Genieten bij Convento Wijnbistro

Ongelooflijk genoten van het heerlijke diner gisteren met mijn vriendin uit Antwerpen. We zien elkaar door onze wederzijdse drukke agenda’s veel te weinig, maar als we er dan eindelijk in slagen een datum te prikken om samen iets te gaan eten, dan vallen er de ganse avond geen stiltes te bespeuren in de gesprekken. En ja, ook ditmaal stelde Convento Wijnbistro niet teleur. Geniet gezellig mee!

Een dipsausje om mee te beginnen:

Geroosterde prei, smokey ui, pompoenpit & zuurdesempancake, gefermenteerde kool en ei:

Asperge, Flandrien Grand Cru, lamsoor:

Heerlijke chianti:

Catch of the day, koolrabi, jus van gefermenteerde tomaat:

Inlands kalf, rode biet, bagna cauda:

Kaasplank van Kaasmeester Van Tricht: Blankaart (‘t Dischhof ) Diskmuide, Aurelie bio (Kardistel – Lummernà, Saison Dupont (Brouwerij Dupont – Tourpes), Tegeleir (Catharinadal – Achel), Grevenbroecker

Aardbei, geuze, amaranth:

Out with the old…

Vanavond kwam een sympathieke Turkse dame de zonnebrillen ophalen die ik op Gift Leuven gezet had. Altijd fijn om iemand blij te maken met zaken die je zelf niet meer gebruikt. Als bedankje had ze een kleine macramé geluksbrenger bij. Duidelijk iets wat ze zelf op één of ander huwelijk had gekregen. maar ik was er toch blij mee. Dit roze handwerkje heeft bij deze een plekje gekregen tussen andere souvenirs in ons appartement.

Afscheid van de zonnige Algarve – 21 augustus 2021

Ik hoef jullie niet te vertellen dat mijn vriend en ik met frisse tegenzin opstaan om zes uur. We gooien snel alles in onze valiezen en nemen afscheid van de piepkleine kamer, die ik beslist niet zal missen. Het mooi uitzicht op de lagune daarentegen had ik wel graag mee naar huis genomen.

De taxi is zelfs een beetje te vroeg. Doordat er op dit ongoddelijk vroege uur geen verkeer is, zijn we al om 6.30u op de luchthaven. Het is zelfs nog niet mogelijk om de bagage in te checken. Er zit niets anders op dan te wachten en jullie weten allemaal dat dat niet mijn sterkste punt is…

Wanneer dan eindelijk de check-in balie open gaat, vervoegen mijn vriend en ik een lange wachtrij. Uiteindelijk kunnen we pas iets voor acht uur ‘s morgens onze valiezen inchecken. Gelukkig gaat de security wel vlot. Ik koop nog snel wat Portugees snoepgoed voor mijn collega’s en dan wandelen we verder naar de gate. We zijn er nog maar een paar minuten of we mogen al op het vliegtuig. Handig.

Het vliegtuig zit deze keer alles behalve vol. Mijn vriend en ik hebben zelfs een hele rij voor ons alleen. Een beetje stom dat we extra betaald hebben om onze stoelen te kunnen kiezen, maar we wilden echt graag naast mekaar zitten op deze terugvlucht. De zetels lijken ook ruimer te zijn dan op de heenvlucht. In het algemeen was de terugvlucht een pak comfortabeler dan de heenvlucht. Tui Fly is nogal afwisselend van kwaliteit op dat vlak.

We werpen nog een laatste blik op Ria Formosa en Faro vanuit de lucht alvorens terug te keren naar België.

We sluiten de dag af op ons appartement in Leuven met een lekkere portie sushi. Mijn vriend en ik kijken alleszins met plezier terug onze reis naar de Algarve. Ongetwijfeld keren we in de toekomst nog terug naar Portugal.

Mijn zonnetjes in huis

Altijd goed voor een glimlach op mijn gezicht!

