cocktails

Afscheidsfeestje

B, de vriendin van mijn broertje vertrekt op 1 september voor een half jaar op Erasmus naar Utrecht. Nu is Utrecht helemaal niet ver (ocharme twee uurtjes rijden), maar voordat we haar aan de Hollanders overleveren, wilden we nog een avond uitgebreid van haar gezelschap genieten.

Ik reserveerde een tafeltje in de Tr3s, een nieuw restaurantje in Leuven, ons aangeraden door vrienden F en K. Helaas bleek de menukaart in het restaurant iets minder uitgebreid dan op de site. Allemaal de schuld van Marktrock! Achja, een goeie reden om later nog eens terug te gaan om het degustatiemenu uit te proberen. Het eten (gegrilde tonijn met gewokte groenten en een kokossoepje) was erg lekker. Alleen vrees ik dat mensen met grote honger er niet genoeg mee zouden hebben.

Een dessertje hebben we niet genomen in het restaurant, want er zat een grote groep buitenlanders en mijn vriend vond het net iets te lawaaierig. Naar Rodins op de Oude Markt dan maar. Onder het genot van een paar lekkere cocktails hebben we dan maar meteen een weekendje vastgelegd om B te gaan bezoeken. Ja, Nederland, ik krijg er maar geen genoeg van. 😉

Yummie

Een cocktailrecept dat ik nog niet kende. Ik zit op dit eigenste moment met diezelfde cocktail achter mijn pc na te genieten van een geslaagde avond. De ouders van mijn vriend wilden graag eens onze nieuwe meubels komen bewonderen, wat wij dan weet een goeie aanleiding vonden om eens lekker voor hen te koken. Als voorgerechtje aten we pikante scampi (danku Jamie), als hoofdgerecht de lekkerste eend ooit en als dessert een gezonde portie fruitsla. En nu een lekker glas engelenpis om dat alles door te spoelen. 😉 Feeling happy.

Hapje Tapje

Deze zondag was het Hapje-Tapje in Leuven. Hapje-Tapje is een jaarlijks gebeuren waarbij de klemtoon ligt op het verwennen van de smaakpapillen. De straatjes van het centrum staan vol met eet- en drankkraampjes en de grootste uitdaging bestaat erin een keuze te maken uit het massale aanbod.

Wegens te veel werk dat ik al te lang had uitgesteld, was ik dit jaar niet van plan om te gaan, maar ik heb een zwak karakter en heb mij (veel te gemakkelijk) laten overtuigen om “voor een uurtje” te gaan. Kon ik meteen het optreden van Fester Fester op de Oude Markt meepikken. Niet dat ik een fan ben, daarvoor ligt hun muziekstijl een beetje te ver van mijn smaak af, maar ik ken een paar mensen die in dat groepje meespelen en hun Charming Frieda-actie wist zowaar een glimlach op mijn gezicht te toveren.

En ach, hoe gaat dat? Je komt wat bekend volk tegen. Het oorsponkelijke vriendengroepje groeit gestaag aan. Je begint je, ondanks een mindere dag, goed te amuseren. De cocktails zijn verleidelijk, de hapjes ook. Het is een zwoele zomeravond zoals we er dit jaar nog veel te weinig gehad hebben. En dan blijft er van de oorspronkelijke voornemens niet veel meer over. Maar gezellig was het wel.

Beleuvenissen

Samengevat in één woord: zalig! We zijn begonnen met een bende van tien personen en geëindigd met een man of zestien. Onderweg kwamen we andere vrienden tegen en vrienden van die vrienden en zo groeide ons groepje gestaag aan. En wonder boven wonder klikte het met iedereen. Dit ondanks de grote verscheidenheid in leeftijd en bezigheden. Ik denk dat iedereen gewoon goed gemutst was en dat het contact leggen daarom zo vlot ging. Of misschien was ik gewoon in een supersociale bui. 😉

We pîkten een stukje Kadril mee en het grootste deel van het optreden van Urban Trad. Ik was erg gecharmeerd door het optreden van Urban Trad, vrolijke muziek die tot dansen uitnodigd, gebracht door goeie muzikaten. En als afsluiter speelden ze natuurlijk Sanomi. De paraplu’s hadden we voor niks meegesleurd, want ondanks de dreigende hemel bleef het lekker droog. De temperaturen waren aangenaam te noemen, zelfs voor een koukleum als ik.

