kermis

Palmenmarkt in Geel

Deze zondagmiddag spoorden mijn vriend en ik richting Geel alwaar we afgesproken hadden met zijn ouders, zijn broer, zus en hun gezinnen voor een namiddag op de Palmenmarkt van Geel, zowaar de grootste kermis van de Kempen. Heel eerlijk, de tijd dat ik nog warm werd van kermissen ligt ondertussen al heel lang achter mij, maar het plezier van het jonge volk gaat voor, uiteraard. Het was alleszins, ondanks het ietwat kwakkelende weer, bijzonder druk op de kermis. Het is duidelijk dat de Palmenmarkt mensen vanuit gans de omgeving aantrekt.

We waren nog niet lang aan het slenteren over de kermis, toen het oudste nichtje van mijn vriend voorstelde om samen op zo’n muntenschuiver te spelen. Met plezier ging ik in op haar voorstel, want die rinkelende vallende muntjes doen me altijd terug denken aan mijn jeugd, toen ik dat spel uren speelde op de plaatselijke kermis. En jawel, natuurlijk stopten we te veel geld in dat toestel in verhouding tot de prijzen die we ermee wonnen, maar de endorfinestoot die die vallende muntjes veroorzaakten, maakte dat meer dan goed. Uiteindelijk keerden we naar huis met een externe luidspreker, een stel oortjes en een anti-stressknuffel en hadden we samen veel plezier. En dat is het belangrijkste van allemaal. Alleen jammer dat we de karakollenkraam die onze vriendin ons had aangeraden niet vonden.

IMG_1270

IMG_1273

Toen we, na nog wat rondgelopen te hebben, het allemaal wat koud begonnen te krijgen, lieten we de kermis achter ons en reden we naar het huis van de ouders van mijn vriend. We deden een flesje schuimwijn open en klonken op de bijna-jarige heer des huizes. Zeventig jaar al, je zou het hem niet geven als je hem zo ziet. Hopelijk heeft mijn vriend dezelfde goede genen geërfd.

Voor het avondmaal hielden we het simpel: een kaasschotel voor de volwassenen en balletjes met kriekjes voor de kinderen. Meer moet dat echt niet zijn! En natuurlijk sloten we de avond af met een glaasje whisky. Met dank aan de schoonbroer van mijn vriend om ons veilig bij het station van Geel af te zetten.

IMG_1330

Lasershow in het Stadspark

Een beetje kwakkelweer gisteren, maar rond 22u was het al eventjes gestopt met regenen en besloot ik me richting stadspark te begeven voor de allereerste lasershow ter gelegenheid van Leuven kermis. De lasershow verving het traditionele vuurwerk (dat de voorbije jaren niet had plaatsgevonden om wille van COVID-19). En hoewel ik begrip heb voor de redenen om geen vuurwerk meer te organiseren in het hart van de stad, kan ik niet anders dan zeggen dat er niets boven het spektakel van een echte vuurwerkshow gaat. Niet dat de lasershow slecht was, zeker niet. De percussie was goed en de lichteffecten mooi, maar geen enkele keer had ik hetzelfde waw-gevoel als bij een echt vuurwerk. En dat is toch wel jammer.

Kermis in Genève

Na afscheid genomen te hebben van onze vrienden uit Willebroek, reserveerde mijn vriend een waterfiets voor zes personen en gingen we op zoek naar iets om te eten. Momenteel zijn de Fêtes de Genève volop aan de gang. Dat betekent dat er langs beide zijden van het meer kermisattracties, eettentjes en drankgelegenheden staan opgesteld (en dat er bijna elke dag vuurwerk wordt afgestoken). Aangezien het echter nog maar twaalf uur was, waren veel eetstandjes nog aan het opstarten en iedereen weet dat hongerige kinderen geen plezante kinderen zijn. Na een uitgebreide enquête over het lievelingseten van de drie kinderen afgenomen te hebben, besloten we een pizzazaak op te zoeken. 😉 De eerste zaak die we in het vizier hadden, bleek echter gesloten te zijn. Bij de tweede zaak (die we veiligheidshalve eerst opgebeld hadden), hadden we meer succes. Onze tafel op het terras stond al klaar en we kregen meteen een menukaart aangereikt.

Lang moest er niet nagedacht worden: vier pizza’s en één gnocchi del nonno (drie keer reden wie dat laatste gerecht bestelde). De pizza’s werden met bijzonder veel smaak verorberd. Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat de kinderen zo goed zouden eten. Al bleken ze er geen moeite mee hebben nog een plekje te vinden voor het snoepgoed dat de ober na de maaltijd kwam brengen. Da Gabriele, dikke aanrader als je met kinderen op stap bent.

IMG_5165

IMG_5167

We waren mooi op tijd voor ons tochtje met de waterfiets. De zon scheen volop, dus werd de zonnecrème bovengehaald om al die tere huidjes te beschermen. mijn vriend deed het meeste trapwerk, maar ook de kinderen lieten zich niet onbetuigd. Aangezien er kandidaten genoeg waren om te watertrappelen, beperkte ik mij tot genieten van het zonnetje en het fijne briesje.

