Puffen in het Provinciedomein

Vandaag, de (voorlopig) warmste dag van het jaar hadden mijn vriend en ik afgesproken met onze vrienden uit De Pinte en hun twee schattige dochters. We startten met een lunch op het terras van Van de Weyer. De twee jongedames (4 en 7) kregen meteen kleurbladen en kleurpotloden aangereikt door de ober. Initieel leek het terras een superleuke plek om iets te eten, maar naarmate het warmer en warmer werd, begonnen we wat last te krijgen van de hitte. Vooral omdat de parasols niet elk plekje aan tafel van voldoende schaduw konden voorzien. Al hield de warmte de oudste van de twee meisjes niet tegen wat acrobatische toeren uit te halen.

Een fris aspergeslaatje was wat mij betreft de perfecte lunch op deze warme dag:

Hamburgerliefhebber:

Voor mij liever iets gezonds:

Toekomstige circusacrobaat:

Na de lunch reden we samen met onze vrienden naar het provinciedomein van Kessel-Lo. Oorspronkelijk waren we van plan te voet te gaan (de meisjes zijn zeer goede stappers), maar met dit extreem warme weer leek dat toch niet zo’n goed idee. Zeker niet wanneer de vermoeidheid zou toeslaan na een lange namiddag en de dames het niet meer zouden zien zitten om een half uur terug te wandelen naar parking De Bond.

In het provinciedomein was het bijzonder druk. Vooral de nieuw aangelegde speeltuin waardoor een riviertje liep, was zeer populair. Begrijpelijk dat iedereen bij dit weer het water opzoekt om verkoeling te zoeken. Jammer dat er vlakbij de speeltuin nergens een schaduwrijke plek was van waaruit we de kinderen in het oog konden houden. Aangezien de jongste van de twee nog niet kon zwemmen, besloten we toch maar verder te wandelen op zoek naar een rustigere plek.

Niet meteen veel rustiger, maar wel aangenaam in de schaduw: de waterspeeltuin aan Ecocentrum. De jongedames haalden hun hart op en niemand van ons gezelschap vond het een probleem om zelf nat te worden. Het was er het weer voor. Vervolgens wandelden we naar de grote vijver en huurden we twee waterfietsen. Altijd leuk, maar nu was het er eigenlijk te warm voor. De zitplaatsen waren zo heet dat we ons zitvlak bijna verbrandden toen we op de fietsen plaats namen. En op het water zelf waren er natuurlijk geen schaduwrijke plekjes te bespeuren. Ik maakte me ook wat zorgen over de twee blonde meisjes zonder zonnebril, die hun ogen tot spleetjes moesten knijpen om het zonlicht te filteren. Gelukkig waren ze zeer goed ingesmeerd tegen het verbranden en duurde het tochtje maar een half uurtje.

Fijn, maar vijf graden frisser, zou beter geweest zijn.

Na al dat waterfietsen, hadden we wel iets lekkers verdiend en genoten we samen van een ijsje bij de Kiosk.

We sloten de namiddag af in de grote speeltuin. Het was nét een tikkeltje minder warm, zodat het voor ons minder een probleem was om in de vlakke zon op de kinderen te letten. Onze circusacrobaat amuseerde zich uitstekend door overal op en onder te klauteren. De jongste deed het iets rustiger aan en bleef braaf in de buurt van mama.

En amai, waren wij content dat we met de wagen naar het provinciedomein waren gereden, want na een goed gevulde namiddag waren onze twee blondjes bekaf. 😉

Sterren plukken bij Essenciel

Mademoiselle Julie en ik zijn goed bezig met het verzamelen van sterren. Na ons bezoek aan Melchior in Tienen was ik er tot mijn grote verbazing in geslaagd een tafel voor twee te bemachtigen bij Leuvens sterrenrestaurant Essenciel.

Gisteren was het dus zover: onze volgende culinaire topervaring! Julie kwam naar goeie gewoonte met de trein en omdat we nog wat tijd op overschot hadden voordat Essenciel open ging, profiteerden we van de gelegenheid om een klein aperitiefje te drinken bij een nieuw Leuvens concept SLŌ slow food & living. Mijn glaasje schuimwijn smaakte alvast naar meer, kijk er al naar uit om een keer te gaan brunchen bij SLŌ.

