Voor de beestje ijsjeszaak van Leuven: Decadenza! Al zijn we duidelijk niet de enige die dat denken, want het was wel heeeeeel lang aanschuiven. Damn you, corona!
leuven
Een onweerachtige barbecue
Normaal zouden we dit weekend in Brugge doorbrengen met onze vrienden uit Wijgmaal, helaas stak de toename van het aantal coronabesmettingen en de bijhorende verstrenging van de coronamaatregelen daar een stokje voor. Het weekendje dat we gepland hadden met onze vrienden was adults only en normaal zouden ze hun twee jongens bij de grootouders ondergebracht hebben. De grootouders langs beide kanten hebben echter heel wat gezondheidsproblemen en daarom wilden onze vrienden het risico niet nemen. Begrijpelijk, uiteraard.
We spraken af dat we datzelfde weekend met onze bubbel toch samen iets leuks zouden doen, maar gewoon in Leuven. Aangezien onze vrienden een gigantische tuin hebben en wij een klein balkon was de keuze snel gemaakt: barbecue in Wijgmaal!
Net zoals bij ons vorige bezoek waren de weersvoorspellingen erg twijfelachtig en zagen we steeds meer dreigende wolken boven Leuven samen pakken. Dus lieten we de fiets alweer links liggen en namen we de bus mét mondmasker, uiteraard. Maar kijk, de weergoden waren ons alweer goed gezind. De dreigende wolken dropten hun lading elders af en wij hielden het de ganse avond droog.
De ‘simpele barbecue’ werd alvast in stijl ingezet met champagne en oesters. Want onze vriend had net bericht gekregen dat hij met zijn onderzoeksgroep een zeer belangrijk onderzoeksbudget van ettelijke miljoenen had binnen gehaald, grotendeels te danken aan zijn onvermoeibare inzet. Chapeau! Laat ons hopen dat dat geneesmiddel voor Parkinson er snel komt.
Na het aperitief gingen we op hetzelfde elan verder met echt de beste slaatjes die ik ooit gegeten heb bij een barbecue. Onze lieve vriendin en gastvrouw had werkelijk geen moeite gespaard en allerlei heerlijkheden uit de kookboeken van Ottolenghi op tafel getoverd. Uiteraard dronken we een lekker flesje wijn bij dit alles en tussendoor sprong mijn vriend nog even in een geleende zwembroek in het water met de twee jongens.
We eindigden de avond met z’n vieren in de lounge achteraan hun tuin. Gewoon gezellig kletsen bij een glaasje. Niemand die Brugge miste. Een ware topavond! Én de dag nadien zonder kater opgestaan!
Een bodempje leggen
Hoe? Met de Hungry Neighbours van Leo pancakes, uiteraard! Kwestie voorbereid te zijn op de culinaire uitspattingen in Wijgmaal deze avond en het risico op een kater de dag nadien te beperken. 😉
De dag na de Thuiskomst
Is altijd een beetje afscheid nemen van dat heerlijke vakantiegevoel. Al deed het deugd om lekker lang te kunnen uitslapen in ons eigen bed, de berg vuile was die op ons wachtte, was een pak minder leuk en het feit dat ik nog wat dringende zaken voor mijn werk moest afhandelen op deze laatste officiële verlofdag stak me ook wat tegen. Gelukkig was daar het gezonde slaatje dat mijn vriend bereidde, ter compensatie van al dat overvloedige eten in onze vakantie. We hebben de voorbije achttien dagen ‘Leven als God in Frankrijk’ zo letterlijk mogelijk genomen…
De mooie zonsondergang, het restje mangosorbet van ‘t Galetje en de eerste aflevering van Homeland op Netflix maakte dat het toch nog een mooie avond werd.
Whisky and Indian Food
Vrijdagavond hadden mijn vriend en ik onze kameraad uitgenodigd om samen Indisch te eten en vervolgens te genieten van een paar whisky-proevertjes. Ik ontsmette opnieuw alle contactoppervlakten en we zetten het schuifraam naar ons balkon wagenwijd open. Kwestie van onze gast veilig te kunnen ontvangen.
Ik had een mooie selectie aan Indische gerechten besteld bij New Holy Cow: mushroom curry, chana bhaji, scampi jalfrezi, chicken tikka massala, lamb curry madras, okra en wat raita om te blussen indien nodig. Helaas, de gerechten waren lekker, maar niet echt fotogeniek. De curries en bijgerehten hadden allemaal min of meer dezelfde kleur. Dus jullie moeten me maar op mijn woord geloven dat het lekker was.
