Oostduinkerke – 25 augustus 2024

Na een lekker ontbijt met bonen in tomatensaus maakten we onze valiezen, lieten we deze achter in het hotel en trokken we met ons gezelschap naar de kust. De weersvoorspellingen voor de voormiddag zagen er redelijk uit, dus we hoopten nog wat van het strand en de zee te kunnen genieten.

Eén van de nichtjes van mijn vriend wilde graag haar surfkunsten demonstreren (ze was de week voordien op surfkamp geweest), dus moesten er surfboards gehuurd worden. Een ander nichtje wilde graag ook proberen surfen en uiteindelijk wilden de twee stoere papa’s zich ook graag bewijzen. Dus huurden ze vier wetsuits en vier surfboards bij Surfclub Windekind en gingen ze enthousiast de golven tegemoet.

IMG_5450

IMG_5462

Helaas liet de zon de achtergebleven leden van ons gezelschap in de steek en stonden wij met een hoop gerief van de vier surfers te verkleumen op het strand. En dat ondanks het feit dat ik een fleece aan had. De moeder van mijn vriend was zo moedig om even de zee in te gaan, waar ze al snel gezelschap kreeg van een lifeguard die haar er beleefd op wees dat ze in deze zone niet mocht zwemmen. Aangezien ik al een heel weekend met een vervelende verkoudheid sukkelde, bleef ik op het droge. De opstekende wind werd echter steeds kouder en venijniger en toen het dan ook nog eens begon te regenen, dropen we met z’n allen af naar de kantine van Surfclub Windekind. Ik moet toegeven dat ik door de koude niet veel zin had om nog lang aan de kust te blijven. Dus toen de surfers terug keerden, vond ik het welletjes.

IMG_5454

We keerden met de ouders van mijn vriend naar het hotel terug om onze spullen op te halen en reden verder naar Deinze, waar de zon wel scheen. Terwijl mijn vriend een tafeltje veroverde op het terras van restaurant Sint-Niklaas, bezochten zijn ouders en ik kort de Sint-Niklaaskerk, die helaas zowel in de eerste als de tweede wereldoorlog verwoest werd. Van het prachtige gotische doksaal en het andere erfgoed in de kerk blijven helaas alleen nog maar oude zwart-wit foto’s over.

IMG_5466

IMG_5467

IMG_5469

IMG_5470

Het deed deugd om weer wat te kunnen opwarmen op het terras in de zon, want de koude van de ochtend was echt in mijn botten gekropen. De zon in combinatie met het lekkere slaatje met scampi, garnalen en gerookte zalm slaagden er gelukkig in mijn humeur weer op te krikken.

IMG_5477

Na onze late lunch, zetten de ouders van mijn vriend ons af aan het station van Diksmuide en daarmee zat het weekend erop. Jammer van de bijzonder kille en natte zondagochtend. Hopelijk de volgende keer meer geluk.

Teamdag bij de VRT

Een dag om in te kaderen vandaag, prachtig zonnig weertje, interessante rondleiding op de VRT en een geweldige quiz door onze collega’s zelf in elkaar gestoken. Ook een bitterzoete dag voor mij, want de laatste teamdag die ik in gezelschap van dit geweldige team zal doorbrengen voordat ze mijn afdeling inruilen voor een andere. Ik ga ze stuk voor stuk missen!

Bij de VRT werden we, ondanks de huidige perikelen van onze openbare omroep, bijzonder vriendelijk onthaald met koffiekoekjes en yoghurt. Op een zonnige plek in het oude gebouw kregen we, uitkijkend op de werf van het nieuwe gebouw, wat meer toelichting over de toekomstplannen van de VRT. Want dat het huidige medialandschap voor ingrijpende veranderingen staat, zal ondertussen iedereen wel duidelijk zijn. Vervolgens werden we mee op sleeptouw genomen in het oude gebouw en maakten we kennis met verschillende team die met innovatie bezig zijn. Bijzonder boeiend!

