De 100 mooiste plekken op aarde

Ik ben niet echt zo’n passioneel iemand, maar als ik één passie in mijn leven heb, dan is het reizen. Dus doe ik graag mee als er bestemmingen op een lijstje van zogezegd 100 mooiste plekken ter wereld kunnen afgevinkt worden.

Op deze plekken liet ik een stukje van mijn DNA achter:

  1. (10) Great Barrier Reef in Australië: mijn onbetwiste nummer één
  2. (13) Niagara Falls in de Verenigde Staten en Canada: het pretparkgevoel dat rond dit donderend natuurgeweld hangt, vond ik afbreuk doen aan de natuurlijke schoonheid van de watervallen
  3. (15) Abu Simbel in Egypte: duizenden jaren oud, in stukken gezaagd en in de woestijn heropgebouwd: ongelooflijk indrukwekkend (de terugtocht met de bus doorheen de woestijn was ook memorabel wegens het uitvallen van de airconditioning en oja, er zaten gewapende mannen op de bus om ons, toeristen, te beschermen)
  4. (38) Vaticaanstad, Italië: Hoogste concentratie geestelijken per vierkante meter ter wereld, of zoiets.
  5. (44) Colosseum in Rome: een must voor elke liefhebber van de oudheid.
  6. (51) De fresco’s in de Sixtijnse kapel in Vaticaanstad: heel erg mooi als je abstractie kan maken van de honderden toeristen die discreet en minder discreet met hun point and shoot camera’s zitten te flitsen terwijl duidelijk staat aangegeven dat dit verboden is.
  7. (54) De Acropolis en het Parthenon in Athene: Griekenland heb ik met mijn middelbare school bezocht als laatstejaarsreis. Ik herinner mij een zwart en vuil Parthenon, maar naar het schijnt hebben de Grieken dat mooi opgekuist voordat de crisis toesloeg.
  8. (57) De Big Ben en de Houses of Parliament in Londen: Londen is één van die steden waar ik maar geen genoeg van krijg.
  9. (58) De Meteora, op pilaarvormige rotsen gebouwde kloosters, in Thessalië (Griekenland): Eveneens bezocht op de Griekenlandreis (die niet zo’n succes was). Indrukwekkend en het enige plekje in Griekenland dat ik na deze reis nog eens terug wilde zien.
  10. (60) Het koninklijk paleis en Wat Phra Kaeo in Bangkok, Thailand: Goud, edelstenen en onvoorstelbare pracht en praal.
  11. (62) De Nijl tussen Luxor en Aswan in Egypt: Een cruise die ik iedereen kan aanraden en dé ideale manier om dit land te verkennen.
  12. (63) Eiffeltoren in Parijs: Al een stuk of vijf keren onder gestaan, één keer naar boven geweest.
  13. (67) Louvre Museum in Parijs: Te groot, veel te groot.
  14. (68) Het Alhambra in Granada in Spanje: Een sprookje.
  15. (74) De Uluru (Ayers Rock) in Australië: Ik vond persoonlijk Kata Tjuta mooier.
  16. (77) De tempel van Karnak in Egypte: Indrukwekkend overblijfsel van een verdwenen beschaving die we nooit helemaal zullen doorgronden.
  17. (78) Het Vrijheidsbeeld in New York: Tot aan haar voeten gewandeld, maar niet in de kroon geweest, omdat de plaatsen al lang op voorhand uitverkocht waren.
  18. (79) De Sagrada Familia in Barcelona: Twee keer bezocht. Ik zie het me nog een derde, een vierde en een vijfde keer doen. Je bent een Gaudí-liefhebber of je bent het niet.
  19. (81) Het oude centrum van Praag, Tsjechië: I <3 Oost-Europa.
  20. (86) Het mausoleum van keizer Qin Shi Huangdi en het terracotta leger in Xi’an, China: Nog nooit in China geweest, maar ik heb wel een paar leden van het leger op verplaatsing gezien. Maar dat telt niet, zeker?
  21. (87) Sydney en het Opera House, Australië: Als ik ooit emigreer (en heel veel geld heb), dan zal het naar Sydney zijn!
Staat gepland voor de komende paasvakantie:
  • (90) Het parlementsgebouw in Boedapest, Hongarije.

Tot mijn verbazing staat er geen enkele plek uit Japan in dit lijstje. Een schandelijke vergetelheid, als je het mij vraagt.

Moraal van het verhaal: er valt nog veel te ontdekken op deze wereldbol.

