Enfin ja, ik was het gewoon kotsbeu dat ik altijd via de zoekfunctie mijn reisverslagen moest proberen terug te vinden of al sakkerend door mijn archief moest waden. Dus maakte ik een extra pagina aan, waar alle verslagen mooi gebundeld zullen worden in de loop van de komende dagen. Hopelijk hebben andere reislustigen er dan ook iets aan.
Author: yab
Eindelijk!
Eindelijk heb ik de tijd gevonden om onze trip naar Schotland (drie weekjes in juni) in te plannen. Het enige wat tot nu toe al geboekt was, was onze overtocht naar Hull. Maar ik kon moeilijk beginnen met vastleggen van hotels en B&B’s als de reisroute nog niet vastlag en het kwam er maar niet van om me daar eens serieus aan te zetten. Tot vandaag dus, ik heb er wel een (late) nieuwjaarsreceptie voor moeten laten schieten, maar ‘t is niet dat we nog niet genoeg alcohol binnengekregen hebben de laatste dagen.
Nu nog de overnachtingen boeken en we’re good to go!
Muntjes tellen!
Lang geleden dat er nog eens muntjes geteld werden ten huize yab!
Treinen
Vrijdagavond trokken we richting Hove voor het door een bijna-CO-vergiftiging uitgestelde babybezoek. Onze gastheer en gastvrouw waren erg verbaasd toen we zeiden dat we met de trein gekomen waren. ‘t Was nochtans maar een paar minuten stappen (via een prachtige, nieuw aangelegde, brede fietsweg) van het station van Hove naar hun huis. We namen een rechtstreekse trein vanuit Brussel-centraal en maakten voor het eerst kennis met één van die mooie, moderne Desirotreinen (alleen jammer dat men de tafeltjes weggelaten heeft, een laptop die je kan laten rusten op een tafeltje, is toch net iets handiger dan een laptop op schoot). Een heel aangename rit, zonder stress die ons toeliet allebei een glaasje te drinken en op de terugweg een dutje te toen of een beetje op de laptop te werken. Weinig redenen om niet met de trein te gaan.
En toch verbaast het de meeste mensen dat je ervoor kiest om met de trein te reizen wanneer je over een auto beschikt. Er zal nog een grote inspanning nodig zijn om de mentaliteit van “mijn auto, mijn vrijheid” om te buigen en effectief op een andere invulling van mobiliteit over te schakelen (fiets, openbaar vervoer, auto delen). Al moet ik natuurlijk toegeven dat wij makkelijk praten hebben. We wonen op een paar minuten stappen van één van de best bediende stations van het land. En ja, er zijn ook verplaatsingen die wij met de wagen doen, gewoon omdat je er met het openbaar vervoer dubbel zo lang over doet om ter plekke te geraken. Maar als we de mogelijkheid hebben, dan nemen we de trein.
En ik mag dan al veel klagen over de NMBS, als puntje bij paaltje komt, ben ik al altijd op mijn bestemming geraakt.
Birthday boy
Donderdag 28 februari verjaarde mijn vriendje. Alweer een jaartje erbij. Het getal dat tegenwoordig op onze leeftijd plakt, doet vermoeden dat we onze jeugd definitief achter ons gelaten hebben, al komt dat getal helemaal niet overeen met mijn gevoelsmatige leeftijd. Maar goed, een getal is maar een getal, dus lieten we het niet aan ons hart komen en maakten we van de gelegenheid gebruik om een bongobon die hier al ettelijke maanden stof lag te vergaren om te zetten in heerlijke spijzen.
We kozen voor het charmante visrestaurantje Beluga in de Krakenstraat, gekend om zijn lekkere vis én lekkere wijn. De wijn ging vlotjes binnen en de avond werd vrolijker en vrolijker. De chefkok stond te koken op nog geen meter afstand van ons en voordat we het wisten, waren we over het lievelingsgerecht van één van zijn zonen aan het praten (pasta alle vongole). De wijn had ons een beetje overmoedig gemaakt, dus toen de charmante Roemeense bediening (dankzij de moderne technologie konden we haar in het Roemeens bedanken voor haar goede zorgen en leerden we er weer een woordje bij: mulțumesc) kwam vragen of we nog een digestief wilden, knikten we meteen ja.
Dat digestief werd een Japanse whiskey die ons erg bekend voorkwam.
Enfin, de pret kon niet op en er werd meermaals geklonken op een geslaagde avond.
De dag erna was spijtig genoeg iets minder. ‘t Is duidelijk dat al die alcohol iets minder goed verteerd geraakt naarmate de jaren aantikken.
Een blik op de toekomst?
Sight from Sight Systems on Vimeo.
Cool!
Yet another weekend
Voorbij gevlogen. Zaterdag te gast bij vrienden in Limburg (die geheel toevallig in dezelfde straat wonen als onze andere Limburgse vrienden) en hun schattige, zij het over-actieve kroost. De drie kinderen waren alweer flink gegroeid en zo mogelijk nóg mondiger geworden. Dat belooft! Net als op vrijdag, lagen we ook op zaterdag later dan twee uur ‘s nachts in bed. Op zich geen probleem, want op zondag sliepen we lekker lang uit, alleen vrees ik dat het opstaan maandag weer zwaar zal tegenvallen.
Zondag beperkten we ons tot een namiddagje wijn proeven in de business lounge van OHL in het gezelschap van onze Leuvense vrienden. Heel fijn om nog eens bij te babbelen, want we hadden hen al lang niet meer gezien. En ja, we konden het niet laten om weer een paar flesjes wijn in te slaan. Komt altijd van pas!
Only in Japan
Een goed gevulde week
Een geweldig drukke en stresserende werkweek achter de rug waardoor ik mening avondje later dan gepland aan mijn bureau gezeten heb, maar daar wou ik het hier eigenlijk niet over hebben. Want ondanks de drukte op het werk, boden de avonden een fijn tegengewicht aan al de stress. Een overzichtje:
- maandag: de bachata danslessen beginnen steeds beter te gaan en mijn vriendje vindt het zelfs beter meevallen dan verwacht
- dinsdag: een geweldig squashpartijtje, lang geleden dat ik nog zo goed gespeeld heb
- woensdag: heel veel foto’s verwerkt
- donderdag: naar de 6de Vlaamse Improcup geweest met mijn vriendje en één van onze mede-studenten uit de Spaanse les, bij momenten goed gelachen en na de finale nog iets gaan drinken in de Domus (ongeveer het enige café in de buurt dat nog open was, is donderdag geen uitgangsavond in Leuven?)
- vrijdagmiddag: een female only twunch waar ik iets bijleerde over personal branding en de 4 C’s
- vrijdagavond: het jaarlijkse alumni-etentje van mijn studentenvereniging. Een avond waarop de oud-medewerkers straffe verhalen vertellen over de goede oude tijd aan de huidige medewerkers. Het eten in de Wiering viel tegen, maar het gezelschap maakte veel goed (de mama en papa van mijn toekomstige petekindje waren er ook). Het viel me wel op hoe ongelooflijk braaf die studenten van tegenwoordig geworden zijn. Man, dat was in mijn studententijd toch wel anders. Uiteraard hebben we, als anciens, de boel mee afgesloten in (alweer) de Domus (wat is dat met al die cafés die om middernacht al sluiten!). Fijn om zien dat de studentenvereniging waar ik zoveel van mijn tijd in gestopt heb, het nog altijd prima doet.