Barcelona

Mijn vriendje en ik plannen een weekendje Barcelona. Ikzelf ben al één keer in deze magnifieke stad geweest, maar mijn vriendje nog nooit. Hoog tijd om hem eens met Barcelona te laten kennismaken. Benieuwd of deze stad ook op zijn lijstje met favoriete steden zal terechtkomen.

In principe zou ik nu een vergelijkende studie moeten maken om een geschikt hotel te vinden. Het hotel waar ik de eerste keer verbleef, was echt erbarmelijk, dus dat is geen optie. Omdat ik last heb van tijdsgebrek en luiheid, vroeg ik mij af of er onder mijn lezers mensen met goeie tips zitten? Let wel: ik ben een beetje een luxebeest. Drie sterren is een minimum. Het hotel moet kraaknet zijn, de kamers groot genoeg en goed geïsoleerd, de bedden comfortabel en de badkamer voorzien van alle toeters en bellen (liefst met een groot bad). ‘s Ochtends verkiezen wij een uitgebreid ontbijtbuffet, kwestie van de dag goed te beginnen. Een mooi uitzicht is een pluspunt, maar hoeft niet. Een kluis op de kamer is handig. Een saunaruimte in het hotel mag ook wel.

Heeft er iemand aanraders?

Hapje Tapje

Deze zondag was het Hapje-Tapje in Leuven. Hapje-Tapje is een jaarlijks gebeuren waarbij de klemtoon ligt op het verwennen van de smaakpapillen. De straatjes van het centrum staan vol met eet- en drankkraampjes en de grootste uitdaging bestaat erin een keuze te maken uit het massale aanbod.

Wegens te veel werk dat ik al te lang had uitgesteld, was ik dit jaar niet van plan om te gaan, maar ik heb een zwak karakter en heb mij (veel te gemakkelijk) laten overtuigen om “voor een uurtje” te gaan. Kon ik meteen het optreden van Fester Fester op de Oude Markt meepikken. Niet dat ik een fan ben, daarvoor ligt hun muziekstijl een beetje te ver van mijn smaak af, maar ik ken een paar mensen die in dat groepje meespelen en hun Charming Frieda-actie wist zowaar een glimlach op mijn gezicht te toveren.

En ach, hoe gaat dat? Je komt wat bekend volk tegen. Het oorsponkelijke vriendengroepje groeit gestaag aan. Je begint je, ondanks een mindere dag, goed te amuseren. De cocktails zijn verleidelijk, de hapjes ook. Het is een zwoele zomeravond zoals we er dit jaar nog veel te weinig gehad hebben. En dan blijft er van de oorspronkelijke voornemens niet veel meer over. Maar gezellig was het wel.

Martelingen op de trein

Mijn treinreis deze ochtend begon als volgt: “Dames en heren. Het geluid dat u nu hoort, kan helaas niet door ons afgezet worden.” Met als gevolg dat mijn gehoororgaan en dat van mijn medereizigers de ganse rit van Leuven naar Brussel geteisterd werd door een soort drietonige bezettoon gevolgd door een heel luide, verschrikkelijk onaangename bieptoon. Om zot van te worden.

Leuven – Amsterdam – LeuvenI

Gisteren in totaal zes uur gereisd voor ocharme tweeëneenhalf uur vergaderen. Niet mijn meest efficiënt bestede dag, met andere woorden. Opvallend: het verschil in stijl tussen Nederlanders en Belgen. Je wordt er behoorlijk joviaal onthaald, soms zelfs iets té joviaal naar mijn smaak. Het blijft een business gesprek, ik ben geen goeie vriend die je bij wijze van spreken een jaar niet meer gezien hebt. Moment van de dag: mijn collega die vertelde hoeveel dagen verlof ze per jaar had en de daarop volgende reactie van de sales verantwoordelijke (!): “Trut!” Die Hollanders toch. 😉

Na zoveel uur op de trein had ik geen zin meer om ‘s avonds nog productief te zijn, dus sms’te ik ergens net buiten het station van Amsterdam of mijn vriendje geen zin had om met mij de Simpsons te gaan zien. En ik had geluk: hij zag dat wel zitten. 😉 Na mijn thuiskomst een lekker slaatje gaan eten op het terras van La Royale (dat van de Kosmopol was volzet). Genoten van de eerste echt zomerse avond en daarna naar de Kinepolis. Ik heb smakelijk gelachen met de dolle fratsen van Homer&co. Of zou dat glas cava en die werkelijk gigantische sangria die ik vlak voor de film gedronken heb, daar voor iets tussen zitten? 😉

Het was alleszins een geslaagde avond na een vermoeiende dag.

