Zierikzee en Kerkwerve – 18 april 2025

Vrij last minute beslisten we om samen met onze vrienden tijdens het Paasweekend naar Zeeland te trekken. Ik zocht en vond een mooie accommodatie in Kerkwerve en aangezien mijn vriend in Zwitserland sowieso vrijaf heeft op Goede Vrijdag, besloten we al te vertrekken op vrijdagochtend.

We spraken af elkaar te treffen om 12.30u op randparking P3 in Zierikzee om het weekend te starten met een gezamenlijke lunch. Onze vrienden vertrokken uit Testelt en wij uit Leuven. Je zou denken dat we dan ongeveer op hetzelfde moment zouden aankomen, want het is niet dat Testelt en Leuven zo ver uit mekaar liggen, maar onze vrienden kwamen op hun route onverwacht veel file tegen.

Mijn vriend en ik zaten dus dik twintig minuten eerder te genieten van een wijntje op het onverwacht zonnige terras van Eetcafé Marktzicht, in het hart van Zierikzee. Niet bepaald een straf.

Nadat onze vrienden ons vervoegd hadden, moesten we gelukkig niet lang op ons middagmaal wachten. Mijn tafelgenoten gingen voor hamburgers, uitsmijters en croques, maar ik kon de verleiding van de asperges niet weerstaan. Lang leve het aspergeseizoen!

Na de lunch wandelden we op het gemak terug naar de parking door de gezellige straten van Zierikzee. Ik kon de verleiding niet weerstaan om een stuk “Paaskaas” te kopen en ook onze vrienden kochten een paar bolletjes kaas als souvenir, konden we dat meteen al van onze todolijst schrappen.

Doordat ik op voorhand weinig tijd had, had ik niet de moeite genomen om ons op voorhand in te checken in ons hotel. Mijn ervaring is dat dat meestal toch heel vlot verloopt, dus ik zag de meerwaarde niet direct. Dat was een kleine misrekening want de eigenares van Hof van Alexander was tergend traag. In haar plaats zou ik me toch zo’n kaartlezer aanschaffen die eenvoudigweg de gegevens van een eID kan inlezen.

Nadat we eindelijk ingecheckt waren, vroegen we meteen of we fietsen konden huren. Dat verliep gelukkig iets vlotter, maar echt onder de indruk van haar efficiëntie was ik toch niet. Enfin, we namen de codes voor onze kamers in ontvangst, brachten onze valiezen naar de kamer en trokken vervolgens terug naar Zierikzee.

Ditmaal parkeerden we ons op een andere randparking in Zierikzee, niet ver van Brasserie De Kaoie waar ik voor het avondmaal gereserveerd had. We slenterden een beetje op goed geluk door de straten van Zierikzee. Als we iets interessant zagen, een windmolen, een ophaalbrug, een mooi gebouw, een kerk, een stadspoort, een brulboei, liepen we gewoon die richting uit. Onze eerste indruk van Zierikzee werd bevestigd: mooi en gezellig stadje. Dat de lucht strakblauw was en we (toch wat onverwacht) konden genieten van een stralend zonnetje maakte dat alles er nog mooier uit zag.

Continue reading →

Babybezoek in Brussel

Deze avond nam ik samen met een collega van ons kantoorgebouw de bus naar een stukje Brussel waar ik tot op heden nog nooit was geweest. Doel van ons bezoek was het bewonderen van de prachtige baby van mijn collega en zijn partner. De baby was echt een dotje. Hij heeft de hele avond werkelijk geen kik gegeven en liet zich gewillig vastpakken door mijn collega’s. De twee papa’s zagen er trouwens ongelooflijk goed uitgeslapen uit voor twee kersverse ouders. Zelden zo’n relaxte ouders gezien na de geboorte van hun eerste kind. Mijn collega en zijn partner toverden zonder problemen heerlijke hapjes op tafel en stelden vervolgens voor om wat pizza’s in de oven te schuiven en samen avond te eten, ons verzekerend dat het helemaal geen moeite was. Een aanbod dat ik uiteraard graag aan nam!

Na de baby voldoende bewonderd te hebben, nam ik afscheid van de stralende papa’s en nam ik vervolgens de bus naar Brussel-Centraal, omdat dit een kortere busrit was dan die naar Brussel-Noord (ik ben niet bepaald een fan van de bus). Ik was spijtig genoeg even vergeten dat er in de omgeving van Brussel-centraal werken zijn, waardoor de bus tijdelijk niet meer vlak aan Brussel-Centraal stopt en ik dus een sprintje uit mijn vermoeide voeten moest persen om nog tijdig de trein te halen. Wat mij lukt met een minuut speling. Oef!