IMG_5535

IMG_5538

IMG_5545

IMG_5546

IMG_5550

IMG_5551

IMG_5554

Na ons bezoek aan de VRT namen we de tram naar het Josafatpark in Schaarbeek, een plek in het Brusselse waar ik nog nooit geweest was. We lunchten er bij de Melkerij. En alhoewel mijn avocadotoast met gepocheerde eitjes zeker lekker was, kon dat niet wegnomen dat de bediening ietwat chaotisch verliep. Ok, normaal is het self service bij de Melkerij, maar omdat wij met zo’n grote groep waren hadden ze voor ons gezelschap een uitzondering gemaakt. De gerechten en drankjes kwamen allemaal op zeer uiteenlopende tijdstippen en de bediening had er helemaal niet aan gedacht dat bestek en serviettes toch wel handig konden zijn. Enfin, we zaten gezellig buiten, dat was het belangrijkste.

IMG_5560

Na de lunch volgde een quiz die onze collega’s zelf in mekaar hadden gestoken. Echt knap werk! Onze quizmaster had persoonlijke info van alle collega’s in de quiz verwerkt en wij moesten dan raden over welke collega het ging. Ik had tot mijn grote vreugde alle collega’s juist geraden. De quizvragen zelf gingen me dan weer iets minder goed af. Oh well, can’t win them all.

IMG_5564

Na de quiz dronken we nog iets met de overblijvers in La Guinguette Populeir en wandelden van daaruit samen naar Brussel Noord om de trein te nemen.

En als kers op de taart van zalige zomerdag: een prachtige Leuvense zonsondergang!

IMG_5568

Garnaalvissers, zandsculpturen en storm aan zee – 24 augustus 2024

Genoten van het ontbijtbuffet, al was ik wel teleurgesteld toen bleek dat het omelet station een make-your-own-omelet-station was. Mijn vriend deed een moedige poging om een omelet in mekaar te draaien, maar het resultaat leek eerder op een mislukt roerei. 😉

IMG_5183

IMG_5190

Na het ontbijt reden we met drie wagens naar de plek waar we de beroemde garnaalvissers te paard (Unesco werelderfgoed) konden bewonderen. We reden ons ei zo na vast in een ondergrondse garage die privéparkeerboxen bleek te bevatten, maar uiteindelijk vonden we toch een parkeerplek. Bij het vertrekpunt van de garnaalvissers bleek al snel waarom het zo moeilijk was om een parkeerplek te vinden: het zag er zwart van het volk. De garnaalvissers werden bij hun tocht naar zee gevolgd door een lange mensensliert. Iedereen probeerde een zo mooi mogelijk plaatje te schieten van de vissers in hun typerende gele oliejassen en de prachtige boerenpaarden. Niet evident met zoveel storende elementen op de foto.

Doordat het eb was, moesten we door grote stroken achtergebleven zeewater waden en al deed ik mijn best, ik kon niet vermijden dat er zeewater in mijn wandelschoenen terecht kwam. Gelukkig was het warm genoeg om daar weinig last van te hebben. De laatste diepe plas waardoor sommige dappere mensen waadden met hun broeken of rokken tot vlak onder hun billen opgetrokken, liet ik echter aan mij voorbij gaan. De heremietkreeftjes die overal op het strand krioelden, boden voldoende entertainment.

IMG_5207

IMG_5209

IMG_5212

IMG_5214

IMG_5223

IMG_5240

IMG_5249

Van Oostduinkerke reden we verder naar Middelkerke. We parkeerden onze wagen in de parking onder het gloednieuwe en ongetwijfeld peperdure Casino van Middelkerke. De ouders van mijn vriend hadden tickets voor het Zandsculpturenfestival gekocht. Het was van 2019 geleden dat mijn vriend en ik het Zandsculpturenfestival bezochten en ik herinnerde mij dat ik toen niet echt onder de indruk was. Ik moet zeggen dat de ervaring mij ditmaal beter beviel, al blijft het toch veel geld voor een parcours dat je op een dik half uur gezien hebt. Het thema was deze keer wel echt mijn ding: een reis rond de mooiste plekken en monumenten ter wereld. We pikten ook de eerste minuten van een voorstelling mee, maar die bleek gericht op kleuters, dus slopen we snel naar buiten.

