beleuvenissen

Reünie bij La Dolce Vita en een streepje Beleuvenissen

Toen ik een paar weken geleden bericht kreeg dat onze vrienden uit Konz naar België zouden komen, maakte mijn hart meteen een vreugdesprongetje. Het was immers van 2019 geleden dat we hen nog eens gezien hadden! Damn you, COVID19!

Toen onze vrienden ons contacteerden lagen onze vakantieplannen nog niet vast (echt, nog nooit gebeurd, maar tot een dikke week voor ons vertrek hadden we zelfs nog geen flauw idee waarheen we zouden reizen). Plan was wel om ergens op of vlak na 20 juli te vertrekken. Nu, ik wilde de kans om onze vrienden terug te zien niet laten schieten, dus stelde ik voor om vrijdag 19 juli af te spreken. Zo liet ik nog voldoende mogelijkheden over voor onze eigen vakantieplannen.

En amai, zo blij dat het die vrijdag voor onze vrienden lukte om af te spreken! We gingen samen eten bij La Dolce Vita en ik genoot enorm van de conversaties met hun dochter. Zo’n slimme en grappige meid! Haar Nederlands was trouwens erg goed, ondanks het feit dat ze enkel via haar vader aan het Nederlands wordt blootgesteld.

Het eten was spijtig genoeg minder lekker dan ik me herinnerde en door de grote drukte op het terras moesten we erg lang wachten voordat we ons eten hadden. Waaronder vooral de jongste van het gezelschap leed, want die had HONGER! Het was ook duidelijk dat er een paar nieuwe jobstudenten meedraaiden in de zaak, die hier en daar een steek lieten vallen. Gelukkig was de sabayon heel lekker!

IMG_2202

IMG_2211

Na het diner wandelden we samen naar het Hogeschoolplein om nog een streepje Beleuvenissen mee te pikken. We luisterden samen naar de laatste nummers van het optreden van Naragonia en gasten en wandelden dan samen terug richting de Airbnb van onze vrienden.

IMG_2214

Duimen dat ons volgende weerzien niet weer ettelijke jaren op zich zal laten wachten.

Mosselen en Beleuvenissen

Toen Julie me een berichtje stuurde of ik geen zin had in een after work op vrijdag, moest ik niet lang twijfelen. Ik had geen plannen (mijn vriend landde pas zaterdagochtend) en het mooie weer nodigde uit om een terrasje te doen. Even geïnformeerd of ze ook tijd had om samen iets te eten en indien ja, of ze mosselen lustte. Het antwoord op beide vragen was tot mijn grote vreugde ja!

We startten onze vrijdagavond op het terras van L’Etoile d’Or, nog steeds het beste mosselrestaurant van Leuven. Samen smullen van een grote dampende pot mosselen, meer moet dat echt niet zijn.

IMG_1820

Na het diner wandelden we naar het stadscentrum om een vleugje Beleuvenissen mee te pikken. Spijtig genoeg was er geen tafeltje meer vrij op het Hogeschoolplein om op het gemak naar de folk-muziek van BRISK te luisteren. We hadden allebei weinig zin om recht te staan, dus wandelden we verder naar de Oude Markt, waar het plein goed volgelopen was voor Admiral Freebee.

IMG_1824

We hadden weinig zin om hier te blijven plakken, dus wandelden we via de Grote Markt verder naar de Velodroom waar Mojo & The Kitchen Brothers net aan hun set begonnen. Ook hier bleven we niet lang plakken. We hadden duidelijk allebei zin in een wandeling om die grote pot mosselen te laten verteren.

IMG_1828

IMG_1829

IMG_1831

Uiteindelijk belandden we via een omweg langs de Wijnpersstraat op het gezellige terras van De Hoorn alwaar we een cocktail bestelden om de avond in schoonheid te eindigen.

Gelukkig waren er ditmaal geen werken tussen Leuven en Tienen en kon Julie gewoon met de trein naar huis. Zo’n vervangbus dat is het toch niet.

