Ja, twee weken na de officiële opening waren mijn vriend en ik alweer terug te vinden in het KMSKA. We hadden ‘s avonds in Turnhout afgesproken met een kameraad en besloten een kleine omweg langs Antwerpen te maken om samen met de ouders van mijn vriend het KMSKA te bewonderen. We ontmoetten zijn ouders in het station van Antwerpen en namen vervolgens de tram naar het museum. De vader van mijn vriend was nog niet zo lang geleden aan zijn knie geopereerd, dus hij moest zijn knie wat sparen voor het bezoek zelf. Jammer, want het was een prachtige herfstdag, ideaal voor een mooie wandeling.
Omdat een museum bezoeken op een lege maag niet leuk is, lunchten we samen in Brasserie Shilling. Ik bestelde een Thais vegan soepje (tom kha kap) dat ok was, maar meer ook niet. Ideaal om me wat te sparen voor het diner ‘s avonds.
De rest van de namiddag brachten we door in het museum. We deden ons best om de ouders van mijn vriend zoveel mogelijk te laten zien, maar omdat we om 17.53u de trein naar Turnhout moesten nemen, faalden we jammerlijk. Gelukkig hebben de ouders van mijn vriend een museumpas en kunnen ze nog eens terug komen om de gedeelten te bewonderen die we nu noodgedwongen moesten overslaan (kuch, Ensor, kuch). We hadden zelfs geen tijd meer om nog iets te gaan drinken!
Na de preview en het galadiner was het zaterdag dan eindelijk zover: na elf jaar gesloten te zijn, werd het mooiste museum van het land feestelijk heropend. Dus begaf ik mij voor de derde keer in één week tijd naar Antwerpen, ditmaal in het gezelschap van mijn vriend, die er uiteraard ook naar uitkeek om al dat moois met zijn eigen ogen te aanschouwen.
Helaas wilden de weergoden zaterdag niet meewerken. Net op het moment dat de feestelijke opening van start zou gaan, viel de regen letterlijk met bakken uit de hemel. Gelukkig waren er paraplu’s voorzien in de VIP-zone en kwamen ze wat later rond met plastic poncho’s. Het programma werd met een half uur verlaat in de hoop dat het zou stoppen met regenen, maar helaas, dit uitstel bracht geen soelaas en die arme ballerina’s en balletdansertjes mochten in hun spierwitte, dunne maillots de aftrap geven van de voormiddag. Ik had echt te doen met die bibberende kinderen die moesten dansen op een gladde vloer in de gietende regen. Maar goed, the show must go on, zeker? En zeggen ze op een huwelijksdag ook niet dat regen geluk brengt? Hopelijk is dat ook zo voor het KMSKA!
Enkele uitgeregende sfeerbeelden:
KMSKA rules the world:
Ode an die Freude:
Het lint wordt doorgeknipt:
Muzikaal eerbetoon aan Rubens:
Nadat het KMSKA officieel was open verklaard voor het grote publiek begaven mijn vriend en ik ons naar binnen. Het was er bijna over de koppen lopen en op bepaalde momenten maakte ik me toch wel zorgen over de kunstwerken zelf. Sommige mensen kwamen wel heel dicht in de buurt van deze onbetaalbare topstukken. Continue reading →
De feestelijkheden volgen mekaar in snel tempo op en ik kijk al vol ongeduld uit naar de échte officiële opening dit weekend. Wat niet wegneemt dat ik genoten heb van een avondje in mijn favoriete feestoutfit klinken met de VIP’s op het prachtige eindresultaat van een tumultueus project. Natuurlijk startte de avond met een aantal (korte) speeches van hoogwaardigheidsbekleders, waarna het museum met een feestelijke aria werd ingezongen. Alleen jammer dat het gezoem van de aanwezigen nooit helemaal ging liggen.
De hapjes waren bereid door Madonna Grand Café en ik kan alleen maar zeggen dat die hapjes de verwachtingen voor het restaurant zelf meteen hoog gezet hebben. Amai, lang geleden dat ik nog zo onder de indruk was van een walking dinner. Moet geleden zijn van het Flanders Finissage Diner op dezelfde locatie. Alles was letterlijk tot in de puntjes verzorgd en om duimen en vingers af te likken zo lekker.