Ook lekker: het flesje rode wijn dat onze kameraad had meegenomen:
En het dessertje: heerlijke chocolaatjes van Bittersweet. Ideaal te combineren met een glas whisky.
De dagen voor de komst van onze kameraad hadden we snel de onderstaande escape puzzel (puzzel nummer zeven!) in mekaar gepuzzeld. Slechts 759 stukjes, een fluitje van een cent voor doorwinterde puzzelaars zoals mijn vriend en mezelf. Aan de raadsels waren we nog niet begonnen, maar aangezien onze kameraad bekend staat om zijn wiskundig vernuft, leek ons dit wel een kolfje naar zijn hand.
Het oplossen van de raadsels verstopt in de puzzel bleek alleszins lastiger dan gedacht, ofwel zochten wij het gewoon té ver. Zonder de hints denk ik alvast niet dat we het gehaald zouden hebben. Al vermoed ik dat wanneer je één zo’n puzzel opgelost hebt, andere exemplaren volgens een gelijkaardig stramien te kraken vallen.
Whisky die het meest in de smaak viel deze avond: de Nikka Coffey Malt.
Het uitzicht bij De Stordeur
Nog vier nachtjes slapen en mijn vriend en ik vertrekken op reis. Enfin ja, ik durf het nog niet te luidop zeggen, want voor je het weet sluit Frankrijk de grenzen met België of zo en komt er niets in huis van al die fijne plannen. Mijn vriend en ik hebben er nochtans allebei nood aan om er eventjes tussenuit te zijn. Leuven en omgeving hebben we ondertussen al wel gezien en onszelf kennende is het moeilijk om van het werk los te komen als die werklaptop binnen bereik ligt. Voor je het goed en wel beseft, ben je weer mails aan het beantwoorden. Maar goed, voorlopig ziet het ernaar uit dat we maandag kunnen vertrekken zoals gepland.
Omdat we potgrond en een druppelsysteem nodig hebben voor onze plantjes fietsen we naar de AVEVE aan het kanaal. Een goed excuus om het terras van De Stordeur eens uit te proberen. Tijdens onze fietstochtjes zijn we hier zo vaak gepasseerd dat onze nieuwsgierigheid gewekt is. Benieuwd naar het uitzicht vanaf het terras!
Het uitzicht is inderdaad de moeite, maar jammer genoeg kan je daar alleen maar van genieten als je zit aan een tafeltje vlakbij de glazen wand die uitkijkt op het kanaal. De andere tafels hebben eerder een beperkt uitzicht, maar het is er wel gezellig zitten en het eten is zeer lekker. Applaus voor een klassieke tomaat garnaal mét volledig uitgeholde en gepelde tomaat. Zo hoort dat! De salade Niçoise van mijn vriend zag er trouwens ook geweldig uit.
Umamido lunch!
Deze middag afgesproken om te lunchen met Goofball. Het was nog even spannend of de lunch al dan niet zou kunnen doorgaan, want de dag voordien had Goofball haar wijsheidstand laten trekken. Gelukkig ze was heel snel gerecupereerd en viel de pijn goed mee. Enige voorwaarde die ze stelde aan een lunchplek: het eten moest makkelijk te kauwen zijn. En wat is er makkelijker te kauwen dan een lekker noedelsoepje?
We hadden om 11.45u afgesproken bij Umamido in de Tiensestraat. Ik was een beetje vroeger dan Goofball op de afspraak en had voor ons al een tafeltje gereserveerd op het terras. Dit tot grote schrik van de dienster, want ojee, het restaurant ging pas open om 12u en ik mocht nog niet gaan zitten, want de tafels waren nog niet coronaproof gemaakt en ik had nog geen handgel gekregen en seffens stond de politie hier en grote paniek. Ik ben dan maar opgestaan en aan de overkant van de straat gaan wachten, kwestie van het meisje geen hartinfarct te bezorgen.
Maar eerlijk, als je restaurant opent om 12u vind ik wel dat je tafels gekuist mogen zijn om 11.45u. En zet gewoon aan de ingang van je terras een bus met handgel, voorzien van een bord met “handgel verplicht” en klaar is kees. Enfin ja, het is niet makkelijk voor mensen die in de horeca werken, ik besef het, maar het is de eerste keer dat ik met iemand geconfronteerd werd die zo paniekerig reageerde. Ik voelde me echt niet welkom.
Gelukkig was dit kleine incident snel vergeten toen Goofball en ik samen noedels zaten te slurpen, mijmerend over deze a-typische zomer en aangepaste vakantieplannen.
on
Bij het teruglopen naar mijn fiets die onder het Rector De Somerplein stond, kon ik het niet laten nog een paar kiekjes te nemen van het prachtige hart van Leuven.