Spectaculaire zonsondergang

De lente in huis

Supporteren voor de marathonlopers in Leuven

Dit weekend stond Leuven helemaal in het teken van de European Running Championships. Gisteren lieten we dit event links liggen, maar vandaag trokken mijn vriend en ik naar verschillende plaatsen op het parcours om te supporteren voor onze Leuvense vriendin, die voor de eerste keer in haar leven een marathon liep. En waar we heel veel afgepeigerde en zich voortslepende lopers zagen, waaraan we twijfelden of die wel de eindstreep zouden halen, was onze vriendin zo fris als een hoentje en zwaaide ze breed glimlachend naar ons terwijl wij stonden te supporteren. Ze finishte in een tijd die iets lager lag dan gehoopt, maar dat lag vooral aan haar running mate die het duidelijk een pak lastiger had als onze vriendin. Achteraf hoorde ik dat ook nog een andere vriendin de marathon had gelopen en kon ik mezelf wel voor het hoofd slaan dat ik de gelegenheid gemist had om haar aan te moedigen. Aan de finish liepen we bijna letterlijk onze vrienden van de Vismarkt tegen het lijf, die ook kwamen supporteren. Het is duidelijk dat dit sportief evenement heel wat volk op de been gebracht heeft in Leuven.

Proficiat aan alle lopers! Ik zou het jullie niet nadoen!

De Speelbergwandeling revisited

Aangezien het weekend zich zonnig aandiende, stelde ik aan mijn broer en zijn vriendin voor om in de namiddag samen te gaan wandelen. Kwestie van een gezonde eetlust op te wekken tegen het avondmaal. Ik deed een paar suggesties en de vriendin van mijn broer pikte er de Speelbergwandeling uit. Een wandeling die ondertussen geen geheimen meer heeft voor ons, maar die mooi is in elk seizoen. Mijn vriend en ik ontleenden twee elektrische blue-bikes aan het station van Leuven en fietsten gezwind naar het startpunt van de wandeling waar we mijn broer en zijn vriendin troffen.

De wijngaarden lagen er nog een beetje kaal bij, maar de voorjaarsbloeiers waren uitbundig van de partij en de zon maakte dat de prille groene kleuren geweldig goed tot hun recht kwamen. En aangezien mijn broer een fanatieke fan van ObsIdentify geworden is, moesten we natuurlijk stoppen bij elk onbekend bloemetje of plantje. Zo leert een mens al eens wat bij!

Na de wandeling fietsten mijn vriend en ik met onze elektrische blue-bikes terug naar Leuven om daar ongeveer op hetzelfde moment aan te komen als mijn broer en zijn vriendin, die met de wagen waren. We troffen elkaar in de Express GB omdat de vriendin van mijn broer zin had in cola en dat is iets wat mijn vriend en ik niet standaard in huis hebben. We haalden de (simpele) aperitiefhapjes boven en kozen welke gerechten te bestellen bij mijn favoriete Leuvense Chinees: Chen’s restaurant in Kessel-Lo. Bij het eten trokken we een lekker flesje Italiaanse wijn open en naar goede gewoonte sloten we af met een glaasje whisky. Lang leve de zon!

Onverwachte ontmoeting bij Bar Florida

Eigenlijk moesten zowel mijn vriend als ik nog werken, maar wie kan thuis achter een computerscherm blijven zitten op zo’n prachtige lente-avond vlak voor het weekend? Dus klapten we de laptopschermen op een respectabel uur dicht en wandelden we richting de Vaartkom omdat daar de laatste zonnestralen het langst blijven hangen. Helaas zat gans het terras van Bar Florida vol toen wij er aankwamen. We waren al aan het nadenken over een plan B, toen een koppel aan een tafeltje voor vier ons wenkte. De broer en schoonzus onze Leuvense vrienden. Ze nodigden ons heel vriendelijk uit om plaats te nemen aan hun tafel en deze tweede ontmoeting viel veel beter mee dan de eerste. Wat nog maar eens bevestigt dat een eerste indruk niet altijd de juiste is.

Mijn vriend en ik dronken twee cocktails in de avondzon met zicht op de pas heraangelegde vaartkom en namen toen de laatste zonnestralen achter de horizon verdwenen afscheid. Fijn om gewoon op den bots te kunnen genieten van een mooie vrijdagavond in eigen stad.

Genieten van mijn plantjes!

Heel trots dat ik erin geslaagd ben mijn amaryllis voor het tweede jaar op rij te laten bloemen.

Bovary in het Théâtre National

Deze avond had ik het voorrecht de generale repetitie van de opera Bovary te kunnen bijwonen in het Théâtre National. De combinatie van de muziek van de Belgische componist Harold Noben en de literaire klassieker van Gustave Flaubert leveren een verrassend actueel spektakel op, waar alles draait rond de magnetische persoonlijkheid van madame Bovary die zich probeer te onttrekken aan de banaliteit van haar saaie bestaan en huwelijk. Vond ik het personage van madame Bovary sympathiek? Niet meteen, maar ik kan me wel voorstellen dat in de tijd waarin de roman zich afspeelt het voor vrouwen alles behalve eenvoudig was hun dromen te realiseren. In die zin heeft het stuk een feministische ondertoon. De opera zelf is magnifiek, de enscenering is inventief en de muziek is geweldig. Carme Portaceli stort zich vol overgave op de hoofdrol en weet moeiteloos de aandacht naar zich toe te zijn. Wat een talent!