Gewoon een gezellige lunch met z’n tweetjes op een rustige zondagmiddag. Meer moet dat soms echt niet zijn! Met dank aan de heerlijke wildsuggesties van Van De Weyer.
Draken en eenhoorns in Planckendael
Net als vorig jaar trokken we met de familie van mijn vriend naar het jaarlijkse lichtfestival in Planckendael. Helaas, ook dit jaar waren de weergoden niet aan onze kant, al regende het gelukkig minder hard dan vorig jaar. En ja, de lichtsculpturen waren opnieuw prachtig, maar als ik heel eerlijk ben, het nieuwe is er nu wel af voor mij. Het initiële waw-effect is ondertussen al lang weggeëbd en het begint wat repetitief aan te voelen, hoe mooi de sculpturen ook mogen zijn.
En oja, we begingen de stommiteit om te parkeren op Parking 1, die zo vol stond dat we onze elektrische mini-cambio met een schoenlepel tussen twee dikke bakken moesten lepelen. Ikzelf was al op voorhand uitgestapt en mijn vriend moest zich als een waar slangenmens in allerlei bochten wringen om na het parkeren uit de wagen te geraken. Moraal van het verhaal: geloof nooit de indicatie dat er nog redelijk wat vrije parkeerplaatsen beschikbaar zijn.
Een fijne verrassing
Studienamiddag 20 jaar ENA
Veel interessante televisiegerelateerde evenementen deze week. Na 70 jaar televisie gevierd te hebben deze maandag, woonde ik vandaag in het Vlaamse Parlement een studienamiddag ter ere van het 20-jarig jubileum van het Elektronisch Nieuwsarchief bij. Voor wie het zich afvraagt: het Elektronisch Nieuwsarchief archiveert en analyseert alle nieuwsuitzendingen van VRT en VTM. Tijdens de studienamiddag kwamen de onderzoekers de belangrijke bevindingen van 20 jaar ENA-onderzoek toelichten, met daaropvolgend per onderwerp een panelgesprek.
Uit dat onderzoek blijkt (gelukkig) dat het met de kwaliteit en onpartijdigheid van het nieuws in Vlaanderen enorm meevalt, in tegenstelling tot wat de perceptie van de Vlaming hierover is. Op het vlak van diversiteit zijn er echter nog grote stappen te zetten. Al denk ik dat dit voor niemand als een verrassing zal komen.
De studienamiddag werd, hoe kan het ook anders, afgesloten met een receptie. De hapjes waren zeer lekker en verfijnd en ik was graag nog wat langer blijven napraten, maar aangezien mijn vriend en ik om 19u in Kessel-Lo moesten zijn voor een les rueda de casino, gevolgd door een les meringue, kon ik de receptie niet afsluiten. En ja, het was weer koekenbak bij de NMBS, maar gelukkig was er een trein in vertraging waarop ik meteen bij aankomst in het statoin kon springen én blijkt dat na het drinken van zo’n glaasje cava al die danspassen eens zo vlot gaan. 😉
Cocktails bij Sinatra
Vanavond ging ik iets drinken met een kameraad die er nood aan had zijn hart te luchten. Ik was ondertussen al een paar keer langs Sinatra in de Mechelsestraat gepasseerd en dat leek mij een rustige en stijlvolle plek voor een goed gesprek. Onze kameraad zei meteen ja op mijn voorstel en gelukkig bleek mijn indruk juist geweest te zijn.
We installeerden ons aan een rustig tafeltje voor twee waar we veel privacy hadden, genoten van de uitstekende cocktails (de pisco sour is een absolute aanrader) en namen uitgebreid de tijd voor een diepgaand gesprek. Veel oplossingen kon ik niet aanreiken, maar een luisterend oor doet vaak al veel.
Sinatra is beslist een plek waar je mij in de toekomst vaker zal zien.
Bari en relaxen op Lido San Francesco – 16 augustus 2022
Vandaag is het ontbijt op ons dakterras self service, want de eigenares is voor een paar dagen afwezig. We houden het zeer bescheiden bij wat charcuterie en negeren de oudbakken koffiekoeken volledig.
Vandaag gaan op ontdekkingstocht in Bari zelf. Na wat door de smalle straatjes van het centro storico gestruind te hebben, bezoeken we de bijzonder boeiende archeologische site onder de kathedraal van Bari. Onder de kathedraal bevinden zich zowaar nog grote intacte stukken van een Romeinse weg en restanten van prachtige mozaïeken. Ik ben ongelooflijk onder de indruk van deze ondergrondse pracht.