Afgekeken van Boskabout!

De taarten van Demeestere

De traditionele nieuwjaarsgourmet in mijn ouderlijk huis op de allereerste dag van het jaar wordt al even traditioneel gevolgd door een kerststronk en Limburgse vlaaien. Omdat de taartjes van Demeestere de vorige keer zo in de smaak waren gevallen bij mijn vader, hadden mijn vriend en ik beloofd deze keer voor een Leuvens dessert te zorgen.

We bestelden op voorhand de volgende creaties (ze taarten noemen doet hen oneer aan):

  • Luchtig schuim van melkchocolade met crèmeux van peperkoek en een krokante toets in buchevorm
  • Creatie van bittere chocolade en chibouste-crème in buchevorm
  • Een tarte tatin met jonagold appel
  • Een assortiment van 4 mini dessertjes: duo van chocolade, bavarois van framboos, verfijnd soesje en frangipanne met peer

Uiteraard was het te veel, maar gesmuld dat er werd, het had geen naam.

Honderd en negen

Nieuwjaarskaartjes de deur uit! Een persoonlijk record, denk ik. Ook historisch: nog nooit deden we zo laattijdig onze nieuwjaarskaartjes op de post. Ik geef toe dat we rijkelijk laat waren met onze bestelling, maar als de postbode die ons pakje vorige week donderdag kwam afleveren, langer dan twee seconden aan onze voordeur gewacht had, waren ze nog in 2011 gepost geraakt. Een mens moet de kans krijgen om uit bed te springen en een sprintje naar de parlofoon te doen, he.

Waar is de tijd dat postbodes na Nieuwjaar op hun ronde nog in bijna elk huis een druppel voorgeschoteld kregen?

PS: Oja, de kaartjes werden besteld bij Foto.com en ik moet zeggen dat ik aardig verrast was door de kwaliteit.

Kick-off op het werk

De collega’s zijn weer allemaal een gelukkig nieuwjaar gekust, er werd geklonken op het nieuwe jaar en beste wensen uitgewisseld.

Na de traditionele receptie op het werk zakten we met een stuk of veertien collega’s af naar Le Bar à tapas om daar, naar echt Spaanse traditie, pas rond een uur of drie ons eten te krijgen, maar hey, het was lekker.

We zijn weer vertrokken voor wat ongetwijfeld een boeiend jaar zal worden!

Afspraak in Nieuwpoort

Een grafische roman van Ivan Petrus Adriaenssens. Een nieuwjaarsgeschenk van mijn tante aan mijn vriend, maar dat wil niet zeggen dat ik het boek niet mag lezen, he. Want het thema, de Groote Oorlog, is helemaal mijn ding.

De grafische roman gebruikt sobere zwart-wit tekeningen om de gruwel van de loopgravenoorlog uit te beelden. Het zwart roept visioenen op van de donkere modder in dat stukje West-Vlaanderen, waarvan elke vierkante meter omgeploegd werd door oorlogstuigen. ‘Afspraak in Nieuwpoort’ is een verhaal over een fictieve vriendschap die als basis dient om de belevenissen van drie echte soldaten, een Engelsman, een Fransman en een Belg in deze waanzinnige oorlog uit te beelden. Dat de soldaten echt bestaan hebben, maakt dat de grafische roman een blijvende indruk achterlaat van levens die te vroeg zijn weggerukt. Mannen die streden voor hol klinkende idealen en die vertrokken naar het front om in de meest miserabele omstandigheden aan hun einde te komen, zonder ooit hun geliefden terug te zien. Tragisch.

Oudjaar

Dit jaar vierden we Oudjaar in restaurant Ter Eycken, gewoon omdat ik te lui was om zelf iets te organiseren. Het restaurant was niet onze eerste keuze en we moesten nogal lang wachten tussen de gangen door, maar wie maalde daarom, want we brachten de avond door onder vrienden. Onze laatste avond van 2011 vulden we met gesprekken over politiek, de VS, Spanje, de crisis, ambities, carrièreplannen, nieuwe liefdes, Japan en nog veel meer.

Dit aten wij (voor mijn archief):

Glaasje bubbels
—-
Hapje

—-
Samenspel van Sint-Jakobsnootjes en kreeft

—–
Soepje van waterkers met huisgerookte zalm

——-
Filet van hert met zijn wintergarnituur en kroketjes

——-
Sorbet van champagne met een soepje van bosvruchten

Hopelijk hebben jullie allemaal genoten van de laatste dag van 2011!