IMG_5280

IMG_5281

IMG_5282

IMG_5283

IMG_5284

IMG_5285

IMG_5290

IMG_5299

IMG_5313 Continue reading

Eerste afterwork na de zomervakantie

En er was massaal veel volk. Zoveel volk dat we ons noodgedwongen moesten opsplitsen in twee groepen op het terras van de Flamingo. Ik blijf ietwat mijn twijfels hebben bij de kwaliteit van de drankjes in de Flamingo (serieus, wie durft er tegenwoordig als zichzelf respecterende bar Recoda Cava van de Colruyt serveren?), maar hun terras met waterverstuiving is wel een fantastische plek om te genieten van een mooie zomeravond.

Diksmuide en Oostduinkerke – 23 augustus 2024

Na een verrassend vlotte treinrit van Leuven naar Diksmuide (dat mag ook al eens), was het vanaf het station nog een dikke vijf minuten wandelen naar de Grote Markt van Diksmuide waar mijn vriend en ik afgesproken hadden met zijn ouders en zijn zus en haar gezin voor de kick-off van het familieweekend. Voor de gelegenheid had ik een tafel voor negen gereserveerd in ‘t Gouden Mandeken, een klassieke brasserie met een gastvrije bediening. Ik merkte helaas te laat dat ze als suggestie mosselen serveerden, maar mijn garnaalkroketten waren zeker ook lekker.

IMG_5080

IMG_5081

IMG_5086

Gezellig stadje, trouwens, Diksmuide. Zeker toen na de lunch onverwacht de zon erdoor kwam. En dat ondanks al de regen die er voor deze vrijdag voorspeld was. We brachten een kort bezoek aan het volledig gereconstrueerde Begijnhof (wat helaas niet uitzonderlijk is in deze streek, waar de Eerste Wereldoorlog een spoor van vernieling achterliet) en genoten van de stilte en de rust daar. Fijn dat deze plek vandaag de dag onderdak biedt aan mensen met een verstandelijke handicap.

IMG_5093

IMG_5096

IMG_5098

IMG_5099

IMG_5101

Na het bezoek aan het Begijnhof wandelden we terug naar de Grote Markt, waar de broer van mijn vriend en zijn dochter zich bij ons gezelschap voegden. Helaas was zijn oudste zoon ziek en moest die noodgedwongen thuis blijven samen met zijn mama. Jammer genoeg geen voltallig familieweekend, dus.

Vanaf de Grote Markt reden we met drie wagens (mijn vriend en ik kregen een lift van zijn ouders) naar de Dodengang, die mijn vriend en ik zo’n tien jaar geleden al eens bezochten. Het bezoekerscentrum naast de Dodengang was duidelijk vernieuwd na ons laatste bezoek in 2014 en bevatte echt een schat aan documentatie. Via gedigitaliseerde foto’s en documenten kon je je beter voorstellen hoe het leven aan het front geweest moet zijn en hoe uitzichtloos de soldaten de situatie in de loopgraven moeten ervaren hebben.

Ik had zeker nog veel langer door al de oude foto’s kunnen grasduinen, maar de pubers werden ietwat ongedurig. Dus wandelden we door de loopgraven en overgebleven bunkers, blij dat wij in ons stukje Europa in vrede leven. Al was ik mij er tegelijkertijd heel erg van bewust dat de gruwel die wij hier in West-Europa achter ons gelaten hebben voor veel mensen helaas nog dagdagelijkse realiteit is.

IMG_5106

IMG_5109

IMG_5110

IMG_5111

IMG_5116

IMG_5117

IMG_5118

Na de Dodengang brachten we een bezoek aan de IJzertoren. Even vreesde ik dat het niks zou worden, want op googlemaps stond dat de toren al om 17u sloot en wij waren er pas om 16.45u, maar gelukkig bleek 17u het laatste tijdstip te zijn waarop er nog bezoekers in de toren werden toegelaten en sloot de toren zelf pas om 18u. Oef! Het uitzicht vanop de toren was een pak beter dan een dikke tien jaar geleden, toen de weergoden ons minder goed gezind waren. Ik had niet de indruk dat er veel veranderd was aan de opstelling in de toren sinds ons vorige bezoek, maar het blijft natuurlijk een bijzonder monument. Eentje dat oproept tot vrede maar door zijn bestaan zelf conflict uitlokt. Al lijkt de grote controverse tegenwoordig wat te zijn gaan liggen. De tentoonstelling zelf brengt het verhaal van de Vlaamse beweging en identiteit gelukkig zeer genuanceerd.