IMG_0865

IMG_0869

Na het waterfietsen (dat de stoere jongen toch maar een beetje saai vond) wandelden we naar het reuzenrad dat opgesteld stond in de Jardin Anglais. Onderweg werden we staande gehouden door een pottenbakker die ter plekke drie kleine kleicreaties voor de kinderen draaide, elk met in het Arabisch hun naam erop. De pottenbakker reikte de nog zachte klei aan op een stukje karton, wat betekende dat we de rest van de namiddag supervoorzichtig moesten zijn om deze fragiele creaties heelhuids thuis te krijgen. 😉

Het reuzenrad bood ons een schitterend uitzicht over Genève en het meer, waarna we de Pont du Mont-Blanc over wandelden om de kinderen bij Mullers Factory te trakteren op een welverdiend ijsje. Helaas besloot de bol stracciatella van het oudste meisje na een paar happen dat het tijd was om de vrijheid (aka de grond) op te zoeken. Ze keek behoorlijk beteuterd, maar wilde, ondanks aandringen van onze kant, geen tweede ijsje.

IMG_0938

Daarna was het tijd om eendjes te vangen en stoer te doen op de botsautootjes. De botsautootjes zullen voor mij altijd verbonden blijven met die periode uit het middelbaar dat de botsauto’s ongeveer de stoerste attractie waren op de kermis en onderdeel uitmaakten van het subtiele paringsgedrag der pubers met te veel hormonen. Maar ‘t was wel leuk om mijn stuurkunsten nog eens te mogen boven halen! 😉

mijn vriend ging met de drie kinderen ook nog in een funhouse, terwijl ik op de tassen paste. Daarna vonden we het welletjes en besloten we een rustig terrasje op te zoeken om nog iets te drinken. Terwijl ik ‘ik zie, ik zie wat jij niet ziet’ speelde met de kinderen, ging mijn vriend de auto ophalen.

We slaagden erin om alle drie de kinderen heelhuids terug af te leveren bij hun ouders, alwaar we vriendelijk uitgenodigd werden om te blijven eten voor het avondmaal. Daar zeiden we natuurlijk geen neen tegen!

Met mijn petekindje naar Leuven kermis

Het leek een goed idee, maar ik zou liegen als ik hier zou schrijven dat ons uitstapje een succes was. Mijn drieëneenhalfjarige petekindje kon nog net overtuigd worden om eendjes te vissen, maar hij was met geen stokken op de paardenmolen te krijgen. ‘t Is geen held, ik zei het al. Het vanilleijsje van Decadenza viel gelukkig wel in de smaak, maar verder was het, ondanks de bij het eendjes vissen gewonnen tractor, behoorlijk moeilijk om hem tevreden te houden.

Het enige moment dat hij niet gezaagd heeft, was toen hij, terwijl wij op ons eten wachtten, speelde dat hij een taart gebakken had in het houten huisje van de speeltuin bij Brasserie 500. Trouwens erg verbaasd om zongedroogde tomaten terug te vinden in mijn Asian Style mosselen. Niet bepaald een geweldige combinatie, wat mij betreft.

IMG_1223[1]

 

‘t Ziet er alleszins niet naar uit dat ik binnenkort samen met mijn petekindje de pretparken zal afschuimen om de wildste attracties uit te proberen.

Weekend!

Bestaat er een betere manier om het weekend te beginnen dan meelopend in een stoet vol opgetogen kinderen die onder begeleiding van de plaatselijke fanfare richting kermis trekken? Zoveel kinderplezier, daar wordt een mens vrolijk van.

Al vrees ik dat de portefeuille van deze blogger iets minder blij was met het kermisbezoek. 😉

Eindbalans van een namiddagje winkelen

– Twee muismatjes met een gelkussen om de pols te ondersteunen (onder het motto: beter voorkomen dan genezen);
– Twee boekjes om al die visitekaartjes in bij te houden die nu op willekeurige plaatsen in ons appartement liggen rond te slingeren;
– Magneetjes;
– Een tweede ijzeren draad om kaartjes aan te hangen;
– Schoenen voor mijn vriendje;
– Acht nieuwe grote borden, kwestie van eens werk te maken van een mooie bordschikking;
– Een groot zwart blad papier van 100x70cm;
– Twee identieke lampen voor in de slaapkamers:
– Een lamp voor in de badkamer;
– Een lamp voor in het toilet.

Ik moet er wel aan toevoegen dat ik de moed in mijn schoenen voelde zakken toen we de Massive binnenstapten. Zóveel lampen, argl. Gelukkig konden we meteen het ganse bovenverdiep elimineren. De schitterende collectie lusters met bergkristal en aanverwante versierselen zou niet echt in ons interieur gepast hebben. 😉 We hebben zowat de simpelste en eenvoudigste modellen gekozen die ze hadden. Blijkt dat noch mijn vriend, noch ik een uitgesproken smaak hebben op het gebied van verlichting. Zolang we maar zien waar we lopen. 😉

Na al ons gewinkel hebben we even de tijd genomen om te bekomen. Overheerlijke zwaardvis gegeten in de Earth Shake en wat bijgebabbeld met T en haar vriend die ook toevallig in de Earth Shake zaten. Daarna zijn we nog even naar de kermis geweest. Natuurlijk kon ik het niet laten op die machientjes met vallende centjes te spelen. Een jeugdzonde. In vroeger tijden kon je mij uren in lunaparken terugvinden en maar zagen bij de ouders of ik niet nog één bakje centjes mocht kopen, want ja, die centjes gingen echt echt echt wel bijna vallen en kijk daar lagen punten bijna voor het grijpen. Jammer genoeg ging het ons vandaag niet zo goed af. Er vielen niet veel centjes en nog minder punten. De buit was erg mager: één Bumbasleutelhanger. Nuja, we zullen daar binnenkort wel een kindje gelukkig mee kunnen maken.

En nu gaan we straks gezellig met z’n tweetjes in bad. Wat kaarsjes, glaasje wijn erbij, megaveel schuim. Relaxen!