Donkere wolken boven Leuven

Het was even aanpassen, tijdens de dagelijkse avondwandeling: donkere wolken die zich dreigend samenpakten boven de Leuvense Bondgenotenlaan. Zo gewend ben ik ondertussen aan die stralend blauwe hemel. Mijn vriend zag het zelfs niet zitten om mij vanavond te vergezellen, uit schrik een dikke regenbui over zijn hoofd te krijgen. Maar er is meer nodig dan een paar regendruppels om mij van mijn avondwandeling te houden!

Hello Fresh maaltijd van de dag: Koreaanse biefstukreepjes met rijst en spitskool in zoete Aziatische saus:

Om duimen en vingers af te likken. Zó lekker dat we niet anders konden dan een flesje wijn van Dulst daarbij te drinken. Donderdagen zijn de nieuwe vrijdagen, met dank aan de Dag van de Arbeid!

Openwervendag?

Bizarre gebeurtenis van de dag: tijdens onze traditionele avondwandeling, merkten mijn vriend en ik dat de hekken naar de werf van de nieuwe fietsenstalling onder het Martelarenplein wagenwijd open stonden. Geheugensteuntje: zo zag die werf er een paar dagen geleden uit:

En alhoewel mijn vriend en ik het heel interessant vonden om vlak tot aan de grote bouwput te kunnen lopen, leek het ons toch onverantwoord dat die werf zomaar open stond. Meer nog: het hangslot dat diende om de hekken af te sluiten, hing gewoon open aan het hek met de sleutel er nog in. Niet echt veilig… Gelukkig hingen op de hekken de gegevens van de werfcoördinator. Dus belden we de werfcoördinator op en deelden we hem mee dat zijn onbewaakte werf wagenwijd open stond. Hij nam het nogal makkelijk op: “Aja? Dan zal ik moeten langs gaan om de werf af te sluiten, he.” Ok dan. 😉

Hello Fresh maaltijd van de dag: penne met witlof en paddenstoelenroomsaus:

Sushibowl met zalmsnippers en gembermayonaise

Met daarbij zoetzure radijsjes en komkommer. Onze Hello Fresh oogst van de dag. Visueel een minder interessant gerecht, maar het is duidelijk dat Hello Fresh de vinger aan de pols houdt wat betreft hippe gerechten. Poké bowls zijn heel de rage, tegenwoordig. Oja, het was heel lekker!

Hello Fresh – the rematch

Jawel, onze eerste Hello Fresh ervaring is zo goed meegevallen, dat mijn vriend en ik ons aan een tweede ronde gewaagd hebben. Ditmaal hebben we zelfs vier gerechten in plaats van drie besteld! Ere wie ere toekomt: het is voornamelijk mijn vriend die zich tot keukenprins ontpopt heeft. Mijn bijdrage beperkt zich tot nu en dan in de potten roeren, de oven op de juiste temperatuur instellen en de ingrediënten identificeren. 😉

Vandaag aten we kipfilet in mosterd-roomsaus met gebakken aardappelen en broccoli. Alweer een heel geslaagde combinatie. Dichter bij de klassieke vlees-groenten-aardappelen combinatie waaraan ik lichte jeugdtrauma’s heb overgehouden, maar het was het mosterdsausje met kastanjechampignons dat dit gerecht naar een hoger niveau tilde. Dé ontdekking van de maand april: het is supergemakkelijk om aardappelen in de oven klaar te maken. In schijfjes snijden, met wat olie op een bakblik gooien, in de oven steken. Klaar!

Tijdens onze dagelijkse avondwandeling stootten we op een mini-concertje in het Klein Begijnhof. De opvoering was opgedragen aan alle zorgverleners, maar dat neemt niet weg dat mijn vriend en ik er ook erg van genoten hebben. Een streepje muziek is altijd welkom in deze bizarre tijden.

Als uitsmijter: de gigantische put in de Mechelsestraat. Een werf die helaas stil ligt door de coronacrisis. Terwijl dit net een ideaal moment is om een versnelling hoger te schakelen bij openbare werken die veel overlast veroorzaken voor de omwonenden.

Another day, another adventure

Mooi op tijd opgestaan om nog in de voormiddag te vertrekken voor een stevige fietstocht naar Bierbeek, mét wat droge koekjes als proviand in de rugzak. De route die googlemaps ons voorstelde was een pak minder mooi dan die van zaterdag. We fietsten voornamelijk langs grote wegen, die gelukkig wel allemaal van een goed fietspad voorzien waren.

We parkeerden onze fiets aan het Cultureel Centrum De Borre en vertrokken voor een stevige wandeling van 13,4 kilometer door het Mollendaalbos. De Dikke Eikwandeling bracht ons langs schitterende met beuken omzoomde dreven. Het was warmer dan voorspeld en we genoten van de majestueuze pracht van deze schitterende bomen. Hét grootste voordeel tot nu toe van de coronacrisis, is het feit dat we (noodgedwongen) mooie plekken vlakbij ontdekken. En terwijl in mijn hoofd Vlaanderen één groot verstedelijkt gebied is, doet het deugd vast te stellen dat her en der toch mooie stukjes groen bewaard zijn gebleven. Met dank aan Natuurpunt en het Agentschap Natuur en Bos!