De week van 22 juli

  • Maandag: een tandartsbezoekje waarbij zowel mijn vriend als ikzelf gaatjesvrij verklaard werden en ikzelf een complimentje kreeg voor mijn mooie tanden (is heel die orthodontische lijdensweg dan toch niet tevergeefs geweest).
  • Woensdag: ‘s middags een Japanse lunch met een ex-CLT klasgenootje en ‘s namiddags de afscheidsdrink van mijn collega die een geheel nieuwe uitdaging tegemoet gaat.
  • Donderdag: een fijne fotoshoot die ons hopelijk een tof eindresultaat oplevert, want geslaagde foto’s van mijn vriend en mezelf zijn erg schaars. Dat komt ervan als je altijd zelf met het fototoestel in de hand rondloopt.
  • Vrijdag: een bezoekje aan de (oersaaie) VIP-ruimte van Beleuvenissen die we dan ook snel achter ons lieten en een fijn gesprek op de Leuvense vismarkt met een erg zwangere Goofball. We pikten nog een stukje Milk Inc mee, maar ontvluchtten al snel de Oude Markt wegens veel te veel volk en veel te warm.

Het eerste warme weekend van juli!

Of hoe een beetje zon van een sowieso al geweldig weekend een onvergetelijk weekend kan maken.

We trapten het weekend af met een dineetje met onze Leuvense vrienden U en G in restaurant Omaya. Tussen de heerlijke Libanese gerechtjes door hadden we meer dan genoeg tijd om gezellig bij te babbelen. Na het avondmaal trokken we naar de Oude Markt om nog een stukje Beleuvenissen mee te pikken.

We hadden het geluk dat er net een terrasje vrij kwam bij de Louvain Louvain om te genieten van een de mooie zomeravond. Na lang twijfelen bestelde ik een margarita. Can’t go wrong with that, dacht ik zo. Wrong! Langs één kant van het glas hing een substantie die mij aan zandkorrels deed denken. Bij nadere inspectie bleek dit een mengeling van zout en peper te zijn. Nu ben ik, ik geef het toe, wel een beetje een cocktailpurist. En het probleem bij cocktails in cafés is meestal dat ik vind dat ik die zelf beter kan bereiden. Maar er stond een hele rits cocktails op de kaart en ik dacht: ze zullen hier wel weten hoe een goeie cocktail te maken. Maar, beste mensen van de Louvain Louvain, een margarita moet een dun zoutrandje hebben langs de bovenrand van het glas, geen slabbetje dat langs één kant bijna de steel raakt. Dit randje is echt simpel aan te brengen: de rand van het glas insmeren met een beetje limoen of citroen, in zout deppen et voila! Peper hoort niet thuis in een margarita. Niet.

Enfin ja, gelukkig viel het optreden van Urban Trad wel te pruimen, met extra bonuspunten voor de mannen in rokjes!

Als afsluiter van de avond dronken we iets op het splinternieuwe terras van het al even splinternieuwe café-restaurant Houblon (waar vroeger ‘t Poske was). De cocktails waren peperduur (10 euro), maar stelden gelukkig niet teleur. Oef!

We lagen wat later in bed dan verwacht en hadden ook net iets meer gedronken dan gepland waardoor we niet optimaal uitgerust aan onze zaterdag begonnen. Enige punt op het programma: onze vrienden zien trouwen. Googlemaps leidde ons (en nog een paar andere genodigden) eerst naar een foutieve kapel, maar gelukkig waren we nog net op tijd in de juiste kerk in Melsele om het huwelijk van de onvolprezen werkmens bij te wonen. Een mooie viering met live muziek en een heel goede pastoor (dat kom je niet zo vaak tegen) die op een ontspannen manier met het koppel en de bruidskindjes omging.

Na de viering (die om kwart na één gedaan was) hadden we nog wat uurtjes te overbruggen tot het avondfeest. We reden eerst naar Park Spoor Noord omdat deze plek me aangeraden werd door Antwerpenkenners. Na even rondrijden vonden we een parkeerplaatsje én een gezellige plek op het terras van Café Zeppelin. We twijfelden op welk terras op het Damplein we ons middagmaal zouden nuttigen, maar het pleidooi van de joviale uitbaatster van Café Zeppelin trok ons over de streep. Ik hield het bij een simpel soepje en een vers geperst fruitsapje. Soberheid voor de uitspatting of zoiets. De zon op mijn gezicht en de rust van het plein deden mij helemaal ontspannen en ik was opeens niet meer zo gehaast om Park Spoor Noord  te verkennen.