Barbecue

Een tijdje geleden viel er een uitnodiging voor een barbecue bij ons in de virtuele bus. De barbecue werd georganiseerd door Y, een collega van mijn vriend, iemand die ik zelf ook heel graag heb. De andere collega’s van mijn vriend zouden ook allemaal komen, een ideale gelegenheid om nog eens wat bij te praten. Ik verplaatste dus met plezier een andere, eerder gemaakte afspraak en keek al uit naar een gezellige dag.

Jullie voelen het ongetwijfeld al aankomen: de barbecue viel een beetje tegen. Het begon nochtans goed: met een paar glaasjes wijn, een spelletje petanque en een paar overwinningen op rij voor mijn team (ik was wel zo slim geweest om mij een goede partner uit te kiezen). Ik waande mij eventjes op vakantie in Zuid-Frankrijk, maar dan zonder voedselvergiftiging en onhygiënische wc’s. 😉

De sympathieke collega van mijn vriend is echter niet zo sterk op organisatorisch vlak. “Oja, die barbecue, die zullen we maar eens aansteken, zeker?” Om dan vervolgens het werk aan mijn vriend en een andere behulpzame gast over te laten. Omdat er meer dan vijftig gasten waren, was een gewoon barbecuestel niet voldoende. Geen nood, de boer die het vlees had geleverd, had Y ook een barbecue uitgeleend. Zo’n halve ijzeren ton met een rooster erop. Géén barbecue die op een half uurtje aan is, want eerst moesten er grote houtblokken in en van zodra die zelf al wat verkoold waren, kon er pas het laatste laagje houtskool bovenop. Een werk dat zijn tijd nodig heeft.

Ik bespaar u de vurige details, maar rond een uur of negen (mijn maag begon toen al heel erg te protesteren) konden we eindelijk beginnen met bakken. “Och neen, nog effe wachten. Ja, mijn vriend de smid hier, gaat nog even gauw van die braadijzers halen waar je heel veel vlees tegelijkertijd kan tussen steken. Da’s gemakkelijker om het vlees om te draaien.” Ok, handig is dat natuurlijk wel, maar euh, had die vriend geen half uur eerder kunnen vertrekken? D’r hebben hier mensen honger!

Goed, nog even gewacht. Gelukkig kenden de vijftigtal gasten Y ook al langer van vandaag en kloeg er niemand. Waarschijnlijk hadden ze stiekem proviand ingeslagen, wijzer geworden van vorige ervaringen. Toen de smid terug was, zijn mijn vriend, ik en de behulpzame gast volop beginnen bakken. Ik vrees dat ik sommige worstjes een beetje te snel heb meegegeven aan de hongerigen en dat ze nog niet voldoende gaar waren, maar alweer, niemand die kloeg. De duisternis was ondertussen al ingevallen en het enige licht dat we hadden, was afkomstig van het vuur van de barbecue en wat kaarsjes op de tafels wat verderop. En tja, dan is het wat lastig om in te schatten of de worstjes al goed doorbakken zijn. We stonden al ongeveer een uur in het donker te bakken, toen opeens iemand een licht in de duisternis liet schijnen. Bleek dat er dus effectief een spot was om de bakkers bij te lichten, maar dat niemand de moeite had genomen om die op te hangen en aan te steken.

Het bakken op zich vond ik wel leuk: samen met mijn vriendje vuurtje stook doen. Fun. Ik had ook niet zoveel zin om mij tussen de andere gasten te mengen. Veel gasten waren franstalig en dat maakt een gesprek sowieso al wat lastig. Niet dat dit mij onder normale omstandigheden zou tegenhouden, maar het publiek bestond voor een groot deel uit zwangere vrouwen, pas bevallen vrouwen, iets minder pas bevallen vrouwen en hun luidruchtige kroost. Je kan dus al raden waar het merendeel van de gesprekken over ging… En ik had zó geen zin in baby- en kindertalk. En al helemaal niet in de vaak gehoorde vraag: “En wanneer is het aan jullie?” Dus ja, het bakken was een goede afleiding.