En jawel, ergens onderweg kwamen we een gigantische eik tegen, waarvan jullie geen foto’s hieronder zullen terugvinden, zodat jullie een goede reden hebben om er zelf eens af te zakken naar het Mollendaalbos.

Omdat we de heenrit nogal saai en eentonig vonden, zocht ik voor de terugweg een alternatief via fietsknooppunten. Dat bleek een uitstekend idee. De rit bracht ons langs mooie paden, enkel bestemd voor fietsers en voetgangers. Een kleine omleiding bracht ons zelf op een klein zandweggetje midden in een veld. We fietsten langs de prachtige Parkabdij terug naar het centrum van Leuven. En natuurlijk kon ik het niet laten om even een omweg te maken langs het Ladeuzeplein om een ijsje te kopen bij Decadenza.

Slechts één bekende tegen gekomen onderweg. Dat kan beter!

En oja: onze puzzel is af! (Dat wordt afkicken, want de bestelde Dreamland puzzels zijn nooit tot bij ons geraakt en de nieuwe Bol.com bestelling laat nog even op zich wachten…)

Dinner by Essenciel

Mijn vriend en ik hadden een serieuze appetijt overgehouden aan ons uitstapje naar de Doode Bemde. Gelukkig konden we ons verheugen op de culinaire hoogstandjes van Essenciel, ons tweede sterrenrestaurant sinds de lockdown.

Terwijl we genoten van onze maaltijd mét roze bubbels, babbelden we virtueel bij met mijn broer en zijn vriendin. Zij hadden frietjes afgehaald, dus waren iets sneller klaar met eten. Geen erg, want dat gaf mijn schoonzusje de gelegenheid om ons wat tips te geven over hoe best de saus op te warmen. Ik moet wel zeggen dat menu ‘Essence’ de meest complexe afhaalmaaltijd tot nu toe was. Inclusief crèmes in spuitzakjes, au bain marie bereidingen en groenten die nog apart gebakken moesten worden. Maar: het leverde ons wel het mooist gedresseerde bord van heel de lockdown op.

Bubbels:

Tartaar van zeebaars met radijs en ceviche vinaigrette:

Stoofpotje van asperges, erwten en buikspek:

Griet, brandade, lenteraapjes:

Kaastaartje:

Alweer een culinaire avond van hoogstaand niveau!

Wandelen in de Doode Bemde

Het fenomenale lenteweer blijft aanhouden, tijd om daarvan te profiteren en onze actieradius wat te vergroten. Dankzij de tips van onze vrienden fietsten we naar de Doode Beemden, een natuurgebied vlakbij Leuven dat mij volledig onbekend was. De fietstocht naar de Doode Beemden alleen al maakte dit uitstapje de moeite waard. We ontdekten alweer een andere fietstunnel onder de E40 en fietsten via het Dijlepad langs de prachtige meanderende Dijle. We spotten zowaar zelfs twee bunkers van de KW-linie. Echt genoten van deze prachtige route, met dank aan Googlemaps die deze scenic route voorstelde.

De Kapel van Onze-Lieve-Vrouw ten Pui:

Vlak voordat we aankwamen bij het Kasteel van Neerijse, het startpunt van onze wandeltocht, besloot ik nog een kleine omweg aan onze fietstocht toe te voegen. Die omweg bracht ons langs een prachtige holle weg die echter zo steil was dat we noodgedwongen in de helft moesten afstappen, maar het uitzicht eens we boven aankwamen, maakte het de klim meer dan waard. Spijtig genoeg was het domein van het kasteel zelf afgesloten, maar niet getreurd, ook zonder een blik van dichtbij op het kasteel was de wandeling doorheen de Doode Bemde een fijne belevenis. De Doode Bemde is een prachtig en afwisselend natuurgebied, dat (aan de vlonderpaden te oordelen) in normale omstandigheden een vrij nat en drassig gebied moet zijn. Nu was het er echter kurkdroog. En hoe blij ik ook ben met dit zalig zonnige weer, het ontgaat me niet dat de natuur rondom ons snakt naar water.

De terugrit was, in tegenstelling tot de heenrit, grotendeels bergaf. Echt genieten! In totaal kwamen we tijdens deze uitstap drie bekenden tegen. Een persoonlijk record.

Snipperdagje op vrijdag

Stiekem deze vrijdag weer een snipperdagje genomen. Deels omdat mijn vriend en ik nu eigenlijk in Slovenië van twee weken vakantie aan het genieten zouden moeten zijn, deels omdat ik nu al voorzie dat ik aan dit tempo nooit mijn verlofdagen voor 2020 opgesoupeerd krijg.

