Ik denk dat we ondertussen van een echte sushi-traditie mogen spreken, daar in de tuin van Goofball and friends! De zon zorgde voor een zalig nazomerweertje. Dé ideale gelegenheid om de magnum fles rosé boven te halen die mijn vriend en ik een tijdje geleden cadeau hadden gekregen. En óf dat wijntje vlotjes binnen ging! De ideale combinatie met de sushi van Kintsugi!
Vrijdagavond bestelden mijn vriend en ik sushi bij Kintsugi om vervolgens met sushischotels en al de taxi te nemen naar het huis van onze vrienden in Wijgmaal. Hun oudste zoon is immers een grote sushiliefhebber en in Wijgmaal is er spijtig genoeg geen sushirestaurant. Uiteraard speelden mijn vriend en ik graag sushileverancier aan huis. Vooral omdat onze vrienden weer voor een uitstekend aperitiefje hadden gezorgd: heerlijke rosé schuimwijn uit Italië. Een lekker souvenir van hun vakantie. De aperitiefhapjes smaakten ook, maar wellicht hadden we die beter voor een ander moment bewaard, want we slaagden er met zijn vijven (de jongste zoon paste voor de sushi) niet in om de sushi-overdaad op te krijgen. Oh well, de dag nadien is sushi ook nog lekker, nietwaar?
We bleven naar goeie gewoonte weer veel te lang plakken en ik geef toe, dat laatste (veel te volle) glas wijn was er wellicht te veel aan… Zeker omdat we op zaterdagochtend vroeg uit de veren moesten om op tijd in Bokrijk te zijn voor de familiebijeenkomst van mijn vriend. Maar hey, het was dikke fun!
Ik ben ondertussen de tel kwijt geraakt hoe vaak we al samen sushi van Kintsugi gegeten hebben met Goofball en haar gezin, maar dat het altijd aangenaam toeven is in hun gezellige stadstuintje, dat moge duidelijk zijn. We twijfelden op voorhand even of we wel buiten zouden eten, want onze weather apps voorspelden regen, maar hey, op vijf druppels na hielden we het helemaal droog en het was zelfs aangenaam warm om buiten te zitten. Ja, de zomer van 2021 toont zich tot nu toe van haar meest wisselvallige kant, maar dat kon ons even niet deren. Ik ben al blij dat ik mijn sociaal leven langzaamaan weer kan oppikken.
Wel een beetje teleurgesteld dat niemand samen met mij happy birthday wou zingen voor de verjaardag van Goofball’s echtgenoot. Misschien had het feit dat deze heuglijke gebeurtenis ondertussen al drie weken achter ons lag daar iets mee te maken. 😉
Altijd een plezier om op een mooie, warme avond in de tuin van Goofball en haar gezin te genieten van sushi en een goed glas champagne, gevolgd door een lekker glaasje wijn! Met sushi van Kintsugi, uiteraard!
En die Maine Coon blijft maar groeien!
Leestip voor jonge lezers:
En als uitsmijter: Wat is rood en heeft de pest aan iedereen?
Het stond in de sterren geschreven dat er een vervolg zou komen op onze eerste succesvolle spelletjesnamiddag. En is er een beter moment om samen spelletjes te spelen dan een extra vrije maandag in de werkweek? Dank u, meimaand om ons van zoveel vrije dagen te voorzien!
Ditmaal introduceerde ik een nieuw spel aan onze kameraad en zijn twee tienerdochters: Carcassonne. En jawel, schot in de roos! De jongedames vonden het zo leuk dat we later op de namiddag nog een tweede spelletje speelden. Het eerste spelletje Carcassonne eindigden in gelijkspel voor mijn kameraad en mezelf, het tweede spelletje won ik glansrijk. Al vrees ik dat de jongedames na dit spel nog een paar keer gespeeld te hebben, geduchte tegenstanders zullen worden.
Ook gespeeld: Party & Co junior, dat een mengeling was van hints, pictionary, trivial pursuit en zeg-eens-euh. Glansrijk gewonnen door mijn kameraad en mezelf! Al die lockdown-alcohol heeft onze hersencellen dan toch min of meer intact gehouden. Het kwartetspel met magische figuren was dan weer een heuse flashback naar mijn eigen jeugdjaren, toen mijn neven en ik dat uren aan een stuk konden spelen. Ik zie ons nog zitten in de woonkamer van mijn bomma. Waar is de tijd… En natuurlijk mocht Exploding Kittens niet ontbreken. Geen spelletjesnamiddag is volledig zonder dit spel!
