Ik ben niet echt zo’n fan van wielersport in het algemeen, maar kijk, ik kan niet ontkennen dat de zon en het WK Gravel vandaag voor extra veel ambience in Leuven zorgden.
Diner bij Au Vieux Port op het Eilandje
Gisterenavond spoorde ik naar Antwerpen voor aan date met mijn lieve vriendin uit West-Vlaanderen die tegenwoordig de helft van haar tijd doorbrengt bij haar vriend in Antwerpen. Eerlijk, voor mij is het een pak makkelijker om naar Antwerpen te sporen dan naar het verre Roeselare. 😉
Mijn vriendin wachtte me op aan het station en samen wandelden we over het Astridplein naar het Eilandje.
Originele reclame op het Astridplein:
Het was een zalige herfstdag. Warm genoeg om buiten te aperitieven op het mooie terras van Den Tros. Mijn vriendin had net een promotie gekregen en aangezien ikzelf ook aan een nieuw professioneel avontuur begonnen ben, was een glas champagne hier wel aan de orde.
Voor het diner begaven we ons naar Au Vieux Port een heel statige, klassieke zaak met houten lambrizeringen en voornamelijk een ouder cliënteel. De prijzen van de gerechten op de menukaart benaderden de leeftijd van de klanten: aan de hoge kant. 😉 Niet meteen een zaak die ik met mijn hippe vriendin zou associëren. Bleek dat ze zich van restaurant vergist had en eigenlijk bij Bacchus had willen reserveren. Hahaha, typisch. 😉
Omdat we al een glaasje champagne achter de kiezen hadden, konden we niet anders dan op hetzelfde elan verder gaan. Tot mijn grote vreugde kregen we een glas Perrier-Jouët voorgezet, geserveerd in het prachtige glas met de bloemen. Vervolgens kozen we het goedkoopste hoofdgerecht op de kaart: de steak tartare. En dat hebben we ons niet beklaagd: dit gerecht benaderde werkelijk de perfectie. En de heerlijke Bourgondische wijn maakte het geheel af.
Omdat de prijzen nogal pittig waren, besloten we het dessert te skippen, maar kijk, we kregen nog wat mignardises van het huis aangeboden. Laat ons zeggen dat ik het helemaal niet erg vond dat mijn vriendin zich van restaurant had vergist. 😉
Na het diner wandelden we terug richting centrum. We passeerden langs Café Cousteau en ja, de neonverlichting met de welluidende woorden ‘Kut met Peren’ maakte dat wij een plekje uitkozen op het terras. Helaas de witte wijn was gewoonweg niet te drinken. En dan ben ik nog beleefd. Ik vermoed dat dit een plek is waar je beter een biertje bestelt.
Gelukkig konden we de avond afsluiten op het terras van Joe’s. Amai, wat een contrast! Supervriendelijke uitbater en uitstekende wijntjes.
Een avond om een strik rond te doen. En ik moest zelfs niet lopen om de trein naar Leuven te halen!
De fajãs van São Jorge – 30 juli 2023
Na een goeie nachtrust zitten mijn vriend en ik al om 8.13u aan de ontbijttafel. We worden begroet door de glorieuze vulkaan Pico, die zich eerst nog hult in een kleine wolkensluier, maar zich vervolgens in zijn volle naakte glorie aan ons toont. Na de stevige klim van gisteren kiezen we vandaag voor een makkelijke wandeling.
Onderweg naar het ertrekpunt van de wandeling stoppen we bij de Miradouro da Fajã dos Cubres om te genieten van het indrukwekkende uitzicht op de fajãs aan de voet van de steile kliffen. Wat een adembenemend landschap!
Om 10.50u beginnen we goedgemutst aan de wandeling naar de fajã da Caldeira de Santo Cristobal. Volgens onze informatie zou dit een gemakkelijke wandeling moeten zijn, maar dat viel toch enigszins tegen. Net zoals gisteren is het heel heet en op onze wandeling worden we de hele tijd voorbij gestoken door quads die grote rode stofwolken achter zich laten. Niet zo tof als je plakt van het zweet en de zonnecrème. Op de fajã da Caldeira de Santo Cristobal wandelen we langs een lagune waar je zelf kokkels kan oogsten. Alleen niet op dit moment, want juli is het voortplantingsseizoen van deze diertjes. Op het verste punt van onze wandeling treffen een mooi kerkje aan met dezelfde naam als de fajã: Santuário do Senhor Santo Cristo da Caldeira.