Inclusief take-away.com koeriers, anders klopt het plaatje niet, he.
Fonske blijft er stoïcijns bij.
Geglaceerde kalkoen met bloemkoolcouscous, appel en avocado
Na een vrij rustig dagje op kantoor in Brussel. Tijdens mijn middagpauze even binnen gesprongen bij Neuhaus en een lekker cadeautje gekregen ter ere van onze nationale feestdag!
‘s Avonds genoten mijn vriend en ik van het beste foodbag recept van de week: geglaceerde kalkoen met bloemkoolcouscous, appel en avocado. Zo lekker dat de kleine misstap met de pladijs met botersaus en prei-mosterdstamppot al snel vergeven was.
Een zonnige maandagavond in Leuven
Deze week plaatsen we, na een paar weekjes overgeslagen te hebben, opnieuw een Foodbag bestelling, wellicht de laatste keer deze vakantie, want als alles goed gaat, vertrekken mijn vriend en ik volgende week voor een kleine drie weken op vakantie naar Bretagne. De risotto met courgette en tijm was alvast een voltreffer! Lekker én vegetarisch!
Omdat het zo’n prachtige zomeravond was, trokken mijn vriend en ik de stad in voor een ijsje van Decadenza en een avondwandeling. En zo ontdekten we in het hart van onze stad toch nog een onbekend hoekje in de Mussenstraat. Door de vrolijk geschilderde huizen waanden we ons zowaar eventjes in het buitenland.
Geen onbekende plek, maar de Universiteitsbibliotheek blijft een imposant bouwwerk, vooral in volle avondzon komt de gevel het best tot zijn recht.
En als uitsmijter: de laatste puzzelloodjes wegen het zwaarst. Al komt deze puzzel qua moeilijkheidsgraad niet in de buurt van de Dubai puzzel.
Genieten van een vrije dag in Leuven
Deze nationale feestdag goed begonnen met de laatste stukjes van onze zesde (!) puzzel op hun plek te leggen:
Omdat mijn vriend helaas voor een Zwitsers bedrijf werkt, kon hij niet genieten van een vrije dag. Wat mij de gelegenheid gaf om ons appartement aan een kleine schoonmaakbeurt te onderwerpen. Alleen jammer dat de resultaten van zo’n schoonmaakbeurt zo beperkt zichtbaar blijven. Schoonmaken is echt een eindeloze klus. Veel respect voor de schoonmakers die in deze vreemde coronatijden bedrijven en restaurants veilig én proper houden.
‘s Middags trokken mijn vriend en ik de stad in om samen te lunchen bij Bar Leuv. Ik ging voor de gezonde optie: een bowl met passievruchtencoulis,witte chocolade, kiwi, banaan en granola. Heerlijk! Mijn vriend koos voor de toast met spek en ei, avocadocrème en groene kruiden. Een keuze die mij, toegegeven, toch een beetje jaloers maakt.
Gelukkig was er een brownie om tegengewicht te bieden aan al dat gezonde eten!
Na deze lekkere lunch, trok ik de stad ik voor een wandeling. Deze zomer stelt iet of wat teleur na het fantastische voorjaar, maar vandaag zette de zon haar beste beentje voor en daar wilde ik graag van profiteren.
‘s Avonds aten we pladijs met botersaus, prei-mosterdstamppot en salade. De foto geeft perfect weer hoe het gerecht smaakte: niet bepaald sexy. Van alle foodbag-gerechten tot nu toe was dit de grootste tegenvaller. Jammer.
Om deze nationale feestdag in stijl af te sluiten, zakten we af naar het stadspark om in een standstoel te genieten van een glaasje cava van D’Hulst bij pop-up bar De Groten Hof. Het was er bepaald rustig en jammer genoeg werd het al snel een beetje te fris voor mij.
Omdat we zin hadden in een cocktail, wandelden we naar Bar Nine. En ja, we hadden geluk, we vonden een tafeltje op het terras. Ik ging voor de passionata en mijn vriend voor de klassieker der klassiekers: de long island ice tea. Beide zeer lekker! Door de koude drankjes koelde ik echter snel af en al gauw stond ik vol met kippenvel. Jammer, net nu we erin geslaagd waren een plekje te veroveren op het terras van wat zowat de hipste cocktailbar van Leuven moet zijn. We overwogen nog even binnen te gaan zitten, maar hoe langer we hier zouden blijven rondhangen, hoe kouder de wandeling naar huis. Dus kozen we toch maar voor de verstandigste optie en trokken we in stevig marstempo richting ons appartement.