Omdat er in onze groep enkele mensen nog niets gegeten hadden, zakten we naar de Komeet af voor een hapje en een drankje. Doordat het weer wat twijfelachtig was, bleven vermoedelijk veel mensen thuis, want er was plek zat op het niet-rokersverdiep. Na het optreden van Kadril wilden we graag nog iets drinken. Niet eenvoudig als je met een groep van zestien personen op stap bent, maar we wilden toch proberen een plekje te vinden. En ja, het geluk lachte ons toe: in de Wentelsteen, het eerste café dat we aandeden, vonden we een hoop vrije tafeltjes. Vlakbij het toilet, maar da’s handig voor de grote nood.

We hebben gebabbeld en gekeuveld tot een uur of twee en vervolgens de avond afgesloten met een spelletje weerwolven. De valse beschuldigingen vlogen vrolijk heen en weer en er werden à volonté onschuldige burgers gelyncht. Een tip voor toekomstige spelletjes: mijn vriendje is bijna altijd weerwolf. Het loont dus om hem zo snel mogelijk te elimineren. Helaas heeft mijn vriendje zo’n onschuldig uiterlijk dat hij bijna altijd wint als hij weerwolf is. Niemand verdenkt hem! Nog een tip: ik ben bijna NOOIT weerwolf dus stop met mij te lynchen in de eerste ronde, alstublieft!

Cocktailbalans van de avond: mojito, frozen daquiri en white lady (bij gebrek aan margarita en dat terwijl ik geen gin lust).

Kortfilmfestival

Gisteren zijn we dus samen met mijn broertje, zijn vriendin en twee vrolijke vrijgezellen naar het Internationaal Kortfilmfestival van Leuven geweest. Omdat film kijken met een lege maag nu eenmaal not done is, zijn we daarvoor met de twee koppeltjes iets gaan eten in de Blauwe Maan in de Mechelsestraat. Het eten was verrukkelijk, het gezelschap ook.

DATE:LOVE:SEX was de voorstelling die we gekozen hadden (ok, ik zal het maar meteen opbiechten: de voorstelling die ik gekozen had). Niet alle filmpjes waren spek naar mijn bek, maar ik heb meermaals luidop moeten lachen. (Kan wel zijn dat de wijn bij het diner hier iets mee te maken had.)

Mijn persoonlijk favoriete filmpje was “Consent” van Jason Reitman. Twee lovers die zich opmaken voor het liefdespel maar de grenzen eerst door hun advocaten op papier laten zetten. Hilarisch. Mijn collega’s niet-juristen-in-spé waren ook bijzonder gecharmeerd door dit filmpje.

“Incomplete” van Yann Demange krijgt van mij de absurditeitsprijs. Penissen die praten en de wijde wereld intrekken zonder hun baasje. Vagina’s die sigaretten roken. En een einde dat zo onaf was, dat we ons afvroegen of het budget op was. (Misschien kostten de special effects voor de pratende vagina te veel.)

“Oedipus” van RONG was een goeie nummer twee, na “Consent”. Een filmpje in sappig rijmend british english, waarin een moderne versie van het Oedipus-drama nagespeeld werd. En dat is grappiger dan het klinkt. Gelukkig waren er voor dit filmpje ondertitels voorzien, want anders had ik de verzen beslist niet kunnen volgen.

“Dan Clark’s Guide to dating” van Dan Clark & Gary Reich was ook hilarisch. Deze filmpjes vormden de rode draad tussen de andere kortfilms. De twee laatste “ten things not to do” vond ik wel het zwakste van de reeks. Misschien was het concept tegen dan al een beetje afgezaagd.

Na de kortfilms zijn we, hoe kan het ook anders, nog wat cocktails gaan drinken. Eerst in de Rodins, daarna in d’Entreprise. Alwaar ik mijn metgezellen wat verveeld heb met een uitgebreide lofzang op Oorlog en Vrede van Tolstoj. :-) Ach, er was genoeg drank om de pijn te verzachten.