diner

Rode wijn

Mijn vriendje maakte vandaag de brug. Een schitterende gelegenheid om een tweede poging te wagen om voor mij te koken (jaja, we zijn ons leven aan het beteren). De eerste keer was hij er nogal gemakkelijk vanaf gekomen, maar tweede keer, goeie keer, zoals ze zeggen. De voorbereidingen liepen vlotjes totdat opeens een ijselijke kreet weerklonk: hij had in zijn duim gesneden. Veel bloed en bloed gaat niet zo goed samen met eten maken. Onhygiënisch, weet u wel. Snel een plakker erop geplakt om het bloed te stelpen en een kusje om het weer beter te maken.

‘k Vond hem zo zielig dat ik de rest van het werk op mij heb genomen. Maar ere wie ere toekomst, buiten de paprika’s die aan de oorsprong van het accidentje lagen, waren alle groenten mooi in stukjes gesneden. En het voorgerechtje heeft hij helemaal alleen gemaakt. Het enige wat ik nog moest doen was één paprika snijden en alles bij elkaar gooien in de wok.

En gesmaakt heeft het.

Voorgerechtje: spiesjes van tomaat, fetakaas en basilicum met een pestosausje.

Hoofdgerecht: roergebakken tofu met groenten en rijst (op de foto zien jullie de paprikasnoodaards rechts bij de rijst).

Mijn vriendje was echt in een onhandige bui, want toen we na het eten nog wat aan het nagenieten waren met een glaasje gedecanteerde wijn, een geschenk van mijn broertje, vond hij het nodig mezelf en het takenlaken te dopen met diezelfde wijn. Wat een verspilling van een lekker glas rode wijn! En natuurlijk waren er wijnspetters op mijn nieuwe rok terechtgekomen. :-( Enfin, rap rap uitgewassen en gelukkig valt de schade nog mee. Mijn vriendje mompelde iets van: “Haha, zo rap heb ik u nog nooit uit de kleren gekregen.” Ik vond hem meteen al een pak minder zielig. 😛

Say cheese

Impressie van de kaastafel gisterenavond:

Regal de Bourgogne aux raisins was mijn persoonlijke favoriet. Natuurlijk had mijn vriendje weer veel te veel in huis gehaald (niet alle kazen staan op de foto). We zullen nog een tijdje kaas en druiven mogen eten. 😉 Het avondje was alleszins een groot succes: de kazen waren zeer lekker, de wijn vloeide rijkelijk, het gezelschap was uitmuntend (ik heb mijn Frans nog wat kunnen oefenen, hoera!) en we hebben als cadeautje een overnachting in een kasteel gekregen. Wat wil een mens nog meer?

Beschamend

Vandaag hebben mijn vriend en ik voor de allereerste keer écht gekookt in ons appartementje. En ja, wij wonen hier al vanaf begin februari, maar verder dan een paar gaten prikken in een microgolfovengerecht zijn we nooit geraakt. Als verzachtende omstandigheid wil ik hierbij aanhalen dat we allebei de luxe hebben om ‘s middags in een bedrijfsrestaurant te kunnen eten en in de weekends geven we graag de Leuvense horeca een steuntje in de rug. Toegegeven, wij zijn soms ook een beetje lui.

Omdat we niet al te ambitieus van start wilden gaan met onze eerste maaltijd, kozen we voor een pasta met een simpel sausje op basis van bruschetta (niet het Italiaanse broodje, maar wel een kruidenmengsel verkrijgbaar bij Oil&Vinegar en olijfjes. Onder het motto: less is more en experimenteren is pas leuk als er volk komt eten. 😉

Enfin, we zijn geen van beiden met buik- en/of darmkrampen naar het toilet moeten spurten, dat maakt van onze eerste maaltijd een succes.

(Vr)eten

De laatste dagen hebben we weer overvloedig aan de feestdis gezeten. Maandagavond barbecue bij E, T en hun allerschattigste dochtertje. Experiment van de dag: groentenspiesjes op de barbecue (lekker!) en banaan en chocolade in zilverpapier (lekkerder!). De banaan veranderde door het stoven in bananenpulp en kreeg een licht alcoholisch smaakje. Een paar glaasjes wijn erbij en het feestje was compleet.