Even getwijfeld om onze laptops te halen en gewoon lui te blijven zitten op het terrasje, maar dan toch maar opgestaan om wat te wandelen. Park Spoor Noord zag er heel gezellig uit, maar ook heel zanderig en vol met waterspetterende kinderen. Mijn vriend had zich in de auto omgekleed zodat hij de namiddag niet in kostuum moest rondlopen, maar ik had geen reservekleren bij. Dus besloten we toch maar iets minder stoffige oorden op te zoeken. Het dak van het MAS bijvoorbeeld! Het was de eerste keer dat mijn vriend van het adembenemende uitzicht op de Schelde en het Eilandje kon genieten en ik vond het fijn dit samen met hem te kunnen delen.

Na deze zware beklimming (kuch) vonden we dat het tijd was voor een drankje! We nestelden ons op een terrasje vlakbij het MAS, klapten onze laptop open en genoten van het mooie weer tot het tijd was om te vertrekken naar De Jachthoorn in Kontich voor een werkelijk formidabel feest. Alles was perfect: de stralende bruid en bruidegom, de mooie tuin van de feestzaal, de champagne, de schitterende zon, het diner, de sympathieke mensen aan onze tafel, het overweldigende dessertenbuffet (het aanbod was zo groot dat het gewoon onmogelijk was om van alles iets te proeven),.. Later op de avond haalde de dj tot mijn grote vreugde het stevigere werk uit de kast zodat ik me nog eens helemaal kon laten gaan op de dansvloer. Én we zaten aan de ‘jonge’ tafel en laat ik dat nu een geweldig compliment vinden, zie!

De zondag sliepen we uit tot één uur ‘s middags. De rest van de dag had ik voor mezelf, want mijn vriendje ging naar een lan-party bij vrienden. Ik maakte een wandeling door het zonovergoten zondagse Leuven en genoot van de rust in de straten en de spelende kinderen in het speeltuintje bij Sint-Maartensdal.

Een weekend om in te kaderen.

 

Beleuvenissen (bis)

Vorig jaar slaagden we er niet in om iets van Beleuvenissen mee te pikken omdat we toen de ganse maand juli in het buitenland vertoefden. Dat hebben we dit jaar ruimschoots goedgemaakt. Al was Beleuvenissen eerder een excuus om met vrienden en collega’s af te spreken dan om naar optredens te gaan kijken.

Omdat je bij Guust Bistro blijkbaar ook al een maand op voorhand moet reserveren, belandden we met ons groepje van vijf in de Kansel. Het eten was matig, maar veel werd goedgemaakt door de overheerlijke roze schuimwijn en het geweldige gezelschap. Voordat we er erg in hadden was het al tien uur en konden we nog net de laatste noten van het optreden van Daan meepikken. Hadden we ons voor niets helemaal helemaal tot vooraan de Oude Markt geworsteld.

Op de terugweg kwamen we bekenden van boskabout tegen en vervolgens belandden we op de Grote Markt waar Polle Pap Daan liet zien hoe een publiek te enthousiasmeren. Dat het publiek voor de helft uit bejaarde dames bestond, doet niets af aan het feit dat Paul Michiels nog steeds een performer pur sang is. Knap.

Na het optreden van Paul Michiels moest het alcoholniveau in ons bloed hoognodig weer opgekrikt worden. We vonden na wat zoeken een plekje in de Com.media waar we een waterige mojito dronken en naar de enthousiaste duikverhalen van één van de vrienden van boskabout luisterden. Een tweede slechte mojito zag ik niet zitten en de vermoeidheid van de week begon te wegen. Dus trokken we huiswaarts om op zaterdag met een fris hoofd aan het vervolg van de grote schilderactie te beginnen.

