Zomerse avond in Brussel

Dinsdagavond zakten we met wat collega’s af naar het Warandepark. Doel: gezellig samen iets drinken op het terras van pop-up bar Woodpecker Royal. Ondertussen zijn er heel wat collega’s met vakantie en deze week heb ik voor het eerst sinds januari gemerkt dat de werkdruk wat lager lag. Een welgekomen adempauze die maakte dat er zowaar tijd was om rond vijf uur de deur van het kantoor achter ons dicht te trekken en iets te gaan drinken met het team.

We waren in totaal met tien personen van mijn team. Een mooie opkomst! Het was heerlijk om samen te genieten van een drankje onder de schaduw van de bomen van het Warandepark en gewoon wat te kletsen. Over het werk, maar ook over de dingen die ons daarbuiten bezig houden. Het was nog steeds warm, maar de avondlijke hitte was draaglijk.

Ons groepje we druppelsgewijs kleiner terwijl de ene na de andere collega afscheid nam om de trein naar het thuisfront te nemen. Met een groepje van vier die hards zakten we vervolgens af naar Thais restaurant Manola III . We waren hier min of meer op goed geluk terecht gekomen, omdat het vlakbij het Warandepark was, maar het restaurant stelde niet teleur. Echt heel lekkere Thaise gerechten!

Een fijne avond, die ik afsloot op de trein in het gezelschap van mijn nieuwste medewerker, een collega die ik al lang ken (ik heb haar zelfs nog geworven) en die in september de overstap naar mijn team zal maken.

<3 mijn collega’s!

Zomeren in Limburg

Dit weekend brachten mijn vriend en ik door in mijn ouderlijk huis. Mijn broer en zijn vriendin hadden ons zaterdag uitgenodigd voor een authentieke Limburgse barbecue, een plaatselijke specialiteit. 😉 Uiteraard voorafgegaan door een rondleiding in hun steeds verder vorderende villa. Ze hebben er lang op moeten wachten, maar hun droomhuis begint nu echt vorm te krijgen. Mijn broer, de perfectionist, heeft elk detail tot in de puntjes uitgewerkt. Erg benieuwd om over een paar maanden het eindresultaat van al dat zwoegen en zweten te zien te krijgen.

De voorspelde regen bleef gelukkig uit, waardoor we buiten konden zitten tot het te donker werd om de Expoding Kittens kaarten te zien. Om het spel te kunnen verder zetten, moesten we noodgedwongen naar binnen verhuizen, alwaar we een glaasje whisky (of twee) en een Vana Tallinn dronken om de avond af te sluiten.

Zondag maakten we van de gelegenheid gebruik om lekker lang uit te slapen en op het gemak samen te brunchen en de overschotjes van de barbecue weg te werken. Mijn voorstel om te gaan wandelen werd op weinig enthousiasme onthaald (te warm en mijn broer en zijn vriendin waren ook te moe van het werken in hun huis), dus gingen we een ijsje eten bij ‘t Kremmeke in Stevoort en daarna nog iets drinken in de Piano in Herk-de-Stad.

En toen was het al tijd om afscheid te nemen, want mijn vriend moest op tijd op de luchthaven zijn om zijn vliegtuig te halen. We namen samen de trein. Alleen stapt hij af in Zaventem en ik een aantal haltes later in Berchem.

Niet echt het meest actieve weekend ooit, maar een beetje relaxen af en toe kan geen kwaad, zeker?

Op stap in Antwerpen

Vrijdag was mijn vriend in het land, dé ideale gelegenheid om iets te gaan eten met zijn zus en schoonbroer. En ja, ik weet dat het aanbod aan restaurants Antwerpen, schier eindeloos is, maar toch kon ik het niet laten om in te gaan op het behoorlijk smakelijke aanbod van de Troubadour: 7 gerechtjes voor slechts 39 euro! Daar kan een mens niet voor sukkelen, he. ‘t Is dat mijn vorig bezoek zo’n succes was.

Om 18.25u stonden we voor (gesloten) deur van de Troubadour. Blijkt dat dit restaurant bijzonder stipt is, ook als het op openingstijden aankomt, want vijf minuten later mochten we wel binnen. Ik had vroeg gereserveerd omdat de politieagent-schoonbroer van mijn vriend om 22u aan zijn Tomorrowland shift moest beginnen. We informeerden even bij de uitbater of we toch zeker om 21.30u de maaltijd konden afronden en hij verzekerde ons dat dat geen probleem was.

