To kiss or not to kiss

Mensen die mij kennen, weten dat ik nogal graag en veel kus (op de wang, he! enkel mijn vriendje heeft het voorrecht op andere lichaamszones mijn lippen te mogen voelen). Zowel bij de begroeting, als bij het afscheid nemen, mogen vrienden en kennissen kussen verwachten. Ik vind een kus gewoon de ideale manier om te laten blijken dat je blij bent dat iemand er is (of dat hij weggaat, haha). Kussen is iets wat ik tijdens mijn studententijd heb aangeleerd, want voordien werd er thuis zelden of nooit gekust. Een leuke gewoonte die is blijven plakken.

In professionele context ligt dat echter heel anders, daar hou ik het meestal bij een vriendelijke en stevige handdruk.  Nu overkomt het mij regelmatig dat collega’s of projectmedewerkers mij spontaan een stevige pakkerd geven (en neen, niet enkel op mijn verjaardag). Wat ik op zich natuurlijk niet zo erg vind, maar ik weet dan nooit welke houding ik moet aannemen. Daar sta ik dan een beetje onnozel te wezen met mijn uitgestoken hand en moet ik die persoon dan de volgende keer ook zoenen of afwachten tot hij of zij het intiatief neemt?

Initieel was het voor mij simpel: kussen is voor privégebruik, de handdruk voor professionele contacten. Maar tegenwoordig duiken professionele contacten ook op in mijn privésituatie en dan geef je toch een kus en dan is het raar om dat opeens niet te doen in werkcontext. Enfin, waar een mens zoal over zit na te denken op een vrijdagnamiddag.

Een drukke avond

Gisterenavond zag er ongeveer als volgt uit:

– 17.30u: Vriendelijke meneer komt ons groot schuifraam dat uitgeeft op het balkon, opmeten. Mijn vriend en ik hebben na meer dan het jaar de exhibitionist uitgehangen te hebben, toch maar beslist lamellen te hangen. Ook handig als de zon te fel schijnt op de computerschermen. ‘k Was net op tijd terug van mijn werk om de meneer binnen te laten. Hij stond al op mij te wachten in de inkomhal. Volgend keer toch iets meer marge incalculeren.

– 18.00u – 19.00u: Mijn broer en zijn vriendin springen even binnen om mijn vriend gelukkige verjaardag te wensen en hem nog een paar cadeautjes te geven. Wat kreeg hij? Een fnacbon (jui! strips!), iets om zijn drankverslaving te voeden en multifunctionele massageolie van Durex (naar het schijnt, kan het spul ook als glijmiddel gebruikt worden, evil thoughts ]:-) ).

– 19.00u – 19.45u: Vergadering met de raad van beheer over een paar trivialiteiten die volgens mij best gewoon via email geregeld konden worden. Mijn medeleden van de raad van beheer hebben echter de onhebbelijke gewoonte om oeverloos op dezelfde punten terug te komen. Ja, ik weet dat het dak nog niet in orde is. Ja, het is vuil in de trappenhal, ik passeer daar elke dag. Ja, de werken aan de algemene delen zijn weer stilgevallen en de bouwheer lijkt wel in rook opgegaan. Ja, ja, ja. Herhaling is soms helemaal niet grappig, vooral niet als je een afspraak hebt om 20.00u in de DownTown Jack.

– 20.00u – 22.00u: Poolen in de DownTown Jack. ‘t Was alweer een tijdje geleden dat ik nog eens een poolkeu in de hand had en dat was te merken. De eerste spelletjes heb ik niet veel ballen gepot, ik was dan ook een beetje afgeleid door de knapperd waarmee Kathleen stond te spelen aan een andere pooltafel (haha, betrapt!). 😉 Na een glaasje wijn ging het iets beter en het laatste spelletje begon ik zowaar op dreef te komen. Poolen, het zal nooit mijn ding worden. Ik doe het dan ook eerder voor de conversatie en de ballengrapjes. 😉 En het was leuk de drie vlotte vrijgezellen H, F en C nog eens terug te zien.

Toevallig

Toen ik gisterenmiddag terug kwam van een vergadering op de VUB, liep ik in het centraal station een goeie vriend met zijn zoontje tegen het lijf.  Ik was even verbouwereerd. Ik had totaal niet verwacht hen hier tegen het lijf te lopen, midden op een werkdag. Vriend T woont namelijk ergens in het verre Limburg en werkt in de provincie Luik.

Maar wat bleek, T zit tussen twee jobs in en genoot samen met zijn zoontje van een (half) dagje Brussel. T begint binnenkort aan een postdoc aan de KULeuven. Ik ben echt blij voor hem, want zijn vorige job paste totaal niet bij hem. Je zag gewoon dat hij er niet gelukkig was. Het onderzoeken zit hem in het bloed, al moet ik zeggen dat ik een postdoc in biologie een vreemde keuze vind voor een burgie. Al twijfel ik er niet daan dat hij het schitterend zal doen.

Wat een rotweer vandaag!

Helemaal doorweekt aangekomen in de Japanse les. Mijn jas, die helaas veel van zijn waterdichte pluimen heeft verloren, weerstond de aanhoudende slagregen niet. Met als gevolg dat ik nat was tot op mijn ondergoed. Wat mijn vriendje behoorlijk grappig vond. (Denk wit hemd, donkere bh.) Verder niks te klagen over deze les Japans. Ik was goed mee, omdat ik vandaag op de trein wat woordjes had zitten oefenen. Na anderhalf uur les hield de juffrouw het voor bekeken en gingen we met de ganse klas kijken naar The Twilight Samurai, een film die (helemaal gratis!) vertoond werd in de Studios in het kader van Japan week. Jaja, Japanse les, het is meer dan alleen maar woordjes en karakters blokken. 😉 Heel goeie film trouwens, ik heb er erg van genoten. Na de filmvoorstelling was mijn jas eindelijk helemaal opgedroogd. Helaas was deze droge toestand maar een kort leven beschoren… Grmbl.

