Zwemmende wodkaflessen

Dat is het antwoord op de vraag wat we vandaag gefotografeerd hebben in de cursus. Veel gepruts met een te klein aquarium, een touwtje aan een dwarsbalk, reflectieschermen en een fles Absolut wodka (na vorig weekend, ga ik even een wodkavrije periode inlassen, denk ik). Genoeg om te beseffen dat productfotografie toch niet echt mijn ding is. Geef mij maar levende fotomodellen! Veel leuker.

12 november: Tweede dag op de Reef Encounter

Om kwart voor zes opgestaan en om kwart na zes lagen we al in het water voor de eerste snorkelbeurt van de dag. Na de eerste snorkelbeurt stond het ontbijt op ons te wachten. Zelfs de scrambled eggs gingen er vlotjes in. Het snorkelen ging me ook steeds beter af. Ik voelde me zeker van mezelf en hoefde niet meer in de nabijheid van mijn vriendje te blijven. Helaas ging het bij de derde snorkelbeurt van de voormiddag mis. Water in mijn ogen. Tranen, tranen, tranen. Ogen die niet meer open wilden. En snorkelen met je ogen dicht, geloof me, daar is niet zo veel aan. Daarop ben ik maar teruggekeerd naar de boot en heb ik mijn vriendje alleen gelaten in het zoute water met al de visjes en koralen.

Voor de lunch kregen we thai fishcakes, iets wat nog het meest leek op viskroketten, maar helaas helemaal niet zo lekker was. Maar hey, we waren uitgehongerd. Blijkbaar verbrand je met snorkelen heel veel calorieën. Mijn vriend had na zijn eerste initiatieduik zin in meer gekregen en ging in de namiddag opnieuw duiken. Ik liet deze kelk aan mij voorbij gaan en koos voor de veilige optie: snorkelen. Ik heb er geen minuut spijt van gehad. Het was de beste snorkelbeurt tot dan toe. Het rif was maar een armlengte verwijderd, de zon stond bijna loodrecht op het water en de zichtbaarheid was fantastisch. Alle grote vissen leken gezamenlijk beslist te hebben zich die namiddag aan mij te tonen. De enorme variatie aan soorten en kleuren bleef me verbazen. Ik zag een koraal zichzelf voeden via een soort blauwachtige minipluimpjes die in- en uitgetrokken werden. Een heel raar gezicht.

De laatste snorkelbeurt bracht echter de meest fantastisch ervaring. Een grote schildpad kruiste ons pad en bleef vlak bij ons zwemmen. Op een gegeven moment was ze zo dicht bij mij dat ik maar mijn arm moest uitsteken om haar aan te raken. Wat ik natuurlijk deed. Ik raakte heel voorzichtig het schild aan en verwachtte dat de schildpad er nu wel elk moment vandoor kon gaan. Niets van dat alles, ze bleef mooi onder mij zwemmen en poseerde zelfs gewillig voor een paar foto’s die gerust als postkaart dienst konden doen. Magnifiek! Na deze snorkelbeurt trokken we de wetsuits uit en haastten we ons naar onze kamer. Dingen die ik niet zo leuk vind aan snorkelen: de vervelende wetsuits die je steeds aan en uit moet trekken, je zwempak dat nooit volledig opdroogt tussen verschillende snorkelbeurten, je haar dat tussen de duikbril raakt, het spuwen in de bril om aandampen te voorkomen,… Maar het geluk dat je ervaart als je het bedreigde Great Barrier Reef ziet, maakt dat je dat alles erbij neemt.

Blijkbaar geeft het zien van wonderlijke onderwaterwezens het libido een extra boost, want tussen het douchen en het avondeten hadden mijn vriend en ik werkelijk geweldige sex. Op ons kleine kamertje op ons cruiseship. Met het beeld van de waterschildpad nog op ons netvlies. Terwijl de boot ons allebei zachtje wiegde. Mmm.

Tijdens het avondeten maakten we kennis met Robert de Zweed, een duiker die aan boord was om zijn certificaat voor divemaster te halen. Hij werd een beetje geplaagd door de rest van de crew om wille van zijn Zweedse accent. We praatten ook met een vriendelijk oud Canadees koppel, waarvan de man momenteel niet kon duiken omdat hij problemen met zijn oor had. We hadden grote honger en de porties eten die ons geserveerd werden, volstonden niet om deze honger te stillen. Ik denk dat de porties met opzet niet al te groot waren, omdat duiken met een overvolle maag niet gezond is.

Na het diner vertrok mijn vriend voor zijn derde duikbeurt van deze cruise. Een night dive. Iets wat een beginner normaal niet toegestaan is, maar de crew van de Reef Encounter heeft toestemming om initiatieduikers ‘s nachts mee naar beneden te nemen. Zelf bleef ik braaf op de boot om de onderwaterfoto’s die we tot nu toe genomen hadden wat te organiseren en mijn teksten aan te vullen. Terwijl ik de foto’s van de zeeschildpak bekeek, kwam er een vriendelijk Zwitsers meisje naast me zitten. Ik herkende in haar het meisje dat na de laatste snorkelbeurt werkelijk extatisch was omdat ze een turtle gezien had.

We raakten aan de praat en al gauw kreeg ik te horen dat ze met nog drie andere vriendinnen voor een jaar op wereldreis was. Jammer genoeg had een liefdesgeschiedenis in Papoea New Guinea voor wrevel tussen haar twee reisgenoten gezorgd en was het trio bijna een duo geworden. Simone was zelf ook verliefd geworden in Papoea New Guinea. Gelukkig niet op dezelfde kerel als één van haar vriendinnen. Haar vriend uit Papoea New Guinea zou over twee dagen naar Cairns komen en ze hoopte dat hun romance meer was dan een gewone vakantieliefde. Hoewel ik haar natuurlijk het allerbeste toewenste, kon ik niet anders dan een beetje sceptisch tegenover deze wens staan.

