Chocoladetaart

Gisterenavond bevonden mijn vriendje en ik ons in de Rodins, alwaar vriendin D verrast werd voor haar dertigste verjaardag. Het aperitief hadden we op het terras genomen, maar het lawaai van Leuven kermis dreef ons naar binnen voor het diner. Jammer, want het weer was zeker terrasjeswaardig.

De splinternieuwe man van D had het allemaal perfect geregeld. D had niets door en was erg in haar nopjes. Hoe zou je zelf zijn als je op één en dezelfde dag een nieuwe auto gekocht hebt, de akte van je pas aangekochte stuk bouwgrond verleden hebt en dan nog eens onthaald wordt op een etentje in gezelschap van vrienden?

Ja, the big 3-0, dat moest natuurlijk gevierd worden. Dat deden we dan ook met heerlijke zalm en voortreffelijke wijn. En toen kwam het dessert: een dessertbordje (met enkele minder geslaagde creaties) en een prachtige chocoladetaart met passievruchtenmousse. Lekker, maar zwaar! Ik ben er zelfs niet in geslaagd mijn stuk taart helemaal op te krijgen en dat voor een chocoladeliefhebber als mezelf. Achteraf toen ik in bed lag met het gevoel een baksteen ingeslikt te hebben, bekloeg ik me die paar happen te veel wel.

En zaterdag zitten we weer achter de feestdis. Ik moet dringend wat meer sport aan mijn weekplanning toevoegen…

Kortfilmfestival

Gisteren zijn we dus samen met mijn broertje, zijn vriendin en twee vrolijke vrijgezellen naar het Internationaal Kortfilmfestival van Leuven geweest. Omdat film kijken met een lege maag nu eenmaal not done is, zijn we daarvoor met de twee koppeltjes iets gaan eten in de Blauwe Maan in de Mechelsestraat. Het eten was verrukkelijk, het gezelschap ook.

DATE:LOVE:SEX was de voorstelling die we gekozen hadden (ok, ik zal het maar meteen opbiechten: de voorstelling die ik gekozen had). Niet alle filmpjes waren spek naar mijn bek, maar ik heb meermaals luidop moeten lachen. (Kan wel zijn dat de wijn bij het diner hier iets mee te maken had.)

Mijn persoonlijk favoriete filmpje was “Consent” van Jason Reitman. Twee lovers die zich opmaken voor het liefdespel maar de grenzen eerst door hun advocaten op papier laten zetten. Hilarisch. Mijn collega’s niet-juristen-in-spé waren ook bijzonder gecharmeerd door dit filmpje.

“Incomplete” van Yann Demange krijgt van mij de absurditeitsprijs. Penissen die praten en de wijde wereld intrekken zonder hun baasje. Vagina’s die sigaretten roken. En een einde dat zo onaf was, dat we ons afvroegen of het budget op was. (Misschien kostten de special effects voor de pratende vagina te veel.)

“Oedipus” van RONG was een goeie nummer twee, na “Consent”. Een filmpje in sappig rijmend british english, waarin een moderne versie van het Oedipus-drama nagespeeld werd. En dat is grappiger dan het klinkt. Gelukkig waren er voor dit filmpje ondertitels voorzien, want anders had ik de verzen beslist niet kunnen volgen.

“Dan Clark’s Guide to dating” van Dan Clark & Gary Reich was ook hilarisch. Deze filmpjes vormden de rode draad tussen de andere kortfilms. De twee laatste “ten things not to do” vond ik wel het zwakste van de reeks. Misschien was het concept tegen dan al een beetje afgezaagd.

Na de kortfilms zijn we, hoe kan het ook anders, nog wat cocktails gaan drinken. Eerst in de Rodins, daarna in d’Entreprise. Alwaar ik mijn metgezellen wat verveeld heb met een uitgebreide lofzang op Oorlog en Vrede van Tolstoj. :-) Ach, er was genoeg drank om de pijn te verzachten.