Ik vond wel had Y ons wat meer dankbaarheid had mogen betonen voor de geleverde inspanningen. Of zelfs maar voor de schijn had mogen komen vragen of we niet afgelost moesten worden of nog iets te drinken wilden. Ik neem het hem natuurlijk niet kwalijk, want ik weet dat hij er gewoon niet aan gedacht heeft. Het zal wel aan de controlefreak in mij liggen, maar ik had een heel aantal zaken toch radicaal anders aangepakt. Je kan toch geen barbecue organiseren en er dan zomaar vanuit gaan dat andere mensen voor jou het werk doen?

Leuven, mijn stad

Ik kreeg een stokje van de zeer taalvaardige vrouwe Zezunja. Jullie zullen ondertussen al wel weten dat ik nogal een dubbelzinnige houding aanneem ten opzichte van stokjes. De meeste stokjes laat ik gewoon links liggen. Omdat dit stokje mij vroeg naar mijn favoriete plekjes in Leuven en de liefde tussen mij en Leuven erg groot is, neem ik het echter met plezier aan.

Bij deze:

1. My favorite ‘grab-a-bite':
Ik neem aan dat met ‘grab-a-bite’ snackbar of fastfoodkeet bedoeld wordt. Wel, in dat geval kan ik kort zijn: geen enkele. Ik hou niet van hamburgers, kebab, fastfood, frieten van ‘t frituur, enzovoort. Zonder problemen laat ik zulk vettig voedsel aan mij voorbij gaan.

Voor een broodje na de taalles ga ik naar de Panaché in de Tiensestraat. Ze hebben daar heel lekkere warme broodjes met mozarella, rucola, pesto en gedroogde tomaatjes én ze zijn open op zaterdag. Je moet in Leuven een beetje zoeken naar een broodjeszaak die open is op zaterdag, omdat de meeste zaken sluiten als de studenten in het weekend naar huis zijn. Vroeger ging ik al eens een broodje halen bij de Imanus in de Naamsestraat, maar ik weet eerlijk gezegd niet meer of die zaak nog bestaat. Het snackhuisje is een goeie broodjeszaak op de hoek van de Naamsestraat en de Parkstraat, met een erg vriendelijke uitbater. Lekkere broodjes hebben ze bij ook de Delizia, maar da’s al iets verder weg van het centrum. Leuven is een studentenstad en dus vergeven van de broodjeszaken.

Als ik een snelle warme hap wil en niet te veel honger heb, ga ik naar de Soup Away in de Tiensestraat. Lekkere dagverse soep verkrijgbaar in verschillende maten en vergezeld van een krokant broodje. Als ik een grotere maaltijd wil, ga ik naar de Wok on Air voor een lekker wokgerecht. Snel klaar en helemaal niet duur. Zeer lekker Thais kan je afhalen of ter plekke eten in de Siam op de Naamsesteenweg. Ik durf ook al eens de Notre Dame binnenstappen. Ik denk dat ze daar in hun keuken gigantisch grote microgolfovens hebben, want het eten is vaak verbazend snel klaar. Of The Lodge in Heverlee, daar gaat het ook meestal goed vooruit. Of de Kansel, waar je voor weinig geld een goeie pasta of paëlla kan eten. Aanrader voor studenten, want je kan sparen voor een twaalfde pasta gratis. En een grote pasta is er echt wel GROOT. Of…

2. My favorite shop in town:
Met stip op één: het Besloten Land, charmante stripwinkel in de Parijsstraat, uitgebaat door echte stripliefhebbers. En je kan er lekker ouderwets zegeltjes sparen. I love it! Ik kan zomaar binnenstappen in het Besloten Land om er wat te grasduinen in de nieuwe strips. Enig nadeel: meestal kom ik niet met lege handen buiten.

