Aangezien de temperaturen nog aangenaam zacht zijn en er gisterenavond geen regen voorspeld was, fietsten we langs het kanaal naar ons favoriete restaurant in Wakkerzeel, om daar gezellig met ons tweetjes te genieten van de gastvrijheid, de geweldige kookkunsten van de chefkok en de uitstekende wijntjes van de sommelier. Een verjaardagsdiner om in te kaderen.
Appetizers:
Ravioli van kreeft, citroengras room, Noordzeegarnalen, boekweit en prei:
Crème van pompoen, buikspek, koolrabi, hazelnoot en peterselie:
Zeebarbeelfilet met wortel, shiitake, zoete aardappel, sauce vin blanc:
Gisterenavond hadden we afgesproken met onze vrienden uit Wijgmaal om samen te dineren bij Dumon. Een afspraak die letterlijk al maanden in onze agenda stond. Helaas, het noodlot sloeg toe. Mijn vriend en ik stonden op het punt om te vertrekken toen we telefoon kregen: de jongste zoon van onze vrienden was diezelfde avond uitgenodigd op een verjaardagsfeestje en was van de trampoline gevallen, ongeveer een kwartier na aankomst, en had veel pijn aan zijn ellenboog. Onze vriendin was dus met haar zoon onderweg naar spoed, terwijl onze kameraad thuis zat te nagelbijten. Afhankelijk van de diagnose van de spoedarts (hopelijk was het een kneuzing) hoopten onze vrienden alsnog naar Dumon af te kunnen zakken. Ik had al zo’n donkerbruin vermoeden dat het wel eens erger dan een kneuzing kon zijn, maar we gaven er de voorkeur aan voorlopig positief te blijven.
Ik belde naar Dumon om de situatie uit te leggen en te zeggen dat we een half uur later zouden komen en aan te geven dat de mogelijkheid bestond dat we maar met twee in plaats van met vier zouden zijn. Mijn vriend en ik namen de taxi naar Dumon om daar op onze vrienden (die vlakbij wonen) te wachten. Terwijl we genoten van het aperitief, wachtten we vol ongeduld tot er meer nieuws zou zijn. Helaas, het nieuws was niet goed: een complexe breuk aan de ellenboog, die overnachting in het ziekenhuis noodzakelijk maakte, want de zoon van onze vrienden zou de dag nadien al meteen onder het mes moeten.
Mijn voorgevoel werd dus bewaarheid. Doodjammer, want die uitstapjes naar Dumon met ons vieren (of soms zessen) zijn ondertussen traditie geworden.
Omdat we verder niets voor onze vrienden en hun zoon konden doen, buiten ons medeleven meedelen en duimen dat de operatie vlot zou verlopen, beslisten mijn vriend en ik om er alsnog het beste van te maken. En zo hadden we dus een onverwacht romantische avond met twee bij Dumon.
Appetizers:
Gerookte paling, witte en groene asperges, peterseliecoulis, palingmousse, viseitjes:
In een opwelling van stoerdoenerij besloten mijn vriend en ik met de blue-bike naar Dumon te fietsen om daar samen te dineren met onze vrienden. De afstand op zich daar draaien we allebei onze hand niet voor om, maar boy, het was toch een tikkeltje kouder dan ik verwacht had. In de helft van onze rit begonnen met voeten pijn te doen van de kou en mijn wangen te prikken. Geen slimme beslissing dus, zeker niet omdat we heel die weg ‘s nachts nog eens zouden moeten terug fietsen.
Eens binnen bij Dumon warmden we gelukkig snel weer op door ons fijne gezelschap, het heerlijke eten en de rondom fantastische bediening. Toevallig was mijn oud-collega ook daar, heel fijn om haar persoonlijk te kunnen feliciteren met haar nieuwe job en even te kunnen bijpraten. Naarmate de avond vorderde en de glazen steeds bijzonder gul werden bijgeschonken, raakten we naar goede gewoonte steeds meer aangeschoten. En die laatste twee drankjes op kosten van de zaak waren er wellicht te veel aan. Maar we zijn wel heel nieuwsgierig om te proeven van de Portugese wijn van Maria Cristina die we kochten!