Beleuvenissen

Vrijdagavond was ik op stap met de collega’s van ‘t werk. Ik had stiekem gehoopt de avond te starten met een klein aperitiefje, maar het draaide anders uit. Vrijdagnamiddag woonde ik namelijk een doctoraat bij en daar hoort een receptie bij. De speeches en de felicitaties (terecht, want een doctoraatsthesis van 758 pagina’s schrijven, dat is niet iedereen gegeven) namen echter zoveel tijd in beslag dat we de receptie moesten laten schieten, want het is alom beken dat ik niet graag te laat kom op een afspraak.

En zo smulden we ‘s avonds met een bende van twaalf collega’s, oud-collega’s en partners in de Toeareg van overheerlijke tajines en kreeg ik toch nog het glaasje cava waar ik zo’n zin in had. Eigenlijk was het de bedoeling om een streepje Beleuvenissen mee te pikken, maar blijkbaar waren er geen grote folkliefhebbers onder mijn collega’s. Dus belandden we in de Wentelsteen waar ik verschrikkelijk lang moest wachten op mijn margarita en een collega keer op keer de ober eraan moest herinneren dat zij ook een pintje besteld had. Maar de margarita was lekker and a good time was had by all.

Echt, ik heb geweldige collega’s.

Beleuvenissen

Beleuvenissen is voor mij altijd een goed alibi om een gezellige avond onder vrienden door te brengen. De muziek is voor mij eerder bijkomstig. Ik had een uiteenlopende bende vrienden gevraagd of ze vrijdagavond zin hadden om samen met ons de stad in te trekken en was erin geslaagd een gezelschap van acht personen op de been te krijgen. De meeste leden van ons gezelschap kenden elkaar nog niet. Het was dus even afwachten of het zou klikken, maar dat bleek wonderwel mee te vallen.

We hadden afgesproken aan de Werf. Toen mijn vriend en ik daar aankwamen, bleek er een kliek bekenden te zitten. Her en der wat stoelen en tafels bijeen geraapt, ons bij het reeds aanwezige gezelschap gevoegd, drinken besteld en bijgepraat terwijl op de achtergrond Truephonic covers van bekende nummers speelde. We maakten kennis met het souvenir van werkmens (dat is een hele rage, op reis gaan en terug thuiskomen met een lief) en luisterden likkebaardend naar hun Amerikaverhalen. Mijn lijstje met potentiële reisbestemming wordt er alleen maar langer op.

Vriend U stelde voor om op de Vismarkt naar The Magical Flying Thunderbirds te gaan luisteren. We waren wat te laat, want hun optreden was al begonnen en de Vismarkt stond afgeladen vol. We probeerden om zo dicht mogelijk bij het podium te geraken, maar moesten de strijd al snel staken. Wanneer ik op mijn tenen stond, kon ik zo nu en dan een glimp van de groep opvangen. Ik moet zeggen dat The Magical Flying Thunderbirds er fantastisch goed in slaagden ambiance te brengen. Heel tof optreden waarbij de ene cover naadloos overging in de andere. En natuurlijk kon een nummer van the King of Pop niet ontbreken.

Na het optreden dronken we als afsluiter nog iets in de Wentelsteen. De vermoeidheid sloeg toe en iedereen was een beetje opgelucht toen werkmens eindelijk de laatste druppels bier uit zijn glas opdronk. 😉

‘t Was een geslaagde avond.

Vrijdagavond

Het stond al een tijdje in mijn agenda: de eerste vrijdagavond van juli zouden mijn vriend en ik iets gaan eten met mijn broertje en zijn vriendin, om daarna nog een beetje Beleuvenissen mee te pikken. Het zou een bijzondere avond worden, want zowel mijn potentieel toekomstig schoonzusje (mijn broer staat even weigerachtig ten opzicht van het huwelijk als ikzelf) als ik zouden dan onze uitslag hebben. Door een gebrekkige communicatie van de faculteit rechten (waarover later meer) zat ik echter nog een beetje in spanning.