Mijn vriend zorgde voor de wijn en de whisky, die ik graag aanvulde met een aantal flessen uit onze eigen collectie. Ideaal om de avond af te sluiten. En ja, never change a winning formula: Deliveroo zorgde voor lekkere sushi op tafel. En omdat we nog een klein gaatje te vullen hadden, trakteerde ik op een Moochie ijsje, geleverd door, jullie raden het nooit: Deliveroo!
We eindigden de avond met het spel ‘Wie is de Mol?’. De tv-reeks met dezelfde naam heb ik nog nooit gezien, dus ik begon heerlijk onbevangen aan het spel. Blij dat ikzelf de rol van Mol had toebedeeld gekregen. Al moet ik eerlijk zeggen dat ik door het gekozen thema ‘Japan’ stevig in het voordeel was. Het was helemaal niet zo moeilijk om mijn medespelers op het verkeerde spoor te zetten en hen zachtjes naar de foute antwoorden te gidsen. Het gezochte woord werd dan ook niet gevonden binnen de tijd en ik mocht mezelf als overwinnaar bekronen.
Op naar editie nummer drie!
Maandag had ik een dagje vrijaf om toch een beetje te kunnen profiteren van de relatieve kalmte van de paasvakantie. En ook een beetje om te vermijden dat ik tegen het einde van het jaar met té veel opgespaarde verlofdagen zit en dan riskeer verlofdagen kwijt te geraken omdat ik ze niet meer tijdig kan opnemen.
Een ideale gelegenheid om nog eens af te spreken met onze kameraad en zijn twee dochters. Speciaal voor de gelegenheid nam ik wat spelletjes mee, kwestie van de twee tieners te entertainen. Want amai, zijn die dames opeens groot geworden! Met de stijltang bewerkt haar, hippe outfits, zwarte vingernagels en een stevig eigen willetje. Ik voelde me opeens heeeeel oud. In mijn hoofd is het immers nog maar een paar jaar geleden dat we onze kameraad, zijn toenmalige vriendin en zijn oudste dochter (toen een schattige kleuter met een wilde, blonde krullenbol) gingen bezoeken in Australië. Zijn jongste dochter was toen nog niet eens geboren! Yikes…
Maar een mens is gelukkig nooit te oud om spelletjes te spelen! Ha neen! Met z’n vieren speelden we achtereenvolgens, black stories, Dixit, een Harry Potter versie van Cluedo, Boonanza en last but not least: Chapeau. Mij echt geweldig goed geamuseerd.
Het was mij trouwens een eer en een genoegen om de dames te trakteren op hun allereerste sushi ooit! Een historisch moment met dank aan Deliveroo!
Ook de moeite van het vermelden waard: de heerlijke Game of Thrones wijn die onze kameraad had ingeslagen.
De laatste dag van maart beloofde recordtemperaturen uit haar hoed te toveren. Dé perfecte gelegenheid om samen met Goofball en haar gezien te genieten van aan huis geleverde sushi van Kintsugi. Want hoera, het is nog altijd toegestaan om door de gang naar iemands tuin te lopen! (Hout vasthouden…) Dat we niet de enige waren die geen zin hadden om deze prachtige avond achter het fornuis te staan, bleek uit de wachttijden bij de restaurants en het gebrek aan koeriers om het bestelde eten rond te brengen.
We moesten dus even geduld uitoefenen, maar zo hadden we meer tijd om kennis te maken met Rodin, het nieuwste lid van het gezin van Goofball, een prachtige Maine Coon. Een kattenras waarvan ik tot voor kort nog nooit gehoord had, maar dat een nogal imposant postuur schijnt te combineren met een zeer zachtaardige inborst. Het beestje bleef alleszins verrassend rustig onder al de aandacht van de twee jongens.
Voor meer foto’s van onze gezellige sushidate verwijs ik graag naar Goofball. Door de lange wachttijd ben ik iets te enthousiast op de sushi gevlogen en helemaal vergeten foto’s te nemen. 😉
Zo zalig om op een coronaveilige manier samen te kunnen eten en te genieten van een goed gesprek. Het deed deugd!
Jawel, mijn vriend en ik zijn dit weekend op hotel geweest in Leuven. En ja, dat mag misschien enigszins decadent lijken, maar op hotel gaan is tegenwoordig de enige manier om nog min of meer een restaurantervaring te hebben in deze lockdown tijden. Pentahotel in hartje Leuven heeft met Les Chambres du Chef een fijn coronaveilig concept uitgewerkt, waarbij je een dubbele kamer ter beschikking krijgt om ‘s avonds in alle rust van een gezellig diner te kunnen genieten. De gerechten worden tot aan je kamerdeur gebracht, een flesje wijn wacht op je in de koelkast van de kamer en je kan bijkomende drankjes bestellen en zelf gaan ophalen in de bar. Elk weekend serveert een andere Leuvense chefkok het menu. Wij kozen voor de overnachting met de chef van restaurant Sakura aan ‘t fornuis, want ja, sushi, can’t go wrong with that.