Wij genoten van:

Ceviche van zeebaars , fris en zomers:

Burrata met gebrande avocado en groene gazpacho:

Beste garnaalkroket in de wereld:

Lamsschouder, traaggegaard, handgerolde couscous met aubergine:

Keizersbaars , calamari en saffraanrijst:

Rundstartaar , gepickelde groentjes:

Basilicum, rabarber en aardbeien ijs van yoghurt:

Buiten de rundstartaar (die me vreemd genoeg wat tegenviel, normaal ben ik nochtans een fan) was alles bijzonder lekker. Genoten ook van de ongestoorde gesprekken. Meestal zijn hun drie dochters erbij en dan is het moeilijk om drie zinnen na mekaar te zeggen zonder onderbroken te worden door een kwetterend kinderstemmetje.

Rond half tien betaalden we de rekening, zetten we onze politieagent af aan Antwerpen-Centraal en zochten we hogere oorden op voor een cocktail (of twee). Gelukkig was de Sky Bar ditmaal wél open. Een beetje jammer dat er een verjaardagsfeestje aan de gang was waardoor de muziek nogal luid stond, maar het uitzicht was prachtig en de cocktails werkelijk voortreffelijk. Prijs voor de beste cocktail van de avond gaat naar de Ciroc en Provence (met wodka, limoen en siroop). Heerlijk!

En dat we na deze fijne avond mooi voor de deur van mijn studio werden afgezet, was natuurlijk ook niet te versmaden.

Dineren bij Barba

Gisteren moest voor een doktersafspraak in Leuven zijn (not to worry, ik moest gewoon het voorschrift van mijn Nuvaring vernieuwen). Ik besloot meteen van de gelegenheid gebruik te maken om af te spreken met mijn goede vriend J, die ik (schande!) niet meer gezien had sinds zijn verrassingsfeestje in januari.

Ik reserveerde een tafeltje bij restaurant Barba, omdat het mij daar de vorige keer zo goed was bevallen. Ditmaal konden we genieten van het mooie terras in de Mechelsestraat, naar mijn bescheiden mening één van de gezelligste straatjes in Leuven (al doet het verkeersvrije gedeelte van de Tiensestraat het ook niet slecht).

Het werd een zeer aangename culinaire ontdekkingsreis, waarbij de pluim voor het beste gerecht moeiteloos gewoon werd door de varkenswangetjes.

Passeerden op ons bord:

Gerookte hoevekip – feta – olijf – basilicum – coeur de boeuf tomaat:
:

Varkenswang – spitskool – pindanoot – kokos:

Vangst van de dag – bisque – mosselen – kikkererwten – courgette:

bavarois – kokos – kardemomsorbet – abrikoos:

De bediening was vriendelijk, het eten uitstekend en we hadden veel om over bij te praten. De avond was in een wip en een zucht voorbij. Tot dan toe was alles perfect verlopen, maar bij het vragen van de rekening liep het mis. Na drie keer vragen, de derde keer met aandrang, lukte het eindelijk om af te rekenen. Toen ik naar binnen ging om met mijn Mastercard te betalen, begreep ik meteen waar het schoentje knelde: alle rekeningen werden met de hand gemaakt. Euh? Witte kassa, hallo?

Doordat het zo lang geduurd had voordat we konden afrekenen, miste ik natuurlijk de rechtstreekse trein naar Berchem. Ik had nochtans het uiterste uit mijn blue bike gehaald. Oh well, niet zo erg, een kwartier later was de volgende trein er al en overstappen in Mechelen is natuurlijk het einde van de wereld niet.

Hopelijk volgen er nog veel prachtige zomeravonden in 2018 (al zou een nachtelijk regenbuitje niet slecht zijn voor de dorstende natuur rondom ons).

Scrabble

Maandagavond stond e na mijn werk een treinrit van Brussel naar Limburg op de planning. Nu mijn vriend zijn verlofaanvraag eindelijk (na anderhalve maand wachten en zagen!) is goedgekeurd, kunnen onze reeds lang gesmede vakantieplannen omgezet worden in de realiteit. Ik moet toegeven dat ik op een gegeven moment vreesde dat onze plannen voor een jaar de koelkast in zouden moeten. Gelukkig kwam het niet zover.

