culinair

Zonde

Gevonden voor de deur van ons appartement: een grote ontbijtmand vol met oude pistolets, koffiekoeken en slecht geworden beleg, met de vriendelijke groeten van De Standaard Weekend. :-( Waarschijnlijk geleverd op zaterdagochtend toe wij gezellig aan het ontbijt in Londen zaten. Met pijn in het hart heb ik bijna alles moeten wegsmijten. Ondertussen denkend aan al die mensen die honger lijden op de wereld. Gelukkig heb ik nog wat cornflakes en brikjes fruitsap kunnen redden. Een magere troost

Echt doodzonde.

Trouwpartij – the day after

Dit weekend stond volledig in het teken van het huwelijk van de zus van mijn vriend. Verliefd,  huis gekocht, verloofd, zwanger en getrouwd en dat allemaal in minder dan één jaar tijd, er zullen er niet veel zijn die het haar nadoen. En ze is er zelfs in geslaagd een hele toffe gast aan de haak geslagen te hebben. Het zusje van mijn vriend heeft niet altijd veel geluk in de liefde gehad, maar ik denk dat ze deze keer de jackpot gewonnen heeft.

Op voorhand had ik een beetje schrik voor het weer. Gelukkig bleef het gisteren droog. Het was frisjes, maar doenbaar. Mijn zware verkoudheid speelde me nog parten, maar het snot liep niet meer continu uit mijn neus en mijn stem was ook aan de beterhand. Het voorlezen in de mis ging vlotjes, al had ik bij het verlaten van het spreekgestoelte even een Marilyn Monroe-moment. Wie zet er nu ook een verwarmingsrooster vlak achter het spreekgestoelte! Enfin, er heb toch een glimlach op de gezichten van de aanwezigen kunnen toveren. 😉

‘s Avonds mochten de gasten van de eretafel in eetzaal De Vlier kennismaken met een gloednieuw concept: peronta, iets met draaiende pruttelpottekes op een vuurtje. Leuk én lekker, alleen was het veel te veel. Onverwacht bleek er bij dit concept ook nog een bijzonder calorierijk dessert te horen, waardoor ik echt geen plekje meer overhad om te proeven van het prachtige dessertenbuffet tijdens het avondfeest. Ter compensatie heb ik er dan maar heel veel foto’s van genomen. (Zo’n 650 in totaal, niet enkel van het dessertenbuffet, natuurlijk.)

Na een kleine ik-ben-moe-en-ik-heb-zeer-aan-mijn-voeten-dip en een welgekomen schoenenwissel stegen mijn energielevels weer en moest de dansvloer eraan geloven. Waarschuwing: te veel headbanging veroorzaakt spierpijn de dag nadien.

Mijn vriend en ik sloten het feest af (trouwfeesten duren tegenwoordig zelden langer dan half vier ‘s nachts) en pikten nog enkele decoratieve ballonnen mee om ons appartementje op te fleuren. Gelukkig mochten we blijven slapen bij de schoonfamilie, want geen van beiden had nog zin om het hele eind naar Leuven terug te rijden.

Blooper van de dag: de bruidegom vergat tijdens de fotoshoot de sleutels van de bruidsmobiel in de wagen. Gelukkig bleken de opgetrommelde professionals niet veel problemen te hebben om het slot zonder sleutel te openen. Tijdens het wachten op hulp dook het bruidskoppel samen met de fotograaf een donkere kroeg in om aldaar op kosten van de fotograaf (geld ook in de wagen) iets te drinken. Ik kon alvast smakelijk lachen met het verhaal. De bruidegom op het moment zelf, iets minder.

Voor mijn archief

Omdat het leuk is om binnen X aantal jaar te kunnen zeggen, op die dag heb ik dat gekookt voor die gasten, even voor mezelf opschrijven wat onze gasten vorige week zondag15 februari te eten kregen. Gelukkig was de zieke helemaal genezen en kon hij met volle teugen genieten van een glaasje wijn en een lekkere maaltijd.

