film

Vermoeid

Zware dag gehad vandaag. De ganse dag een workshop van een groot project moeten leiden. Drieëntwintig personen in een vergaderzaal op dezelfde lijn proberen brengen, niet gemakkelijk. Vooral niet als de akoestiek van de zaal in kwestie abominabel is en het de grootste inspanning kost om de mensen aan de andere kant van de zaal te verstaan.

Even een klein paniekmoment toen geen van de partners zich geroepen voelde een bepaald cruciaal onderdeel van het project op zich te nemen. Gelukkig vond ik in het (behoorlijk lange) projectvoorstel terug wie verantwoordelijk was voor dit onderdeel. De partner in kwestie sloeg even groen uit, maar moest toch toegeven dat ik gelijk had. Ha!

Enfin, ik kwam redelijk uitgeput thuis op deze vrijdagavond. De zin om vanavond nog intellectuele inspanningen te doen, was ver te zoeken. Dus keken mijn vriend en ik een film (ja, de projector is nog steeds in onze bezit) waarvan we vermoedden dat er niet al te veel denkwerk bij te pas zou komen. De keuze viel op Napoleon Dynamite, een zogezegde cultfilm. Na het bekijken van deze film kan ik maar één ding zeggen: WTF???

Home cinema

Na een niet zo opbeurend bezoekje aan het thuisfront (niks nieuws daar) besloten we de negatieve gedachten te verjagen met een gezonde dosis cynisme ons geleverd door de onovertroffen dr. House. Meestal kijken we een dvd’tje op een gewoon pc-scherm, maar gisteren was ik, met dank aan het werk, net iets beter uitgerust dan gewoonlijk. Ik had de projector mee naar huis genomen voor de afdelingsdag en tja, dan zou het dom zijn niet van deze unieke gelegenheid gebruik te maken. Er werd een muur uitgekozen, de boxen werden in de juiste richting geplaatst en alles was klaar om te genieten van een aflevering van House in onze eigen home cinema. Moesten die projectoren niet zo duur zijn, ik wist wat te vragen voor mijn volgende verjaardag. Ik zie me al helemaal filmavondjes organiseren. :-)

Fitna

Dikkie schrijft over de controversiële film van Geert Wilders. En ja, ook ik heb gisteren de film bekeken. Kwestie van te weten of de controverse rond de film terecht was.

Na het bekijken van de film vind ik al de heisa lichtelijk overdreven. Originele invalshoeken worden alvast niet geboden en veel nieuwe dingen heb ik niet bijgeleerd. Hoe kan dat ook in ocharme vijftien minuten? Het betere knip- en plakwerk gemengd met een paar controversiële versen uit de Koran. Behoorlijk ongenuanceerd.

Volgens mij kan je over het katholieke geloof net hetzelfde maken: wat dubieuze passages uit de bijbel, wat beelden van aanslagen gepleegd door de IRA en die geschifte fundamentalisten uit de VS, et voila. De moslims die ik ken (voor het merendeel collega’s) zijn mensen die net als iedereen bekommerd zijn om hun werk, hun loon, hun kinderen, hun echtgenoot of echtgenote en hun huis. Jaja, niets menselijks is hen vreemd.

Al blijft het mijn persoonlijke overtuiging dat de wereld beter af zou zijn zonder godsdienst tout court. Er werden en worden naar mijn mening te veel wreedheden begaan uit naam van een godsdienst. Afschaffen, die handel.

Wat een rotweer vandaag!

