Verhuis naar Zwitserland

De ochtend gespendeerd aan nog wat spullen bijeen pakken, puzzelen om deze allemaal (inclusief mijn bureaustoel) in de wagen te krijgen en het appartement netjes achterlaten voor bezoeken van potentiële huurders. Tot onze eigen verbazing ging al onze bagage redelijk makkelijk in de wagen en konden we zo rond 11.30u vertrekken naar Genève. We hadden een beetje stress om wille van de gigantische files op “Zwarte Zaterdag”, maar voorlopig zag onze route er filevrij uit.

Onze rit verliep verrassend vlotjes en zelfs de stops waren, alhoewel niet zo gepland, dezelfde als de vorige keer: in het AC restaurant waar ik de vorige keer een kleine plaspauze had ingelast, aten we nu een snelle spaghetti. Het duurde een eeuwigheid voordat de spaghetti klaar was, maar ik moet zeggen dat de kwaliteit beter was dan ik van een wegrestaurant zou verwachten. De spaghetti was zelf al dente en meer dan warm genoeg!

Dat het drukker was dan de vorige keer, bleek uit de lange wachtrijen bij het damestoilet. Al een geluk dat we de grote drukte hadden weten te vermijden door pas rond 13.15u te gaan lunchen. Veel mensen waren op dat moment alweer aan het vertrekken.

Ook de volgende stop kwam ons bekend voor: L’arche, hadden we daar niet de vorige keer wat op het gras zitten uitrusten? Ik kocht er een magnum framboos, het ideale vieruurtje tijdens een lange autorit. En fijn dat de toiletten gratis waren!

Hoe meer we naar het zuiden afdalen, hoe rustiger het op de baan wordt. Geen spoor van die monsterfiles waar gisteren zoveel om te doen was. Het weer begint echter te verslechteren. We zien in de verte dikke regenwolken hangen. En dan opeens: bam, zitten we midden in een gigantische hagelbui. Een epische hagelbui die wel het einde van de wereld lijkt aan te kondigen. De hagelstenen zijn zo dik dat we nog amper boven het geroffel op het dak uitkomen.

We hebben duidelijk niet de goeie reflex gehad om meteen een brug op te zoeken om onder te gaan schuilen en nu komen we er uiteraard geen meer tegen. Het lawaai op de carrosserie doet vermoeden dat onze wagen niet ongeschonden uit dit avontuur zal komen. En dat nu de leasing bijna afgelopen is.

Wanneer de hagelbui eindelijk stopt, zien we voor ons op de weg een spoor van hagelstenen en afgerukte bladeren. Door het grote temperatuurverschil sublimeert het ijs en rijden we door een mistig landschap. Echt een beetje surreëel. Tijdens de hagelbui zagen we de temperatuur trouwens met meer dan 14 graden dalen. Spectaculair.

Rijkelijk laat, besluiten we de radio af te stemmen op frequentie 107.7 (zoals aangegeven op de infoborden boven de snelweg) om meer info te vernemen over de huidige weersomstandigheden.

Onze rit verloopt verder zonder problemen, maar natuurlijk begint het net opnieuw te regenen op het moment dat we beginnen uitladen. Gelukkig regent het niet al te hard en kunnen we fout parkeren vlak voor de inkom van ons appartementsgebouw waardoor het uitladen vrij vlot verloopt.

Helaas maakte deze rit zoals gevreesd een slachtoffer: de carrosserie van onze wagen staan vol met deuken. Niet leuk, maar goed daarvoor zijn we verzekerd, nietwaar?

Inpakken en wegwezen!

Deze zaterdag stond (uiteraard) volledig in het teken van onze nakende verhuis. Ik gaf nog wat dingen weg via GIFT Leuven, maar bij nader inzien blijkt dat er altijd meer spullen in zo’n appartement gaan dan je verwacht. Veel rommel ook waarvan je na een tijd het bestaan gewoon vergeet.

Met pijn in het hart nam ik afscheid van onze laatste grote plant, mijn favoriet, een nogal uit de kluiten gewassen hibiscus. Onze hibiscus, die we als geschenk kregen tijdens ons tien jaar samen feest en die sindsdien zo’n tien keer in omvang is toegenomen, vond een nieuw pleeggezin bij onze vrienden uit Roosbeek. Het was een hachelijke onderneming om de plant min of meer heel in de wagen van onze vrienden te krijgen, maar het lukte ons en achteraf kreeg ik een foto doorgestuurd van onze plant in zijn nieuwe leefomgeving. Hopelijk ziet hij niet te veel af van de verhuis.