De afspraak om samen met onze sympathieke vrienden uit Wijgmaal bij Dumon te gaan eten, stond al sinds begin november in mijn agenda. Onze vrienden houden net als wij van lekker eten en bij Dumon weten we dat we op dat vlak altijd in de watten gelegd worden. Helaas… Het mocht niet zijn. Zaterdagochtend kregen mijn vriend en ik bericht dat hun jongste zoon positief getest had en dat het hele gezin dus in quarantaine moest. Zeer spijtig, want ik had erg uitgekeken naar een avondje bijpraten met hen.
Nu was de vraag: wat met onze reservatie? In coronatijden zijn de agenda’s minder vol dan gewoonlijk, dus probeerde ik last minute nog twee vrienden op te trommelen om ons ‘s avonds gezelschap te houden. En jawel, ik had geluk: onze vrienden in Zichem hadden nog geen plannen. Ze vroegen of het eventueel mogelijk was om de reservatie uit te breiden naar zes personen, zodat hun zoon en dochter ook konden meegaan. Mocht dat niet lukken, geen probleem, de kinderen zijn ondertussen oud en verstandig genoeg om een avond alleen te kunnen thuisblijven. Dumon is dicht op zaterdagmiddag, dus het lukte me niet meteen om hen telefonisch aan de lijn te krijgen, maar in de namiddag kreeg ik bevestiging via mail: we waren welkom met zes. Hoera!
Dus fietsten mijn vriend en ik ‘s avonds met onze blue-bikes naar Wakkerzeel om aldaar te genieten van het uitstekende eten en al even uitmuntende gezelschap van onze vrienden. Die afspraak met onze vrienden uit Wijgmaal halen we graag op een ander moment in!
Appetizers:
Cappuccino van grondwitloof, sint-jacobsvruchten en zure room:
Grietbotfilet, gekonfijte aardappel, gestoofde prei soufflé spinazie en sausje van dragon:
Lamsfilet met mosterddragon gepersilleerd, structuren van wortel, tijm-honingmarinade en aardappel:
Jingle bells: chocolade, mandarijn, cremeux van petit-beurre koekjes en melkchocolade:
Zoetigheden voor bij de thee:
Ik weet niet of het aan de lekkere wijn lag, maar de terugtocht naar Leuven voelde maar half zo lang aan als de heenweg. 😉
Zo, zo, zo blij dat we opnieuw terrasjes kunnen doen met vrienden! Deze moederdag voelde het zelfs even alsof de zomer aangebroken was, met een aangename 25 graden Celsius. Een zwoele zomerdag, inclusief stevig onweersbuitje. Gelukkig was het terras van Dumon onweersbestendig en hielden we het droog onder de terrasoverkapping.
En ja, wat genoten we samen met onze vrienden van dat heerlijke eten vergezeld van uitstekende wijnen. Ook fijn om te zien hoe de uitbaters en het personeel ervan genoten om weer klanten te kunnen ontvangen. Fijne babbel ook met de jobstudente die rechten studeerde. Respect voor zoveel motivatie! Naar goede gewoonte sprongen de zonen van onze vrienden na het eten in het zwembad en sloten we de (late) namiddag af met een glas rosé in de lounge in de tuin van onze vrienden. (De kater de dag nadien namen we er graag bij.)
Zaterdag spoorden mijn vriend en ik met twee zakken vol met heerlijke take-away van Dumon naar Herentals. Het oorspronkelijke plan was om samen een wandeling te maken en daarna samen te genieten van de kookkunsten van de chefkok van Dumon. Helaas, het weer wilde niet echt meewerken. Als in: regen, regen en nog meer regen. Wat een contrast met het fantastische lenteweer van de eerste lockdown!
Dus hadden mijn vriend en ik een plan B uitgewerkt: een namiddagje Risk spelen (de speldoos paste nét in de rugzak). Mijn vriend is niet meteen een fan van spellen in het algemeen en Risk in het bijzonder, maar ik kon hem toch over de streep trekken. Niets leuker dan mekaar afmaken op het spelbord!
Met goed gewassen en ontsmette handen begonnen we eraan. Het eerste spel was op een dikke twintig minuten achter de rug. Gewonnen door mijn vriend die door zijn goede startpositie slechts een paar beurten nodig had om zijn opdracht te vervullen.