Wat doet een mens op een mooie zonnige dag in Leuven? Jezelf trakteren op een heerlijk ijsje van Decadenza, uiteraard! Daar schuiven we graag meer dan een kwartier voor aan op het Ladeuzeplein. Geduld is een schone deugd!

Verder deel ik graag met jullie een foto van mijn favoriete werf van het moment: het uitgraven van de nieuwe fietsenstalling op het Martelarenplein vlak voor het station van Leuven. Echt, ik kan er naar blijven kijken.

Gespot tijdens mijn wandeling: een jongedame op wandel met een wel héél bijzonder huisdier:

En één van mijn favoriete Leuvense kunstwerken: De ontvoering van Europa:

Voor het avondmaal bestelden mijn vriend en ik voor de eerste keer iets bij de Appel. Mijn slaatje was niet echt fotografisch interessant, de bijgevoegde appel (met paaseitjes) des te meer:

Puzzelvooruitgang:

Tapas van Zappaz!

Ok, ik weet wat jullie denken. Op een doordeweekse donderdagavond moet een mens zich niet aan culinaire uitspattingen wagen. Maar eerlijk, is niet elke avond tegenwoordig een doordeweekse donderdagavond? Bovendien bood Zappaz enkel op donderdagavond een afhaalmenu aan. En als het iets is wat mijn vriend en ik belangrijk vinden, dan is het wel de lokale horeca een hart onder de riem steken in deze triestige tijden.

Ik bestelde de Zappaz menu via de online reservatietool van de website. Helaas kon je via deze tool niet het juiste afhaaluur ingeven (de reservatietijden waren die van het restaurant in niet-coronatijden). Ik signaleerde dit via instagram, maar het lukte Zappaz blijkbaar niet dit aan te passen. Ok, geen probleem, ik gaf in het opmerkingenveld aan dat ik graag om 17.30u onze bestelling kwam ophalen, in de verwachting dat dit eventueel via mail nog zou gecorrigeerd worden.

Bij aankomst bij Zappaz bleek echter dat wel meer klanten om 17.30u hun bestelling wilden afhalen. De wachtrij was bijzonder indrukwekkend. Gelukkig voorzag Zappaz alle wachtenden van een glaasje bubbels. Dat maakte het wachten meteen een stuk aangenamer. En kijk, zelfs de Belgen leren nu mooi hun beurt afwachten, de anderhalve meter afstand respecterend, uiteraard. Bovendien spotte ik een kunstwerk waarvan ik mij nog niet eerder bewust was: een wachtgevel gemaakt van gerecycleerd plastiek. Al zo vaak gepasseerd en nu pas opgemerkt. Deze crisis biedt inderdaad de mogelijkheid om je omgeving op een andere manier te leren kennen.

Het lange wachten viel ons een beetje tegen, maar de Zappaz tapas stelden daarentegen niet teleur. Echt, zalig lekker. En in hun kartonnen potjes al zo mooi gepresenteerd, dat ik het niet waagde deze te verplaatsen naar een iets meer fancy ogende container.

We genoten van gemarineerde mosseltjes, mediterraanse tapenade, zalm sashimi, holy krab salade en garnaalkroketjes met limoen. Om duimen en vingers af te likken!

PS: Onze puzzelvooruitgang:

Margarita Wednesday

Geen zin om zelf iets in mekaar te boksen voor het avondmaal, Deliveroo to the rescue! Omdat onze eerste bestelling niet aanvaard werd door het restaurant en we eens zin hadden in iets anders (we vallen nogal vaak terug op Thais, Indisch of sushi), kwamen we terecht bij El Sombrero. Mexicaans! Dat was lang geleden! Bovendien bood El Sobrero een ‘blind menu’ voor twee personen aan voor een zeer schappelijke prijs. Bij het bestellen, had ik het niet door, maar achteraf viel mijn eurocent: die menu is wellicht geïnspireerd door het populaire programma ‘Blind Getrouwd‘, waarvan het concept mij bekend is, maar waarvan ik nog nooit een aflevering zag. Niet beschikbaar op Netflix. 😉

En tja, wie Mexicaans zegt, zegt margaritas. Veel overredingskracht hadden mijn vriend en ik daarvoor niet nodig. En yummie! Zo’n margarita op ons terras in de zalige avondzon, dat smaakte na een lange werkdag vol met online vergaderingen! Het menu van el Sombrero zelf mocht er trouwens ook zijn. Een mooie doorsnee van wat de Mexicaanse keuken te beiden heeft, geserveerd met zure room en guacamole (helaas vergeten mee vast te leggen op onderstaande foto).

Na een zeer overdadig avondmaal (en misschien nét iets te veel margarita) maakte ik nog een avondwandeling tijdens het blauwe uurtje doorheen de Leuvense straten en genoot van de weerspiegelingen in het stille water van de Vaartkom.

Yet Another Blog

Life on my side