Thaise kittens

Gisteren spoorde ik naar Limburg voor een bezoekje aan mijn moeder in het rusthuis en vervolgens foto’s te maken van de schilderijen en andere voorwerpen in mijn ouderlijk huis, zodat we stilletjes aan de hoeveelheid rommel daar kunnen verminderen. Ongelooflijk wat een mens doorheen de jaren kan verzamelen in zo’n huis. Als mijn vader effectief doorgaat met zijn verhuisplannen (dat valt nog te bezien), is het moment aangebroken om alvast wat orde op zaken te stellen. Dus als iemand tips heeft hoe van een hoop schilderijen en andere siervoorwerpen af te geraken, laat zeker weten.

Na een min of meer volledige inventaris gemaakt te hebben, reden mijn broer en ik naar afhaalrestaurant Thai Station in Sint-Truiden voor ons avondmaal. En amai, mijn broer en zijn vriendin hadden overschot van gelijk: zonder twijfel de beste Thai van Limburg! De Tom Yam Kung soep (mijn persoonlijke favoriet) was echt heerlijk! Al twijfel ik nog of ik de volgende keer voor Thai pikant moet gaan. De pornstar martini’s waren trouwens een goeie start van de maaltijd. En zoals gewoonlijk zorgden mijn broer en zijn vriendin voor een lekker flesje wijn bij de maaltijd.

Na het eten, haalde mijn broer voor het digestief wat flessen uit zijn aanzienlijke voorraad boven en speelden we Exploding Kittens. Het geluk was ditmaal niet aan mijn kant, want ik werd keer op keer ingemaakt. Gelukkig was er de uitstekende rum om mijn humeur op te krikken.

Als uitsmijter nog een foto van een echte kitten! Die ik, vrees ik, een beetje bang heb gemaakt.

Genieten bij Barba

Gisterenavond had ik afgesproken met mijn kameraad uit Antwerpen. Spijtig genoeg alweer single. Niet dat je als single niet gelukkig door het leven kan gaan, maar ik had tijdens onze vorige afspraak echt de indruk dat hij een partner gevonden had die goed bij hem paste en met wie hij samen veel mooie momenten zou kunnen beleven. Maar goed, als het vuur er niet is…

Gelukkig was er het lekkere eten van de chefkok van Barba. Ik blijf erbij, wat prijs-kwaliteit betreft, zijn er weinig Leuvense restaurants die aan Barba kunnen tippen.

Aperohapjes;

Rund, tartaar, daikon, shiitake, dille:

Gevogelte, appel, yoghurt, munt, mango:

tonijn, soya, watermeloen, komkommer:

Pladijs, tomaat, mossel, artisjok:

Aardbei, vanille, basilicum, witte chocolade:

Na het diner nam ik afscheid en besloot ik nog wat te genieten van de mooie, warme avond door via een omweg naar huis terug te wandelen. Altijd goed voor wat feeërieke plaatjes:

Bento box lunch

Zelfs op een reizigersarme brugdag werd ik niet gespaard van treinvertragingen toen ik deze ochtend naar Brussel spoorde. Op deze zonnige vrijdag maakte ik graag gebruik van de brugdagluwte om mijn mailbox wat uit te mesten en ‘s middags samen te gaan lunchen met mijn lieve collega (die binnen een paar dagen voor drie weken naar Schotland trekt, jaloers!). Een bento box van Samouraï, dat was ondertussen alweer bijna twee jaar geleden. Gelukkig smaakte de box nog altijd even lekker. En omdat het een brugdag was, bestelden we een glaasje umeshu erbij. Gewoon, omdat het kon!

Laatste dag op Ilha de Faro – 20 augustus 2022

Goed nieuws: het bed in Wax hostel is beter dan de vorige hostel, maar toch nog niet ideaal. Echt laten we gewoon collectief alle bedden met veren afschaffen.

Wij hebben een kamer met ontbijt, maar blijkt dat we pas vanaf 10u kunnen ontbijten in Wax restaurant. Serieus, ik welke wereld is dat normaal? Ik slaap al eens graag uit, dat is waar, maar op reis wil je toch optimaal gebruik maken van je dag? Enfin ja, niks aan te doen. Een ochtendwandeling it is. We wandelen naar het minder commerciële deel van het eiland, waar de inwoners in kleine sjofele huisjes wonen. Het is duidelijk dat de mensen het hier niet breed hebben, maar bijna aan elke woonst wappert trots de Portugese vlag, hoe krakkemikkig ook.

