Eerste keer uit dineren na de lockdown!

Dus het mocht gerust een beetje meer zijn! Voor deze toch wel bijzondere gelegenheid kozen mijn vriend en ik voor restaurant Cum Laude. Grote fan van wat hun nieuwe chefkok zoal op tafel tovert. Het was duidelijk dat het personeel, allemaal uitgerust met stijlvolle zwart mondmaskers, nog wat onwennig was. Bij aankomst wilde een vriendelijk dame mijn jas aannemen, wat uiteraard in coronatijden een no go is. Dus hingen mijn vriend en ik onze jas maar zelf op de kapstok. Een kleine moeite! Het personeel was trouwens ontroerend enthousiast om ons te kunnen ontvangen. Duidelijk blij dat ze eindelijk weer aan de slag konden, zelfs met alle extra maatregelen die de horeca momenteel moet nemen.

Initieel waren we een beetje teleurgesteld dat er niet op het terras gedekt was, maar later op de avond bleek dat het personeel op dat vlak zeer vooruitziend geweest was. Ergens tussen de vierde en de vijfde gang viel er een stevig pak regen uit de lucht (blij voor alle plantjes die snakken naar regen!), waartegen een gewone parasol zeker niet bestand zou geweest zijn. Dus blij dat we droog binnen zaten!

Natuurlijk gingen we voor het menu met alles erop en eraan. Het enthousiasme van het personeel vertaalde zich in gul bijgeschonken glazen, waardoor mijn vriend en ik naar het einde van de avond serieus boven ons theewater water. Het menu was trouwens fenomenaal lekker. Elke gang was tot in de puntjes afgewerkt en een streling voor het oog. Erg onder de indruk ook van de verrassende smaakcombinaties en texturen die we op ons bord aantroffen. Ik laat jullie graag meegenieten:

Kippenchips, zure room en avruga kaviaar met daarbij een glaasje champagne:
IMG_0395

Aardappel, algen en mosterd:
IMG_0397

Oostendse oester en witte aardbeien – Bouchot mossel, selder en dille:
IMG_0401

Sephia, koshihigari rijst, paella:
IMG_0404

Makreel, tomaat, bieslook:
IMG_0406

Witte asperge, aubergine en Oost-Indische kers:
IMG_0409

Hartzwezerik, morielje, kikkererwt en vin jaune:
IMG_0412

Lamszadel, tuinboon, munt:
IMG_0415

De aanloop naar het dessert:

IMG_0422

IMG_0428

Aardbeien, verse kaas en zuring:
IMG_0430

Mignardises en smoutebollen voor bij de thee:
IMG_0434

Tegen dat we dit alles achter de kiezen hadden, was het gelukkig gestopt met regenen. Een wandeling door de frisse avondlucht zou ons alleszins deugd doen, na zoveel overdaad. Op de terugweg naar ons appartement passeerden we een goed gevulde Oude Markt. Het moge duidelijk zijn dat heel veel mensen, net zoals wij, ernaar uitkeken om opnieuw of café of restaurant te kunnen gaan.

Ik hoop echt dat de horeca deze crisis te boven komt, want ik vrees dat veel zaken momenteel tegen een faillissement aanhinken…

Gaatjesvrij verklaard!

Deze avond na het werk stond er een bezoek aan de tandarts in mijn agenda. Na heel de geschiedenis met de kroon niet meteen mijn favoriete plek, maar hey, een gezond gebit is belangrijk! Tot mijn grote opluchting werd ik gaatjesvrij verklaard. De tandarts raadde me wel aan over te schakelen naar elektrisch poetsen. Blijkbaar ben ik soms wat té enthousiast bij het poetsen en beschadig ik zo mijn tandvlees. Een elektrische tandenborstel zou dit voorkomen. Weet ik meteen al wat mijn volgende Bol.com bestelling zal zijn (sorry, lokale handelaars).

Als avondmaal toverde mijn vriend een simpel, maar lekker gerecht op tafel: Siciliaanse orzo met kipgehakt, rozijnen, sperziebonen en pecorino van Hello Fresh. Alweer een gerecht dat ik persoonlijk nooit zou uitkiezen als het op de menukaart stond, maar dat vind ik net het fijne aan Hello Fresh en Foodbag, je probeert al eens een recept uit dat iet of wat buiten je comfort zone ligt.