Last minute had een oud-collega nog ergens toegangstickets weten te bemachtigen en kon zij ook genieten van dit bijzondere moment. Met de hand op het hart kan ik zeggen dat het effectief mijn bedoeling was om mijn lieve oud-collega een rondleiding te geven doorheen de mooiste zalen, maar omdat we om de haverklap bekend volk tegen kwamen, geraakten we uiteindelijk niet verder dan de eerste twee zalen in het nieuwe gedeelte. Ach ja, een reden voor mijn oud-collega om nog eens terug te komen, he. Ook zeer tof dat ik tijdens het galadiner een andere oud-collega tegen het lijf liep die momenteel in Parijs werkt. Door de coronacrisis hadden we elkaar al heel lang niet meer gezien en tijdens mijn vorige bezoek aan Parijs was het niet gelukt om elkaar te treffen. Onverwachte ontmoetingen zijn vaak de beste.
Mijn baas was zo vriendelijk om mijn oud-collega en mezelf een lift van Antwerpen naar Leuven aan te bieden, want het openbaar vervoer is na een bepaald uur gewoon geen optie meer. Een spijtige zaak, maar goed, het is niet anders. Naar goede gewoonte liep er weer iets mis: ditmaal weigerde het gratis parkeerticketje van mijn baas dienst en dreigden we dus niet uit de parking te geraken. Uiteindelijk betaalde ik de parking voor mijn baas, want er zat enige tijdsdruk achter. Mijn collega moest immers in Leuven de allerlaatste trein naar Aarschot halen. Nu, mocht dit niet gelukt zijn, dan kon mijn collega uiteraard bij mij in Leuven blijven slapen, maar ik was daar niet echt op voorzien. En als er gasten komen, zet ik graag op voorhand mijn appartement wat op orde.
Maar zorgen om niks, we waren mooi op tijd om mijn collega op de laatste trein naar Aarschot te zetten. Eind goed, al goed.
Vanavond had ik de eer en het genoegen om samen met wat collega’s vlak voor het feestelijke openingsweekend het prachtig gerenoveerde KMSKA in preview te mogen bewonderen. Het museum kreeg niet alleen een zeer grondige make-over waarbij de historische zalen in hun oude grandeur hersteld werden, maar het werd ook uitgebreid met maar liefst tien splinternieuwe zalen. In totaal zal het KMSKA na de heropening over 40% meer tentoonstellingsruimte beschikken. En ja, we hebben bijzonder lang moeten wachten op de heropening en dit project heeft ongetwijfeld voor menig extra grijs haar gezorgd, maar waw, het resultaat is effectief spectaculair. Zowel van binnen als van buiten. Oordeel vooral zelf, zou ik zeggen!
Het nieuwe gedeelte met de nogal controversiële blinkende witte gietbetonvloer. Zelf kon ik deze keuze wel smaken.
Een evenement in het schoonste museum van het land dat volledig in het teken stond van de kunsten van een aantal topchefs, ja, dat kon ik toch niet links laten liggen.
Mijn baas had aangeboden mij een lift naar Antwerpen te geven en dat aanbod had ik gretig aangenomen, want met het openbaar vervoer ben ik wel iets langer onderweg. Natuurlijk was mijn baas iets later dan afgesproken (hij heeft een agenda die nog drukker is dan de mijne), maar daar had ik al rekening mee gehouden. Gelukkig leidde Waze ons via een bijna filevrije route naar Antwerpen. En zo’n ramp zou het wel niet zijn als we een paar minuten later dan 19u aankwamen.
Helaas is mijn baas ook iemand die graag dicht bij zijn bestemming parkeert. Om een lang verhaal kort te maken: we deden er een half uur over om een parkeerplaats te vinden en reden ons verschillende keren vast op de wegenwerken rondom het KSMKA-gebouw. We draaiden letterlijk rondjes, terwijl onze bestemming dichtbij was, maar steeds buiten bereik bleef. Uiteindelijk parkeerden we ons op de werf zelf (waarvoor we eerst moesten telefoneren om de code vast te krijgen). Die werf lag er bijzonder modderig en nat bij. Ideaal om door te laveren op hoge hakken.
Eerst probeerden we binnen te geraken langs de bediendeningang, maar we liepen dood op een glazen deur en natuurlijk waren de bedienden die we even daarvoor nog zagen, opeen spoorloos verdwenen. Aan de andere kant van die deur zagen we een stroom mensen het museum binnen lopen, maar de mensen aan het onthaal gebaarden ons dat ze geen badge hadden om ons binnen te laten. Noodgedwongen moesten we dus helemaal terug lopen, opnieuw door de modder waden om uiteindelijk aan de hoofdingang te geraken. Ik slaakte alleszins een zucht van verluchting toen we eindelijk binnen waren.