We hadden de smaak te pakken en startten een tweede spelletje. Dat spel toonde zich heel wat spannender dan het eerste spel. Bij zowat elke ronde keerden de kansen en er werd gevochten op leven en dood. Het aantal extra legers dat in één beurt bij op het spelbord gezet werd, liep op tot 70! (We speelden het spel met de meest recente spelregels.) Uiteindelijk trok de vader van mijn vriend aan het langste eind en strandde ik op een zucht van de overwinning. Mijn opdracht was immers (net zoals het eerste spel) de blauwe legers (aka mijn vriend) uit te moorden. Heel vervelend dat hij zich helemaal aan de andere kant van de wereld bevond, waardoor mijn opdracht niet evident was (ik speelde met de oranje legers).
Maar een dikke proficiat aan de vader van mijn vriend (de zwarte legers), die in zijn tweede Risk-spel ooit de overwinning uit de brand wist te slepen.
De zwarte legers behaalden de overwinning:
Tussen al dat vechten door, genoten we (letterlijk, want het spel was pas rond 21.30u afgelopen) van het heerlijke eten van Dumon:
In een schelp geserveerde Sint-jacobsvruchten met champignons, garnalen, witte wijn en kaas:
Oostendse vissoep: een licht getomateerde vissoep met mosselen, kabeljauw, zalm, venusschelpen, krab,…:
Tongscharfilet, sausje van garnalen en champignons, aardappelpuree – Normande:
Verrassingsdessert: Bretoens koekje met chocolade en vanille:
Uitstel is geen afstel! Een gouden regel waaraan ik mij graag houd.
De moeder van mijn vriend was ondertussen bijna helemaal hersteld en dus prikten we een nieuwe datum voor een kerst/nieuwjaarsfeestje. Mijn vriend deed een grondige vergelijkende studie van alle beschikbare afhaalmaaltijden bij de betere Leuvense restaurants en Dumon kwam als overwinnaar uit de bus. Aangezien we nu een bestelling voor vier personen hadden op te halen, besloten we wijselijk toch maar een Cambio te huren. Kwestie van niet op de fiets door een plotse regen- of sneeuwvlaag overvallen te worden met een hoop eten aan ons stuur.
En jawel, we stapten weer buiten met een leuk extraatje: een flesje espumante van het pas door de eigenares van Dumon aangekochte Portugese wijndomein. Serieus, wat een topdame! Zo’n vat vol energie, altijd op zoek naar nieuwe uitdagingen, daar kan ik alleen maar het diepste respect voor hebben. Als we ooit weer mogen reizen, zet ik haar Portugese wijndomein zeker op mijn lijstje met te bezoeken bestemmingen.
Zaterdag spoorden mijn vriend en ik dus naar Herentals met onze zakken vol eten. En ja, we zijn ons ervan bewust dat het niet geheel volgens de regels is om met vier personen samen aan tafel te zitten, als die vier personen niet tot dezelfde bubbel behoren. Maar we namen alle mogelijk voorzorgsmaatregelen en gebruikten zelfs aparte toiletten!
De vader van mijn vriend kwam ons ‘s middags aan het station afhalen. We aten snel een boterham en vertrokken dan voor een wandeling van een kilometer of zeven langs de Kleine Nete. Tot mijn grote vreugde begon het onderweg te sneeuwen! Mijn eerste en ongetwijfeld enige sneeuw van 2021! Ik had gerust de wandeling nog wat willen verlengen, want niets is fijner dan door verse sneeuw wandelen, maar de ouders van mijn vriend waren duidelijk minder fan en snakten naar hun warme huisje.
Hoera! Sneeuw!
Terug binnen kraakten we een flesje champagne om te klinken op het nieuwe jaar, smeerden de toastjes met krabsla en vervolgens werd ik meteen aan het werk gezet. Er lag immers een onafgewerkte puzzel op mij te wachten, waarvan enkel de zwarte stukjes aan de rechterkant nog een plek moesten krijgen. En laat het in elkaar passen van moeilijke puzzelstukken nu net mijn specialiteit zijn!
Et voilà. Mission accomplished!
Nu de puzzel afgewerkt was, stond de rest van de avond in het teken van gezellig babbelen en genieten van het lekkere eten van Dumon.