Diner met een oud-studiegenoot
Altijd fijn om bij te praten met mensen die je al lang niet meer gezien hebt! Voor de gelegenheid had ik Victor Bozar Café uitgekozen: meeting in de middle, want mijn oud-studiegenoot werkt in de omgeving van Brussel-Zuid, terwijl ikzelf in de omgeving van Brussel-Noord werk. Het eten is altijd lekker bij Victor Bozar Café en de ligging vlakbij Brussel-Centraal is natuurlijk een extra troef.
Ondanks het feit dat we elkaar al meer dan twee jaar niet meer gezien hadden, leek het alsof er veel minder tijd verstreken was sinds onze vorige ontmoeting. Dat de tijd wel degelijk niet stil had gestaan, bleek uit het feit dat zijn twee zonen ondertussen allebei in de lagere school zitten. En dat terwijl de herinnering aan mijn fietstocht van Antwerpen naar Mechelen voor de babyborrel van zijn jongste zoon mij nog vers in het geheugen ligt.
Ik genoot alleszins van mijn hoofd- en voorgerecht, allebei met rijst in de hoofdrol.
Sint-Jakobsvruchten, kreeftenbisquerisotto met sjalot en prei, chips van boerenkool:
Rijstpap (amai, het duurde even voordat we begrepen dat de ober riz au lait zei toen hij het dessert van de dag voorstelde):
Verkenning van São Jorge – 29 juli 2023
Heerlijk geslapen in onze yurt! En ‘s nachts maar één keer poedelnaakt naar het toilet gemoeten. 😉 Gelukkig regende het niet!
Om 8.10u zitten mijn vriend en ik al aan de ontbijttafel waar we genieten van een heerlijk ontbijt met verse producten van de boerderij. De tomaten zijn ongelooflijk lekker, het fruitsap is fantastisch en dat lekkere hard gekookte eitje maakte het ontbijt helemaal af.
Na het ontbijt wandelen we de trap weer op naar onze yurt, pakken onze spullen bij mekaar en trekken we met onze huurwagen op verkenning. Onderweg belanden we opnieuw in heel dikke mistbanken. Gelukkig zijn de wegen niet druk. Al passeren we onderweg wel een zwaar ongeval: twee wagens die door de zware mist op mekaar gereden zijn. Zo te zien zijn beide wagens perte totale. Laten we hopen dat de bestuurders niets aan dit ongeval zullen overhouden.
We rijden verder naar Norte Pequeno waar het vertrekpunt van onze wandeling ligt. Norte Pequeno is een piepklein, ruraal dorpje (jawel, we moeten zelfs een kudde koeien op de weg passeren om er te geraken). Bij aankomst regent het nog steeds, dus wachten we een tiental minuten in de wagen tot de bui over is. Vervolgens smeren we ons in tegen de zon op een bankje. Terwijl we op het bankje zitten komt er een boer voorbij met twee ossen die een houten kar trekken. Geen idee wat er scheelt met die kar, maar het ding maakt een gigantisch luid piepend en schurend geluid. Bijzonder irritant.
Rond 11u vertrekken we aan de wandeling. Het eerste gedeelte wandelen we door prachtige tropische vegetatie. Overal ruikt het heerlijk naar munt en zien we talrijke kleurrijke bloemen. Het pad daalt steil af naar de fajãs, zo typisch voor São Jorge. Fajãs zijn kleine, vlakke landtongen ontstaan door ingestorte kliffen of lavastromen. Tijdens onze wandeling komen we werkelijk geen mens tegen. Het lijkt alsof we het ganse eiland voor ons alleen hebben.
Opstartlunch!
Na de uitwuifreceptie van gisteren volgde vandaag de opstartlunch. Bedoeling was dat elk afdelingshoofd een elevatorpitch zou geven over de nieuwe afdeling. Met wat hulp van mijn collega’s en ChatGPT was ik tot een mooie pitch gekomen.
Alleen waren vier van de vijf leden van het management (waaronder ikzelf) te laat op het feestje, omdat we allemaal deel uitmaakten van de jury van dezelfde bevorderingsprocedure. Niet echt een ideale timing, maar goed, met wat vertraging kregen onze collega’s dan toch de elevator pitches te horen. En kon ik vervolgens genieten van een lekker slaatje en fijne babbels met de collega’s.