Favoriete kleding- en schoenenwinkels in Leuven heb ik niet echt, omdat ik meestal in Brussel ga winkelen tijdens mijn middagpauze. Al verdient de Ritss Boetiek in de Mechelsestraat een speciale vermelding. Al de kleren van mijn vriendje komen uit deze winkel. De eigenares van de winkel staat zelf in haar zaak en dat merk je. Meestal stappen mijn vriend en ik de winkel binnen en zeggen iets in de aard van: “Hij heeft een broek en iets om op die broek te dragen nodig.” Waarop de mevrouw allerlei leuke broeken, t-shirts en hemden uit de rekken haalt, die allemaal als gegoten zitten en mijn vriend ook nog eens geweldig staan. Bij het naar buiten gaan met onze berg aankopen, krijgen we altijd een snoepje. Zelf heb ik ook een paar leuke ensembles van de Ritss die ik graag en vaak draag.

Geschenkmanden haal ik bij de Oil & Vinegar, bij een Italiaanse delicatessenzaak in de Vital Decosterstraat of bij Weyn’s Honing in de Diestsestraat. De beste pralines in Leuven vind je bij chocolatier Demeestere op de Naamsesteenweg. De pralines worden in de zaak zelf gemaakt en zijn ongelooflijk lekker. Hou er wel rekening mee dat dit soort vakmanschap zijn prijs heeft. Bloemen koop ik in de bloemenzaak in de Diestestraat gelegen aan het winkelcentrum van de Kinepolis. Als we op zondag een bloemetje nodig hebben, gaan we naar de bloemenzaak in de Naamsestraat tegenover het Heilig Hartziekenhuis.

Een aanrader voor de liefhebbers van streekproducten en artisanale producten: het marktje op zaterdag in de Brusselsestraat. Op het marktje staat een kraampje met overheerlijke Vietnamese loempia’s, maar pas op dat je je tong niet verbrandt. Je kan er ook vers fruit en bloemen kopen. Ik hou erg van de gezellige sfeer. De producten worden niet agressief aangeprijsd, maar je krijgt wel her en der proevertjes toegestopt: een stukje ananas, een olijfje, een stukje schapenkaas, een stukje peperkoek,… Fijn om rond te kuieren.

3. My favorite restaurant:
Goh, da’s een hele moeilijke. Leuven is vergeven van de leuke restaurantjes, echt voor elk wat wils. Ik ontdek nog dagelijks leuke nieuwe plekjes om te gaan eten. Als ik dan toch moet kiezen, ga ik voor de Earth Shake. De uitbater is een kennis van mij en het onthaal is er steeds erg hartelijk. Je krijgt er wereldkeuken op je bord. De huiswijn is voortreffelijk en de limoensorbet met chocoladestukjes is om een moord voor te begaan, zo lekker.

Als je iets héél speciaals te vieren heb, kan ik ook restaurant Trente aanbevelen. Tot in de puntjes afgewerkte gerechten en zeer goede bediening. Alleen het prijskaartje dat aan een avond in restaurant Trente vasthangt, is aan de hoge kant (je krijgt er wel waar voor je geld). Enkel voor speciale gelegenheden dus.

4. My favorite ‘take my friends when in town’:
Goh, da’s een moeilijke. Ik heb mijn vrienden al ontelbare plekken in Leuven leren kennen. Voor een etentje is een restaurantje in de Muntstraat altijd gezellig, maar blijf weg van de Troubadour. Ze slagen er daar altijd in om je bestelling fout op te nemen, foute drank te serveren of een foute rekening te presenteren. Ga ik graag naartoe met vrienden: de Earth Shake natuurlijk, de Kosmopol (food & wodka) op het Martelarenplein, de Rodins op de Oude Markt, la Cantina del Coronel in de Parijsstraat (alleen naartoe gaan als je héél veel tijd hebt), La Cucaracha, authentiek Mexicaans restaurant in de Tiensestraat (je moet er wel een ganse avond voor uittrekken), de Portugees O Fado in de Parijsstraat, Japans restaurant Samourai in de Muntstraat, de Wentelsteen op de Vismarkt, de Appel, vlakbij de universiteitsbibliotheek en dan vergeet ik er nog een hele hoop.

Cocktails drinken we in D’Entreprise, de Rodins, de Kosmopol en Café Mezzanine. Jullie zullen misschien merken dat de Professor niet in dit rijtje voorkomt. Dat is bewust. Alhoewel ik de cocktails daar best wel lekker vind, is het interieur (die vieze zeteltjes) ondertussen dringend aan vernieuwing toe. Ik vind dat er een onaangenaam geurtje hangt als je binnenkomt en daardoor ben ik er al enkele jaren niet meer geweest.