Mijn vriend en ik begonnen ook met het leegmaken van de boekenkast. Al de gelezen boeken staken we in Shurgard dozen en ik maakte een selectie van een paar ongelezen boeken om mee te nemen naar Genève. Zolang ik daar nog geen job heb, hoop ik eindelijk de tijd te vinden om wat te kunnen bijlezen.

Ik zocht de kleren bijeen die ik de komende weken zou nodig hebben en vulde koffers en sportzakken met schoenen, kapstokken, computermateriaal, fotomateriaal en dergelijke. Ook mijn bureaustoel zal naar Genève meereizen. Mits wat puzzelwerk moet het lukken om alles in de wagen te krijgen.

Klaar voor het grote avontuur!

The day after

Toegeven, echt fris voelde ik me niet toen ik zaterdagvoormiddag uit bed rolde. Gelukkig had mijn schoonzus goed geslapen en de rest van de nacht nergens meer last van gehad. Mijn broer ging naar de bakker en de express GB zodat we gezellig samen konden ontbijten (met de verhuis in het vooruitzicht had ik niets anders dan drank en yoghurt in huis).

Terwijl wij aan het ontbijten waren, arriveerde mijn vriend, die dezelfde ochtend met het vliegtuig vanuit Genève naar Brussel gevlogen was. Net op tijd om een pistolet mee te eten en kennis te nemen van de heroïsche verhalen over het feestje de dag voordien. Na het ontbijt namen we afscheid van mijn broer en zijn vriendin en begonnen we met het inpakken van onze spullen en het kuisen van ons appartement.

Rond half twee zouden immers de eerste geïnteresseerde huurders langskomen om ons appartement te bezichtigen. We konden hen wel niet zelf rondleiden, want op datzelfde moment werd ik in het CLT verwacht voor het in ontvangst nemen van mijn certificaat en een kleine receptie (niet dat ik op dat moment echt stond te springen om alcohol). Op het moment dat mijn vriend en ik vertrokken, stond de makelaar reeds buiten op de stoep te wachten om de potentiële huurders rond te leiden.

Tot mijn grote tevredenheid stond er ‘grootste onderscheiding’ op mijn certificaat. Als dat niet mooi is om aan mijn CV toe te voegen, dan weet ik het ook niet meer… We dronken nog een glaasje samen met de leerkracht en de andere leerlingen, namen afscheid en wensten iedereen een fijn leven toe. De kans dat deze mensen ooit nog mijn pad zullen kruisen, acht ik niet groot. Maar je weet nooit natuurlijk, ik ben in het verleden al op de gekste plekken bekenden tegen het lijf gelopen.

Après-examen feestje

Vrijdag was de laatste dag dat ik nog vrienden kon ontvangen op ons appartementje in Leuven. Omdat ik in de namiddag examen Frans had (mondeling en schriftelijk), had ik wel zin in een klein feestje ‘s avonds. De respons op mijn facebook-oproep was echter nogal mager. Veel van onze vrienden zijn momenteel al met vakantie en als je kinderen hebt, is het natuurlijk niet zo evident om je last minute ‘s avonds vrij te maken.

Maar niet getreurd, mijn lieve schoonzusje had wel zin om ‘s avonds iets te komen eten en drinken. Yep, u raadt het, alweer afhaalfood. Ditmaal werd het Thais. Omdat mijn broer de late had, zou hij pas later aansluiten. Een andere vriend had ook nog toegezegd om even binnen te wippen in de late uurtjes.

Zo hadden mijn schoonzus en ik de ganse avond voor ons alleen. Ideaal om wat bij te praten. En een flesje wijn te kraken. 😉 De eerste fles Chardonnay die ik opende was een schot in de roos, helaas viel de tweede fles (nochtans ook een Chardonnay) zwaar tegen. De wijn rook al wat vreemd en de smaak die daarop volgde, viel eerder als zurig te omschrijven. Na wat twijfelen, besloten we de fles in zijn geheel door de gootsteen te kappen. Ik ben te oud om nog slechte wijn te drinken. 😉

De uren vlogen voorbij en toen mijn broer aanbelde, waren we al goed aangeschoten. Zo rond 23u kreeg ik een bericht van onze kameraad of we nog wakker waren en of hij nog welkom was. Uiteraard! Het feestje was nog maar pas goed begonnen! ‘t Was allemaal superleuk tot de maag van mijn vriendin besloot dat haar alcohollimiet bereikt was en zij zich noodgedwongen moest neervlijen naast mijn (gelukkig) pas opgeblonken wc-pot. Meteen werden de noodtroepen ingeschakeld en offerde onze kameraad zich op om naar de nachtwinkel om wat cola te gaan, terwijl mijn broer zich om zijn ietwat misselijke vriendin bekommerde. Na de cola-heldendaad nam ik afscheid van onze kameraad en kon ik me verder bezig houden met het troosten van mijn schoonzus. 😉