Helemaal doorweekt aangekomen in de Japanse les. Mijn jas, die helaas veel van zijn waterdichte pluimen heeft verloren, weerstond de aanhoudende slagregen niet. Met als gevolg dat ik nat was tot op mijn ondergoed. Wat mijn vriendje behoorlijk grappig vond. (Denk wit hemd, donkere bh.) Verder niks te klagen over deze les Japans. Ik was goed mee, omdat ik vandaag op de trein wat woordjes had zitten oefenen. Na anderhalf uur les hield de juffrouw het voor bekeken en gingen we met de ganse klas kijken naar The Twilight Samurai, een film die (helemaal gratis!) vertoond werd in de Studios in het kader van Japan week. Jaja, Japanse les, het is meer dan alleen maar woordjes en karakters blokken. 😉 Heel goeie film trouwens, ik heb er erg van genoten. Na de filmvoorstelling was mijn jas eindelijk helemaal opgedroogd. Helaas was deze droge toestand maar een kort leven beschoren… Grmbl.

Gelukkig kan ik nu in mijn warm bedje kruipen en mijn koude voeten warmen aan mijn hete vriendje. 😉

Things we lost in the fire

Door al de blogdrink-heisa is het er nog niet van gekomen een stukje te schrijven over de mooie film die we op uitnodiging van één van mijn favoriete IT-bedrijven helemaal gratis zagen. “Things we lost in the fire” is een film over verdriet, verlies, verslaving en verwerking. Een ontroerende film die je ondanks een wat traag begin (mede veroorzaakt door het heen en terug springen in de tijd waardoor de beginscènes wat verwarrend overkomen) bij de keel grijpt. Schitterende vertolkingen van Hale Berry (geweldig mooie vrouw) en vooral van Benicio del Toro, met zijn karakterkop uitermate geschikt om de rol van hopeloze verslaafde te spelen. Ik hield ook erg van het einde dat geen cliché happy end was. Het leven gaat nu eenmaal verder en ondanks de tegenslagen die we te verwerken krijgen, moeten we er het beste van maken.

Gelukkig was er na de film een receptie om het zware thema van rouw en verlies (maar ook hoop) door te spoelen met de nodige alcohol. De receptie was, net als vorig jaar, tiptop in orde. Lekker schuimwijn, lekkere hapjes en de meest sexy kerel van de avond aan mijn zijde. Kijk, het is echt niet zo moeilijk om mij tevreden te houden. 😉

PS: Oh my god, they killed Mulder!

Heath Ledger is dood

En daar moest ik toch wel even van slikken. Heath Ledger had alles om van het leven een succes te maken. Hij was jong, getalenteerd, rijk en succesvol. Hij was nog niet zo lang geleden vader geworden van een schattig dochtertje. En dan plots: gedaan. Geen vertolkingen meer die de harten beroeren. Nooit meer schitteren op het witte doek. Zijn doodsoorzaak is voorlopig onbekend. Maar niemand zal verbaasd zijn als blijkt dat drugs hem de das om hebben gedaan. Wat een domme manier om te sterven. Het leven had hem nog zoveel te bieden.

Elizabeth The Golden Age

Een film die uitblinkt in originele camerastandpunten en prachtige kostuums en decors. Een visueel snoepje. Je hebt door het tragere ritme van de film ook volop de tijd om te genieten van al dit moois. En wat hebben geleerd uit de film? Het koningschap is een totaal absurde instelling & godsdienst is een excuus als een ander om ten oorlog te trekken.

Een dikke dankjewel aan Patricia voor de filmtickets!

Het wenende jongetje

Een weekdag in september. Ik had net een examen achter de rug en de rest van de namiddag vrij. Ik liep over het Hooverplein dat ter ere van Leuven kermis helemaal vol stond met kermisattracties. Het was rustig. De meeste mensen waren aan het werk, de kinderen nog op school. De lunaparken en grote attrakties waren dicht, alleen de frietkramen deden goeie zaken.