Must see voor vrienden die Leuven niet kennen: de Muntstraat, de Grote Markt en de Oude Markt.

5. Other 5 things to mention:
I. De abdij van ‘t Park
Een plekje vlakbij de stad waar de tijd is blijven stilstaan. Een heerlijk rustig park met vijvers, een middeleeuwse tuin, schapen, bijenkorven, een pittoresk kerkhofje en natuurlijk de schitterende abdijgebouwen zelf. De gebouwen en de grond eromheen zijn in erfpacht gegeven aan de stad Leuven, omdat restauratie van de vervallen gebouwen dringend nodig was. De norbertijenabdij is uniek in die zin dat er nergens in Europa een abdij bewaard is gebleven met de daarbij horende bijgebouwen en landerijen intact. Laat je zeker eens rondleiden in de gebouwen zelf. Van april tot oktober is er elke zondagmiddag om 16 u een rondleiding. Van november tot maart enkel op de eerste zondag van de maand, om 16 uur. Je zal verbaasd staan van het prachtige stucwerk tegen de plafonds en de schitterende bibliotheek met kostbare oude boeken. Let ook op de glasramen in de kloostergang.

II. De beiaard in de toren van de universiteitsbibliotheek
Niet voor mensen met een zwakke conditie, want je moet maar liefst 296 trappen beklimmen om in de kamer van de beiaardier te geraken. Maar het loont de moeite. Je krijgt een persoonlijke uitleg van de beiaardier en hoort de klokken vlak boven je hoofd beieren. Het schitterende uitzicht over Leuven krijg je er gratis en voor niks bij.

III. De Kruidtuin
Prachtig aangelegde tuin met een waardevolle plantencollectie. De Kruidtuin is de oudste botanische tuin in België. In de lente is de kleurenpracht werkelijk overweldigend. De tuin is opgedeeld in een aantal stukken. Zo is er een fruittuin, een vijver met een watervalletje, een verzonken tuin en een serre. Zalig om hier op een bankje in de zon te zitten en gewoon te genieten van al het moois wat de natuur te bieden heeft.

IV. Leuven in scène
Een tweejaarlijks evenement waar een massa volk op afkomt. Tijdens Leuven in scène wordt de stad betoverd. Je komt er allerlei rare figuren en kunstenmakers tegen, het stadspark staat in vuur en vlam, het stadhuis wordt een kleurrijk spektakel, tambours slaan hoog in de lucht op hun trommel. Blokkeer alvast 9, 10 en 11 mei 2008 in jullie agenda, want dan is het weer zover.

V. Het Groot Begijnhof
Dit begijnhof in het midden van de stad is prachtig gerestaureerd door de universiteit. Kuier op je gemak tussen de mooie huisjes door, stap eens binnen in de Begijnhofkerk, geniet van het geluid van het kabbelende water van de Dijle, maar doe vooral geen hakken aan: de kasseien roepen en platte en gemakkelijke schoenen.

Zwangere buikjes

Gisterenavond hadden wij (o originaliteit) bezoek. Natuurlijk hebben mijn vriend en ik weer ons uiterste best gedaan om een lekkere en voedzame maaltijd op tafel te zetten, maar ik ga jullie hier niet lastig vallen met de menu en de bijhorende aangepaste wijnen uit de doeken te doen. Er zijn andere en beter blogs die het over de geneugten van een goeie maaltijd hebben. Het volstaat te zeggen dat het heel lekker was, we veel complimentjes gekregen hebben en ik mij ditmaal niet verbrand heb. Met dank aan mijn vriendje die de hete ovenschotels uit de oven gehaald heeft. 😉

Neen, waar ik het écht over wilde hebben: ik heb gisteren voor de allereerste keer een baby in de buik van een mama voelen schoppen. Nu denken jullie misschien, hoe kan dat nu, met die legioenen zwangere vriendinnen? De waarheid is dat ik het nog nooit heb aangedurfd om aan een zwangere vrouw te vragen of ik eens aan haar buik mocht voelen. Ik denk dat veel vrouwen dit toch als een aantasting van hun privacy zien en ik ben thuis opgevoed met bijzondere aandacht voor goeie manieren en zo. Gelukkig nam vriendin F zelf het intiatief door te vragen of ik niet eens wilde voelen hoe de baby de hik had. Waarvoor dank. Alweer een levenservaring rijker.