Gisteren zijn we op stap geweest met de schoonfamilie ter gelegenheid van de verjaardag van de pater familias. We begonnen de avond met een glaasje Chardonnay Meerdael (danku Bruno) op ons appartementje, om vervolgens de smaakpapillen van de jarige te testen met behulp van een blinddoek en shotjes uit onze uitgebreide drankvoorraad. Daarna ging het richting stad. De broer en zus van mijn vriendje hadden allerlei opdrachtjes verzonnen voor een (mini-)zoektocht door de stad met als eindpunt restaurant Samourai. Er werd aldaar weer met (gebakken) eieren gemeten en zelfs met zoutvaatjes (iets wat de broer van mijn vriend niet echt kon appreciëren, want hij heeft zo’n zoutvat tegen zijn kop gekregen). Het eten was naar goeie gewoonte voortreffelijk. De Japanse keuken behoort echt tot mijn favorieten: sushi, sashimi, teppanyaki, I love it all. Omdat ik maandag op de barbecue al redelijk wat glaasjes wijn achterover geslagen had, heb ik mijn alcoholinname beperkt tot één glaasje wijn. Overdaad schaadt, of zoiets. 😉

Ontsnapt

Omdat ik morgen moet gaan werken en mijn vriendje niet (de gelukzak), hadden we afgesproken dat hij maandagavond voor mij zou koken. Ik keek er al naar uit: thuiskomen van een lange en vermoeiende werkdag (al zal dat wel meevallen, want bijna al mijn collega’s maken de brug) en direct mijn beentjes onder tafel kunnen schuiven. Krijgen we gisterenavond, net als we op punt staan te vertrekken, toch geen telefoontje, zeker. Of we zin hebben in een barbecue op maandagavond. Tja, daar zeggen wij geen neen tegen, natuurlijk. Dus is mijn vriendje aan het koken ontsnapt. Jammer.

Smullen

We zijn gisteren op het diner bij onze vrienden ongelooflijk hard in de watten gelegd. Er werden ons zowaar culinaire hoogstandjes voorgeschoteld als mousse van parmesaan, espuma van frambozen, schuimbereidingen, enzovoort. Ik was zwaar onder de indruk. Op zo’n momenten vind ik het jammer dat ik zelf niet in staat ben tot het creëren van zulke heerlijkheden. Ik raak al in paniek als ik twee dingen op hetzelfde tijdstip moet klaar krijgen (lang leve de éénpansgerechten).

Een impressie van wat we zoal voorgeschoteld kregen.

Een hapje met aardappel en scampi:

Het voorgerecht met verse tonijn, witte asperges en avocadomousse:

Het hoofdgerecht met speenvarken, mini-shiitake paddenstoelen, aardappeltjes en twee sausjes:

En last, but not least, het prijswinnende dessert:

Voor herhaling vatbaar!

Geen housewarming vandaag

Maar dat wil niet zeggen dat er niet gefeest zal worden! Vanavond zijn mijn vriend en ik uitgenodigd op een diner bij vrienden in Limburg. Ik heb torenhoge verwachtingen, want de twee koks van dienst volgen allebei als hobby kokschool en één van de twee heeft zelfs al een receptenwedstrijd van de Knack gewonnen. Het menu dat we voorgeschoteld zullen krijgen is nog een verrassing, maar ik twijfel er niet aan dat het lekker zal zijn.

Alweer een plantje extra

Gisterenavond (na de elektriciteitshock) hadden we afgesproken met vrienden E, T en hun schattige poppendochter M, omdat ze ons appartementje eens wilden zien. En ja, ze hadden een plantje en een kaartje bij om ons te feliciteren met onze verhuis. Een kleurrijke orchidee siert nu het aanrecht van onze keuken. Dit legt een zware verantwoordelijkheid op mijn schouders, want ik heb niet echt groene vingers. Planten hebben in mijn aanwezigheid de gewoonte om zielig weg te kwijnen. Maar ik heb gezworen dat ik het deze keer beter zal aanpakken. Ik zal de twee plantjes die we hebben gekregen, vertroelen en verzorgen en ze zullen groeien en bloeien (althans dat hoop ik).

