The voice of reason

Ik ben vanavond met een positief gevoel uit het verre Limburg naar huis gekomen. Soms helpt het als een buitenstaander zijn licht op een schijnbaar onontwarbaar kluwen laat schijnen. Al vrees ik dat, hoe redelijk gebracht ook, de boodschap niet is aangekomen bij de persoon die hem moest ontvangen. Ik besef ten volle dat het heel moeilijk is om uit een denkpatroon dat je al jaren aanhoudt, te stappen, maar ik hoop dat het gesprek van deze avond een stap in de goeie richting was. Duimen.

Oliver Twist

Ik ben er eindelijk in geslaagd deze roman van Dickens uit te lezen. ‘t Was niet eenvoudig, want het Victoriaanse Engels van Dickens ging vaak mijn petje te boven. Niet dat mijn Engels zo slecht is, maar dit boek oversteeg mijn huis-, tuin- en keuken-Engels. Zelfs de verklarende eindnoten en de woordenlijst met “slang“-termen konden niet altijd soelaas brengen. Jammer, want het boek is schitterend geschreven. De ironische ondertoon van de verteller is uitermate geschikt om de wantoestanden die het boek aan de kaak wil stellen, te beschrijven.

De karakters in het boek die het meest bijblijven, zijn niet de halve heilige Oliver Twist, maar wel de booswichten, de evil-doers die het lijdend voorwerp Oliver Twist de duvel aan doen. Fagin “the jew” is zo door en door slecht en zo stereotyp beschreven dat je Dickens zelfs anti-semitisme zou kunnen aanwrijven. Mr Bumble zorgt dan weer voor het komische element in het verhaal. Mr Bumble is een door en door egoïstisch schepsel dat blind is voor al het lijden in deze wereld, maar door zijn eigen inhaligheid ten val komt. En toch voel je ergens medelijden met deze “beadle” wanneer hij in de netten van een dominante vrouw verstrikt raakt.

Ik ben alleszins blij dat ik het boek gelezen heb, maar ik denk niet dat ik het nog ooit ter hand zal nemen voor een tweede lezing. Daarvoor heb ik teveel zinnen twee of drie keer moeten herlezen, omdat ik ze bij een eerste lezing niet gesnapt had.

Ingeschreven!

Voila, sinds vanavond ben ik officieel ingeschreven voor de cursus digitale fotografie van het CVO. Ik had stiekem liever fotografie aan de academie gevolgd, maar ik moet realistisch blijven en toegeven dat een dag maar 24 uur heeft en een week maar 7 dagen. Een ganse zaterdag opofferen zag ik niet zitten. Ik houd er graag nog een sociaal leven op na, ook. Vanaf september offer ik enkel de zaterdagvoormiddag op en een beetje slaap. Who needs sleep anyway. 😉

Om dit heuglijke feit te vieren, heb ik meteen wat strips in het Besloten Land gekocht. Omdat een stripcollectie nu eenmaal nooit groot genoeg kan zijn. 😉

Warm

Man, zo’n kraamafdeling is toch warm. Ok, ik weet wel dat baby’s het graag een paar graadjes warmer hebben, maar voor het bezoek is het alles behalve aangenaam. Zeker niet als er zich een tiental zwetende mensen in één ziekenhuiskamer bevinden. Het geurenpalet dat zo ontstaat is nogal overweldigend.

Barbecue

Gisteren waren we te gast bij vrienden in het niet zo verre Limburg. We hadden gehoopt de ganse middag in de tuin te zitten, maar er bleek een fris windje te staan dat het net een tikkeltje te koud maakte voor de gastvrouw. Jammer, maar binnen was het even gezellig. Al was de hoeveelheid voedsel die we voorgeschoteld kregen er wel een beetje over. Het begon met aperitiefhapjes, gevolgd door veel te veel vlees en veel te veel groenten, tiramisu als dessert, pralines voor bij de koffie (of de wijn, want ik lust geen koffie) en dan kregen we nog taart met chocomousse als vieruurtje (ondertussen eerder een zesuurtje).

Ik denk dat ik vandaag een dagje vasten inlas. 😉