En dus spoorde ik naar Limburg om mijn internationaal paspoort aan te vragen en tegelijkertijd een nieuw rijbewijs én internationaal rijbewijs aan te vragen (want sinds ik bestolen ben, was dit er nog niet van gekomen). Al leek het er even op dat ik mijn trein niet zou halen en de hele expeditie afgeblazen diende te worden, want de pasfoto-automaat in Brussel-Centraal was buiten gebruik en ik had niet de vooruitziendheid gehad om op voorhand bij een fotograaf pasfoto’s te laten maken. Gelukkig bleek na een telefoongesprek met de pasfoto-automaatpechverhelpingsdienst (it’s a thing!) en een kleine zoektocht dat er nog een tweede automaat in Brussel-Centraal staat. Al een geluk dat ik riant veel marge genomen had om mijn trein te halen. Al kan ik jullie verzekeren dat mijn gelaatsuitdrukking op de foto niet bepaald stralend te noemen is.

Helaas stopte mijn pech niet bij de defecte automaat. Bij de overstap in Diest nam ik per ongeluk de rechtstreekse trein naar Hasselt i.p.v. de stoptrein die me naar het onooglijk kleine stationnetje van mijn geboortedorp moest brengen. Ik vergiste me omdat de rechtstreekse trein op hetzelfde spoor stopte als de trein die ik wilde nemen en doordat de rechtstreekse trein vertraging had, ongeveer op het tijdstip aankwam dat ik mijn eigen trein verwachtte. Toen de trein echter de volle drie minuten te vroeg vertrok, rook in onraad. En jawel, op de foute trein gestapt…

Gelukkig was mijn broer zo vriendelijk om redder in nood te spelen en mij in Hasselt te komen ophalen, zodat ik toch nog mooi op tijd op de dienst bevolking van het gemeentehuis geraakte. In amper aan kwartier was ik geholpen. Mijn zucht van verlichting moet ver hoorbaar geweest zijn.

Daarna was het plezante deel van de avond aangebroken: ik inspecteerde de net afgewerkte ruwbouw van mijn broertje en schoonzus, mijn schoonzus maakte heerlijke curry die we buiten opaten en vervolgens speelden we exploding kittens en scrabble (in een uitgave die ongeveer even oud geweest moet zijn als mijn schoonzus).

Alsnog, een happy end.

IMG_8535[1]

IMG_8537[1]

Bar Stark

Gespot: hipster plek voor koffie- en theeliefhebbers niet ver van mijn studio in Borgerhout. Toen mijn vriend en ik er waren, was het veel te warm voor koffie of thee, dus hielden we het bij een verfrissende limonade (ik) en een streekbiertje (mijn vriend). Na jaren geen limonade meer gedronken te hebben, heb ik dit jaar dit verfrissende drankje, dat ik altijd associeerde met mijn jeugd in Limburg, herontdekt. Fijn dat er tegenwoordig zo veel verschillende smaken limonade te vinden zijn en dubbel fijn dat die nieuwe limonades helemaal niet lijken op het plakkerig zoete goedje uit mijn herinnering.

Alleen jammer dat de openingsuren van Bar Stark nogal beperkt zijn.

Zomers buffet op het werk

Deze middag had ik afgesproken met een collega met wie ik in het verleden heel vaak heb samengewerkt. Door mijn nieuwe job is deze samenwerking echter tot een einde gekomen, waardoor we elkaar al een tijdje niet meer gesproken hadden. Meer dan stof genoeg om bij te praten tijdens een gezamenlijke lunch, dus. Ik plande enkele weken geleden iets in ons beider agenda’s, in de veronderstelling dat juli wel wat rustiger zou zijn dan de voorbije maanden (quod non). Ik hield echter koppig vast een de afspraak en duimde dat er geen onverwachte crisis zou tussen komen.

En jawel, wonder boven wonder, onze allereerste poging tot een lunchafspraak hield stand. We waren nog aan het twijfelen waar we zouden gaan lunchen toen we een collega tegen kwamen die ons erop wees dat de cafetaria vandaag een zomers buffet serveerde. Onbeperkt buffet aan vier euro, daar zegt een mens geen neen tegen, natuurlijk. En het toffe was dat we al snel door een bende andere collega’s omringd werden.

IMG_8410[1]

We sloten onze maaltijd af met een potje schepijs (chocolade en banaan). En zo waren mijn batterijen weer helemaal opgeladen voor een namiddagje vergaderen.

De Zomerfabriek

Deze zaterdag had ik niets gepland: ik moest mijn vuile was van veertien dagen wegwerken en dringend naar de winkel om mijn proviand aan te vullen. Het was de voorbije dagen al druk genoeg geweest dus ik keek wel uit naar een rustig dagje.