Iets na zeven stapten we vervolgens binnen bij Essenciel voor werkelijk een fabuleuze culinaire ervaring. Ik kan niet anders dan zeggen dat de chefkok en zijn team die ster dubbel en dik verdienen. Heel vriendelijke bediening, zalig lekkere cocktails en ja, de gerechten waren zo mogelijk nog lekkerder dan ze eruit zagen.

Cocktails maison:

Cocktails en appetizers:

Mademoiselle Julie:

Versgebakken brood:

Lijngevangen zeebaars, koolrabi, citroen, codium:

Otoro, koshihikari, komkommer, ponzu:

Oosterschelde kreeft, verse pasta, romesco, buratta:

Noordzeevis, brandade, spitskool, bottarga:

Entrecote ‘Morucha’, gerookte look, aubergine, ansjovis:

Pinapple ‘tepache’, jasmijnrijst, manog, combava:

Zoetigheden bij de thee en koffie:

Na genoten te hebben van de laatste versnaperingen wandelden we op een stevig tempo richting het station. Ik had tijdens het eten gezien dat er ‘s avonds laat geen treinen meer reden richting Tienen wegens werken aan de sporen. De treinen werden vervangen door een bus. Aan het station zelf was het even zoeken naar de plek waar die vervangbussen vertrokken (serieus, NMBS, dat kan toch echt duidelijker worden aangegeven). Gelukkig waren we net op tijd zodat Julie zonder problemen op de vervangbus richting Tienen kon stappen.

Een topavond die naar meer smaakte!

Bezoek aan Asiat Park in Vilvoorde

Vanavond bezochten we met de leden van het management en het middenkader de tentoonstelling Horst 2022: The Act of Breathing. Fijn om de banden opnieuw wat nauwer te kunnen aanhalen. Want de coronacrisis heeft door het wegvallen van de informele contacten duidelijk voor verwijdering tussen bepaalde teams gezorgd en dat heeft mogelijk negatieve gevolgen voor de rest van de organisatie.

Ik kende Horst Arts and Music nog van toen dit festival plaatsvond op de terreinen rondom het Kasteel van Horst, waaraan het festival zijn naam ontleent. Na een aantal jaar raakt het festival de omgeving van Horst ontgroeid en door een gelukkig combinatie van toevalligheden is de organisatie terecht gekomen in Asiat Park in Vilvoorde. Een heel bijzondere site: een voormalig militair domein dat, nadat de militairen er vertrokken waren, zelfs nog even dienst deed als school. En nu dus ruimte biedt voor muziek en kunst.

We kregen een zeer boeiende rondleiding op het domein. Een aantal kunstwerken werden specifiek voor deze plek gemaakt en pasten perfect in de context van de aan hun lot overgelaten militaire barekken. De tentoonstelling is een coproductie met KANAL – Centre Pompidou en maakt onderdeel uit van ‘Living Traces’, een samenwerkingsprogramma tussen Brussel en Kinshasa.

Ik neem jullie graag mee doorheen de site waar de tekenen van verval overal waarneembaar zijn en langs een aantal kunstwerken die mij bijzonder aanspraken.

Heel bijzonder werk van mountaincutters:

Continue reading →

Swimming in the pool

Na de geslaagde eerste pool party bij mijn petekindje, mocht een heruitgave niet lang op zich laten wachten. Mijn vriend had immers het splinternieuwe zwembad nog niet kunnen aanschouwen. En ja, ook dit weekend waren de weergoden aan onze kant. Een stralend zonnetje is nu eenmaal het ideale excuus om te ravotten in het water. Nadat we uitgezwommen waren, speelden we samen Exploding Kittens, serieus het beste spel aller tijden! Na Risk, uiteraard!

Voor het avondeten hadden onze vrienden huisgemaakte pizza voorzien. We mochten zelf kiezen met welke ingrediënten we onze pizza wilden beleggen. En ja, misschien heb ik mij een beetje laten gaan met de hoeveelheid mozzarella op mijn pizza, maar het smaakte wel geweldig lekker. (Ik vind dat de meeste pizza’s die je op restaurant krijgt te schaars belegd zijn.)