Na deze tijdsreis lopen we even snel binnen in de Chiesa di San Giacomo, op letterlijk een paar stappen van de kathedraal. Vervolgens passeren we langs het Castello van Bari om na te gaan wat de openingsuren zijn, want zelfs google kan ons op dat vlak niet aan de nodige info helpen.
Ondertussen is het tijd voor de lunch. We belanden bij La Cantina dello Zio. Want helaas geen onverdeeld succes blijkt. In groot contrast met al onze vorige ervaringen in Puglia, moeten we hier maar liefst één uur en twintig minuten wachten tot we ons voorgerecht (bruschetta en een kom soep!) krijgen. Onvoorstelbaar. Natuurlijk kan er altijd iets mislopen in de keuken, maar kom dit dan melden en laat je klanten niet zelf informeren waar hun eten blijft. Enfin, de lekkere octopus compenseerde de lange wachttijd een beetje.<
Vandaag is het heel warm. Eigenlijk te warm om in de stad te blijven rondhangen. We keren terug naar onze B&B om ons om te kleden en onze strandspullen op te halen. We houden de eerste de beste taxi tegen die op onze weg komt en vragen hem om ons naar Lido San Francesco te brengen. We huren een parasol en twee stoelen, zwemmen in het warme water van de Adriatische Zee en doen een dutje op het bijzonder drukke strand.
Om terug te keren naar Bari bestellen we een taxi bij de receptie van het Lido, die tot onze grote verbazing na een minuut of tien al komt opdagen. Da’s veel sneller dan verwacht, rekening houdend met het feit dat het strand nu steeds sneller begint leeg te lopen.
In onze B&B spoelen we het zoute zeewater en zand van ons af en tutten we ons op voor ons laatste avondmaal in Bari en bij uitbreiding Puglia. Voor deze bijzondere gelegenheid heb ik een tafel gereserveerd op het terras van Riva ristorante in het nieuwe stadsgedeelte. Een goede keuze, want het terras is prachtig en de bediening gebeurt volgens de regels van de kunst. Zelden zo’n attente ober gehad. En het eten is werkelijk fabuleus. En dat wil wat zeggen in Italië! De wijnen per glas vallen ook in de smaak. Echt een fantastische avond.
Tartare di manzo, senape all’arancia e nicciole:
Capasanta, manderle, miso e scorzonera:
Agnolotti ripieni, melanzana e scamorza affumicata, con salsa die pomodoro:
Risotto, ostriche, cocomero e limone:
Astice, latte di capra, mango, avocado, olio alla curcuma:
Petto d’anatra e pesche arrosto alla salvia:
Fun fact: het Engelse koppel aan de tafel naast ons informeert of we Portugezen zijn, want ze dachten dat we onderling Portugees spraken. Beetje bizar, want ik denk dat er talen zijn die dichter bij het Nederlands liggen dan Portugees, waarvan de klanken toch helemaal anders zijn.
Na een uitstekend diner wandelen we op het gemak terug naar onze B&B terwijl we de prachtige rode maan bewonderen. Echt een avond om in te kaderen.
TV70 in Flagey
Deze namiddag nam ik samen met wat collega’s de bus naar Flagey om een feestelijke namiddag in het teken van zeventig jaar televisie bij te wonen. De namiddag bood een terugblik op de voorbije zeventig jaar en probeerde de trends voor de toekomst te identificeren. Wat, als we eerlijk zijn, niet zo evident is. De disruptie heeft net zoals in andere sectoren ook stevig thuisgehouden in televisieland.
Het was alleszins heel boeiend om de drie CEO’s van de Vlaamse zenders, Dirk Lodewijckx (DPG Media), Frederik Delaplace(VRT) en Jeroen Bronselaer (Play Media) met elkaar in debat te zien gaan. Toch wel een vrij uitzonderlijk moment, die drie heren samen op een podium. De namiddag werd muzikaal opgeluisterd door Hannes Demayer die met zijn band een muzikaal terugblik bood op de begintunes van vele bekende fictie en non-fictie programma’s. Ben er zeker van dat iedereen in de zaal zijn hoofd zat te breken om zich te herinneren welk deuntje bij welk tv-programma hoorde. Zeer fijn gedaan.
