Net terug van een snelle lunch bij Van De Weyer. Een ideale gelegenheid om te genieten de perfecte combinatie van aangenaam terrasjesweer en het aspergeseizoen. Denk dat ik nog nooit zoveel asperges gegeten heb als dit jaar. Niet dat je mij hoort klagen! I’m a fan!
Verder geen grootste plannen vandaag, want morgen zitten mijn vriend en ik samen met mijn broer en zijn vriendin op een vlucht richting Milaan Linate!
Op tijd opgestaan en genoten van het heerlijke ontbijt in hotel L’Edelweiss. Al heb ik mijn pannenkoekjes toch liever warm.
Het is een mooie zonnige dag, dus na onze valiezen bij de hotelbalie achter gelaten te hebben, trekken we meteen richting meer. Door onze kleine omweg langs Nice zijn we een ganse dag Genève kwijt geraakt en moeten we ons programma noodgedwongen inkorten. Deze avond reizen we immers al door naar Lausanne. Natuurlijk lopen we even langs les Bains des Pâquis met zicht op de Jet d’Eau. Naar goede gewoonte zijn er weer een aantal ijsberen in het koude smeltwater van het meer aan het zwemmen. Brr, zij liever dan ik.
We wandelen verder langs de oever van het meer en steken de Rhône over langs de Pont des Bergues met een kleine tussenstop op Île Rousseau. Een korte klim later zijn we in het oude stadscentrum van Genève waar we de kanonnen van l’Ancien Arsenal bewonderen en even een blik werpen op de meerdere verdiepingen tellende helling van het Hotel de Ville. Volgende stop: de kathedraal met de mooie Chapelle des Macchabées. Gelukkig zijn de ouders van mijn vriend fitte zeventigers, want de beklimming van de kathedraal is toch wel stevig. We genieten van het mooie uitzicht op het meer van Genève en nemen een hoop foto’s om dit moment te capteren. Spijtig genoeg heeft de Mont Blanc geen zin om zich vandaag te laten zien.
Tijd voor een welverdiende pauze op het zonnige terras van Helia op de Place du Bourg-de-Four. Veel honger hebben we niet na ons copieuze ontbijt, dus wij houden het bij een drankje. De kombucha smaakt alleszins! Continue reading
Vrijdagavond spoorde ik na het werk van Brussel naar Gent voor de openingsavond van de tentoonstelling Motel Corona in het S.M.A.K. De tentoonstelling toonde een aantal werken van hedendaagse kunstenaars die het S.M.A.K. verwierf tijdens de coronacrisis. Ik was er vlak voor de officiële opening van de tentoonstelling en had eerlijk gezegd iets van speeches en een drankje verwacht, maar neen, de deur werd gewoon open gedaan en dat was het. Doordat ik zo vroeg was, had ik de gelegenheid om de werken op het gemak te bekijken in de bijna lege ruimtes. Heel eerlijk: niet alle werken spraken me aan, maar dat is eigen aan hedendaagse kunst. Het werk dat mij alleszins het meest zal bijblijven, is de installatie van Liliane Vertessen die met haar troosteloos zelfportret met coronapils uit 1994 zowaar een profetisch werk maakte.
Na een half uur of zo begon het drukker te worden en liep ik ook een aantal bekenden tegen het lijf waarmee ik een praatje deed.
Ik sloot de avond af in de aanpalende zalen waar werk uit de Collectie Matthys-Colle te bewonderen viel.
Omdat ik toch een drankje gemist had op deze mooie vrijdagavond, stuurde ik op de trein van Gent naar Leuven een berichtje aan mijn vriend met de vraag of hij zin had nog ergens iets te gaan drinken. En zo belandden we in het stijlvolle Grand Café Industrie. Alwaar ik een glaasje cava (of twee) dronk en we samen een blok kaas deelden. Een rustige afsluiter van alweer een drukke werkweek!
