Met dank aan de extra lange managementvergadering die vandaag uitzonderlijk van 9.30u tot 14.30u duurde. En bij zulke marathonvergaderingen smaakt zo’n lekkere lunch met Italiaanse salades natuurlijk dubbel zo goed!
Foz do Douro – 2 juni 2025
Laatste keer pastéis de nata bij het ontbijt. Echt een grote fan van dit Portugese gebakje, zeker als het rechtstreeks uit de oven komt, zoals dat bij ons hotel het geval is.
Voor onze laatste halve dag nemen we de taxi naar Foz do Douro om wat te flaneren op het strand en te genieten van de gezonde zeelucht. Ik steek mijn tenen in het frisse water van de Atlantische oceaan en geniet van zon op mijn gezicht. De water van de oceaan is redelijk onstuimig en nog veel te koud om te zwemmen. Dat verhindert alvast niet dat er een paar zonnekloppers liggen te bakken op het strand.
We gebruiken mijn reisgids om een wandeling te maken doorheen de straten van het gezellige Foz do Douro. We bewonderen de kleurrijk betegelde huizen, bezoeken een begraafplaats, wandelen door een park met een Zwitserse chalet (!) en nemen wat foto’s van het Forte de São João Baptista, dat helaas niet te bezoeken is. Tijdens de wandeling krijgen we via whatsapp te horen dat mijn broer en zijn vriendin met hun wagen gestrand zijn in Piemonte door een platte batterij. Blijkbaar valt de nationale feestdag van Italië op 2 juni en is er dus geen enkele garage open. We supporteren vanop afstand mee en gelukkig slagen ze erin rond een uur of drie in de namiddag een garage te vinden die hun auto van een nieuwe batterij kan voorzien. Qua origineel verjaardagscadeau voor de verjaardag van mijn broer kan dat uiteraard tellen. 😉 Maar blij voor hen dat ze hun geplande terugrit op 3 juni niet moeten uitstellen.
Genieten van cocktails en het uitzicht bij Tope
Deze avond had ik afgesproken om iets te gaan drinken met een oud-collega. Deze stijlvolle oud-collega woont in Brussel en weet bijgevolg waar zich de beste hotspots bevinden. En aangezien ik al gans mijn leven een zwak heb voor rooftopbars, stelde hij voor af te spreken bij Tope, een kwartiertje wandelen van mijn werk. Ideaal dus voor een zomers date.
Het dakterras op zich is al de moeite, dat in combinatie met een paar heerlijke cocktails en meer is er niet nodig om mij gelukkig te maken. De Tope margarita (Tequila, mezcal, jalapeno, tropical sherbet, lemon, lime, Tajin) was werkelijk uitstekend en de ChiliChili (Mezcal Koch infused with a mix of red chcili peppers, lime juice and passion fruit syrup) was zo mogelijk nog beter! Bij onze cocktails bestelden we tacos, zowel de coliflor als de pollo mole tacos waren uitstekend. Alleen jammer dat de bediening niet echt geïnteresseerd leek om ons vlot en snel verder te helpen.
Oh well, het gezelschap maakte dat meer dan goed!
Familiebijeenkomst in Zwijndrecht
Allez, tegenwoordig is dat natuurlijk Beveren-Kruibeke-Zwijndrecht, maar dat bekt niet zo makkelijk als Zwijndrecht. 😉 Het was al een paar jaar geleden dat de uitgebreide familie langs de kant van de moeder van mijn vriend was samen gekomen. De tante en nonkel van mijn vriend die het feest organiseerden hadden alvast een prachtige dag uitgekozen. De zon was volop van de partij en gelukkig leverden de bomen en de party tenten genoeg schaduw, want anders was ik zeker zo rood als een kreeft naar huis gegaan.
We spoorden voor deze bijzondere gelegenheid naar Antwerpen-Centraal om van daaruit de tram naar Zwijndrecht te nemen. Het was even zoeken om op het Astridplein de vertrekplaats van de tram te vinden, die zich uiteindelijk ondergronds bleek te bevinden. Gelukkig waren we nog net op tijd om de tram te halen. Vanaf de tramhalte was het een tiental minuten wandelen naar het huis van de nonkel en tante. Gelukkig had ik mijn flipflops aangetrokken, om deze vlak voor aankomst snel op een bankje te verwisselen voor mijn hot pink zomersandalen mét hoge hakken en plateauzool. ‘t Is dat ik niet zo vaak de gelegenheid heb om deze beauty’s aan te trekken.