Niet bepaald de manier waarop ik me voorgesteld had dat mijn feestje zou eindigen, maar alleszins wel een memorabele afsluiter. 😉 Omdat het geen goed idee leek om met mijn schoonzus nog helemaal naar huis te rijden in deze toestand, bood ik mijn broer en zijn vriendin aan om te blijven slapen. Een klein bezoekje aan de nachtwinkel later om wat tandenborstels te kopen, konden we allemaal in bed kruipen. Ondertussen was het klokslag vier uur. Een goed uur om een feestje af te sluiten!

Petit déjeuner

Wat is de beste voorbereiding voor een namiddag mondeling en schriftelijk examen Frans? Zonder twijfel een gezellig en ontspannen ontbijt samen met de klasgenootjes, ter afsluiting van een superleuke veertiendaagse. Naar goede gewoonte was er veel te veel eten. Dat krijg je als iedereen iets meeneemt, natuurlijk. Ik genoot vooral van het heerlijke notenbrood in combinatie met de Franse kazen. De zelfgemaakte brownies waren het perfecte dessert.

IMG_5015

Als bedankje hadden we voor de juffrouw een paar cadeautjes voorzien. Ik had pralines gehaald bij de beste chocolatier van heel de wereld en met de rest van het bijeengehaalde bedrag kocht ik vrijdagochtend een prachtig boeket bloemen op de markt. Maar hét topcadeau was toch wel de prachtige karikatuur van Marín. Onze leerkracht was erg onder de indruk van dit schitterend werkstuk en zei het portret zeker te zullen meenemen naar haar thuisbasis in Barcelona. Oprecht waar, ik heb al veel goede leerkrachten gehad aan het CLT, maar deze dame was fenomenaal. Bijzonder goed voorbereide lessen en haar enthousiasme werkte zo aanstekelijk dat je niet anders kon dan meezingen met alweer een Franse chanson. Heerlijk!

Cartoon

C’était vraiment chouette.

Indian food and whisky

Yep, ik profiteer nog even van mijn laatste week in Leuven om van zoveel mogelijk mensen afscheid te nemen. Het oorspronkelijke plan was dat ik samen met een goeie kameraad en oud-studiegenoot zou whisky drinken. Maar de dag voordien werd ik gecontacteerd door een andere kameraad die vroeg of hij kon langskomen om onze projector op te halen die al enkele jaren werkloos in de logeerkamer stond stof te vergaren. Tezelfdertijd stelde hij voor om samen afhaalfood te eten.

Nu weet ik wel dat alle dagen afhaalfood niet zo gezond is, maar voor mijn laatste Leuvense week zie ik dat graag door de vingers. Dus snel mijn oud-studiegenoot gecontacteerd met de vraag of hij wilde mee-eten, onder het motto, hoe meer zielen hoe meer vreugd. Hij had geen bezwaar en zo zaten we woensdagavond met z’n drieën gezellig samen Indisch van Annapurna te eten. Uiteraard onder het genot van een glaasje wijn (slinken moet en zal hij, onze drankvoorraad!).

Op ‘t onverwacht kwam nog een derde kameraad langs. Hij liet zich zelf overhalen om een beetje Indisch mee te eten (die porties zijn altijd enorm en ik kon het natuurlijk niet laten om ook een voorgerecht te bestellen). De drie mannen kenden elkaar niet zo goed, maar het was volstrekt geen probleem om de gesprekken gaande te houden. Nadat de twee heren die nog een eindje moesten rijden om weer thuis te geraken afscheid genomen hadden, haalde ik alsnog de whisky boven om een paar proevertjes uit te schenken voor mijn oud-studiegenootje. Belofte maakt schuld. 😉

Président Drumpf

Un nanti a trouvé sa route dans la Maison Blanche.
Son adversaire est tombée sur un manche.
Maintenant, il sert la main avec pas mal de confidence.
Conquérir des femmes est une vraie évidence.

Le républicain est très entreprenant.
Il va construire un gros mur sans d’argent.
Il a le courage de réduire la sécurité sociale.
Retirer des accords, c’est son cheval.

Refrain:
Etrange bonhomme, président des Etats-Unis,
Fils à papa qui croit pas en la démocratie,
Star de la télé-réalité,
Marié trois fois, qui connaît que l’amour de soi.