Yep, yep, the Ultimas lunch traditie is still going strong! Zalig om samen ‘s middags te kunnen genieten van die eerste warme zonnestralen op ons gezicht. Doet deugd na zo’n grauw voorjaar! Wel jammer dat het meisje aan de toog de spicy potato wedges die ik besteld had voor onze vriendin was vergeten in te geven in de kassa. En aangezien ik de slechte gewoonte heb zelden kassatickets te controleren, merkte ik dat veel te laat op, uiteraard. Gelukkig was het een kleine moeite om snel nog een portie te bestellen. Die we uiteraard deelden met ons drietjes. Fijn!
Fancy toilet bij Barouche:
Goed gezelschap, lekker eten, goeie wijn,… And one oversized pussycat!
Allez, een halve denkdag voor mij wegens ‘s ochtends andere verplichtingen, maar een hele denkdag voor de collega’s van het betrokken team. Het deed alleszins deugd om een halve dag uit de mallemolen van opeenvolgende vergaderingen te stappen en samen met de collega’s te brainstormen over toekomstige uitdagingen en hoe ons daar als bedrijf tegenover te verhouden. Al moet ik zeggen dat ik stevig teleurgesteld ben in de aangeboden catering in het Stripmuseum. Na een voormiddag vergaderen had ik een stevige appetijt opgebouwd. Helaas, in het Stripmuseum werden mijn collega’s en ikzelf onthaald op slecht afgebakken broodjes met smakeloos beleg (zelfs geen blaadje sla als garnituur te bekennen). Kwam daarbij dat er simpelweg te weinig broodjes waren. Uiteindelijk moest ik het doen met een half broodje en vier kommen waterige aspergesoep. Dat ben ik niet gewoon van Les Frères Debekker!
De plannen gesmeed op de viering van 10 jaar Mediawijs werden vandaag gerealiseerd. Vanavond sprak ik al met twee oud-collega’s die het bedrijf in pré-coronatijden verlieten. De keuze voor onze afspraak viel op le Comptoir des Galeries. Toegegeven, omdat ik de laatste tijd wel heel erg vaak bij le Comptoir geweest ben, had ik liever een ander restaurant uitgeprobeerd. Maar uit de lange lijst van suggesties die ik had doorgegeven, kwam Le Comptoir eruit als favoriet van mijn oud-collega’s. En ja, uiteindelijk is het altijd heel lekker en verzorgd bij le Comptoir, met als bijkomend voordeel dat je ‘s avonds de gelegenheid hebt om meer van de lekkere wijnen op de kaart te proeven.
We genoten met z’n drieën van de menu découverte (hoera voor de klassieke dame blanche als dessert), haalden samen herinneringen op aan de goeie oude tijd, terwijl we ook vooruit blikten. Eén van mijn oud-collega’s ging op persoonlijk vlak door een heftige periode: de relatie met haar partner, vader van haar drie kinderen was namelijk recent stukgelopen. Ze had zelf de beslissing genomen om weg te gaan. En uit wat ze vertelde, kon ik afleiden dat de brokken nog moeilijk te lijmen zouden zijn. Moeilijk allemaal, maar ik begreep haar beslissing. Beter gelukkig alleen dan ongelukkig met twee.
Ik nam op een deftig uur afscheid, want morgen (woensdag) nog een pittige vergaderdag voor de boeg. Voor herhaling vatbaar!
Onverwacht goed geslapen na al de perikelen van gisteren. Vandaag ondernemen we een tweede poging om in Genève te geraken! Met een tussenstop in Nice, wel te verstaan. Gelukkig blijkt het centrum van Nice maar op twintig minuten rijden van de luchthaven te liggen. Ik doe wat research naar taxibedrijven en lees dat de meeste taxichauffeurs in Nice afzetters zijn die hun klanten veel te veel aanrekenen. De travelblogs die ik consulteer raden allemaal aan Uber te gebruiken, zodat je op voorhand zeker bent welk tarief je moet betalen. Genoteerd!