Rond 9.45u staan we met rammelende magen opnieuw bij Wax restaurant. Na dit vriendelijk gevraagd te hebben, mogen we dan toch plaats nemen op het terras, zelfs al zijn ze officieel nog niet open. Fijn dat we ditmaal wel kunnen genieten van uitzicht op strand en zee. Uiteindelijk staat ons ontbijt pas om 10.34u voor onze neus. En ja, de trend zet zich verder: dit is echt het minste ontbijt van gans de reis: geen fruit, geen yoghurt, enkel een paar sneden toast en een zeer bleke croissant. Gelukkig was er het mooie uitzicht om ons te troosten.

Bij navraag bij de bediening blijkt het volledig onmogelijk te zijn om een roereitje of iets dergelijks te bestellen, zelfs niet als we duidelijk maken dat we het geen probleem vinden om daarvoor bij te betalen. Onvoorstelbaar toch wel. Ik wou graag een supplement betalen voor een English breakfast, maar ook dat was niet mogelijk. Ik bestel dan maar een warme chocomelk, die bijna op vloeibare chocoladepudding lijkt. De opkikker die ik nodig had. Continue reading →

Sushi dinner with friends!

Die ene keer dat ik eens op tijd de deur van het kantoor achter mij dicht trok, stonden deze avond uiteraard alle aankondigingsborden van de NMBS in Brussel-centraal op rood. Door een ongeval in Kortenberg was er geen treinverkeer meer mogelijk tussen Zaventem en Leuven. Naar alle waarschijnlijkheid weer iemand die het niet meer zag zitten en zich van het leven beroofde. Zeer triestig. Hoog tijd dat wij als maatschappij mentale gezondheidszorg serieus nemen…

Maar goed, daarmee was ik nog niet in Leuven en even vreesde ik dat de sushidate waar ik al een tijdje naar uitkeek, niet zou kunnen doorgaan. Totdat één van mijn collega’s die via whatsapp met me meeleefde, me erop wees dat de grote baas wellicht nog op kantoor was en de grote baas komt meestal met de auto… Ik dus meteen vanuit het station gebeld: en jawel, de grote baas was nog op kantoor, maar helaas, nét vandaag was hij niet met de auto naar Brussel gekomen. Pech, dikke pech. Hij stelde voor dat ik terug naar het kantoor zou komen en samen te bekijken of we niet vanuit Brussel een taxi naar Leuven konden nemen.

Ik dus terug naar kantoor om daar te overleggen met de baas. Uiteindelijk beslisten we de trein naar de luchthaven te nemen en van daaruit een taxi naar Leuven. Dus terug naar Brussel-centraal om daar op de eerste de beste trein richting de luchthaven te springen. Om door de poortjes in de luchthaven te geraken, moest ik noodgedwongen twee diabolotoeslagen betalen. Ook dat nog… Gelukkig zaten we een paar minuten later al in een taxi richting Leuven. Een dure rit, maar betaald door de grote baas. 😉

Mijn baas en ik hadden gevraagd aan de taxichauffeur om ons aan Leuven station af te zetten. Mijn baas stond net af te rekenen, toen een jongedame met rolkoffertje opdook die vroeg of deze taxi vrij was. De taxichauffeur weigerde haar in eerste instantie als klant, want hij reed enkel vanaf de luchthaven. De jongedame in kwestie was echter op zoek naar een taxi om haar naar de luchthaven te brengen, want zij was door datzelfde ongeval gestrand in het station van Leuven, zonder treinen om haar naar de luchthaven te brengen. En zo hielpen wij deze ijongedame haar vlucht halen.

En kijk, uiteindelijk was ik rond 19.15u al in Leuven. Een kwartiertje te laat voor de afspraak met onze vrienden, die ik onderweg naar Leuven via whatsapp op de hoogte had gehouden. En dan was ik zelfs nog niet eens de laatste op de afspraak!

Na dit avontuur smaakte de sushi van Kintsugi mij alleszins dubbel zo lekker. Fijn dat deze avond met vrienden niet in het water is gevallen.

Bowling for Columbine

Worth the rewatch.

Yet Another Blog

Life on my side