Bij de kraam met de zielige pony’s die de ganse dag in rondjes achter mekaar moeten sukkelen, merkte ik een bijzondere bedrijvigheid op. Een cameraman en geluidsman trokken eerst mijn aandacht. Daarna zag ik het kleine jongetje, niet ouder dan een jaar of twee, dat de ziel uit zijn lijf schreeuwde, zittend bovenop een zielige pony. Dikke tranen biggelden over zijn wangen. Het verdriet van het kleine jongetje werd uitgebreid gefilmd en op geluidsband opgenomen. Ik bleef staan om te zien hoe lang dit kind nog lijden moest omwille van de zevende kunst. Net op dat moment stopte de cameraman met filmen en tilde zijn moeder hem van het paard. Het was duidelijk dat het pony-avontuur niet naar de zin van het jongetje was, want hij sloeg zijn moeder met zijn kleine vuistje. Ik glimlachte en stapte door.

Gisteren heb ik het kleine jongetje teruggezien. In de cinema. In een promotiefilmpje voor Artsen zonder Grenzen. Hopelijk heeft hij het zijn moeder ondertussen vergeven en zal hij later beseffen dat zijn tranen een hoger doel gediend hebben. 😉

Een alternatieve kerst

Geen overvloedige kerstmaaltijd voor ons, gisteren. Na de Music for Life slotshow ploften we twee maaltijden in de microgolf en genoten we van een avondje relatieve rust. Relatief, omdat het thuiszitten een ideale gelegenheid was om wat items van het todolijstje te schrappen. Om de avond toch nog iet of wat feestelijk te eindigen, besloten we naar de laatavondfilm te gaan. Het was weer lang geleden dat we nog eens een cinemazaal van binnen zagen. Onze keuze viel op Beowulf, een mythisch avontuur in 3D. Voor mij was het geleden van een uitstapje naar Walibi als prille tiener, dat ik een 3D-film zag en van dat uitstapje herinner ik mij vooral de kreten in het publiek wanneer er weer maar eens een voorwerp zogezegd het publiek in gesmeten of gegooid werd. Mijn vriend en ik waren dus behoorlijk benieuwd naar een volledige computer animated movie in 3D.

Kerstavond is gewoon het ideale moment om een filmpje mee te pikken. We hadden de zaal bijna voor ons alleen. Wel een beetje zielig voor de mensen die op kerstavond moeten werken. Ik kan me voorstellen dat de mevrouw die de 3D-brilletjes uitdeelde zich stierlijk verveelde. Meer dan tien brilletjes heeft ze gisterenavond zeker niet uitgedeeld. Maar wij vonden het zalig. Een doodse stilte in de filmzaal, geen hinderlijk geknisper en geknabbel van chips, nootjes of popcorn te horen. Geen storende gesprekken van mensen die de film niet leuk vinden en dit dan ook per sé met de halve zaal moeten delen. En geen lawaaierige kinderen. Aangenaam!

Wat vond ik van de film? Welja, het verhaal stelt niet al te veel voor: held verslaat monster, doet onderweg een misstap, maar zet op het einde alles recht ten koste van zijn leven. Tjah. Het verhaal werd echter vlot verteld waardoor je er toch in meegesleept wordt. De 3D-visualisatie is een leuke gimmick, maar of het echt een meerwaarde voor de film oplevert, daar heb ik zo mijn twijfels bij. Verder dan wat goedkope effectjes (steentjes die in de richting van het publiek vallen, een speer die recht het publiek in gestoken wordt) kwam het naar mijn gevoel niet. Kan zijn dat ik gewoon wat gehinderd werd door het brilletje op mijn neus. Je moet echt wel recht door de plastic glazen kijken om een optimaal beeld te krijgen. Met als gevolg dat als je een goed overzicht wil krijgen, je je hoofd wat met de actie moet meebewegen. De graphics zelf waren ok. Vooral de monsters waren erg mooi gedaan. Maar mensen in cg, het blijven ietwat houte uitdrukkingsloze klazen. Op dat vlak hebben de cg-whizzkids nog heel wat werk voor de boeg.

Beowulf is geen must see film, maar ideaal voor een paar uurtjes ontspanning. Ik heb alvast geen spijt gehad van onze last minute beslissing om een filmpje te gaan zien.