Potentieel schoonzusje B had haar punten al wel en was met glans (en waarschijnlijk een graad, vandaag is haar proclamatie) geslaagd. Dus bestelden we prompt een fles cava in restaurant De 3 Tonghen om dit te vieren. Het bepalen van een diploma moet met bubbels gevierd worden, nietwaar? Ik was superblij voor haar. Ze heeft dit jaar ontzettend hard gewerkt aan haar thesis en haar stage. Oververdiend dat ze loon naar werken krijgt. Ze was zelf natuurlijk behoorlijk in de wolken met het afronden van haar studies en ik twijfel er niet aan dat ze een fantastische pedagoge zal zijn.

Na het eten (tapas als voorgerecht, zarzuela voor mij, paëlla voor broer en vriendin en gemengde grillade voor mijn vriend) was het tijd om ons cadeautje te overhandigen. Mijn broer en ik hadden afgesproken dat we een Bongo ballonvaart cadeau zouden geven. Als een diploma behalen nog geen goede reden is om van de grond te gaan, dan weet ik het ook niet meer. 😉

Vervolgens trokken we ter afronding van de avond richting Oude Markt, waar we er met veel geluk in slaagden nog een vrij tafeltje voor vier op een terrasje te vinden. Bart Peeters was net bezig aan de laatste nummers van zijn optreden en de ganse Oude Markt ging uit de bol. Ik moet zeggen dat ik geen fan van Bart Peeters ben, maar het publiek bespelen kan hij als geen ander. Toen de vermoeidheid toesloeg, werd het tijd om huiswaarts te trekken. Een fijne avond.

Beleuvenissen

Samengevat in één woord: zalig! We zijn begonnen met een bende van tien personen en geëindigd met een man of zestien. Onderweg kwamen we andere vrienden tegen en vrienden van die vrienden en zo groeide ons groepje gestaag aan. En wonder boven wonder klikte het met iedereen. Dit ondanks de grote verscheidenheid in leeftijd en bezigheden. Ik denk dat iedereen gewoon goed gemutst was en dat het contact leggen daarom zo vlot ging. Of misschien was ik gewoon in een supersociale bui. 😉

We pîkten een stukje Kadril mee en het grootste deel van het optreden van Urban Trad. Ik was erg gecharmeerd door het optreden van Urban Trad, vrolijke muziek die tot dansen uitnodigd, gebracht door goeie muzikaten. En als afsluiter speelden ze natuurlijk Sanomi. De paraplu’s hadden we voor niks meegesleurd, want ondanks de dreigende hemel bleef het lekker droog. De temperaturen waren aangenaam te noemen, zelfs voor een koukleum als ik.

Omdat er in onze groep enkele mensen nog niets gegeten hadden, zakten we naar de Komeet af voor een hapje en een drankje. Doordat het weer wat twijfelachtig was, bleven vermoedelijk veel mensen thuis, want er was plek zat op het niet-rokersverdiep. Na het optreden van Kadril wilden we graag nog iets drinken. Niet eenvoudig als je met een groep van zestien personen op stap bent, maar we wilden toch proberen een plekje te vinden. En ja, het geluk lachte ons toe: in de Wentelsteen, het eerste café dat we aandeden, vonden we een hoop vrije tafeltjes. Vlakbij het toilet, maar da’s handig voor de grote nood.

We hebben gebabbeld en gekeuveld tot een uur of twee en vervolgens de avond afgesloten met een spelletje weerwolven. De valse beschuldigingen vlogen vrolijk heen en weer en er werden à volonté onschuldige burgers gelyncht. Een tip voor toekomstige spelletjes: mijn vriendje is bijna altijd weerwolf. Het loont dus om hem zo snel mogelijk te elimineren. Helaas heeft mijn vriendje zo’n onschuldig uiterlijk dat hij bijna altijd wint als hij weerwolf is. Niemand verdenkt hem! Nog een tip: ik ben bijna NOOIT weerwolf dus stop met mij te lynchen in de eerste ronde, alstublieft!

Cocktailbalans van de avond: mojito, frozen daquiri en white lady (bij gebrek aan margarita en dat terwijl ik geen gin lust).