Dit aten wij:

  • Als voorgerechtje scampi in een pittig tomatensausje, geserveerd met ciabatta. De scampi waren aan de pikante kant omdat mijn vriendje een beetje overdreven had met het aantal rode pepertjes. Maar het smaakte!
  • Als hoofdgerecht serveerden we alweer een recept van Jamie Oliver. Kip met paddenstoelen in een jasje van bladerdeeg met een sausje van mosterd, room en witte wijn, vergezeld van sla, kumato‘s en hertoginnenaardappeltjes. Dit recept probeerden we al eens uit op Oudjaar 2007 en het smaakte nog altijd even lekker.
  • Voor het dessert ontbrak ons de inspiratie en hielden we het op de klassieker der klassiekers: ijs van Häagen-Dazs.

‘t Was lekker!

Valentijn

Mijn vriend en ik zijn niet zo romantisch ingesteld, maar toch kunnen we het niet laten elk jaar op Valentijn een restaurantje aan te doen. Bourgondiërs als we zijn, hebben we niet veel excuses nodig om lekker te gaan eten. We kozen voor de Oesterbar, omdat dit piepkleine restaurantje in de Muntstraat meedeed aan de Leuvenkooktkunst-actie.  Onze keuze bleek een schot in de roos. Een echter aanrader.

Al dan niet romantische dingen die we gisteren nog deden: winkelen in de Delhaize (naar het schijnt mankeren daar wat Unilever-producten, ik kan niet zeggen dat we daar veel last van ondervonden hebben) en doorheen Leuven lopen om wat cultuur op te snuiven tijdens Kulturama en Artefact. Hoogtepunt was het onverwachte concert in de universiteitsbibliotheek, waar we twee prachtige stukken meepikten uitgevoerd door het Emanon ensemble. Vooral het speciaal voor de gelegenheid gecomponeerde stuk van beeldend kunstenaar George De Decker was magnifiek.

Gebakken kabeljauw met avocado, gamba’s, room en kaas

Op aanvraag, het recept (voor twee personen). Het recept komt uit het kookboek “Happy Days met The Naked Chef” van Jamie Oliver.

Ingrediënten:

  • olijfolie extra vierge
  • zeezout en zwarte peper uit de molen
  • 2 kabeljauwfilets van 225 g, zonder vel en graat
  • 1 klein handje verse basilicum, gesnipperd
  • 1 avocado, geschild, zonder pit, gehalveerd en in plakjes
  • 150 g goede gepelde gamba’s, gekookt of ongekookt
  • 1,4 dl slagroom (ik gebruikte light room)
  • 150 g goede cheddarkaas

Verwarm de over voor op 220 graden Celcius. Vet een bakblik of gril in met een beetje olijfolie, bestrooi de kabeljauwfilets aan beide kanten met zout en peper en leg ze op de plaat. Strooi basilicum, avocado en gamba’s over de filets. Sprenkel er de slagroom overheen en rasp er de kaas over. Bak de vis boven in de voorverwarmde oven in 15-20 minuten tot hij goudbruin is en begint te pruttelen. Breng op smaak met zeezout en zwarte peper uit de molen en serveer met een eenvoudige groene salade.

Change of plans

Regelmatig komen mijn vriend en ik samen met twee andere koppels om onder het genot van een hapje en een drankje wat bij te praten. Het is telkens bij een ander koppel te doen en het koppel dat gastheer en gastvrouw speelt, zorgt voor het eten.

Ditmaal was het bij ons te doen. De afspraak was ondertussen al twee keer verzet geweest, maar nu hadden we eindelijk een geschikt moment gevonden. Helaas sloeg het noodlot toe in de vorm van buikgriep bij één van onze gasten en kon het etentje  niet doorgaan. We besloten de samenkomst met een week op te schuiven, in de hoop dat de griep dan gepasseerd zou zijn.

Daar zaten we met al onze inkopen (verse vis en vlees) voor een uitgebreide maaltijd voor zes personen. Omdat het zonde zou zijn om al dat eten verloren te laten gaan, stelden mijn vriend en ik een lijst op van mensen die we als invallers zouden kunnen vragen. Bij het eerste koppel dat ik belde, had ik al prijs. Ze waren enthousiast.

Dus zetten we ons gisterenavond aan het koken. Stonden op het menu: soep met kip, chinese paddenstoelen, citroenkruid en pepertjes (very yummie en supergemakkelijk om te maken) als voorgerecht, kabeljauw met scampi, basilicum, room en kaas in de oven als hoofdgerecht en een banario-smoothie als nagerecht.