Ravioli van kreeft met fijne groentjes en chablissausje:
Sint-Jacobsvruchten met kruidenboter, salsa van tomaat en couscous:
Boerderijeend met saus van appelsien en gebraiseerde witlof, aardappel met amandel en worteltjes:
De heerlijke rode Portugese wijn van Dumon die perfect paste bij de eend:
Chocoladedessert:
Na nog een afzakkertje gedronken te hebben, bracht de vader van mijn vriend ons mooi op tijd terug naar het station van Herentals. Normaal is de overstap in Lier niet noemenswaardig (lelijk en kil station), maar ditmaal maakten we van de nood en deugd en bouwden we een minisneeuwman. Voilà, bij deze zit onze winterpret erop. Laat de lente nu maar komen!
Op een onweerachtige zomeravond eind juni, toen we nog dachten dat het ergste van de coronacrisis zo stilletjesaan achter de rug was en dat een heropflakkering van het virus pas voor het najaar zou zijn, legden we een beetje dronken een lunch bij Dumon vast voor zes personen. De jongens van ons vrienden zijn ondertussen groot genoeg om zich flink te gedragen op restaurant en dat mooie verwarmde zwembad is uiteraard een extra troef.
De tweede golf dreigde even een streep door onze rekening te tekken, maar we spraken af één gezamenlijke bubbel te vormen en zo kon de lunch waar we allemaal zo naar hadden uitgekeken toch doorgaan. Ook nu weer dreigde het weer roet in het eten te strooien. Aangezien er op zondag geen enkele bus vanuit Leuven centrum naar Wakkerzeel rijdt, waagden mijn vriend en ik het er toch op met de fiets naar Wakkerzeel te trekken. In Wijgmaal sloten onze vrienden zich bij ons aan en zo fietsen we met z’n zessen naar Wakkerzeel. De zon begon er zelfs spontaan van te schijnen.
We dachten iets te optimistisch dat we aan de voorspelde regen ontsnapt waren en kregen een mooie tafel toegewezen op het terras aan de rand van het zwembad en bestelden meteen een flesje champagne van de nieuwe huischampagne om onze droge aankomst te vieren. Helaas, ons geluk bleef niet duren, na onze heerlijke appetizers begon het lichtjes te regen en al snel viel de regen met bakken tegelijkertijd uit de lucht. Gelukkig was het geweldige personeel van Dumon op alles voorzien: binnen stond er voor ons al een nieuwe, mooi gedekte tafel te wachten.
Culinair werden we, naar goede gewoonte, weer verwend, met heerlijk aangepaste wijntjes erbij, uiteraard. Ik laat jullie meegenieten.
Appetizers
GEROOKTE RIVIERPALING
Mousse van gerookte paling ‧ crème en poeder van rode biet zure room ‧ appel ‧ selder
De jongens lieten het zich overigens ook smaken. De grootste slaagde er zowaar in twee garnaalkroketten als voorgerecht, een filet pure als hoofdgerecht én nog een dessert binnen te spelen. De jongste hield het bij kaaskroketten en een trio van tiramisu, framboos en chocolade als dessert. Kijk eens naar deze tevreden gezichten!
En die glimlach werd alleen maar breder toen de jongens na het dessert in het zwembad mochten. Geen regenbui die hen tegenhield! Jammer dat ik zelf geen zwempak bij had of ik zou hen zeker achterna gesprongen zijn!
Wij verkasten naar buiten om een oogje op de jongens te houden. De luifel hield ons droog en de warmtestraler ons warm. Terwijl de jongens zich uitleefden in het zwembad genoten we van een lekker kopje thee met versnaperingen.
Toen de regen eindelijk stopte, rekenden we af en fietsten terug naar onze vrienden, alwaar we nog wat napraatten in hun gezellige zetels.
Deze prachtige Pinkstermaandag haalden mijn vriend en ik opnieuw onze fiets van stal voor een tochtje langs het kanaal Leuven-Mechelen. Echt waar, dat jaagpad kent ondertussen geen geheimen meer voor ons! Omdat mijn poging om een route via het fietsknooppuntennetwerk uit te stippelen tot te veel extra kilometers leidde, namen we ditmaal de kortste route naar Wespelaar. De combinatie van 24 km fietsen en 12 kilometer wandelen, leek ons wel genoeg voor één dag. We moeten nu ook niet overdrijven, he. 😉
De Antitankgracht en het aangrenzende Haachts Broek waren (alweer) onbekend terrein voor ons. Ik wist zelfs niet van het bestaan van dit overblijfsel uit de Tweede Wereldoorlog af. Als het leven straks terugkeert naar normaal ga ik deze mini-ontdekkingstochten in de buurt zeker missen. Zoveel leuke plekken ontdekt dicht bij huis, de voorbije weken!
