Een paar weekends geleden dineerden we met een groepje vrienden in een wel heel bijzonder restaurant in het Antwerpse: Mask’Ara. Een spektakelrestaurant, zo stellen ze zich voor op hun website. En spektakel, ja, dat krijg je. Het eten is best ok, maar dat is eigenlijk bijzaak: alle aanwezigen komen voor de show. Vier in drag geklede heren playbacken tussen de verschillende gangen de meest uiteenlopende hits (met een stevige voorkeur voor meezingers), afgewisseld met wat standup comedy. De kostuums zijn al even spectaculair als het überkitscherige interieur. Een ideale plek om vrijgezellenavonden of verjaardagen te vieren en wees maar zeker dat de dames voor de feestvarkens iets bijzonders in petto hebben.

De eerste paar nummers was ik helemaal mee in het concept. Al blijkt dat lagen make-up van een vent nog geen knappe vrouw maken, hoe gladgeschoren die benen en indrukwekkend die danspasjes ook mogen zijn. Na het hoofdgerecht had ik het zo wel een beetje gezien. Ondertussen is het geweten dat ik een moeilijk gevoel voor humor heb. Een over the top dragqueen die belegen moppen brengt in plat Antwerps maakt die moppen niet opeens grappig, al dacht de rest van de zaal daar blijkbaar anders over. Gelukkig kon ik wel smakelijk lachen met de lapdance die mijn tafelgenoot kreeg. En ja, daar is bewijs van en neen, dat ga ik hier niet plaatsen!

Enkele filmpjes:

Wat mij het langst zal bijblijven van deze avond: het moment dat de lagen make-up en kostuums verdwenen en daar gewoon vier gasten stonden, trots op wie ze waren. Allevier in een t-shirt met “I Am What I Am” op. Een universele boodschap tegen het uitsluiten van iedereen die een beetje anders is. Tegen pesten. We zijn allemaal wie we zijn en iedereen mag er zijn. Een beetje verdraagzaamheid zou de wereld zoveel mooier maken.