego, blijft het moeilijk om echt contact te krijgen met mijn petekindje. Hij negeert mij gewoonweg, en als ik hem iets vraag, kijkt mij zelfs niet aan. Vroeger dacht ik dat hij gewoon verlegen was, maar ik begin meer en meer te vermoeden dat hij mij gewoon niet sympathiek vindt. Moeilijk…

Gelukkig was er het lekkere eten van Convento Food om de sfeer erin te houden. Dat stoofpotje van hert met chocolade en veenbessen was gewoon fenomenaal lekker. Een ideale gelegenheid om dat flesje Châteauneuf-du-Pape open te doen. Een schot in de roos!

Ontsnapte whisky

Ok, ik loop een beetje achter op de hype, want gisterennamiddag ontsnapte ik voor de allereerste keer uit een Escape Room. Een laat verjaardagscadeautje van mijn broer en zijn vriendin. Om het onszelf niet té gemakkelijk te maken, gingen we voor de Escape Room in het X-Files thema. Die hersenen kunnen wel een beetje uitdaging gebruiken, nietwaar? En ik was vroeger een grote fan van Mulder en Scully/ Met dank aan een paar hints (eerlijk: zonder die hints was het niet gelukt), slaagden mijn broer, zijn vriendin, mijn vriend en ik erin te ontsnappen met nog veertig seconden op overschot. Just in time, zoals ze dat zeggen. Kwestie van het maximum uit ons geld te halen. 😉 Ik vond het wel leuk, maar sommige raadsels bezorgden me toch een déjà-vu gevoel. Ik vermoed dat je snel door hebt hoe de vork in de steel zit als je vaker zo’n escape room doet.

Na onze succesvolle ontsnapping reden we met ons vieren naar de opendeurdag van drankenhandel TasTToe. Naast rum, viel er ditmaal ook whisky, calvados en porto te proeven. Aan de porto waagde ik me niet en ik hield me ook ver van de Jamaicaanse rum, na mijn eerdere slechte ervaring. We kregen professionele uitleg en profiteerden van de gelegenheid om kennis te maken met heel veel uiteenlopende smaken. Veel lekkere dingen geproefd, maar de Teeling whisky van 29 jaar oud ging moeiteloos met de hoofdprijs lopen.

Van al dat whisky proeven krijgt een mens honger, dus bestelden we op de terugweg naar ons appartement Thais (lang leve Deliveroo!). Met een dikke dankjewel aan de vriendin van mijn broertje die zo vriendelijk was om bob te spelen voor drie benevelde whiskyliefhebbers.

Na het eten speelden we nog een beetje black stories en toen was onze pijp ver uit.

A blonde date at Convento Winebistro

Gisteren had ik een date met een oud-collega van mij. Alhoewel ze nooit in mijn team gewerkt heeft, zat ik in een ver verleden wel in de jury die haar sollicitatiegesprekken heeft afgenomen. Bijgevolg ben ik nog altijd een beetje fier op het feit dat ik dat talent in de knop meteen herkend heb. Ondertussen heeft mijn oud-collega haar vleugels uitgeslagen en heeft ze onze organisatie verlaten voor een zeer boeiende en uitdagende job die haar volgens mij op het lijf geschreven is.

Doordat we niet meer voor dezelfde werkgever werken, zien we elkaar helaas niet meer zo vaak. Reden te meer om nog eens onder ons tweetjes af te spreken om bij te praten. Na een eerdere mislukte poging, slaagde ik erin een reservatie bij Wijnbistro Convento te versieren. Ik ken Convento uiteraard van de heerlijke wijnen, maar ik was benieuwd wat ze daar culinair tegenover zouden zetten. En jawel, ik werd niet teleurgesteld. Het eten was echt zalig lekker, in een mooi en gezellig ingericht restaurant dat een beetje de sfeer van een chic herenhuis uitstraalt. Maar dé ster van de avond was toch sommelier Tom De Praetere, een jonge gast die elk flesje wijn met zoveel enthousiasme en kennis van zaken kwam voorstellen dat ik al op voorhand verkocht was. Wat ik ook erg apprecieerde: de keuze voor vrij onbekende druivensoorten. Altijd leuk om je wijnkennis wat te kunnen uitbreiden.

Ik laat jullie meegenieten:

Appetizer:

Carpaccio van coquille, aardpeer, aalbes:

Geroosterde bloemkool, spruit, kikkererwt, Shropshire, vadouvan, pinda:

Gepofte vijg, pistachenoot, hangop, honingraat:

Blondes do have more fun!

Girls night out

Spontane dates zijn gans de rage! Want eerlijk, sinds ik besloten heb wat minder zelf het initiatief te nemen om afspraken te maken, ziet mijn agenda er soms verdacht leeg uit. Maar tegelijkertijd is er zo ruimte voor onverwachte afspraken, zoals deze zaterdag. Mijn vriendin liet weten dat haar zoon in Leuven was voor een schaakwedstrijd en of ik zin had om iets te gaan eten met haar en haar dochter. De dochter had me eerder al via facebook messenger gevraagd of ik nog ergens oude batterijen had liggen (met moeite wist ik vier versleten heroplaadbare batterijen bij mekaar te sprokkelen), dus dat was een ideale gelegenheid om deze te overhandigen en samen iets lekkers te eten.

We vonden mekaar bij Sticks ‘n Bowls (na sushi en ramen, zijn de poké bowls de nieuwste culinaire rage) in de Naamsestraat voor een simpele, maar erg lekkere bowl met zwarte rijst en tonijn. Gezond én lekker.

De avond was nog jong, dus daarna verkasten we naar de gezellige zetels van Pentahotel Leuven om nog iets te drinken. De whisky sour die ik er bestelde, was spijtig genoeg de naam niet waardig. De jongedame aan de bar had duidelijk gewoon citroensap en whisky bij mekaar gekapt en daar twee ijsblokjes in gedaan. Er zat zelfs geen suiker in. Het was duidelijk dat de twee meisjes aan de bar hun werk niet de baas konden. Ze moesten én de drukke bar van drank voorzien én tegelijkertijd gasten van het hotel in- en uitchecken. Het meisje verontschuldigde zich zelfs spontaan bij mij, nadat ik bijna tien minuten had moeten wachten voordat ik kon afrekenen aan de bar. De volgende keer bestel ik een glaasje wijn, daar kan minder mee mis gaan.

De dochter van mijn vriendin en ikzelf hadden allebei nog zin in een ijsje. ‘t Galetje was bezig aan de laatste dagen voor de traditionele winterstop, dus kochten wij er nog snel een ijsje. Mijn vriendin vond het te koud om in open lucht een ijsje te eten, maar hey, dat hield ons niet tegen!

Omdat mijn eerste cocktail van de avond nogal was tegen gevallen, besloten we een tweede poging te wagen bij bar Nine. Helaas, het zat me deze zaterdag niet mee op cocktailvlak: bar Nine was gesloten wegens technische problemen. Dan maar naar Café Metropole, niet meteen de hipste plek van Leuven, maar wel een rustige plek om iets te drinken en te babbelen. Kan de dochter van mijn vriendin zeggen dat ze al op stap geweest is op de Oude Markt. 😉

Yet Another Blog

Life on my side

leuven