Gelukkig kan ik nu in mijn warm bedje kruipen en mijn koude voeten warmen aan mijn hete vriendje. 😉

Zondags etentje

Het was lang geleden dat mijn vriend en ik nog eens een etentje gegeven hadden op ons appartement. Onze kookkunsten begonnen een beetje bestoft te raken. Gelukkig konden we onze stramme kookspieren wat losmaken ter gelegenheid van het bezoek van de broer en zus van mijn vriend vorige zondag. De broer bracht zijn vriendin mee, de zus niemand. (In de aanbieding: knappe, slimme, vriendelijke, vrijgezelle zus van mijn vriend. Ze lijkt qua uiterlijk erg op hem, wat wil zeggen dat dat knap echt geen overdrijving is. 😉 Ze heeft alleen een beetje pech in de liefde.)

Over stramme spieren gesproken, de kuis- en opruimspieren konden ook wel wat oefening gebruiken. Drukke agenda’s en een gebrek aan goesting zorgen voor een rommelig en alles behalve proper appartement. En aangezien we deze week nog wat bezoek verwachten, was een schoonmaak- en opruimbeurt zeker welkom. Enfin, na een paar uurtjes zwoegen, zag ons appartement er redelijk doenbaar uit. We konden zelfs weer door de ramen naar buiten kijken. 😉

Het etentje zelf was een groot succes. We hadden extra ons best gedaan. Familie mag je al eens wat meer in de watten leggen, nietwaar? Wat aten wij? Als aperitiefhapjes Japanse sateetjes en dim sum begeleid met een glaasje schuimwijn met pepersiroop. En ja, voor de twijfelaars, dat is héél lekker! Als voorgerechtje serveerden we gevulde aardappel in de schil met zalm, zure room, bieslook en mierikswortel. Een erg makkelijk voorgerechtje dat heerlijk smaakte met een glaasje witte aperitiefwijn. De aardappelen gingen op voorhand de oven in en werden daarna koud geserveerd. Als hoofdgerecht kozen we voor eendenfilet met appeltjes begeleid met een glaasje rode wijn. Voor het dessert was het een klein beetje wringen, maar we vonden nog net een plaatsje voor de aardbeien met balsamico-azijn en mascarpone. En toen konden we geen pap meer zeggen.

A pleasant evening was had by all.

Kies het mooiste kinderboek aller tijden

Een mailtje in mijn mailbox met de zeer vriendelijke vraag of ik onderstaande oproep op mijn blog wilde plaatsen. Natuurlijk wil ik dat! Als kind was ik een echte boekenwurm. Elke week vond je me op woensdagnamiddag in de bibliotheek om een nieuwe lading leesvoer in te slaan. Mijn (onvolledig) lijstje van favoriete kinderboekenschrijvers: Roald Dahl, Astrid Lindgren, Thea Beckman, Anthony Horowitz, Jan Terlouw, Evert Hartman, Annie M.G. Schmidt, Gertie Evenhuis,… Mooie herinneringen aan uren leesplezier. Dus breng ik graag mijn stem uit voor het Mooiste Kinderboek Aller Tijden. En ik verklap meteen welk boek mijn favoriet is: de GVR van Roald Dahl.

Welk boek verdient de titel Mooiste Kinderboek Aller Tijden? Naar aanleiding van de Jeugdboekenweek 2008 – met als thema Mooi – organiseren Stichting Lezen en het Vlaams Centrum voor Openbare Bibliotheken een grootscheepse verkiezing. Jong en oud, lezers en niet zo veel-lezers kunnen mee beslissen over wat nu het allermooiste kinderboek is.

Tussen Driekoningen en Valentijn brachten meer dan 16.000 mensen hun stem uit tijdens een eerste stemronde. Tien boeken haalden de tweede stemronde. Die loopt tot 15 maart om 15 uur. Tot dan kan iedereen, opnieuw of voor het eerst, voor zijn favoriet stemmen op www.hetmooistekinderboek.be. Welk boek zich voortaan Het Mooiste Kinderboek Aller Tijden mag noemen, weten we op 16 maart 2008.

Verstoorde nachtrust

Als het niet de bouwende buren zijn, dan is het wel het alarm van het kantoorgebouw vlak tegenover ons. Eén keer kan ik dat alarm nog wel negeren, maar víer keer op een zondagochtend, da’s toch net iets van het goeie teveel. Grommel, grommel.

‘k Heb een mail gestuurd met de vraag hun alarm eens te laten nakijken. Volgens mij staat dat veel te licht afgesteld. Nu maar hopen dat ze er effectief iets aan gaan doen.

Verkeersdoden

Man, man, ik ben al de hele dag niet goed van dat ongeval dat in Heverlee gebeurd is. Een moeder, haar dochter en twee vriendinnetjes zomaar uit het leven weggerukt door een gruwelijk ongeval. Bam en gedaan. Op slag dood. Volgens de experts van de politie reed de bestuurder van de wagen die de auto ramde waarin de vier slachtoffers zaten, tachtig à negentig kilometer per uur in een zone dertig en negeerde hij een stopbord. Ik hoop dat de klootzak die dit op zijn geweten heeft de rest van zijn leven niet meer slaapt. Al die verwoeste levens. Wat een drama.

Dan mag je nog zo voorzichtig rijden, je kan je nooit honderd procent beschermen tegen het onverantwoorde rijgedrag van je medeweggebruikers. Elke verkeersdode is er eentje te veel.