Gelukkig bleef ons gesprek niet te lang bij liefdesperikelen hangen, we praatten over alle mooie plekken die Simone al bezocht had op haar reis. Ze had haar job opgezegd om deze reis te kunnen maken. Een jaar lang zou ze samen met haar twee vriendinnen over de wereld zwerven. Al hadden de ontwikkelingen in Papoea New Guinea het één en ander in gedrang gebracht. Ik merkte aan de manier waarop ze over haar vriend sprak dat zij van deze relatie meer dan een vakantieliefde verwachtte. Ze was zelfs bereid haar reisplannen aan te passen voor hem.

Samen bekeken we de foto’s van hun reizen door Vietnam, China en Papoea New Guinea. Ze vertelde over de onveiligheid in Papoea New Guinea. Blijkbaar kan je daar als vrouw niet alleen het huis uit gaan en heb je ten allen tijden een guard nodig die je vergezelt. Ondertussen was mijn vriendje teruggekeerd van zijn night dive. Mijn foto’s had ik niet georganiseerd gekregen, maar dat kon me niet deren. Ik had genoten van het gesprek met Simone. Mijn vriend was erg enthousiast over zijn belevenissen in het nachtelijke water. Spijtig genoeg was de ervaring voor de vriendin van Simone, die haar duikerscertificaat op deze cruise wilde halen, niet zo positief. Ze had zich erg onzeker gevoeld tijdens de duik en de communicatie tussen haar en de instructeur was niet altijd even goed verlopen.

Ik voelde me heel erg blij omdat ik een leuke nieuwe vriendin had leren kennen en omdat mijn vriend zo tevreden was over zijn night dive. Een dag om in te kaderen.

Het regent, het regent…

De meubels worden nat.  Momenteel regent het pijpenstelen in de gemeenschappelijke keuken op het werk. Ja, u leest het goed, het regent in de keuken. Het water sijpelt op verschillende plekken uit het plafond. Neen, ‘t is niet een klein lekje op één geconcentreerde plek, het komt gewoon met liters naar beneden, waardoor de ganse keuken in een zwembad is herschapen.

De huidige toestand zou het gevolg zijn van een verstopte afvoerbuis op een balkon op het derde verdiep. Wij bevinden ons op het eerste verdiep. Benieuwd hoe de ruimte vlak boven onze keuken eruit ziet. 😉

Wat een rotweer vandaag!

Helemaal doorweekt aangekomen in de Japanse les. Mijn jas, die helaas veel van zijn waterdichte pluimen heeft verloren, weerstond de aanhoudende slagregen niet. Met als gevolg dat ik nat was tot op mijn ondergoed. Wat mijn vriendje behoorlijk grappig vond. (Denk wit hemd, donkere bh.) Verder niks te klagen over deze les Japans. Ik was goed mee, omdat ik vandaag op de trein wat woordjes had zitten oefenen. Na anderhalf uur les hield de juffrouw het voor bekeken en gingen we met de ganse klas kijken naar The Twilight Samurai, een film die (helemaal gratis!) vertoond werd in de Studios in het kader van Japan week. Jaja, Japanse les, het is meer dan alleen maar woordjes en karakters blokken. 😉 Heel goeie film trouwens, ik heb er erg van genoten. Na de filmvoorstelling was mijn jas eindelijk helemaal opgedroogd. Helaas was deze droge toestand maar een kort leven beschoren… Grmbl.

Gelukkig kan ik nu in mijn warm bedje kruipen en mijn koude voeten warmen aan mijn hete vriendje. 😉

Op een zalig zonnige zondagnamiddag

Onze gasten zijn de deur uit. We zitten gezellig met z’n tweetjes in bad, nog een beetje te bekomen van het drukke weekend. Veel schuim, lekker warm water, de juiste stemming… Begint het koppel in het appartement boven ons met de volumeknop op maximum ruzie te maken. Een geweldig scheldconcert van bas en sopraan waar wij van mochten meegenieten. We hebben in het warme water zitten luisteren tot het bijna afgekoeld was. Goedmaakseksgeluiden hebben we echter níet gehoord. Dus hebben wij maar ons best gedaan voor vier. 😉

Werkonderbreking

Nadat we gisteren meer dan een halve dag zonder water gezeten hebben, gaf vandaag onze netwerkconnectie de geest. Eén uur zonder netwerk, het gezucht en gesteun was niet van de poes. 😉 Benieuwd wat er morgen defect zal zijn…

Het zal mij eerlijk gezegd worst wezen, want morgen ben ik lekker op verplaatsing naar een studiedag. Een beetje netwerken om de week af te sluiten. Plezant. :-)

Mijn arme blaas

Vannacht of vanmorgen is de hoofdleiding gesprongen in het gebouw waar ik werk. Gevolg: de watertoevoer is afgesloten en het is verboden naar het toilet te gaan. U kan zich de ontzetting bij de vrouwelijke werknemers hier al levendig voorstellen, zeker? Gelukkig kwam er snel een bevredigende oplossing uit de bus: we mogen met z’n allen naar het toilet in het hotel hier tegenover en als troost voor het geleden ongemak krijgen we gratis fruitsap en cake van de Grote Baas.

En zo weten jullie meteen wat hier het gespreksonderwerp van de dag is.