Studiedag gaming

Gisteren was een zware werkdag voor mij. Ik was namelijk verplicht om mijn afdeling te vertegenwoordigen op de Leuvense studiedag gaming. Jullie begrijpen ongetwijfeld dat ik zwaar tegen mijn zin de Wii-controller ter hand nam en enkel en alleen vanuit wetenschappelijk oogpunt mij opgeofferd heb om de EyeToy uit te proberen. En op die mat waar je in een paar minuten zoveel mogelijk stappen/sprongen moest verzamelen, stond ik te springen omdat dit conditiebevorderend werkt. En die X-box controller hield ik enkel en alleen vast om mijn collega een plezier te doen. En dat ik ‘s middags mij te goed deed aan de -overigens voortreffelijke- hapjes, had enkel tot doel mijn hersencellen van de nodige brandstof te voorzien. En dat glaasje wijn diende om de tong wat losser te maken om zo in de namiddag optimaal in vorm te zijn wanneer er gebrainstormd moest worden rondom beleidsaanbevelingen. Jullie merken het, een zware, zware dag.

Voor wie het nog niet wist: games zijn niet alleen leuk, ze kunnen ook dienen voor educatieve doeleinden, conditiebevorderend werken en sociaal contact stimuleren. Niet iedereen die shooters speelt, gaat vervolgens als een gek met een geweer zwaaiend de straat op. Neen, de meerderheid van de gamers zijn gewoon goed aangepaste mensen die heus wel het onderscheid kunnen maken tussen geweld in een spelletje en in de echte wereld. ‘t Is maar dat u het weet.

De Schaduw van de Wind

Zonet met spijt de laatste pagina gelezen van het schitterende boek van Carloz Ruiz Zafon. Ik ben aan de Schaduw van de Wind begonnen vlak voordat we naar Parijs (oei, ik heb nog helemaal niks geblogt over onze ervaringen daar) vertrokken en heb het grootste deel van het boek gelezen wachtend in de lange, lange rij onder de Eiffeltoren om een ticketje te bemachtigen dat ons toegang tot de lift en de top zou verschaffen. Een bijzonder leeservaring.

Ik heb van het boek genoten, vooral van het prachtige, barokke taalgebruik van Fermín Romero de Torres en de herinnering aan Barcelona die het boek opriep. Ik ga hier niets prijsgeven van de plot van het verhaal, want ik wil het leesgenot van andere mensen niet vergallen. De plot zelf vond ik een tikkeltje voorspelbaar. Op pagina 300 had ik al door wat de clou was die pas op pagina 420 onthuld werd. Toch heeft dit mij het leesplezier niet ontnomen. Een aanrader om te lezen in lange wachtrijen, op de trein, in de wagen, overal waar je maar tijd hebt. 😉

Emigreren

Berichtje in mijn mailbox: vrienden K en L vertrekken eind januari met hun drie kindjes naar Amerika. En niet voor een vakantie, neen, voorgoed. Volgend jaar heb ik dus vrienden in Nederland, Italië, Amerika, Qatar, Australië en China. Als daar geen mooie wereldreis in zit, dan weet ik het ook niet meer.

PS: Ik vind al dat geëmigreer helemaal niet zo leuk. Afstanden hebben de neiging vriendschappen te verwateren. Zelfs al wordt er nog druk over en weer gemaild/gefacebookt/geblogt, er gaat niets boven persoonlijk contact.

Sluit hiv uit, niet wie seropositief is

Omdat discriminatie van mensen met hiv problematisch blijft, lanceert Sensoa de solidariteitscampagne “Sluit hiv uit, niet wie seropositief is”. In België krijgen elke dag gemiddeld drie personen te horen dat ze besmet zijn met hiv. Hiv is een ziekte met een stigma, vandaar dat veel seropositieven hun ziekte verzwijgen. Hoog tijd om iets aan dat stigma te doen. Bij deze hoop ik mijn steentje bijgedragen te hebben.

Sardientjes

Deze ochtend was het weer van dat. Van de mooie, grote dubbeldekker die ik (bijna) elke ochtend neem richting Brussel en die uit zeker zes wagons bestaat, geen spoor. In de plaats daarvan stond er op spoor twee een miezerig treintje met ocharme drie wagons en dan nog niet eens een dubbeldekker. Jullie kunnen je de gevolgen zeker indenken. De forenzen moesten er met de schoenlepel bijgeduwd worden, geen vierkante centimeter bleef onbenut. Als sardientjes in een blik, zwemmend in het zweet van de medemens.

Ik heb deze beker/trein aan mij voorbij laten gaan. Ik mag dan wel een fan zijn van lichamelijk contact, ik kies liever zelf met wie ik in een innige omhelzing sta. Die paar minuutjes werktijd die ik hierdoor verlies, ruil ik met plezier in voor een gemakkelijke zitplek in een veel rustigere trein. ‘k Moet tegen vanavond nog wat Japanse woordjes gememoriseerd krijgen he.