Onze eerste handeling nadat de wekker ging: de nieuwsberichten lezen. De couppoging in Turkije lijkt nu definitief mislukt en Erdogan zit steviger dan ooit in het zadel. Ik denk eerlijk gezegd niet dat dit een goeie zaak is. Noch voor Turkije, noch voor de rest van de wereld. Een dictator die de touwtjes nu nog strakker in handen heeft en al zijn tegenstanders genadeloos zal vermorzelen.
We ontbeten zalig in het zonnetje langs de kant van het zwembad. De warme temperaturen deden mij echt deugd. Gewoon elke dag een ander kleedje kunnen aantrekken, ganser dagen in flipflops rondlopen en altijd buiten eten, versterkt het vakantiegevoel (neen, het IJsland-trauma is nog steeds niet verteerd).
Vandaag stond een uitstap naar de prehistorische site Filitosa op het programma. Iets waar ik lang naar had uitgekeken, want Corsica heeft meer te bieden dan zon, zee en strand. Het eiland heeft een heel boeiende geschiedenis die millennia terug gaat.
Filitosa lag op een half uurtje rijden van ons hotel en maakte de verwachtingen helemaal waar. De menhirs toonden vervaagde afbeeldingen van mensen die wellicht duizenden jaren geleden op Corsica geleefd hadden (over wie de menhirs exact voorstellen bestaan verschillende theorieën). Ik kon het niet laten de stenen aan te raken om contact te maken met een volk waarvan de oorsprong onbekend is.
We bezochten ook restanten van een nederzetting van de Torréens. Ook van deze bewoners van Corsica is weinig tot niets gekend. Enkel de bouwwerken met ronde torens zijn de stille getuigen van een lang vervlogen verleden. Heel boeiend zo’n mysterieuze beschavingen waar historici het gissen naar hebben.
Vanuit Filitoso reden we rechtstreeks naar het strand van Propriano om een tochtje met een catamaran en een paddle board te regelen. Omdat we geen van beide zaken al ooit eerder gedaan hadden, leek het ons verstandig om tweemaal een leraar te boeken. De vriendelijke dame van de watersportclub noteerde onze gegevens en verzekerde ons dat we een leuke tijd zouden hebben.
Aangezien we pas om 15u verwacht werden voor ons tochtje met de catamaran, namen we de tijd om te lunchen bij L’Ambata in Propriano. Ik bestelde een portie mosselen en mijn vriend ging voor een pizza. Niet origineel, wel heel lekker. Na de lunch keerden we terug naar het hotel om ons om te kleden en de gopro op te halen. Ik was van plan onze exploten op de baai van Propriano uitgebreid te documenteren.
Om 15u stipt stonden we klaar voor onze tocht met de catamaran. Ik was een klein beetje zenuwachtig omdat ik vreesde zeeziek te worden, maar de leerkracht stelde mij gerust: op een catamaran word je niet zeeziek. Helemaal vertrouwde ik zijn woorden niet, maar kijk, catamaran varen bleek zowaar mijn ding. Op zo’n kleine catamaran zit je vlak bij het water en alhoewel zo’n catamaran helemaal niet stabiel op het water ligt, voelde ik me het ganse uur prima.
Catamaran varen is ook een ideale sport om te doen op een warme zomerdag. Regelmatig kregen we golven zeewater over ons heen, die voor een aangename verfrissing zorgden. Onze instructeur bleek een zeer aangename kerel te zijn, afkomstig van het Franse vasteland. Hij was duidelijk trots op zijn Engels (dat idd zeer goed was), want hij stond erop ons in het Engels uitleg te geven ondanks het feit dat wij hem meermaal verzekerd hadden dat Frans voor ons ok was. Afwisselend bedienden we het roer, de fok en het grootzeil. Heel tof!
Ik legde heel onze tocht vast met de gopro. Niet dat iemand ooit dit filmpje zal bekijken, maar het is wel een fijne herinnering.
Na onze zeiltocht gingen we een klein uurtje bekomen op het strand. Stipt om 17u stonden we opnieuw paraat voor onze kennimaking met paddle boarding. Onze instructeur liet even op zich wachten, maar daarna konden we eraan beginnen. Paddle boarding bleek een pak moeilijker uit te vallen dan verwacht. De tips van de instructeur kwamen alleszins goed van pas. Het moeilijkste aan deze sport is het vinden van je evenwicht op het paddle board. Eens je dat beet hebt, ben je vertrokken.
De eerste keer dat ik erin slaagde om vanuit kniestand recht te staan, dacht ik ‘ oh, dat valt wel mee’, maar dat bleek een zware misrekening te zijn. Een paar tellen later lag ik met mijn klikken en klakken in het water. Helaas verlieten bij deze valpartij zowel de gopro (die met een elastische band op mijn voorhoofd was bevestigd) als mijn zonnebril mijn hoofd. Ik koos ervoor achter de gopro aan te gaan (die gelukkig voorzien was van een drijvend achterstuk), wat betekende dat mijn zonnebril helaas op de bodem van de Middellandse Zee terecht kwam. Een zeemansgraf.
Mijn vriend en ik donderden nog een paar keer van het paddle board af, terwijl onze lesgever ons instructies gaf over de juiste technieken. Op het einde van het uur hadden we allebei het gevoel dat het eindelijk een beetje begon te lukken, maar toen moesten de paddle boards alweer ingeleverd worden. Mijn vriend deed daarna nog een manmoedige poging om al snorkelend mijn zonnebril terug te vinden op de bodem van de baai, maar zoals ik al verwacht had, leverde dit geen enkel resultaat op.
Ik baalde wel een beetje dat ik mijn zonnebril kwijt was, want ik haat het om mijn ogen te moeten dichtknijpen wegens te fel zonlicht. Gelukkig realiseerde ik mij dat de meeste winkels in Corsica tot vrij laat op de avond open zijn. We haastten ons dus naar de winkelstraat in de hoop daar een nieuwe zonnebril op de kop te tikken. En jawel, in een accessoirewinkel vond ik een min of mee aanvaardbaar model voor de zeer aanvaarbare prijs van 14 euro. Niet mijn droommodel, maar goed genoeg om deze vakantie mee uit te doen.
Blij gemutst keerden we terug naar het hotel voor een verfrissende douche, waarna we opnieuw naar het centrum van Propriano terugkeerden voor het avondmaal. We hadden onze zinnen gezin op een diner in restaurant Terra Cotta om te vieren dat het catamaran zeilen en paddle boarden zo goed was meegevallen. Terra Cotta zou één van de beste restaurants van Propriana zijn, allez, althans volgens tripadvisor. Benieuwd of de tripadvisor community het ook nu weer bij het rechte eind had.
Helaas, we hadden ons voor niets opgedirkt, Terra Cotta zat helemaal vol. Nochtans hadden we gehoopt dat er op dit latere uur (het was ondertussen al 21u) een plekje zou vrijkomen. We reserveerden dan maar meteen een plaatsje voor maandag (zondag waren ze gesloten), kwestie van geen twee keer van een kale reis terug te komen. Uiteindelijk belandden we een paar restaurants verder op het overdekte terras van Dolcemare, waar ik een werkelijk uitstekende zeewolf at. Ik had na het avondmaal nog net plek voor een heerlijke carpaccio van ananas als dessert.
Helemaal in vakantiestemming genoten mijn vriend en ik van het mooie uitzicht op de haven en de prachtige avond. Fantastisch.
![IMG_0946[1]](http://yab.be/wp-content/uploads/2016/08/IMG_09461-e1470561853801.jpg)