IMG_0370

Eerste lunch op een terrasje sinds de lockdown!

Deze middag had ik mijn allereerste fysieke lunchafspraak sinds de lockdown. De eer viel te beurt aan één van de Leuvense dames met wie ik gisteren nog virtueel geklonken had. Oorspronkelijk hadden mijn vriendin en ik vorige week afgesproken om samen te lunchen in het park, maar omdat het vorige week donderdag regende, hadden we onze afspraak met een week uitgesteld. En kijk, de weergoden waren ons goed gezind. Na een ietwat twijfelende start van de dag, brak de zon door net op het moment dat ik een plekje op het terras van Bite Leuven had weten te veroveren. Een paar minuten later kwam mijn vriendin aan en konden we bestellen. En ja, de avocado toast met gerookte zalm, salsa, gepocheerd ei en spinazie was echt zo lekker als hij eruit ziet.

IMG_0366

En amai, wat deed het deugd om weer te kunnen genieten van een terrasje in goed gezelschap!

Cocktail evening by Bar Booza!

Stond al een tijdje op mijn todo-lijstje: cocktails bestellen bij Bar Booza. Gisteren was het eindelijk zover en gaf ik ons verlanglijstje via instagram door: een Moscow Mule (om te delen), een Old Fashioned (voor mijn vriend) en een Matcharita (voor mezelf). Top dat jonge ondernemers deze crisis aangrijpen om een nieuwe zaak uit de grond te stampen. Cocktails die aan huis geleverd worden, daar kan een mens alleen maar blij van worden.

Natuurlijk is het onverstandig om cocktails op een lege maag te drinken. Gelukkig was daar Hello Fresh met een waar top-receptje: Oosters gemarineerde zalmfilet met geroosterde courgette. De vergeten zoete aardappel was meteen vergeven!

IMG_0351

De cocktails dienden als smeermiddel voor de tweede virtuele date met mijn Leuvense vriendinnen. Omdat de vorige virtuele date zo goed was meegevallen, hadden we meteen een nieuwe datum geprikt. Helaas viel de opkomst wat tegen deze keer. We waren maar met z’n viertjes. Gelukkig is het de kwaliteit die telt en niet de kwantiteit. En had ik een lekkere cocktail in de hand. Al was het wel een beetje jammer dat mijn vriend en ik geen ijsblokjes hadden om onze cocktails te koelen. Gelukkig vormde dat enkel voor de Old Fashioned echt een probleem. Door de cocktailzakjes in de diepvries te leggen, waren ze koud genoeg en noch de Moscow Mule, noch de Matcharita hadden extra ijs nodig.

IMG_0352

IMG_0355

IMG_0356

Grappig moment van de avond: één van onze vriendinnen die tijdens onze jitsi-call voor het eerst via Deliveroo eten bestelde en meteen voor de pikantste optie ging: de vindaloo! En geen yoghurt in huis om te blussen!

Obligate foto van mijn favoriete Leuvense werf:

IMG_0347

Virtuele salsales!

Omdat het er niet naar uitziet dat activiteiten zoals salsadansen snel weer op een normale manier zullen kunnen verlopen, zetten onze lesgevers salsa een facebookgroep op om de laatste lessen van het jaar live te streamen. Toegegeven. Ik was eerst een beetje sceptisch over het concept, maar de eerste virtuele les viel enorm mee. Het was makkelijk om via het scherm de danspassen te volgen en de uitleg van de leerkrachten was goed te verstaan. Daarnaast heb ik het geluk dat mijn vriend in Genève bijna drie keer per week salsalessen volgt/de en nu dus een aardig potje kan dansen. En dan te bedenken dat ik jaren heb moeten zeuren om hem te overtuigen om samen dansles te volgen. Het kan verkeren…

Dus zetten we de komende maandagavonden de meubels opzij om ruimte te maken voor onze privédansvloer. En óf het deugd doet om nog eens samen te dansen!