Ik tref de ouders van mijn vriend opnieuw op de luchthaven. Een stevig gevoel van déjà-vu! Al besluiten we deze middag iets te eten bij Le Pain Quotidien en niet bij de Exki. Ik bestel een lekker slaatje en moet vaststellen dat deze maaltijd die van gisterenavond bij de Exki toch ruimschoots overtreft. Vers klaargemaakt versus op voorhand verpakt. Al is de prijs van het slaatje navenant.
Ditmaal blijven we gelukkig gespaard van grote problemen, op een kleine vertraging bij vertrek na, verloopt onze vlucht erg vlot. Alleen jammer dat de ouders van mijn vriend op de allerlaatste rij terecht zijn gekomen en geen raampje hebben om naar buiten te kijken. In Nice aangekomen start ik meteen de Uber app en merk ik dat er veel chauffeurs in de omgeving zijn. Ik maak de fout om wat weg te wandelen van de luchthaven, in de veronderstelling dat we daar makkelijker kunnen opgehaald worden, maar wanneer ik een Uber bestel, blijkt dat we terug moeten naar waar we vandaan komen. Stom.
We gaan mooi staan op de plek die de app aangeeft, maar ik krijg al na een minuut of zo telefoon van onze chauffeur dat hij niet tot daar geraakt en dat we naar een parking moeten lopen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik niet dadelijk begrijp naar welke parking we moeten gaan. Na nog twee telefoontjes en wat gepruts met de app zelf waarop ik min of meer kan zien waar onze chauffeur zich bevindt, slagen we er tot mijn grote opluchting in elkaar te vinden.
De chauffeur blijkt een zeer aimabel man te zijn, die zich verontschuldigt voor het ongemak: hij heeft nog geen badge waardoor hij ons niet in de daarvoor voorziene zone kon komen ophalen. Hij is bijzonder praatvaardig en geeft ons de ganse rit naar het centrum uitleg bij elke bezienswaardigheid die we passeren.
We laten ons afzetten aan de beroemde Promenade des Anglais en wandelen het oude stadsgedeelte in. Nice blijkt een bijzonder charmante en levendige stad te zijn. We genieten van het mooie weer en de mooie omgeving. Alleen jammer dat mijn vriend ontbreekt. Ik zoek via googlemaps een goede gelateria (Artisan Glacier Azzurro) en we voegen ons bij de rij wachtenden. Heel uitzonderlijk neem ik een hoorntje, want de hoorntjes worden ter plekke vers gemaakt. Amai, dat smaakt!
Na onze gelato opgesmikkeld te hebben, stappen we de kathedraal binnen en bewonderen we de pracht en praal van het interieur. Voor een bezoekje aan het chateau hebben we helaas te weinig tijd, maar we genieten wel van het flaneren op de Promenade des Anglais en het zicht op de Middellandse zee. We staan ook even stil bij het monument dat de slachtoffers van die verschrikkelijke terreurdaad in 2016 herdenkt. We nemen de nodige selfies als bewijs van ons korte bezoekje aan Nice en overleggen of we in Nice zelf zullen avond eten of op de luchthaven. Ik vind een tapas restaurant vlakbij dat mij een goeie optie lijkt. In zo’n restaurant gaat het naar mijn gevoel meestal ook goed vooruit en het zal er ongetwijfeld goedkoper en lekkerder zijn dan op de luchthaven.
Woensdagavond voor het verlengde weekend van O.L.H. Hemelvaart spoor ik naar Zaventem luchthaven waar ik afgesproken heb met de ouders van mijn vriend om samen naar Genève te vliegen. Zijn ouders zijn immers sinds zijn vertrek naar Zwitserland in april 2017 (!) nog nooit op bezoek geweest. Na al de coronaperikelen is in 2023 dan eindelijk het moment aangekomen om naar Genève af te zakken.
Ik zorg dat ik een half uur voordat hun trein aankomt al op Zaventem ben, want het is voor de ouders van mijn vriend al meer dan vijftien jaar geleden dat ze nog eens gevlogen hebben en ik wil zeker zijn dat ik er op tijd ben om hen op te vangen. Ik bestel me een smoothie bij de Exki aan de incheckbalies en nestel mij aan een tafeltje met mijn laptop. Ik heb nog een hoop Franse woordenschat te leren voor mijn schriftelijk examen van maandag, dus ik weet wat te doen.