Het feest verliep gemoedelijk. Omdat we veel van de gasten (neven en nichten van mijn vriend en een paar van hun kinderen) al zolang niet meer gezien hadden, viel er natuurlijk veel bij te praten. De schoonbroer van mijn vriend ontpopte zich tot een heuse barman (full disclosure: hij heeft effectief een tijd bijgeklust als barman). En ik liet mij de bubbels en aperitiefhapjes smaken. De oudste nicht en haar vriend hadden voor het hoofdgerecht gezorgd: chili con carne. Eerlijk, geen fan van dit nochtans populaire gerecht. En mijn darmen ‘s avonds waren het op dat vlak roerend met mij eens.
Gelukkig kon het dessert: ijs met chocoladesaus mij wel smaken en zorgde het openbaar vervoer ervoor dat we probleemloos thuis geraakten.
Sushi in Aarschot
Nog nagenietend van onze fijne Antwerpse uitstap, spoorden we zaterdagnamiddag naar Aarschot voor een date met onze vrienden uit Zichem. We hadden afgesproken om samen sushi te eten in het beste sushirestaurant van Aarschot: Shokudo!
Ik ken Aarschot eigenlijk alleen maar van het station, dus ik was aangenaam verrast door het gezellige centrum, de mooie herenhuizen en het historische begijnhof. Mijn vriend en ik genoten van onze wandeling naar restaurant Shokudo.
We troffen onze vrienden met hun twee kinderen en het lief van de dochter (ja, zo gaat dat tegenwoordig) aan het restaurant en kregen een fijne tafel toegewezen op het overdekte terras van Shokudo. Ik wilde graag een frozen margarita als aperitief, maar die was helaas niet beschikbaar. Geen erg, een gewone margarita kan ook smaken. Al had ik achteraf bezien toch beter een glaasje bubbels besteld, want de margarita werd geserveerd met ijsblokjes in het glas en zonder zoutrand. Niet bepaald volgens de regels van de kunst.
De sushi op onze boot was bijzonder lekker, met heel veel verschillende soorten sushi en sashimi. Alles smaakte erg vers. Bij de sushi dronken we een heerlijk glaasje vinho verde. En mijn vriend sloot zijn maaltijd af met een whisky flight met drie verschillende whisky’s. Heel leuk dat de flessen van de whisky mee op tafel gezet werden.
Na het diner trokken we naar café Zettanee voor een cocktail (of een mocktail in het geval van onze vrienden. Spijtig genoeg was er buiten op het terras geen plaats meer voor zeven personen, maar binnen was het ook gezellig, zij het iets te warm op deze mooie zomeravond. Voor ons tweede rondje kwam er gelukkig wel een plek vrij op het terras. Ik genoot van een overheerlijke cocktail met de poëtische naam ‘maske me plezier’, aka een pornstar martini. De pornstar martini werd met een apart shotje met schuimwijn geserveerd en was werkelijk uitstekend. Op het terras buiten waagde ik mij aan een heuse bloempot (een Moscow mule). Bijzonder origineel gepresenteerd, dat zeker! Al hoop ik wel dat ze het flesje van het gemberbier afspoelen voordat ze dit aan de bloempot toevoegen.
En toen was het tijd om afscheid te nemen van onze vrienden. Wij wandelden samen met het lief van de dochter naar het station van Aarschot, alwaar hij op een trein richting Limburg stapte en wij opnieuw naar Leuven spoorden na een bijzonder aangename avond in Aarschot.
Feest in De Natie!
Gisteren spoorden mijn vriend en ik naar Antwerpen-centraal om de huwelijksverjaardag te vieren van mijn jongste neef en zijn vrouw, die vijf jaar geleden in volle coronacrisis trouwden en om die reden toen dus geen groot feest konden geven. Vijf jaar later was het plan om dat dubbel en dik in te halen! Om zo lang mogelijk op het feest te kunnen blijven, hadden mijn vriend en ik een hotelkamer geboekt in de vlakbij gelegen Holiday Inn Express.
Omdat er geen eten voorzien was op het feest, legden mijn vriend en ik een stevige bodem op het zonnige terras van Koreaans restaurant Gyojasang. We deelden Korean pan fried dumplings als voorgerecht en ik genoot van mijn stir-fried kimchi bulgogi beef (al vond ik drie banchan wel wat magertjes). Uiteraard dronken we daar een traditionele kom makgeolli bij. En hoewel Gyojasang een keten is, kwamen de smaken van de gerechten echt in de buurt van de gerechten die ik in Zuid-Korea at. Al zijn de gerechten naar mijn mening iets minder verfijnd dan in Zuid-Korea zelf.
Na deze smakelijke maaltijd wandelden we verder naar ons hotel (onze kamer had zelfs uitzicht op het MAS!), checkten we in en tutten we ons op voor het feest.