Wat ik daarnaast ook altijd heerlijk vind aan op hotel gaan: uitgebreid gebruik maken van de heerlijke regendouches, wat een verschil met onze ‘in het bad ingebouwde douchestang met één sproeiknop’ op ons appartement. Zalige verwennerij die we extra appreciëren in deze tijden. Ook erg luxueus dat we twee kamers ter beschikking hadden.
Het menu was een typisch menu dat je in een sushirestaurant geserveerd krijgt. Ik had stiekem gehoopt om iets avontuurlijkere sushi op mijn bord te krijgen dan de doordeweekse afhaalsushi, maar alles was vers en lekker. Voor mij persoonlijk was het vooral de tempura die er bovenuit stak. Heerlijk licht deeg, zo hebben we dat graag!
En de saké als dessert werd uiteraard ook geapprecieerd. Stiekem dronken we daarna nog een The Kraken rum, want onze rumvoorraad op het appartement is tijdelijk uitgeput.
Het take-away ontbijtbuffet de dag nadien was iets minder uitgebreid dan bij onze vorige uitstapjes, maar hey, zolang er scrambled eggs zijn, ben ik gelukkig! Wel jammer van al die plastic verpakkingen. Deze coronacrisis is niet goed voor het milieu.
Eén vergadering, vijf presentaties van meerjarenplannen en twee sollicitatiegesprekken later, vond ik dat ik mezelf wel mocht trakteren op een heerlijke sushiboot van Kintsugi! Als troost omdat ik na de presentaties van de meerjarenplannen noodgedwongen het aperitiefmoment aan mij moest laten voorbij gaan. Over plichtsbewustzijn gesproken!
Op tijd opgestaan, want vandaag hebben we onze laatste autorit voor de boeg. Deze vakantie is echt voorbij gevlogen.
Het ontbijtbuffet van het Mercure hotel heeft helaas geen scrambled eggs in de aanbieding, maar maakt dat goed met twee verschillende soorten pannenkoeken (crêpes en American pancakes). Alle gasten krijgen een eigen grijpertje en het is de bedoeling dat je daarmee jezelf bedient. Op de grond staat de circulatie aangeven zodat je geen andere gasten moet kruisen aan het buffet. Helaas houden niet alle gasten van het hotel zich hieraan.
De laatste minuten op Franse boden brengen we door in de prachtige kathedraal van Rouen, want gisteren hadden we niet voldoende tijd om deze grondig te bekijken. We lezen de infoborden met de tragische geschiedenis van Jeanne d’Arc, maar mij fascineert vooral de bijna vernietiging van dit fantastische bouwwerk tijdens WOII en de daarop volgende jarenlang durende heropbouw. Als het deze kathedraal gelukt is om uit het puin te herrijzen, dan moet dat voor de Notre Dame in Parijs toch ook mogelijk zijn. Ik sympathiseer met alle door oorlog en brand geteisterde Franse kathedralen!
We ronden ons bezoek af en keren terug naar het hotel om onze spullen bijeen te pakken. Rond 11u zitten we in de wagen en verlaten we de smalle parking zonder blutsen of krassen. Het eerste gedeelte van de rit worden we geteisterd door stevige regenbuien. Eens die achter de rug zijn, merken we dat het kwik begint te stijgen. Naarmate we België naderen wordt het steeds warmer. Door het slechte weer zijn we ietwat laat beginnen aan de zoektocht voor een lunchplek. We passeren een wegresto en een bakker, die ons beide niet echt weten te bekoren met hun aanbod. Uiteindelijk komen we in een grote baanwinkel met een bakker terecht, waar we snel een koffiekoek eten. Er staan tafels en stoelen om aan te eten en de koffiekoek is best ok. Na deze bijzonder korte lunch rijden we in één ruk verder naar Leuven.
Mijn vriend zet mij en al onze bagage af in Leuven en rijdt vervolgens verder naar Mechelen om daar de Cambio af te zetten. Bespaart ons een vervelende terugtocht met onze valiezen op de trein. Bij het ontgrendelen van onze voordeur vraag ik me zenuwachtig af hoeveel planten de voorbije hittegolf zullen overleefd hebben. Tot mijn grote opluchting blijken al onze planten behalve eentje het overleefd te hebben. Dat druppelsysteem heeft zijn werk goed gedaan! En o ironie: de plant die sneuvelde, kreeg gewoonweg te véél water.
Om de vakantie in schoonheid te eindigen trakteren we onszelf op een lekkere sushischotel van Kintsugi. Dat smaakt!