En natuurlijk werd de namiddag afgesloten met een feestelijk netwerkreceptie. Wat hadden jullie gedacht?
Kennismaking met de Georgische keuken van Tiflis
Na de heerlijke avond bij La Filosofia prikten we meteen een nieuwe datum om samen met onze Leuvense vrienden nieuwe culinaire horizonten te verkennen. We reserveerden voor de gelegenheid een tafeltje bij Tiflis, het eerste en meteen ook enige Georgische restaurant in Leuven.
Last minute vervoegde nog een andere vriendin ons gezelschap. Gelukkig lukt het nog een stoel bij te schuiven aan onze tafle. De vriendin maakt momenteel een dip door in haar relatie. We boden graag een luisterend oor. Gelukkig is er langs beide kanten bereidheid om de verschillen te overbruggen en dat is het belangrijkste. And what can I say? Ook mijn vriend en ik hebben al moeilijke periodes in onze relatie gekend. Belangrijkste is te blijven communiceren. En op dat vlak zijn ze goed bezig. Wij duimen dus!
En het eten? Ja, dat was echt super. Helemaal overtuigd van de geneugten van de Georgische keuken na ons bezoek. Tiflis lijkt mij ook een zeer geschikte plek om te dineren met een vegetariër of veganist. Zoveel lekkere groenten op de menukaart! En ook de Georgische wijn uit amforen smaakte heerlijk. En natuurlijk sloten we de maaltijd af met een glaasje chacha! Hier zien ze ons beslist nog eens terug!
Pchali (vegan): rode bieten spread met walnoten en granaatappel:
Lobio balls (veggie): kroketjes van bonen-stoofpotje, geserveerd met licht pikante adjika-mayonaise:
Adzjapsandali (vegan): gegrilde halve aubergine gevuld met groentjes en kruiden
&
Mini atsjaroeli chatsjapoeri (veggie): deegbootje gevuld met gesmolten kaas en ei:
Adzjapsandali (vegan): gegrilde halve aubergine gevuld met groentjes en kruiden:
Chinkali: dumplings gevuld met varkens- en rundsgehakt:
Medovil: laagjesgebak met honing en dulche de leche cremevulling:
Sneeuw!
Jawadde!
Vertige revisited
Na een eerste zeer geslaagd bezoek aan deze stijlvolle zaak, die groenten in the spotlight zet, keerde ik met hoge verwachtingen samen met mademoiselle Julie terug naar restaurant Vertige.
Helaas, deze keer keerde ik na ons bezoek terug met gemengde gevoelens. Lag het aan de plek waar we zaten? Bij het raam beneden, waardoor we duidelijk soms aan de aandacht van het personeel ontsnapten? Het liep namelijk al mis bij het aperitief: de ober bracht slechts één drankje. Ik kan er geen statistieken bijhalen, maar ik vermoed dat het toch zelden gebeurt dat een tafeltje van twee personen maar één aperitief bestelt… De douceur des anges bleek ook niet helemaal wat we ervan verwacht hadden (voor een aperitief vonden wij dit echt te zoet), maar dat kan gebeuren, uiteraard. De aangepaste (bio-)wijnen vielen gelukkig beter in de smaak.
De gerechten waren naar goede gewoonte uitstekend en tot in de puntjes verzorgd. Alleen jammer dat het personeel echt geen woord Nederlands spreekt.
We eindigden ons bezoek met een laatste valse noot: we moesten maar liefst drie keer vragen om de rekening. Met als resultaat dat Julie en ik moesten spurten om onze trein te halen. Tja, de ober wilde ons helpen om onze traditie van steevast te laat naar het station te vertrekken in ere te houden, zeker?
Hapjes:
Gerookte vis, ceviche van raap, dragon:
Rode biet, peer, schapenkaas:
Eerste Sint-Jakobsvruchten uit Normandië, verse gember, knolselderij:
Gevulde prei, lactogefermenteerd sap met gegrilde prei-olie:
Gelakte kalfszwezeriken, pompoen, rozemarijn:
Taartje met aardpeer, koffie, pure chocolade:
Versnaperingen:














































