En wat een geweldig feest was het! De Natie bleek een heel gezellige feestlocatie. Het gelukkige koppel sprak hun liefde voor elkaar uit en daar kwamen zelfs traantjes aan te pas, terwijl hun twee kinderen ietwat verbouwereerd toekeken. Er waren late night snacks (frietjes en pizza!) en we leefden ons tot in de vroege uurtjes uit op de dansvloer.
Zalig om na het verlaten van het feest maar een paar meter te moeten stappen om doodop in bed te duiken.
En dat hotelontbijtje de dag nadien smaakte dubbel zo goed na al die fysieke inspanningen op de dansvloer.
Vooropening expo David Claerbout in het Kasteel van Gaasbeek
Deze avond had ik het genoegen om te mogen genieten van de exclusieve vooropening van de prachtige tentoonstelling van David Claerbout in het meest romantische kasteel van Vlaanderen. Het hoogtepunt van de tentoonstelling (ook letterlijk, want het werk werd getoond in één van de torenkamers) was de videoprojectie The woodcarver and the forest, een verraderlijk lieflijk tafereel waarachter een duistere waarheid schuilt. De film in zijn geheel duur ongeveer twintig uur, dus ik heb maar een fractie van het werk gezien. Maar voelde me helemaal zen nadien. Een aanrader voor wie even tot rust wil komen in deze woelige tijden.
Na de tentoonstelling bezocht te hebben, was het tijd voor de speeches en klonken we samen op het succes van deze tentoonstelling. En ja, de hapjes en de wijn smaakten.
Mijn collega en haar broer waren zo vriendelijk om mij na de feestelijkheden aan het metrostation Erasmus af te zetten. En metro- en treinrit later was ik opnieuw in Leuven. Toch spijtig dat dit mooie kasteel zo moeilijk te bereiken is met het openbaar vervoer.
25 jaar Literatuur Vlaanderen
Vandaag spoorde ik na het werk naar Antwerpen-centraal om van daaruit met de blue-bike mij naar het Zuiderpershuis te begeven voor het verjaardagsfeestje van Literatuur Vlaanderen, een kwarteeuw jong. Toen ik er aankwam waren de festiviteiten al goed bezig. Er was een ijsjeskraam en een open bar, maar aangezien de ijsjes niet in de zaal mochten meegenomen worden, liet ik deze links liggen. Ik had gelukkig wel nog net genoeg tijd om één glaasje schuimwijn mee te pikken voordat de optredens en speeches begonnen. Ik genoot van een streepje Paul van Ostaijen, gevolgd door de poëzie van Esohe Weyden en een geheel eigen interpretatie door Tom Lanoye van ‘Van den vos Reynaerde’, het boek dat ik veel te vroeg las en dat mij voor de rest van mijn leven getraumatiseerd heeft.
Warm aanbevolen: de voordracht van Esohe Weyden over inspirerende vrouwen:
Yep, ook de bevoegde minister kon niet ontbreken op dit feestje:
Na afloop van het officiële gedeelte kwam ik veel bekenden tegen die allemaal naar Antwerpen waren afgezakt om te klinken op de jarige. Op de valreep slaagde ik erin me los te rukken van al die gesprekken en een ijsje mee te pikken voordat de kraam helemaal uitverkocht was.
Spijtig dat de laatste treinen van Antwerpen naar Leuven zo vroeg rijden, want anders was ik zeker langer blijven plakken.
Soms…
Moet een mens verstandig zijn en de eerder gemaakte plannen bijstellen. Ik had deze avond immers gepland om naar de lezing van Emanuel Christ in CIVA te gaan, maar toen ik zag dat ik bijna veertig minuten onderweg zou zijn met het openbaar vervoer, voelde ik mijn enthousiasme onder het nulpunt dalen. De grote hoeveelheid werk op de plank in combinatie met het feit dat ik deze week nog twee andere avondactiviteiten in mijn agenda had staan, maakte dat ik het verstandiger vond om gewoon naar huis te sporen en een avond te werken.
En eerlijk, blij dat ik deze keuze gemaakt heb. Dit was duidelijk het engagement te veel deze week.
Limburgse barbecue
Deze namiddag was ik te gast bij mijn broer en zijn lieftallige vriendin in het mooie Limburg. De zon zette, zoals we dat ondertussen gewoon zijn, haar beste beentje voor. Hét ideale moment voor een barbecue in de tuin!
Naar goede gewoonte werd ik culinair in de watten gelegd met heerlijk eten en uitstekende wijnen. Met dank aan mijn broer, die zich de voorbije jaren verdiept heeft in de wondere wereld der wijnen. Zo fijn om te kunnen delen in zijn enthousiasme voor een goed glas, met liefde gemaakt.
Waren totaal niet onder de indruk van al die culinaire hoogstandjes: Feniks en Luna.
Uiteraard sloten we de avond af met een goed glas whisky, alvorens ik goedgemutst de trein terug nam naar Leuven.