Het eten viel blijkbaar in de smaak, want de portie soep voor zes personen werd door ons viertjes helemaal opgesmikkeld. Ik kreeg even de slappe lach, omdat J dacht dat de soep de ganse maaltijd was. Dan kent ze ons nog niet goed. 😉 Ook het hoofdgerecht ging er vlotjes in. We hadden duidelijk te weinig eten voor zes personen, want van de twee ovenschotels bleef nog een miniportie over om de volgende dag op te warmen. Al een geluk dat het etentje verplaatst was, want niks zo erg als gasten niet voldoende eten te kunnen voorschotelen.

Het was echt een supergezellige (helemaal niet geplande!) avond, waarbij de gesprekken van braaf en netjes  in het begin van de avond, onder de invloed van één fles champagne, één fles Groot Geluk, twee flessen witte wijn en één fles rode wijn (I know, ik ben er zelf ook van onder de indruk) evolueerden naar meer pikantere onderwerpen (masturbatie) tot iets vulgairdere thema’s als daar zijn de kunst van het boeren (L heeft duidelijk talent).

Meer moet dat niet zijn.

Hoestsiroop

Alles was uitzonderlijk goed gegaan. De champignons gevuld met pesto, zongedroogde tomaatjes en kaas, de pasta met scampi in currysaus, de banario smoothie (met banaan en oreokoekjes), het viel allemaal in de smaak. Totdat ik vol trots, zoals het een goede gastvrouw betaamt, de jassen van de schoonfamilie ging halen en hen met de nodige zoenen uitgeleide wilde doen.

Tot mijn grote verbazing hoorde ik opeens het geluid van brekend glas. Op de vloer aan mijn voeten vormde zich in twee tellen een mooie dikke plakkerige plas met bruinrood spul. Ik: “euh, what the hell happened?” Want dat plakkerige spul kwam mij helemaal niet bekend voor. Bleek dat de vader van mijn vriend een ganse fles hoestsiroop in zijn jaszak had zitten. 

Een fles hoestsiroop. Origineel. Kuch.

Moet er nog sangria zijn?

Mijn vriend en ik zijn gisteren samen met 18 litere sangria en drie potten vol met fruit richting midwinterblogbecue getrokken. Veel en veel te veel natuurlijk, want we zijn met 9 liter en één nog voor driekwart volle pot fruit weer naar huis getrokken. Dat zal hier de komende week elke avond een vrolijke boel worden. 😉

Het was trouwens een uitermate geslaagde edite, veel schoon volk, veel vuur (jay, vuur), veel vlees, veel desserts en veel ambiance. Her en der duiken al verslagjes op van andere aanwezigen en ik kan me alleen maar aansluiten bij hun loftuigingen. Het was plezant. Het was gezellig. Het smaakte naar meer. Een beetje chaotisch, zo nu en dan, maar dat hoort bij de charme van zo’n event.

Ik heb (what’s new) met veel leuke en interessante mensen gesproken en zag voor het eerst Leuvense blogster Flora Fleempaard in levenden lijve. Een charmante dame, die haar blogbecuevuurdoop met glans doorstaan heeft. Met Anne en Elise heb ik nog even over couchsurfing gepraat. Een fenomeen dat mij een erg leuke manier lijkt om interessante mensen te leren kennen. Al vrees ik dat voor mij de stap te groot is om bij wildvreemden te gaan logeren.

Drie standup comedians probeerden ons aan het lachen te brengen, al slaagde alleen Seppe daar werkelijk in. Hij had wel het geluk een fantastische sparringpartner gevonden te hebben in het zoontje van Christophe. Zo jong en al zo’n gevoel voor komische timing, die jongen daar gaan we nog van horen. En ja, wat doet een mens zoal als je met vier bent en maar één touw hebt? BBBart liet ons in het ongewisse. Maar wie weet verschijnt binnenkort wel ergens het antwoord online…

Nadat het merendeel van het volk huiswaarts was getrokken, werden de gesprekken rond het vuur iets pikanter. Zo hadden sommige aanwezigen wel héél interessante dingen te vertellen over stoute dingen die men in een auto kan doen. 😉

Danku Antoon voor de organisatie! Ik kijk al uit naar de volgende editie.