Dat was echter buiten mijn huisbazin gerekend die op de terugweg van een tweedaagse aan zee vroeg of ik geen zin had om samen te aperitieven rond een uur of vijf. Wel ja, waarom niet, eigenlijk? Van zodra ze terug was in Borgerhout bracht ik een flesje witte wijn naar beneden om samen van te genieten in de tuin (veel te warm op mijn dakterras). It was an all women affair, want haar echtgenoot zat ergens op een festival in Nederland.

Omdat we geen van beide plannen hadden, besloten we een uitstapje te maken naar de Zomerfabriek, één van de vele plekken waar je kan genieten van de Zomer van Antwerpen, vlakbij onze woonst. De kleinste van het gezelschap in de buggy en wij met z’n drietjes op stap. Het was pas een uur of zes, dus nog behoorlijk rustig. Geen probleem om een plekje in de schaduw te bemachtigen. We gingen voor Thais street food (voor amper 9 euro kan een mens niet sukkelen) en dronken daar nog een glaasje bij.

Onze anderhalf jaar oude meid bleek toch nog wat honger te hebben. Zonder schroom nestelde ze zich op mijn schoot en at ze gretig van de stukjes kip en broccoli die ik haar aanreikte. Al een geluk dat de curry helemaal niet pikant was! Ik moet zeggen dat het dochtertje van onze huisbazen echt mijn hart gestolen heeft met haar prachtige glimlach in combinatie met een pittig karaktertje. Echte girl power!

Een onverwacht fijne avond!

De ondernemer uitgebeeld

Vandaag was het de eerste dag van een tweedaagse opleiding voor de nieuwe teamverantwoordelijken binnen onze organisatie. De timing had amper slechter kunnen zijn, in deze gigantisch drukke junimaand volgepropt met teambuilding activiteiten allerhande. Aan de andere kant ben ik natuurlijk blij dat mijn organisatie wil investeren in zijn kersverse teamverantwoordelijken en ik ben er mij maar al te zeer van bewust dat het ideale moment niet bestaat.

De opleiding vond plaats op de zolderverdieping van het ViaVia Café in Brussel, een charmante plek om in groep aan onze leiderschapskwaliteiten te werken. De lesgeefster gaf ons ook de gelegenheid om voor sommige oefeningen een andere plek op te zoeken en we mochten ons zelfs buiten op een bankje op de Vismarkt zetten om te brainstormen.

Zo kreeg mijn groepje van drie dames de opdracht om de rol van de ondernemer uit te beelden. Het duurde even voordat we tot een goed idee kwamen, maar uiteindelijk denk ik dat we het er niet slecht vanaf brachten. Ziehier het resultaat van mijn allereerste volledig zelf-getekende stopmotion filmpje:

PS: Nog een voordeel van opleiding volgen op deze locatie: ijsjes van Gaston als dessert!

Tien Taarten van Simona Denicolai & Ivo Provoost

Gisterenavond had ik de eer en het genoegen van een zeer bijzonder kunstproject te mogen proeven. En dat proeven mogen jullie in dit geval heel letterlijk nemen.

Samen met nog wat hongerige collega’s was ik te gast bij Iselp in Brussel. Het was een prachtige zomeravond. Bijzonder geschikt voor een kunstig uitje! Kunstenaars Simona Denicolai & Ivo Provoost presenteerden er het eindresultaat van hun driejarig traject in samenwerking met Genk en zijn inwoners.

De aanleiding voor het project waren de aanvragen die de Stad Genk in de voorbije jaren ontving voor de oprichting van monumenten. De kunstenaars gingen aan de slag met tien van deze aanvragers en maakten voor elke memorabele gebeurtenis of persoon een bijzondere taart. Zo was er een taart voor de gedeporteerde Joodse vluchtelingen, een taart die het bombardement van Genk op 2 oktober 1944 herdacht, een Barbarataart om de sluiting van de mijnen te herdenken, een Ford Genk taart, een RAF crash taart, enzovoort.

De speeches duurden naar mijn goesting een beetje te lang, zeker omdat de taarten ondertussen in volle glorie uitgestald waren en we allemaal met het water in de mond stonden te wachten tot we konden proeven. Nadat ons geduld stevig op de proef gesteld werd, mochten we eindelijk proeven. Het was nét geen stampede. 😉

Mijn top drie: