Kerstdag in Valletta – 25 december 2022

Goed geslapen en genoten van het ontbijt met eggs benedict. Ons hotel biedt een mix van een buffet en à la carte aan, waarin ik me helemaal kan vinden. Ik waag me aan een zomerse outfit met flipflops, als dit alsnog te koud blijkt, kunnen we altijd nog terugkeren naar het hotel, want vandaag staat een verkenning van de omgeving op het programma.

IMG_8735

IMG_8737

IMG_8738

IMG_8741

De zon schijnt alvast uitbundig en het is zelfs warmer dan verwacht! Zalig! Mijn vriend en ik wandelen onze neus achterna en belanden zo in de Lower Barrakka Gardens die ons een prachtig uitzicht bieden op Valletta en de Grand Harbour. Het oude stadsgedeelte van Valletta bevindt zich op een met omwallingen verstrekte landtong omringd door helderblauw water en het geheel vormt een bijzonder pittoresk plaatje. Malta en Valletta hebben een zeer bewogen geschiedenis en de hospitaalridders hebben duidelijk veel zichtbare sporen achter gelaten.

IMG_6983

IMG_6984

IMG_6986

IMG_6990

IMG_6991

We wandelen vanaf de Lower Barrakka Gardens verder naar het Siege Bell War Memorial, een monument dat in 1992 door Queen Elizabeth II ingehuldigd werd om de 7000 mensen te herdenken die hun leven verloren tijdens de Slag om Malta in de Tweede Wereldoorlog. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet zo bekend ben met de rol die Malta speelde in de Tweede Wereldoorlog. Reden te meer om ons daarin de komende dagen verder te verdiepen. Nu genieten we vooral van de prachtige omgeving in combinatie met het zicht op zee en de blauwe lucht. Een mens wordt er spontaan gelukkig van.

IMG_7012

IMG_7013

IMG_7016

IMG_7020

De rest van de voormiddag dwalen we op goed geluk door de prachtige straten van Valletta. Het oude stadsgedeelte is vrij klein en het is er aangenaam wandelen. We bewonderen de stijlvolle gebouwen in zandsteen en lopen wat kerken binnen als er geen eredienst aan de gang is.

IMG_7023

IMG_7024

IMG_7028

IMG_7029

Continue reading

Van Leuven naar Valletta – 24 december 2022

Om te ontsnappen aan het treurige weer in België boekten mijn vriend en ik een tijdje geleden een korte vakantie in Malta. In de hoop daar van een aangename winterzon te kunnen genieten en wat te kunnen bekomen van de extreem stressvolle maand december.

Omdat ik geen tussenmaat valies heb, trekken mijn vriend en ik ‘s ochtends nog snel de stad in om een nieuwe te kopen, zodat ik al mijn spullen in een splinternieuwe valies kan pakken. We zijn ondertussen al professionele pakkers, dus onze valies is snel klaar en zo is er nog wat tijd om ons appartement wat op te ruimen. In de namiddag brengt de NMBS ons zonder problemen naar de luchthaven van Zaventem. Toch een ongelooflijke luxe om zo dicht bij een treinstation te wonen. We zijn zelfs iets te vroeg waardoor we een kwartiertje moeten wachten voordat we onze bagage kunnen inchecken.

Aangezien onze vlucht pas om 19.55u vertrekt, hebben we een Diamond Lounge pass gekocht om daar ons kerstavond diner te kunnen houden. Als je alles in rekening brengt, is zo’n lounge passgoedkoper dan elders in de luchthaven eten. Zeker als je graag een glaasje wijn drinkt. In zo’n lounge zijn er voldoende stopcontacten, de toiletten zijn proper en je zit er op je gemak. Alleen maar voordelen dus.

De Diamond Lounge is naar mijn mening wel minder goed dan de lounge van Brussels Airlines zelf, zeker wat betreft de diversiteit van het etensaanbod. Maar het is er rustig zitten, ze hebben heel lekkere broccolisoep (waarvan ik twee grote kommen eet), de tajine van kip smaakt en de rosé wijn vormt een perfecte start van de vakantie (de schuimwijn was daarentegen veel te zoet).

IMG_8715

IMG_8716

We zijn duidelijk niet de enige met reisplannen op deze kerstavond. Het is zelfs behoorlijk druk op de luchthaven, met opvallend veel Aziaten die net als wij deze dag hebben uitgekozen om te vliegen. Wellicht omdat dit goedkoper uitkomt.

Ons vliegtuig vertrekt mooi op tijd en de vlucht verloopt vlotjes. Aangekomen in de kleine luchthaven van Valletta pikken we onze bagage op en hopen we dat het hotel een taxi voor ons geregeld heeft. De boodschappen die ik via de chat van booking.com ontvangen heb, zijn op dat vlak nogal dubbelzinnig, ondanks mijn uitdrukkelijke vraag om een taxi te regelen.

IMG_8725

Enfin ja, uiteraard staat er geen taxichauffeur op ons te wachten en moeten we zelf een luchthavenshuttle regelen. Op zich wel goedkoper dan de taxi van het hotel, maar we zijn allebei moe en hebben geen zin in lang wachten.

Uiteindelijk valt de wachttijd nog mee en komen we rond half twaalf aan in het hotel, een mooi en stijlvol stadspaleis in het historische hart van Valletta.

IMG_8728

IMG_8729

IMG_8733

Om de volgende dag fris te zijn, kruipen we, na ons opgefrist te hebben, meteen onder het donsdeken. Kwestie van goed uitgeslapen te zijn om Valletta morgen te verkennen. De eerste blik op de nachtelijke straten doet alvast het beste verhopen.

Reünie met onze Amerikaanse vrienden in Kessel-Lo

De laatste vrijdag van het jaar 2022 hadden mijn vriend en ik een afspraak met onze vrienden uit Philadelphia (voorheen Chicago). Niet te geloven dat het al van 2017 (!!!) geleden was dat we elkaar nog eens in het echt zagen. Hun jongste dochten hadden we zelfs nog nooit in levende lijven gezien. Echt bizar, want het voelde helemaal niet aan alsof het al zo lang geleden was. Corona heeft heel mijn tijdsbesef om zeep geholpen.

We hadden afgesproken om samen te gaan eten bij Barba, helaas overleed de grootvader van onze vriend begin deze week en moesten zijn ouders deze vrijdagavond naar de wake gaan. Geen oppas dus voor de twee dochters en met een vierjarige en een achtjarige chic gaan dineren was niet echt een optie. Plannen veranderd dus: de reservatie bij Barba geannuleerd, snel een Cambio gereserveerd (onze allereerste keer een elektrische!) en afhaalsushi bij Kintsugi besteld. En zo reden mijn vriend en ik met een hoop sushi in de wagen naar het huis van de ouders van onze vriend in Kessel-Lo. En kon onze reünie alsnog plaatsvonden.

En weten jullie, ik ben oprecht blij dat het zo gelopen is, ondanks de droevige omstandigheden van het overlijden in de familie. Het was heel fijn om te spelen met de schattige Chinees-Amerikaanse dochters van onze vrienden. Amai, wat een pittige dames en echt zo’n typisch Amerikaanse flapuiten. Maar wel flapuiten die Engels, Chinees en Nederlands spreken. Allez, de jongste haar Nederlands is (nog) niet zo goed, maar ze begrijpt het wel prima. En de sushi was ook uitstekend! Al moest ik wel wringen om nog een plekje te zoeken voor een stukje taart.

Fijn dat het nog gelukt is af te spreken vlak voor ons vertrek naar Malta!

IMG_8649

IMG_8653

IMG_8660

IMG_8664

IMG_8666

IMG_8672

IMG_8674

Een fotootje van onze elektrische cambio:

IMG_8676

Bezoek aan de Alamire Foundation en Parcum

Gisteren bracht ik samen met mijn collega-leidinggevenden een bezoek aan de Parkabdij. We bezochten er de Alamire Foundation en de PARCUM tentoonstelling Fragile met werk van Patrick Van Caeckenbergh. Sowieso is de Parkabdij één van mijn favoriete Leuvense plekken, dus super om deze ervaring te kunnen delen met mijn collega’s. En daarnaast was dit natuurlijk een mooie activiteit om een toch wel bewogen jaar af te sluiten.

IMG_8619

IMG_8626

IMG_8628

IMG_8631

IMG_8633

 

Na de rondleiding was het tijd om de inwendige mens te versterken in de Abdijmolen. Het eten was heel lekker, maar zoals we dat ondertussen gewoon zijn, liet de bediening wat steken vallen. Bizar toch, dat zo’n grote groep bijna moet smeken om wat extra wijn te krijgen.

IMG_8643

IMG_8644

 

Uiteraard bleven de Leuvenaars het langste plakken en even werden er zelfs plannen gesmeed om nog door te zakken op café, maar de ratio overwon en na een korte fietstocht naar Leuven station besloot ik toch maar gewoon onder de wol te kruipen, kwestie van die beginnende verkoudheid de kop in te drukken.

Exploding kittens, black stories en truffels

Vanavond kwamen onze vrienden en hun twee dochters uit Herent langs om de chocoladetruffels te leveren die mijn vriend besteld had voor zijn collega’s in Genève. (De truffels waren ter ondersteuning van de scouts waarvan de meisjes lid zijn). De examens van de jongedames waren achter de rug, dus ze hadden tijd om te blijven plakken. We deden een flesje wijn open, haalden wat hapjes uit de koelkast en speelden samen ons favoriete spel: Exploding Kittens!

De eerste fles wijn (van Maria Christina) was heel lekker, maar de tweede fles wijn, een sauvignon blanc uit Nieuw-Zeeland viel me zwaar tegen. Geen idee hoe deze wijn in onze koelkast terecht gekomen is, maar hij was mij veel te zuur. Ik vermoed eigenlijk dat we deze wijn gratis gekregen hebben bij een sushibestelling. Dat lijkt mij de enige logische verklaring, want als dit een wijn is die uit één van de proefpakketten komt die we zo nu en dan bestellen, dan zijn we toch in het zak gezet. Gelukkig zorgden de pralines voor het zoete tegengewicht.

IMG_8601

IMG_8602

IMG_8604

Magische winterwandeling in Herentals

Wegens werken aan het spoor reden mijn vriend en ik deze zondagochtend met de cambio richting Herentals. Na de boterhammenlunch trokken we met ons vieren de witte wereld in om te genieten van het prachtige landschap dat de vrieskou getoverd had. Mijn oren waren alvast heel blij met de dikke muts die ik op de kerstmarkt gekocht had. 😉 Ik ben niet echt een fan van koud weer, maar heb oprecht genoten van deze wandeling. Het natuurschoon was dan ook overweldigend, zoals onderstaande foto’s ten overvloede bewijzen.

IMG_8527

IMG_8528

IMG_8529

IMG_8531

IMG_8533

IMG_8534

IMG_8535

IMG_8536

IMG_8537

IMG_8541

IMG_8540

IMG_8542

IMG_8545 Continue reading

Kerstontbijt met de collega’s!

Als afsluiter van alweer een pittig werkjaar hadden mijn teamverantwoordelijken en ik deze ochtend een ontbijtje georganiseerd voor de collega’s van de afdeling. Spijtig genoeg moesten één van mijn teamverantwoordelijken en ikzelf het ontbijt missen wegens een belangrijke vergadering met de grote baas. Gelukkig bleek de ontbijtlevering zo overvloedig dat we bij terugkomst van de vergadering rond kwart na elf nog meer dan genoeg hadden om samen te brunchen én was er vervolgens nog genoeg over om een ganse bende collega’s te laten lunchen. Aan twaalf euro per persoon noem ik dat waar voor ons geld!

Le Chameau s’en fout

Na de gemengde reacties op ons avondje uit bij Oh, my Kimchi!, namen we het zekere voor het onzekere en reserveerden we een tafeltje voor ons gezelschap van zes personen bij vaste culinaire waarde Le Chameau s’en fout. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat mijn laatste bezoek aan Le Chameau s’en fout ondertussen al van meer dan tien jaar geleden dateerde. Niet omdat het er toen niet lekekr was, maar gewoon omdat er nooit een tafeltje vrij was op het moment dat ik zocht naar een plek om samen te eten. Maar de reservatieskills van onze vrienden zijn duidelijk beter dan die van mij, want zij slaagden er wel in een tafeltje te bemachtigen.

Alvorens aan onze culinaire ontdekkingsreis te beginnen, nodigden we onze vrienden graag uit op ons appartementje voor een aperitiefje. We haalden voor de gelegenheid onze rosé champagne en een lekkere fles witte wijn uit de koelkast. Een goed begin van de avond!

Rond kwart na zeven vertrokken we naar Le Chameau s’en fout. De fietsers reden vooruit en wij kwamen te voet achterna met ons groepje van vier. We waren nog niet ver gevorderd in de Diestsestraat, toen ik me opeens bedacht dat ik een tweede fles rosé champagne in de diepvries gestoken had om deze sneller te laten koelen. Meteen flitsten voor mijn geestesoog beelden van een ontplofte fles champagne. Doodzonde… Mijn vriend was zo vriendelijk zich op te offeren en maakte rechtsomkeert om de fles van een gewisse ontploffing te redden.

Met ons groepje van drie wandelden we op het gemak verder tot we aan de zaak Kebab Leuven enig tumult gewaar werden. Een op hol geslagen manskerel was keiluid aan het brullen en had het interieur van de zaak kort en klein geslagen. Vervolgens ging hij op straat een soort schijngevecht aan met een iets oudere man, duidelijk een bekende van hem. De vechtlustige trok zijn t-shirt uit, daarmee een flink horecagezwel ontblotend, en maakte schaduwboksbewegingen naar de oudere man.

Ik greep meteen mijn telefoon om de politie van Leuven te bellen. Terwijl ik aan het bellen was, kwam de dolgeslagen vent mijn richting uit en maakte hij schaduwboksbewegingen in mijn richting. Ik deed een paar stappen achteruit om de afstand tussen ons te vergroten en gedroeg mij, nog steeds aan de telefoon met politie Leuven, ijzig kalm. Tegelijkertijd was ik klaar om te vluchten indien nodig, maar ik voelde dat de vent niet echt een fysieke bedreiging voor mij vormde. De politie bevestigde dat ze op de hoogte waren van de situatie en dat interventie onderweg was. Wellicht zal één van de klanten van café Marengo, dat zich vlak naast Kebab Leuven bevindt, gebeld hebben.

Onze twee vrienden en ik bleven uiteraard niet plakken om te zien hoe dit alles zou aflopen, maar we zagen wel hoe de dolgedraaide kerel de deur van Kebab Leuven zo hard achter zich dicht trok dat het glas in de ruit verbrijzelde. Indrukwekkend. Ik stuurde snel een bericht naar mijn vriend dat hij best een omweg maakte en de Diestsestraat vermeed. Kwestie dat iedereen heelhuids bij het restaurant zou aankomen.

En zo hadden we meteen een straf verhaal om onze maaltijd mee te beginnen. Die verder zeer aangenaam en zonder incidenten verliep, zoals deze foto’s illustreren.

Sint-Jacobsvrucht, wortel, jus van clementine & wasabi, witloof:

IMG_8511

Varkenswang, gemarineerde schorseneer, bospaddestoelen, bosvruchtencoulis:

IMG_8513

Eendenborst, pastinaak, pompoen, kaki vrucht, notencrumble, jeneverbessaus:

IMG_8515

Kazen van Elsen Kaasambacht:

IMG_8518

Sorbet van murtilles, gepocheerde vijg, hazelnoot en witte chocolade crème, peperkoek krokant, groosterde boekweit:

IMG_8519

Sous-bois: chocolade mousse, eekhoorntjesbrood ijsroom, cacao & gepofte quinoa crumble, marmelade:

IMG_8521