Het was stevig warm tijdens de wandeling en overal rondom ons zagen we sporen van droogte. Het waterpeil van de grachten en poelen ws extreem laag. Al lieten de luid kwakende kikkers het watertekort niet aan hun hart komen, voor de schapen die graasden langs de Antitankgracht was het duidelijk te warm. Die zochten een plekje op in de schaduw en bewogen zo weinig mogelijk. De wandeling bracht ons langs een verlaten bunker die nu dienst deed als schuilkelder voor vleermuizen en zorgde voor een extra dosis spanning door de dreiging van een agressieve buizerd. We wandelden zelfs een stukje door het centrum van Wespelaar. (En jawel, hoe fijn zou het geweest zijn om daar een terrasje te doen!),
Na de wandeling fietsten we opnieuw langs het kanaal terug naar huis, alwaar ons een heerlijke risotto van Dumon wachtte. Omdat de porties bij Dumon nogal royaal zijn, hadden we het tussengerecht opgespaard als avondmaal voor Pinkstermaandag. Het duurde even voor we de risotto in de oven opgewarmd kregen, maar daarna was het smullen geblazen! De prachtige zonsondergang was de spreekwoordelijke kers op de taart.
Onze dag alweer begonnen met een fietstochtje. Ditmaal naar ons favoriete Wakkerzeelse restaurant Dumon om hun pinkstermenu af te halen. Het was heerlijk fietsen langs het kanaal Mechelen-Leuven, al moet ik toegeven dat het bijzonder druk was op het jaagpad. De combinatie van dit prachtig zonnige weer en de lockdown lokt fietsers jong en oud uit hun kot. Naar goede gewoonte werden we weer ontzettend vriendelijk ontvangen. Ik kijk al uit naar de dag dat de restaurants mogen heropenen en we op hun prachtig terras kunnen genieten van een heerlijke maaltijd en een glaasje champagne. Oja, ditmaal slaagden we er wel in het dessert heelhuids thuis te krijgen!
Na de lunch zaten mijn vriend en ik alweer op de fiets. Ditmaal voor een kort fietstochtje naar het Arboretum van Heverleebos, het startpunt van de Vijf Eikenwandeling. Ook vlak bij huis vallen er prachtige stukjes natuur te ontdekken. Het wandeling beviel ons zo goed dat we nog een kleine lus rond de Zoete Waters aan de door Toerisme Vlaams-Brabant uitgestippelde wandeling knoopten. Zoals te verwachten viel, was het behoorlijk druk rond de Zoete Waters. De rij wachtenden om een ijsje te bestellen bij nICE! was zó lang, dat ik, ondanks het warme weer, zonder problemen de verleiding kon weerstaan.
Na de wandeling stuurde ik een berichtje naar onze vrienden die vlakbij Heverleebos wonen met de iet of wat retorische vraag of ze thuis waren. Het leek me leuk om even langs te gaan om een anderhalve meter afstand gesprek aan de voordeur te hebben. Verrassing: ze waren thuis en zagen een bezoekje helemaal zitten. We hoefden zelfs niet aan de deur te blijven staan, we waren welkom om plaats te nemen op hun tuinstoelen die anderhalve meter uit mekaar stonden. Ze voelden zeker dat we zouden langskomen. 😉 Als er één ding is dat de coronacrisis mij geleerd heeft, dan is het wel het belang van menselijk contact. Er zijn weinig dingen die boven een fijne babbel gaan!
Tegen etenstijd namen we afscheid van onze vrienden. Een korte fietstocht later konden we genieten van de heerlijke gerechten van Dumon.
Noordzeeslaatje op krokante lookbroodjes:
Mét daarbij een lekker flesje champagne, uiteraard!
Gazpacho van bloemkool met Noordzeekrab en kingkrab:
