Deze ochtend hielden we ons een beetje in bij het ontbijt. Om 10.45u werden mijn vriend en ik namelijk verwacht bij Old Spitalfields Market voor The East End of London Food Tour. Over deze food tour schreef ik een apart artikel, dus foodies, allen daarheen!
Na een lange en saaie metrorit kwamen we aan in Old Spitalfields Market. Ik val in herhaling, maar de metro van Londen kan niet tippen aan die van Singapore, waar bijna alle reizigers tijdens de rit op hun gsm filmpjes via 4G streamen. In gans het metronetwerk in Londen heb je nergens ontvangst. Noch dataverkeer, noch telefonie zijn mogelijk. Heel frustrerend. Bovendien zijn sommige metrostellen zo warm dat het net lijkt alsof je een sauna binnen stapt. Is het zo moeilijk om moderne metrostellen aan te kopen die uitgerust zijn met klimaatregeling? En het meest frustrerende: de lange reistijd die je nodig hebt om slechts een paar kilometer te overbruggen. Soms was de tijd die je nodig had om te voet te gaan niet eens zoveel langer dan de duur van de metrorit.
De food tour toonde ons, na de grafitti-tour op onze eerste dag in Londen, opnieuw een andere kant van de buurt rond Old Spitalfields Market. Het voorgeschotelde eten was niet altijd helemaal mijn smaak, maar wel een goeie aanleiding om eens uit mijn foodie comfortzone te komen. Na de tour konden we er alleszins voedselgewijs weer voor even tegen en namen we de metro naar Oxford Circus om daar de kaarten voor het concert van Jeremy Loops af te halen. Vanaf Oxford Circus trokken we langs Piccadilly Circus en Trafalgar Square naar The Shard. We genoten van de wandeling langs prachtige, statige lanen in het herfstige Londen. We wilden zoveel mogelijk profiteren van het feit dat de weergoden ons alweer goed gezind waren. Het enige nadeel aan deze lange wandelingen was dat we de batterij van onze gsm zienderogen zagen slinken en ook de twee externe battery packs die we bij hadden, waren bijna helemaal leeg. Gelukkig vonden we vlakbij The Shard een klein souvenirwinkeltje dat (opgeladen!) externe battery packs verkocht. Oef, hoe zouden we zonder onder smartphone door Londen moeten navigeren? (Bijna niet te geloven dat we dat vroeger gewoon deden met de kaarten in onze toeristische gids.)
Stipt op tijd voor ons bezoekje aan The Shard van 17.30u meldden we ons aan met onze vooraf gekochte toegangstickets. Ik had speciaal opgezocht wanneer de zon onderging zodat we optimaal konden genieten van het blauwe uurtje. The Shard is het hoogste gebouw van de UK en een indrukwekkende nieuwe toevoeging aan de Londense skyline. 72 verdiepingen telt dit gebouw en op de allerhoogste verdieping bevindt zich het observatiedek in open lucht. Een zeer bijzondere ervaring om op zo’n hoogte in open lucht te staan, al waren er natuurlijk wel hoge glazen panelen die ons van de buitenwereld scheidden. Met een ticket voor The view from the Shard, krijg je toegang tot de drie hoogste verdiepingen en kan je zo lang als je wil genieten van een indrukwekkend 360 graden uitzicht. Bij goed weer kan je tot meer dan 64 kilometer ver zien. Vanaf de 72ste verdieping zagen we de zon ondergaan en genoten we van het zicht van de lichtjes die één voor één aan gingen. Magisch.
Na een paar gigabyte aan foto’s geschoten te hebben, keerden we terug naar de begane grond. Grote honger hadden we niet na onze food tour uitspattingen, maar een licht avondmaal voor het slapen gaan leek ons een goed idee. Helaas zat de oesterbar waarop we onze zinnen gezet hadden stampvol. De zoveelste keer op rij dat we naar een alternatief voor onze eerste keuze moesten zoeken. Die Londenaars gaan duidelijk meer op restaurant dan de Leuvenaars, want in Leuven vind je op een doordeweekse werkdag altijd wel een plekje.
Volgens tripadvisor was er vlakbij een goed tapasrestaurant. En jawel, weggestopt onder de spoorwegbrug vonden we Lobos Meat and Tapas. Het restaurant zat (surprise, surprise) stampvol toen we binnen stapten, maar de ober zei ons dat we binnen een twintigtal minuten wel een tafeltje zouden kunnen bemachtigen. Prima! De vriendelijke atmosfeer en de jovialiteit van de bediening trok ons meteen over de streep. We zochten ons een plekje aan de bar en bestelden twee glazen cava. De bediening was trouwens volledig Spaanstalig, dus ik heb de hele avond mijn best gedaan om in het Spaans met hen te converseren. Aan de bar raakten we al snel aan de praat met één van de obers. Toen hij hoorde dat we van België waren, verscheen er een grote glimlach op zijn gezicht. Zijn vriend bleek immers een Waal te zijn. Zo grappig.
De wachttijd aan de bar vloog voorbij en veel sneller dan verwacht kregen we een tafeltje toegewezen in een lang, smal tonvormig gewelf. Heel bijzonder! De tapas op de kaart zagen er allemaal zo verleidelijk uit dat we uiteindelijk toch meer aten dan gepland. En dan zwijg ik nog over de heerlijke Spaanse wijnen. Wat een onverhoopte meevaller! Super ambiance, knappe, Spaanstalige ober en uitstekende tapas, met als uitschieter het lamsvlees in kruidenkorst. Wat een zaligheid!