Afsluiten deden we met heerlijke verse aardbeien, vanille-ijs en chocoladesaus.

Een zondag die bij mij spontaan een vakantiegevoel opriep!

De Pakistaanse keuken van Raffat

Na ons succesvolle diner in de Hoorn legden we meteen een nieuwe afspraak vast om met ons groepje van zes samen te dineren. Tot mijn grote verbazing slaagde onze vriendin erin een reservatie voor zes personen vast te krijgen bij hét populairste Leuvense restaurant van het moment: Raffat. Serieus, het aantal instagram posts dat ik zie voorbij komen van de gerechten en de cocktails van Raffat, is gewoonweg niet meer bij te houden. Dus fijn om dit hippe restaurant zelf te kunnen uitproberen in goed gezelschap.

We startten de avond net als de vorige keer met een aperitief op het mooie terras van onze vrienden die op de Vismarkt wonen. Een glaasje rosé gaat altijd vlot binnen op zo’n mooie zomeravond. Spijtig genoeg waren we in plaats van met zes, met vijf. De vrouw van onze kameraad was ingegaan op een last minute uitnodiging om mee te gaan zeilen in Griekenland. Kan haar uiteraard geen ongelijk geven dat ze zo’n buitenkansje met beide handen aangrijpt, maar we misten haar wel.

Na het aperitief wandelden we samen naar Raffat. We kregen een tafel vlakbij de ingang toegewezen in het gezellig ingerichte restaurant. Overal vind je verwijzingen naar de Pakistaanse roots en de moeder van de uitbaters.

Natuurlijk kon ik niet anders dan de Bartender’s Delight bestellen, de cocktail die instagram veroverd heeft. Begrijpelijk, want de Bartender’s Delight op basis van tequila, cointreau en mezcal met een pittige toets van chilli moet zowel de meest fotogenieke cocktail ooit zijn. Exhibit A:

Bekijk zeker ook dit filmpje.

Om het onszelf niet te moeilijk te maken, gingen we voor de Mother’s tabel menu. Een beetje een best-of van wat Raffat te bieden heeft. Het ene na het andere fantastisch lekkere gerechtje passeerde de revue. Elk gerecht was op een originele manier gepresenteerd en met oog voor detail afgewerkt. Ik moet zeggen dat ik erg onder de indruk was. Spijtig genoeg was niet elk gerecht even makkelijk fotografeerbaar. De foto’s hieronder geven dus geen volledig beeld van onze avond. Maar laat me jullie verzekeren dat we allemaal erg genoten hebben.

Balls of happiness: fries semolina balls, chickpeas, potato, sweet yoghurt, mint-coriancer chutney, tamarind chutney):

Gobi awesome (crispy cauliflower, green & red bell pepper, sesame seeds, sweet & sour sauce):

Let’s taco ’bout it (homemade taco, pulled lamb, 2 mango sauces):

Biryani is biryani (Layered rice with overnight marinated chicken and potatoes, served with raita):

Naan:

Enig minpuntje: het was echt veel te warm in het restaurant. Elke keer als de voordeur van het restaurant open ging, sloeg ik een zucht van verlichting, elke verfrissing was welkom. Het personeel hield de voordeur tot mijn grote verbazing echter angstvallig dicht. Toen we het restaurant verlieten, spraken we de staff daarop aan. Ze gaven toe dat het warm was in het restaurant, maar blijkbaar was het niet mogelijk om de voordeur open te houden omdat de tocht problemen met de houtoven veroorzaakte. Wel jammer, want de overdreven warmte binnen is voor mij echt een reden om niet terug te gaan. Op bepaalde momenten voelde ik het zweet echt van mijn rug naar beneden druipen. Niet zo aangenaam. Hopelijk vindt het restaurant snel een oplossing voor dit probleem.