Ik haastte me naar het toilet om de laag modder van mijn schoenen te schrapen en wil me bij deze verontschuldigen bij de kuisploeg, die zich de dag nadien ongetwijfeld zullen afgevraagd hebben welke werkman met zijn modderlaarzen in dat prachtig witte toilet was binnen geraakt.
Na deze ietwat moeilijke start, verliep de rest van de avond vlekkeloos. Ik had fijne gesprekken met mijn collega’s en liep een aantal oude bekenden tegen het lijf. Culinair was dit ook een topavond. Amai, zoveel verfijnde gerechtjes geproefd! Het ene al lekkerder dan het andere. Proficiat aan al de topchefs die speciaal voor deze gelegenheid hun beste kookkunsten boven gehaald hadden. Een speciale vermelding verdient ook de zeer aimabele heer van Wijndomein Oud Conynsbergh, die met veel passie uitleg gaf over de wijnen die hij uitschonk. En de heerlijke alcoholvrije cocktails van Bôtan Distillery mochten er ook zijn!
Het gebouw zelf was prachtig versierd met bloemen en de bijzondere verlichting gaf aan elke ruimte een heel bijzondere sfeer. Een beetje alsof je in een betoverd paleis rondliep. Continue reading →
Veel te vroeg voor mijn doen spoorde ik deze zaterdagochtend naar Antwerpen. Bestemming het Museum Plantin-Moretus. Oorspronkelijk was ik van plan de fiets te nemen van Antwerpen-centraal naar het museum, maar aangezien de zon scheen en ik ruimschoots op tijd was, besloot ik te voet te gaan. Had ik zeker ook geen last van mogelijke versperringen of wegomleidingen om wille van het WK Wielrennen dat rond de middag startte vanaf de Grote Markt.
Een goeie beslissing, want ik genoot echt van mijn ochtendwandeling en was zelfs te voet nog te vroeg ter plekke. De reden van mijn bezoek, was de officiële onthulling van een recent opnieuw opgedoken tekening van Rubens, die aangekocht werd door de Vlaamse Gemeenschap. Om zo’n topstuk te bewonderen zak ik graag naar Antwerpen af!
Ik luisterde naar de speeches van de aanwezige hoogwaardigheidsbekleders en bewonderde de tekening gemaakt voor de publicatie ‘Opticorum libri sex’ (‘Zes boeken over optica’) van de jezuïet Franciscus Aguilonius (1567-1617), één van de allereerste publicaties van de Plantijnse uitgeverij waaraan Rubens zijn medewerking verleende. Heel interessant om een kleine inkijk in het werkproces van Rubens te krijgen. Als je goed kijkt, zie je immers dat de beentjes van de engel rechts bovenaan eerst anders getekend waren. Deze tekening diende als ontwerp voor de drukplaat.
en
Na het officiële gedeelte bleef ik nog even plakken voor een drankje en een babbel en vertrok vervolgens naar het schoonste museum van het land: het KMSKA. Het KMSKA had immers een zeer belangrijke aankondiging in petto voor de aanwezigen: Over exact één jaar zal het museum officieel geopend worden, na meer dan tien jaar gesloten te zijn voor een zeer grondige renovatie en uitbreiding. En dat werd zaterdag met de nodige luister wereldkundig gemaakt.
Bij aankomst werden we welkom geheten door figuren die rechtstreeks uit een Ensor schilderij gestapt leken. Zeer tof uitgebeeld door Theater Stap!
Daarna volgden nog wat speeches. Eén van de speechers had ik eerder op de ochtend al eens aan het werk gehoord. 😉
En hét moment waarop iedereen zat te wachten: de onthulling van de officiële openingsdatum!
Heel fijn om op deze feestelijke dag onder het genot van een glaasje cava nog wat te kunnen babbelen met mijn aanwezige collega’s en ik liep zowaar een oude bekende tegen het lijf uit een ver verleden. En toen was het tijd om naar huis terug te keren, want ik had in de namiddag een afspraak met vrienden in Heverlee. Een half uur wandelen en een sanitaire stop in Antwerpen-centraal later (te veel cava in mijn blaas) zat ik alweer op de trein naar Leuven.
