Tijdens ons diner vrijdag vertelde Goofball dat ze plannen had om met haar oudste zoon en een vriendje naar Planckendael te gaan. Omdat altijd maar kuisen op den duur ook begint tegen te steken, bood ik aan om mee te gaan. Kwestie van ook wat volwassen conversaties te kunnen hebben tijdens het uitstapje. 😉

Het beloofde dinsdag een heel warme dag te worden, dus trok ik mijn fleurigste zomerkleedje aan en fietste ik ‘s middags, fototoestelrugzak op de rug, naar Goofball. We haalden de twee jongens op bij de sporthal waar ze zich in de voormiddag fysiek hadden kunnen uitleven en begonnen aan onze rit naar Planckendael. Een klein beetje file later was Kabouter al in slaap gesukkeld en dat bleef zo tot we aankwamen op Parking 2. Dat microdutje had blijkbaar deugd gedaan, want na een kort ritje in de buggy kreeg hij aan de ingang van Planckendael een nieuwe opstoot van energie. Van vermoeidheid geen spoor.

Na een boterhammenlunch trokken we het park in. ‘t Is vreemd, in mijn hoofd zijn Pairi Daiza en Planckendael blijkbaar ergens verknoopt geraakt tot één gigantische dierentuin wat het voor mij verwarrend maakte om mijn weg te vinden. Gelukkig was het vriendje van Kabouter (eveneens drie jaar) al zo vaak in Planckendael geweest dat hij ons vol overtuiging de weg wees.

Het is alleszins een feit dat ik nog nooit zo snel door Planckendael gehold ben. Telkens wanneer we stilstonden vroeg het vriendje van Kabouter na een minuutje dieren kijken: “Gaan we door?” 😉 Enfin, we zagen dus heel veel dieren op een drafje. Met speciale vermelding voor de lemuren die zowel Kabouter als zijn vriendje met hun uitwerpselen lieten kennismaken. Gelukkig heb ik altijd en overal papieren zakdoekjes bij om in noodgevallen als deze boven te halen (al waren vochtige doekjes beter geweest). Wel spijtig dat Goofball het moment dat de lemuur zijn kakje liet vallen gemist heeft, omdat ze buiten met de buggy stond te wachten.

Oja, en natuurlijk moest er ook een ijsje gegeten worden! Ik denk dat de ijsverkoop in Planckendael op deze warme dag alle records gebroken heeft! Ik was trouwens onder de indruk was van de praatvaardigheid van beide jongens. Drie jaar oud en al zo’n uitgebreide woordenschat. Knap.

Rond half vijf hadden beide jongens hun maximumlimiet aan dieren bereikt en wilden ze graag als afsluiter van de namiddag met de lego spelen (excuseer, ‘bouwen’, zoals het vriendje van Kabouter mij enkele keren verbeterde). Er loopt momenteel namelijk een grote legotentoonstelling in het dierenpark, waarbij doorheen gans het park prachtige legokunstwerken opgesteld staan.

Ook Goofball haalde haar beste bouwkunsten boven, met een kubistische leeuw als resultaat. 😉

En jawel, natuurlijk liep ik weer wat bekenden tegen het lijf: mijn twee favoriete slimme turnsters! Fijn dat ik op de valreep voor de definitieve verhuis naar Zwitserland nog een paar mensen tegen het lijf loop.

Het kostte een beetje overredingskracht om de jongens bij de lego weg te krijgen, maar uiteindelijk waren ze allebei moe genoeg om zonder al te veel tegenpruttelen naar de auto te gaan. Onderweg terug naar Leuven, bestelde ik bij Deliveroo ons avondmaal. Kwestie van niet te veel inspanningen te moeten doen op zo’n warme dag.

We leverden het vriendje van Kabouter vuil en bezweet af bij zijn ouders en wachtten tot de fietskoerier onze Taste of Asia bestelling kwam brengen. Helaas viel de maaltijd een beetje tegen. De sushi die we als voorgerecht besteld hadden, was ok, maar zowel bij Goofball als bij mezelf was het vlees in onze gerechten veel te lang gebakken. Een taaie lamscurry en een taaie teriyaki, niet bepaald waarop we gehoopt hadden… Gelukkig maakte het fijne gezelschap veel goed én kon ik een blik werpen op het nieuwe bed van Beertje!