Mooi op tijd verschijnen de ouders van mijn vriend op de luchthaven (gelukkig geen NMBS-problemen vandaag). We wandelen meteen naar de self service voor de bagage check-in. Om de één of andere reden weigert het apparaat mij een bagageticket af te leveren en moet ik mijn bagage alsnog door een luchthavenmedewerker laten inchecken. Een kleine hick-up, maar verder geen erg.
Aangezien we pas rond negen uur in Genève aankomen (ik kreeg ondertussen bericht dat de vlucht met een half uur vertraagd zou zijn), besluiten we iets te eten op de luchthaven. We belanden in de grote, vernieuwde Exki en eten snel een quiche en/of een broodje.
Het is erg druk op de luchthaven met het verlengde weekend in het vooruitzicht, maar ondanks de drukte zijn we in een wip doorheen security. Blij dat alles tot nu toe vlotjes is verlopen. We wandelen meteen door naar de gate alwaar we erin slagen ondanks de drukte drie vrije stoelen te bemachtigen.
Na een tijdje merken we dat de gate veranderd is van A46 naar A44. Het is aan gate A44 echter zo druk dat we beslissen gewoon te blijven zitten en te wachten tot het boarden start. Dat blijkt toch langer te duren dan verwacht, dus uiteindelijk stel ik voor om op te staan en al in de rij te gaan aanschuiven. Dat boarden kan nu echt niet meer lang op zich laten wachten.
Helaas, er komt bijzonder weinig schot in de zaak en ik begin al zo’n donkerbruin vermoeden te krijgen dat er meer aan de hand is dan een beetje vertraging. Ik informeer bij het Brussels Airlines personeel of het vliegtuig misschien technische problemen heeft. De dame aan de balie ontkent dat er technische problemen zijn, maar geeft mee dat in Frankrijk de luchtverkeersleiders staken. Ik frons mijn wenkbrauwen. Vreemd, want daarover heb ik helemaal niets vernomen. Nu ja, een spontane staking is natuurlijk altijd mogelijk, maar een kleine online zoektocht levert geen enkel bewijs op dat er momenteel een staking aan de hand is.
Ondertussen beginnen we moe te worden van het rechtstaan en stel ik voor iets te drinken in het verschrikkelijk drukke Leffe-café vlak langs gate A44. De vader van mijn vriend offert zich op om te gaan aanschuiven in de lange wachtrij en we hebben echt letterlijk net onze drankjes in de handen, wanneer het bericht komt dat onze vlucht geannuleerd is. Ik moet zeggen dat ik het voelde aankomen. Dikke tegenslag.
De Brussels Airlines medewerkers roepen om dat passagiers uit België best terug keren naar huis. Alle geannuleerde vluchten zullen herboekt worden en we zullen hierover asap info krijgen. De bagage kunnen we ophalen bij bagageband zeven. We kappen onze drankjes binnen en haasten ons naar de bagagebanden. Ondertussen is het half negen ‘s avonds en ben ik heel blij dat we eerder op de avond iets gegeten hebben.
Bij de bagageband geen spoor van onze bagage. Ik informeer bij de lost and found of onze bagage onderweg is en daarop krijg ik een bevestigend antwoord. Ondertussen krijg ik bericht dat onze vlucht herboekt is naar de volgende dag (O.L.H. Hemelvaart) om 13.10u. Helaas is die nieuwe vlucht geen rechtstreekse en hebben we een tussenstop van maar liefst zes uur op de luchthaven van Nice. Daar gaan onze plannen om Genève te bezoeken op donderdag.
Aangezien onze bagage er maar niet doorkomt, ga ik opnieuw informeren bij de lost and found. De jongeman daar zegt ons dat onze bagage al in het systeem gestoken is om op de vlucht naar Nice gezet te worden. Ok, misschien wel een meevaller dat we niet opnieuw met onze bagage naar huis moeten sporen.
