Ik heb geweldig genoten van Indy’s avonturen. Niet te veel nadenken en je gewoon laten meeslepen door de actie. De ene actiescène was al ongeloofwaardiger dan de andere, maar hey, we hebben het hier wel over Indiana Jones, he! En ik heb verschillende keren moeten lachen, zij het niet op dezelfde momenten als de andere personen in de zaal, maar dat zal mij worst wezen. Alleen het einde vond ik tegenvallen. Net Close Encounters of the Third Kind. Ik dacht even dat ik in een andere film terecht was gekomen.
What a ride!
Ik had dezelfde gedachte. Globaal gezien ok, maar dat einde…
Ja, ze hebben dan eigenlijk ook al alle vaatjes aangetapt hé.
‘k Had het wel niet verwacht, dat einde, maar ‘t zit wel goed ineen.
Ik vond hem fantastisch! Granted, volledig ongeloofwaardig. En ja, het einde was nogal zwak. Maar man, ik ben altijd weer zo volledig verliefd op Indy…
[…] bekoren, niet dik gezaaid waren: in die cowboyfilm had ik geen zin en we konden toch moeilijk Indiana Jones voor een tweede keer gaan zien? Dus dachten we: welja, waarom niet naar Sex and the City gaan […]