Geef bloed
Zondag 14 juni is het internationale dag van de bloedgever. Daarom houden de bloedtransfusiecentra zaterdag 13 juni hun deuren open om zoveel mogelijk zakjes bloed te verzamelen. Zelf heb ik die dag al iets anders in mijn agenda staan, maar dat neemt niet weg dat ik dit initiatief ten volle steun. Er is zelfs een kleine competitie aan gekoppeld op deBloedgroep.be. Leuven en Gent zijn momenteel in een nek aan nek-race verwikkeld. ‘k Hoef niet te zeggen dat ik supporter voor Leuven, zeker? Mensen uit Leuven en omstreken, doe komende zaterdag een extra bloederige duit in het zakje!
De inschrijvingen zijn afgesloten
Iedereen mag dus stoppen met bellen, mailen, sms’en, facebooken en what not. Veranderen van gedacht is officieel niet meer toegelaten. We klokken definitief af op 191 volwassenen en 48 kinderen. Dat wordt een drukke dag, komende zaterdag.
Sunshine Cleaning is géén komedie
Ik herhaal: Sunshine Cleaning is géén komedie. Wat de kinepolis ook moge beweren, geloof hen niet. Pas op, niet dat het geen goeie film is. Helemaal niet. Ik vond het een zeer beklijvende film die ondanks het zware thema (zelfmoord) toch licht genoeg bleef om mij te bekoren. Een mooi verhaal met goeie acteerprestaties. Alleen viel er niet zo bijster veel te lachen.
Oja, werkmens en ikzelf zijn met open ogen in de reclameval getrapt. We lieten ons allebei verleiden door de Magnum Temptation reclame (dat stukje plezier op een stokje heeft zijn naam niet gestolen). En of het smaakte!
Onslagen van mijn plicht als voorzitter
Het zit erop! En ik ben verdorie blij dat het erop zit. Van zeven uur ‘s ochtends tot zes uur ‘s avonds in de weer zijn voor de luttele som van 23,40 euro, dat put een mens uit. Alles ging vlot. De bijzitters waren heel sympathieke mensen (al zijn er twee bijzitters gewoon niet komen opdagen, foei!) en de taakverdeling verliep vlotjes. Alleen de administratieve formaliteiten bij het afsluiten van het bureau zorgden voor wat stress. Eén kiezer hebben we terug naar huis moeten sturen omdat die op het allerlaatste nippertje kwam stemmen, zonder identiteitsbewijs.
Het minst leuke van heel het verhaal, vond ik het lange wachten op de rechtbank. Van kwart na vier tot zes uur hebben we daar gezeten terwijl de voorzitters en de secretarissen telkens een stoel opgeschoven, dichter naar de computers die onze stemmen zouden registreren. Dat stuk was er voor mij echt te veel aan.
En nu ga ik iets doen aan mijn hevig rommelende maag.
Reutel
Veel meer krijg je niet uit mij op zo’n vroege zondagochtend. En nu maar duimen dat mijn stembureau van technische problemen gespaard blijft, zodat we vanavond op een deftig uur thuis zijn.
Russische uitslag
Neen, ‘t jeukt niet. 😉 De juffrouw van Russisch heeft me mailsgewijs op de hoogte gebracht van mijn punten: 91 procent. That’s more like it. ‘t Is wel duidelijk welke taal dit jaar mijn voorkeur wegdroeg. 😉
De Rode Loper
Woensdagavond dineerden mijn vriend en ik samen met vriend K in de Rode Loper. Ik was er nog niet eerder geweest en ik moet zeggen dat het een meevaller was. De ligging is misschien wat moeilijker, maar het eten is echt de moeite waard. Mooi gepresenteerd en tot in de puntjes verzorgd. De bijhorende wijnen mochten er ook zijn. 😉 Jammer dat het net een tikkeltje te koud was om op het mooie terras te kunnen zitten.
Heel interessante gesprekken gehad met K over de zin en onzin van privacy, de Amerikaanse veiligheidsmaatregelen en nog veel meer. We sloten de avond in stijl af met een digestief.
Voor herhaling vatbaar.
Verspreking van de dag
D-Day
65 jaar geleden landden de geallieerden in Normandië. Wie een idee wil krijgen hoe het er die dag aan toeging, kan ik de film Saving Private Ryan van harte aanbevelen. De scènes aan het begin van de film zijn gruwelijk realistisch en doen je ten volle de waanzin van de oorlog beseffen.
Jammer genoeg lijkt in deze nieuwe eeuw een wereld zonder oorlog verder af dan ooit.