Wijn proeven bij Ad Bibendum

Zoals jullie ondertussen ongetwijfeld weten, houden we in mijn familie van het goede leven en hoe beter van het leven te profiteren dan met een goed glas wijn. Dus toen mijn broer liet weten dat Ad Bibendum een wijnproefweekend organiseerde, moest ik niet lang twijfelen. Omdat mijn vriend en ik die zaterdagavond al een andere afspraak in onze agenda hadden staan, vroegen we mijn broer een zo vroeg mogelijk tijdslot te reserveren, om beide activiteiten te kunnen combineren.

En zo kwam het dat mijn broer en zijn vriendin en mijn vriend en ik om iets na 13u van ons eerste glas wijn van de dag nipten in de sfeervol aangeklede degustatieruimte van Ad Bibendum: een rode (!) Australische schuimwijn. Ietwat verrassend, want in het magazine met het overzicht van de wijnen, stond dat dit een witte schuimwijn was. Niet dat ik iets tegen rode schuimwijnen heb, maar dit exemplaar was zo’n zoete dessertwijn. Niet ideaal om een proeverij mee te beginnen. Jammer dat de sommelier ons daar niet op attent had gemaakt toen we deze wijn als starter bestelden.

We bestelden dan maar snel een ander schuimwijntje, dat beter in de smaak viel. We proefden voornamelijk witte wijn, zo af en toe afgewisseld met een rosé. Leuk: Ad Bibendum had voor slaatjes en heerlijke kazen gezorgd. Perfect in combinatie met hun lekkere wijntjes.

Ik moet zeggen dat ik wel lichtelijk teleurgesteld was in de sommelier die ons bediende. Wanneer we vroegen een wijn te brengen in hetzelfde genre als wat we eerder geproefd en lekker gevonden hadden, kregen we telkens iets helemaal anders voorgeschoteld. De wijnen die hij bracht waren zeker ook lekker, maar écht luisteren naar onze voorkeuren deed hij niet.

Prijs voor de mooiste etiketten gaat naar de fruitige wijntjes van het Bulgaarse wijnhuis Katarzyna:

Prijs voor het origineelste etiket en beste opgestoken middelvinger naar Trump gaat naar de Australische Chardonnay ‘Fuck him’:

We sloten de proeverij om iets voor 15.30u af met een lekker glas rode wijn. En begaven ons dan naar de kassa om de wijntjes die we gekocht hadden af te rekenen.

Bonusfotootje van de kat van mijn broer en zijn vriendin:

Mosselen van L’Etoile d’Or

Dé ideale afsluiter van alweer een pittige werkweek. Zalig om samen met mijn pas op Zaventem gelande vriend te kunnen genieten van een terrasje en lekker eten.

Mont-Pèlerin in Vevey – 6 juni 2022

Deze ochtend zowaar uitgeslapen tot 9u! Woehoe! Heerlijk geslapen trouwens in de uitstekende hotelkamer van Base Vevey, dat zich op een veel handigere locatie bevindt dat ons vorige hotel, Modern Times. Enige nadeel is dat het hotel als ontbijt enkel een voorverpakt ontbijtpakket aanbiedt, terwijl mijn vriend en ik fan zijn van uitgebreide hotelbuffetten. Zo’n ontbijtpakket waarbij we moeten eten wat de pot schaft, is niet echt ons ding.

We besluiten dan ook te gaan ontbijten in de stad. Googlemaps wijst ons de weg naar het terras van Brew, alwaar we genieten van een werkelijk uitstekend ontbijt met scrambled eggs, avocado, zalm en champignons. Echt om duimen en vingers af te likken. Brew heeft ook een zeer uitgebreid aanbod aan koffies, gemaakt van bijzondere bonen en weer vind ik het ergens jammer dat ik geen koffie lust. Maar ik krijg dat vieze bruine goedje echt met de beste wil van de wereld niet binnen.

Na het ontbijt keren we terug naar Base hotel, we checken uit en laten onze valiezen achter bij de receptie. Vanaf ons hotel wandelen we naar de Vevey-funi, een schattige funiculaire die ons wat dichter bij de top van Mont-Pèlerin brengt. We komen nét een minuut voor het vertrek van de funiculaire aan en kunnen nog net op tijd in het wagonnetje springen voordat de deuren sluiten. Na een kort ritje stappen we uit bij het eindstation. Altijd leuk, zo’n funiculaire.