Mijn tweede werkdag in Brussel

Nu de kop eraf is, ben ik van plan weer op regelmatige basis naar Brussel te sporen. Minstens één dag, maar waarschijnlijk eerder twee dagen per week. Kwestie van weer wat onder de mensen te komen. Het is raar hoe verschillend mensen met deze situatie omgaan. Sommige van mijn collega’s staan te trappelen van ongeduld om weer achter hun vertrouwde bureau plaats te nemen, anderen hebben zich helemaal verzoend met de voordelen van het thuiswerken en zien een snelle terugkeer naar kantoor niet bepaald zitten.

Persoonlijk ben ik al dat praten tegen een scherm kotsbeu. Ik mis de sociale contacten en spontane babbels op het werk. Ik merk ook dat ik veel minder goed op de hoogte ben van de onderwerpen waarmee andere teams bezig zijn dan voor de uitbraak van deze pandemie. Die informele informatie-uitwisselingsmomenten, tijdens de lunch, aan de koffiebar, in de gang,… zijn immers volledig weggevallen. Je kan nu immers moeilijk een Teams meeting inplannen voor informele contacten.

Het deed dus deugd om samen met mijn collega’s in onze keuken op anderhalve meter van mekaar te kunnen genieten van mijn favoriete street food: een noedelsalade met pulled pork lunch van Bánh Mì Express. Ook dat heb ik enorm gemist!

En aan dat gemaskerd sporen zal ik ook wel snel wennen!

Het enige lichtpuntje

Het enige lichtpuntje op deze saaie werk-zondag, was het overschotje van Rossi dat we nog weg te werken hadden. Al is overschotje nogal oneerbiedig uitgedrukt, want het lukte ons gisteren gewoonweg niet meer na de pastagang nog het visgerecht erbij te krijgen. Er zijn grenzen aan onze maaginhoud. Dus genoten we vanavond van de heerlijke Pesce del giorno con melanzane in diverse consistenze, menta e pomodorini canditi.

IMG_0335

Dinner by Ristorante Rossi

Mijn vriend en ik hadden geen grootste plannen dit weekend, omdat ik wat werkachterstand moest wegwerken. We waagden ons echter wel op zaterdagnamiddag in de Leuvense winkelstraten, waar het opvallend druk was. Aan bijna elke populaire winkel stonden buiten wachtrijen. Het was zelfs aanschuiven bij de Yves Rocher, waar ik alleen moest zijn om een paar flessen shampoo en conditioner te kopen. Bijgevolg zal ik de dringende aankoop van een nieuw paar wandelschoenen nog maar wat uitstellen, want ik heb een gigantische hekel aan wachten. Of toch maar online kopen en de Leuvense handelaars in de kou laten staan? Ik moet eerlijk bekennen dat online shoppen zo zijn voordelen heeft…

IMG_0306

IMG_0307

Uiteraard belandden we tijdens onze wandeling in de Kruidtuin, alwaar de rozen prachtig in bloei stonden. Ik blijf erbij: in de Kruidtuin kan je elke week iets nieuws ontdekken.

IMG_0308

IMG_0310

IMG_0311

Op de terugweg haalden we onze take-away menu van Rossi af in De Smidse. De Smidse is een voormalige smederij van Stella die omgevormd werd tot een overdekte markt voor ambachtelijke voedingsproducten, die momenteel een total make-over krijgt. Weg zijn de hippe winkelconcepten die veel te weinig klanten lokten. Enkel Rossi blijft over op het gelijkvloers, al de rest wordt ingeruild voor extra kantoorruimte. Over een gefaald experiment gesproken. In plaats van De Smidse om te toveren tot een volwaardige food court, zoals de Vleeshalle in Mechelen of Wolf in Brussel, koos men voor een vis noch vlees concept. Ik ben er zeker van dat een échte food court op die locatie wel degelijk volk zou trekken. Helaas, that ship has sailed…

Maar goed, gelukkig houd Rossi er wel nog stand! Mijn vriend en ik genoten alvast van dit heerlijke Italiaanse menu mét fenomenaal lekkere verse pasta.

Bruschetta Gourmet con peperoni arrosto, burrata affumicata e acciuga di cetara:
IMG_0316

IMG_0317

Spaghettoni fatti in casa con asparagi e pomodorini e ricotta stagionata siciliana:
IMG_0319

Macedonia ‘Spaziale':
IMG_0324

En ja, de avond sloten we af met een glaasje rum uit de fles die we in Cuba kochten. (En ja, die puzzel wil maar niet af geraken…)

IMG_0325