IMG_5131

IMG_5135

IMG_5137

IMG_5138

IMG_5139

IMG_5141

IMG_5142

IMG_5143

De laatste verdiepingen van de toren moesten we spijtig genoeg op een drafje doen. We waren dan ook de allerlaatste bezoekers die de IJzertoren stipt om 18u verlieten. Kwestie van toch waar voor ons geld te krijgen (niet dat we iets moesten betalen, want met onze museumpas mochten we hier, net zoals in de Dodengang, gratis binnen).

Tijd om naar ons hotel af te zakken. De ouders van mijn vriend hadden via een kustpromotie voor ons allemaal kamers gereserveerd in Domein Westhoek. Niet meteen het soort hotel dat ik zelf zou uitkiezen, maar wel ideaal voor een grote groep zoals de onze. Tot 1995 stond op deze plek trouwens het Home Emile Vandervelde II, een voormalige vakantiekolonie van de Federatie van Socialistische Mutualiteiten van Brabant. De plek heeft dus een rijke geschiedenis en daar pakken ze graag mee uit. De gangen en de bar zijn gedecoreerd met oude foto’s. En ja, de gemiddelde leeftijd van de bezoekers lag hier duidelijk boven de zestig jaar, maar dat deerde ons niet.

IMG_5147

In de kustpromotie was half pension inbegrepen en ik moet zeggen dat ik aangenaam verrast was door de kwaliteit van het buffet, met een mooi aanbod aan koude en warme gerechten. Grootkeuken, uiteraard, maar lekker en smaakvol gepresenteerd. Zo’n buffet is ook ideaal voor kieskeurige eters. Al moest ik toch slikken toen ik zag wat op het bord lag van één van de nichtjes van mijn vriend: gratin van aardappelen met een broodje.

IMG_5151

IMG_5152

IMG_5153

IMG_5155

Na het diner wandelden we naar het strand, toch een goed kwartier stappen van Domein Westhoek. De vier nichtjes, broer en schoonbroer van mijn vriend waagden zich in zee, maar ik hield het wijselijk bij pootje baden. Morgen is er nog een dag!

IMG_5162

IMG_5164

Monte Brasil en Angra do Heroísmo – 25 juli 2023

Om 8.35u komt het personeel de ontbijtmand voor de deur van onze bungalow zetten. Tegen dan zijn wij al lang wakker en zitten we te popelen om het prachtige Terceira verder te verkennen. We installeren ons met onze ontbijtmand aan een mooie tafel in de tuin en genieten van het ontbijt met uitzicht op het zwembad en een nieuwsgierige poes, die bijzonder geïnteresseerd is in de inhoud van onze ontbijtmand.

IMG_6707

IMG_6712

Vandaag staat er een bezoek aan Angra do Heroísmo op het programma. Angra do Heroismo staat op de lijst van UNESCO werelderfgoed, dus we zijn benieuwd. Onze eerste poging om onze wagen achter te laten op de parking vlakbij Porto das Pipas mislukt. Geen enkele vrije parkeerplaats te bespeuren. We rijden verder Angra do Heroísmo binnen en vinden een parkeerplek vlak bij een ziekenhuis.

Vanaf de parking wandelen we naar het beginpunt van onze wandeling op het schiereiland Monte Brasil. Monte Brasil is een opvallende vulkanische formatie die een natuurlijke bescherming biedt aan de baai van Angra do Heroísmo. We besluiten het ons niet te moeilijk te maken vandaag en kiezen voor de korte wandeling op het schiereiland.

IMG_6717

We passeren de militaire basis gevestigd in het historische Fortaleza de São João Baptista. De overvloedig aanwezige kanonnen maken meteen duidelijk wat de functie van deze plek is. De wandeling zelf is niet echt bijzonder te noemen, een groot gedeelte van de wandeling lopen we over asfalt en veel toeristen rijden gewoon de heuvel op.