Het kost me wat overredingskracht, maar uiteindelijk slaag ik erin de ouders van mijn vriend te overtuigen de trein van 21.41u te nemen. Zij moeten immers nog een uur treinen alvorens ze thuis zijn en uiteindelijk heeft het weinig zin om met drie personen aan de Brussels Airlines balie te gaan aanschuiven. Na afscheid van hen genomen te hebben, zet ik me dus zuchtend in de lange wachtrij van mensen wiens vlucht geannuleerd is (waaronder mensen die van Tokyo en Mumbai komen en voor wie Brussel een tussenstop was).
Na veel geduld oefenen is het eindelijk mijn beurt. De vriendelijke dame van Brussels Airlines doet nog een poging om een betere vlucht te vinden dan die over Nice, maar door het verlengde weekend zijn de meeste vluchten volgeboekt. Uiteindelijk leg ik mij erbij neer: vannacht zal ik niet in een chic hotel in Genève slapen, maar in mijn eigen bed en morgen staat er een onverwacht bezoek aan Nice op het programma.
Ik neem de trein terug naar Leuven en kruip in bed. Al een geluk dat we morgen pas tegen de middag een vlucht hebben, zo kan ik wat slaap inhalen.
Na een boeiend Groot Onderhoud waren mijn medereizigers en ik net op tijd terug voor de Ultimas. Deze editie vond plaats in de circustent van Circus Barones op de site van Tour & Taxis. Doordat we allemaal een plaatsje toegewezen kregen rond de circuspiste, zaten we als toeschouwers veel dichter bij het spektakel dan gewoonlijk en voelde de show veel intiemer aan.
Het tempo van de prijsuitreiking werd hoog gehouden en zo nu en dan onderbroken met korte circusnummers van circus Barones, heel tof gedaan. Net als de voorbije jaren kwamen er veel verdiende winnaars uit de bus. Al was ik toch lichtelijk teleurgesteld dat de publieksprijs naar Studio 100 ging en niet naar één van de twee andere genomineerden. Ik heb toch een tikkeltje meer sympathie voor Amaranthe en het Ros Beiaard, maar goed, het publiek heeft gesproken.
Een bloemlezing uit de laureaten die wel mijn goedkeuring konden wegdragen:
Deze dame behoeft geen introductie: Joke van Leeuwen – Ultima Letteren 2022:
Brassband Willebroek, a family affair – Ultima Amateurkunsten 2022:
Het helaas gestopte Studio ORKA – Ultima Podiumkunsten 2022:
Heel veel respect voor de Klaroenblazers ‘Last Post’ die elke dag in weer en wind present tekenen aan de Menenpoort in Ieper – Ultima Roerend en Immaterieel Erfgoed 2022:
Speciale vermelding voor Jesse Huygh van ADM-VZW die de Ultima Circus 2022 won. Jesse Huygh is een ware grootmeester in de circustechniek ‘Chinese mast’. Daarnaast is hij ook mucopatiënt. In zijn act verzet hij zich tegen de zwaartekracht en dat als metafoor voor het gevecht tegen een ziekte of gelijk welke aandoening die je leven kan bemoeilijken. En ten slotte moet ik nog architect Marie-José Van Hee vermelden, die herstellend is van een beroerte en speciaal voor de Ultimas in haar rolstoel naar Brussel afzakte, maar zich nog niet sterk genoeg voelde om zelf de prijs in ontvangst te nemen. Een ontroerend moment!
Eén van de beste shows tot nu toe, naar mijn bescheiden mening.
De receptie achteraf vond plaats in Gare Maritime, waar je aan elk standje één veggie gerechtje kon krijgen. De cava was jammer genoeg veel te snel op, maar gelukkig waren de witte wijntjes ook heel lekker. De hapjes waren heerlijk, maar doordat ik het zo druk had met babbelen met bekenden, heb ik jammer genoeg maar één foto als aandenken aan deze fijne avond. Gelukkig net een foto van het Koreaanse hapje!
Fijne afsluiter van een topdag in Mechelen én Brussel!