Na de ronleidingen in ons appartementje, zijn we met z’n allen een uitgebreide, superlekkere menu gaan eten in restaurant Himalaya. Leuk gebabbeld. Gepraat over de toekomstplannen van E en T, nu E’s doctoraat bijna achter de rug is en hij een postdoc in het buitenland ambieert. Gespeeld met M, die gisterenavond een echt modelkindje was. Nog geen één jaar oud en ze is de hele avond mooi op de schoot bij mama en papa blijven zitten (de Himalaya had geen kinderstoeltjes). Iets voor het dessert gebracht werd, viel ze in slaap in de armen van mama T en blijkbaar lag ze daar goed. 😉

Heel leuke avond. Goed gezelschap en lekker eten, meer moet dat echt niet zijn.

Verjaardagsdiner

Gisteren zijn we, om de verjaardag van mijn vriend op gepaste wijze te vieren, gaan dineren in de Voltaire. We hadden geluk dat de zeswekelijkse Saveuravond net samenviel met zijn verjaardag. Ik ben al een half jaar aan het proberen zo’n saveuravond bij te wonen, maar telkens had ik andere verplichtingen. Deze keer hadden we geluk. Ik was er dan ook heel snel bij om een tafeltje voor ons twee te reserveren.

Het werd een behoorlijk geslaagde avond. Het concept van de saveuravond is simpel: je krijgt van elk nieuw gerecht op de suggestiekaart een klein hapje te proeven. Wat neerkomt op vijf voorgerechtjes, vijf hoofdgerechtjes en vijf desserts. Op die manier proef je van alles wat en kan je ook gerechten proberen die je misschien zelf nooit zou bestellen als ze op de kaart staan.

Mijn favoriete gerechtjes van de avond:
– Carpaccio van tonijn à la Niçoise
– Eendenfilet met appelsiensaus en gebakken polenta
– Sorbet van meloen onder bubbels

Lekkere herinneringen. En nu ga ik nog wat keukenkastjes kuisen.

Business in Bokrijk

Vergeet die poepsjieke hotels met de blitse (en dure) vergaderzalen, het kasteel van Bokrijk is de nieuwe place-to-be voor al uw vergaderingen. Gisteren heb ik er de kick-off meegemaakt van een groot project met meerdere partners. Origineel, toch wel.

Ik kan er niets aan doen, maar Bokrijk maakt in mij een zekere weemoed naar mijn onbezorgde jeugd los. Uren heb ik daar doorgebracht in de speeltuin en het openluchtmuseum. Mijn favorieten waren: de klimtouwen (in de speeltuin), dat kleine lemen huisje met de aangestampte aarde als vloer en de boomstam al eettafel (ik had altijd medelijden met de mensen die in dat donker hol geleefd hadden), de windmolens en de mandenvlechter. Elk jaar gingen we meerdere keren naar Bokrijk. En altijd gingen we kijken of de windmolen uit ons dorp al heropbouwd was. Meer dan tien jaar hebben we daar op moeten wachten.

En nu zat ik in datzelfde Bokrijk te luisteren naar een hoop hippe IT-termen, web 2.0 was er niks tegen. Na de voorstelling van het project en de eerste afspraken, volgde het diner: degelijke boerenkost op zijn Limburgs, voorafgegaan door een jenevertje (aja). En om elkaar nog wat beter te leren kennen, volgde daarna nog een “event”. Ik had al zo’n vermoeden wat dit “event” zou zijn en dit vermoeden klopte als een bus.

Na de maaltijd kropen al die IT’ers samen in een treintje om zich het verhaal van de dwaallichtjes en de alvermannen te laten vertellen. En zelfs al kon ik het verhaal nog bijna woordelijk navertellen, ik heb er toch van genoten.

Een fijne namiddag/avond.