IMG_9683

IMG_9691

IMG_9695

IMG_9699

IMG_6719

Gelukkig is het uitzicht op Angra do Heroísmo vanaf de Miradouro do Pico das Cruzinhas fenomenaal. Ik las een uitgebreid fotomoment in om de stad die aan onze voeten ligt tevereeuwigen. Het schiereiland blijkt ook de thuisbasis van een mini-zoo te zijn met pauwen, papegaaien (in een kooi wel) en ontelbaar veel loslopende kippen. Er is zelfs een kattenkolonie op dit eiland. De dieren worden verzorgd door vrijwilligers. Elke kat die gevangen wordt, wordt ontwormd en gesteriliseerd, alvorens ze opnieuw losgelaten worden op Monte Brasil.

IMG_9702

IMG_9704

IMG_9708

IMG_9709

IMG_9712 Continue reading

Boterhammen in het park

Een uitnodiging om als VIP een streepje muziek en een lekkere lunch mee te pikken tijdens Boterhammen in het Park? Daar zeg ik uiteraard geen neen tegen! Al moet ik eerlijkheidshalve bekennen dat ik vooral gebabbeld heb met mijn collega’s en de andere aanwezigen in de VIP-ruimte en bijgevolg quasi niets van de muziek heb meegepikt. Oh well, there’s always next year.

IMG_5483

Indisch diner bij Nirvana Kitchen

Gisteren had ik afgesproken met mijn oud-studiegenootjes van de Spaanse les. Door een planningsfoutje van mijn kant (het voorstel kwam binnen tijdens onze reis door Baskenland en ik had niet goed in mijn agenda gekeken) kon mijn vriend er niet bij zijn. Jammer, maar we maakten er het beste van met ons drietjes.

Om eens buiten de sushi comfortzone te treden, had onze kameraad een tafel gereserveerd bij Nirvana Kitchen. Toen ik aankwam, was er echter tot mijn verbazing nergens een tafel voor drie personen vrij. De bediening had duidelijk te veel klanten aangenomen, want ze hadden de online reservatie wel degelijk ontvangen. Dankzij een vriendelijk koppel dat met wat overredingskracht van het personeel akkoord ging om naar een tafeltje buiten op het terras te verhuizen, kon er toch plaats voor ons worden vrijgemaakt. Oef!

De rest van de avond konden we dus genieten van de verfijnde Indische keuken, uiteraard vergezeld van een glas mango lassi!

IMG_5071

IMG_5072

IMG_5076

PS: Helaas was mijn maag iets minder enthousiast over het eten dan mijn smaakpapillen, want de (vegetarische) maaltijd heeft de ganse nacht serieus op mijn maag gelegen.

Afscheidslunch bij Kosto

Dankzij één van mijn hippe, jonge collega’s die altijd de beste adresjes weet te vinden, vandaag een gezellige nieuwe lunchplek in Brussel ontdekt: Kosto. Zo nieuw dat ze eigenlijk nog aan het proefdraaien waren toen wij er gingen lunchen.

En ja, er vertrekt alweer iemand van de medewerkers die tijdelijk ons team versterkt hebben. Ik ben er zeker van dat onze sympathieke, bijna oud-collega een bijzonder succesvolle stage aan de balie tegemoet gaat en hoop van harte dat onze paden in de toekomst elkaar nog zullen kruisen!

IMG_5063

IMG_5065

IMG_5066

The Pasta Factory

De eerste werklunch na de zomervakantie is bij deze ook afgevinkt. Een opstartlunch met de teamverantwoordelijke van één van de teams die binnenkort onder mijn nieuwe afdeling zullen vallen. Ik kijk alvast uit naar een fijne samenwerking met deze toffe dame.

De lunch zelf was trouwens ook een meevaller. Eerste keer dat ik bij de Pasta Factory at. Het was mooi weer, dus kozen we een tafeltje op het terras uit. We kregen een gratis slaatje als voorgerecht en de huisgemaakte verse pasta met vis smaakte heerlijk. Als afsluiter kregen we van de eigenaar cannoli én een limoncello van het huis aangeboden. “Because he liked our energy.”

Hier komen we zeker nog eens terug!

IMG_5044

IMG_5046

IMG_5047