Mijn vriend en ik beginnen aan de wandeling naar de top van Mont-Pèlerin, 1080 meter hoog. We puffen een beetje, want het is op deze Pinkstermaandag zonniger en warmer dan de weersvoorspellingen op voorhand hadden aangegeven. Gelukkig zijn we zo slim geweest om zonnecrème mee te nemen.

Het hoofddoel van onze wandeling is van het uitzicht genieten vanaf de Tour Plain-Ciel. Helaas, het zit ons niet mee… Na een stevige wandeling blijkt de toren gesloten te zijn wegens een defecte lift. Doodjammer, want het hoogste punt van Mont-Pèlerin is volledig bebost waardoor we helemaal niks van uitzicht te zien krijgen. Da’s even vloeken.

Maar goed, niets aan te doen. We kiezen een andere weg naar beneden die niet door het bos leidt en zo kunnen we toch nog genieten van een mooie wandeling met uitzicht op Lac Leman. Continue reading →

Sushi at Rodin’s!

Hoe beter te vieren dat de tandarts bij de controle geen gaatjes heeft gevonden dan met een heerlijke portie sushi? En ja, het was alweer veel te lang geleden dat we een maaltijd deelden met Goofball en haar gezin, inclusief kat Rodin. De dagen en weken vliegen zo snel voorbij dat het gewoonweg beangstigend is. Ik werk ook veel te veel, waardoor de tijd alleen nog sneller lijkt te gaan en aan de lange lijst todo’s schijnt maar geen einde te komen.

Maar wat is er beter om te ontspannen dan een avond doorbrengen met vrienden? Gezellig genieten van een lekkere sushischotel vergezeld van een glaasje wijn, meer moet dat echt niet zijn.

En oja, na de maaltijd was er nog net genoeg tijd voor een spelletje Exploding Kittens met de jongens voordat het bedtijd was.

Goofball en Rodin, die het zich allemaal laat welgevallen:

Vevey en Aubonne – 5 juni 2022

Opgestaan om 8.30u wat voor mij, ondanks het riante aantal uren slaap, toch nog te vroeg aanvoelt. Gelukkig is er het heerlijke ontbijt om de laatste restjes van de kater van gisteren te doen vergeten. We genieten uitgebreid van het ontbijt, pakken op het gemak onze bagage en checken uit een paar minuten voor 11u. Voor onze laatste overnachting hebben we immers een kamer geboekt in Base Hotel vlakbij het station van Vevey. Het is onze bedoeling om ons te voet naar dat hotel te begeven (een 35 minuten wandelen, gelukkig bergaf), maar buienradar voorspelt een stevige stortbui om 11.15u. Dus besluiten we nog even te wachten in de comfortabele zetels van het hotel tot de bui voorbij is.

En jawel, buienradar had gelijk: stip om 11.15u valt de regen met bakken uit de hemel. Gelukkig duurt de regenbui niet lang en wanneer deze overgewaaid is, vertrekken mijn vriend en ik te voet met onze rolkoffertjes naar Base Vevey. Het is zondag, dus de straten zijn bijna verlaten. We voelen onderweg nog een paar druppels regen, maar gelukkig breekt de bui niet door.

Aangezien we pas om 15u kunnen inchecken in het hotel, vragen we aan het personeel of we onze bagage kunnen achterlaten. Spijtig genoeg begint het opnieuw te regenen op het moment dat we in het hotel de formaliteiten voor ons verblijf staan te regelen. Het supervriendelijke personeel biedt ons meteen een paraplu aan, zodat we toch buiten kunnen wandelen. Echt zelden zo’n sympathiek onthaald geweest in een hotel.

We bedanken de vriendelijke jongedame en gaan gewapend met onze paraplu’s naar buiten. We wandelen richting het meer, waar het ongeveer uitgestorven is. Gelukkig stopt het al snel met regenen en maken de stevige regenwolken langzaamaan plaats voor een aarzelend zonnetje. We maken een wandeling langs het meer in de richting van Corseau, genietend van de prachtige omgeving.