Cent quarante caractères pour exprimer
Ses politiques les plus estimés,
Véritable poésie du bout des doigts,
Tout l’monde fasciné par sa brièveté.

Expert des relations extérieures,
Putin et lui, alliés pour la vie,
Le paix au Moyen-Orient juste au coin d’la rue,
Le terrorisme va bientôt être combattu.

Refrain:
Etrange bonhomme, président des Etats-Unis,
Fils à papa qui croit pas en la démocratie,
Star de la télé-réalité,
Marié trois fois, qui connaît que l’amour de soi.

L’Arnacoeur

Ja, die zomercursus Frans blijkt echt een schot in de roos te zijn. Heb me de voorbije twee en een halve week al ontzettend goed geamuseerd met mijn klasgenootjes. Naast de boeiende discussies over het glazen plafond en de plaats van de vrouw in de maatschappij (I know, mijn stokpaardje), hebben we presentaties gegeven, radiospots opgenomen en heb ik al twee keer de slappe lach gehad. Het feit dat ik de voorbije nachten een paar keer in het Frans gedroomd heb, is ook een goed teken.

Toen de gelegenheid zich voordeed om na de lesuren nog een streepje Franse cultuur in de vorm van een romantische komedie mee te pikken, schreef ik me bijgevolg meteen in. Gewapend met een zakje (gratis) popcorn zocht ik me een plekje op de comfortabele (not) houten zitbanken van het Van Den Heuvelinstituut. Helemaal klaar voor L’Arnacoeur met in de hoofdrollen Romain Duris en Vanessa Paradis.

IMG_4998[1]

Nu moet ik eerlijk toegeven dat romantische komedies over het algemeen niet aan mij besteed zijn. Maar goed, in het genre valt L’Arnacoeur best nog wel te pruimen. De premisse van het verhaal is origineel genoeg: de hoofdrolspeler is professioneel relatiebreker en een kei in zijn vak. Toch kan je hem niet zomaar voor eender welk klusje inhuren, enkel als de vrouw ongelukkig in haar relatie is, maat dit zelf nog niet doorheeft, gaat hij aan de slag.

Uiteraard komt er dan een moment waarop de Echte Liefde in het spel komt, enfin ja, de rest kunnen jullie wel raden, zeker? Dat deze film een happy end heeft, mag dus geen verrassing zijn. Vooral naar het einde toe, had ik wat moeite om mijn suspension of disbelieve vol te houden en heb ik een paar keer mijn wenkbrauwen opgetrokken. En ja, er zitten gaten in het plot, maar over het algemeen was dit een ontspannende film, waarin vooral het spetterende acteursspel opviel. De mannelijke hoofdrolspeler was op dat vlak de absolute uitblinker, wat een energie en een uitstraling!

Mét applaus voor het recreëren van die éne Dirty Dancing scène.

Twee maal sushi is scheepsrecht!

Na zondagavond van een uitstekende sushimaaltijd genoten te hebben, zag ik geen enkel bezwaar om dit maandagavond nog eens over te doen. Een vriendin die in Leuven werkt en die niet aanwezig kon zijn op ons afscheidsfeestje, zakte na haar werk af naar ons Leuvens appartementje om samen sushi te eten onder het genot van een flesje wijn. Omdat de sushi van Saki Sushi me zondag zo goed bevallen was, bestelde ik daar opnieuw, zij het wat andere soorten sushi, kwestie van niet in herhaling te vallen. 😉

Het werd een heel gezellige avond waarbij we vooral praatten over de vakantieplannen van onze vriendin: Kroatië én Lapland in het vooruitzicht, niet slecht voor iemand die pas onlangs aan het reizen geslagen is. Het deed me ook deugd om te horen dat onze vriendin op relationeel vlak in rustigere wateren is terecht gekomen. Ze verdient het echt om na een hoop tegenslagen eindelijk wat te kunnen genieten van het leven.

IMG_4991[1]

Savez-vous deviner qui je suis?

Bon, pour vous dire la vérité, ma vie n’est pas très intéressante. ça m’embête que je n’aie pas l’occasion de voir plus du monde. Mais bon, je suis quand-même convaincu que la famille où j’habite apprécie mon travail. Ils me consultent surtout quand ils ont soif ou faim.

Je connais la boisson favorite de toute la famille! Parfois je me sens un peu vide, mais heureusement ce sentiment passe vite. L’été est ma saison préférée, parceque je peux offrir des rafraîchissements à tout le monde.

Pendant tout l’année j’assure la qualité de la nourriture de la famille et en échange la famille me nettoye deux fois par an. Je trouve ça très gentil!