Uitwuifreceptie
Vandaag namen we afscheid van onze oude, vertrouwde afdeling, want vanaf morgen schudden we de teams en afdelingen eens goed door mekaar om te landen met een gloednieuw en verbeterd organigram. Ik geloof echt dat we met deze reorganisatie een aantal weeffouten uit het verleden kunnen rechtzetten. Ikzelf ben alvast bij met mijn nieuwe, vereenvoudigde functietitel. De vorige zorgde voor heel veel verwarring, vooral in internationale contexten.
Omdat we aan de andere kant zeer veel fijne herinneringen hadden aan onze oude afdeling en we tegelijkertijd moesten afscheid nemen van een team dat de oversteek naar een nieuwe afdeling waagt, vond ik het aangewezen om even het glas te heffen en terug te kijken op wat we de voorbije jaren gepresteerd hebben. En dat is best indrukwekkend.
Wat ik niet verwacht had, was dat ikzelf cadeautje zou krijgen: heerlijke chocolaatjes van Leonidas en Chocolatier Deduytschaever (de beste chocolatier van Gent) en een Leuvense cadeaubon. Ik was er echt van aangedaan. Een fijne appreciatie van mijn collega’s die me oprecht gelukkig maakt.
Diner bij Bar Afrique
Vorig jaar kreeg ik een Social Deal bon cadeau voor mijn verjaardag. Aangezien ik zelf niet echt de grootste liefhebber ben van het Social Deal concept (denk altijd dat de horecazaken daar niets aan verdienen en de sector heeft het tegenwoordig al moeilijk genoeg), bleef de bon lange tijd ongebruikt in mijn mailbox zitten. Maar nu besloot ik dan toch de koe bij de horens te vatten en de bon te gebruiken voor ons diner op zondagavond. Mijn vriend en ik waren in een avontuurlijke bui en hadden wel zin om iets nieuws te proberen. Zo belandden we dus bij Bar Afrique in de Tiensestraat. We werden bijzonder vriendelijk onthaald en genoten als aperitief van een heerlijke variant op de befaamde Moscow Mule, waarbij de wodka vervangen werd door rum.
Voor het voorgerecht deelden we mapapu (krokante yuuzu gekruide kippenvleugels) en acras (gezouten beignets met zoetzure saus). Als hoofdgerecht koos ik voor de kip moambe (kip in saus op basis van palmnotensap, geparfumeerd met pindanoten), terwijl mijn vriend ging voor de ntaba (in Afrikaanse kruiden gegrild geitenvlees) met daarbij een portie bakbanaan. De gerechten waren zeker lekker, maar misschien was al dat vlees toch net iets van het goede te veel, zeker na de uitspattingen van de dag voordien.
Good food with great people
Gisterenavond waren we te gast bij onze vrienden op de Leuvense Vismarkt. Naar goede gewoonte startten we de avond met een glaasje champagne, want ja, alle redenen zijn goed om te vieren, nietwaar? En klinken op de vriendschap, dat doen we graag.
Onze vrienden hadden zichzelf weer overtroffen met heerlijke hapjes, fantastisch lekkere wijn en uitzonderlijk sappig vlees. Professioneel gegrild door onze kameraad in zijn Black Bastard Barbecue. Ja, die keramische barbecues zijn tegenwoordig gans de rage. En terecht, hoe lekker was dat vlees van Rondou, zeg! We smulden met ons zessen van al dat lekkers en namen uitgebreid de tijd om bij te praten. Good times!
Teamdag in het glorieuze Kasteel van Gaasbeek
Nog steeds één van mijn favoriete plekken in het Pajottenland. Alleen jammer dat het kasteel zelf zo moeilijk bereikbaar is met het openbaar vervoer. Gelukkig mocht ik deze ochtend meerijden met een lieve collega uit het Leuvense! En tot mijn verbazing zat het verkeer richting Gaasbeek zelfs mee.
We startten de dag met een warm drankje in Café Carletto, gevolgd door een rondleiding in het kasteel zelf. Hoe vaak ik er ook kom, de plek zelf weet me steeds weer te betoveren.
Voor de lunch trokken we naar Taverne Klein Nederlo, waar we op de laatste teamactiviteit van het team in de huidige samenstelling klonken en ik smulde van een werkelijk uitstekende groentenlasagne. De lasagne was van zo’n stevig kaliber dat we aan onze tafel besloten drie thees/koffies gourmand te bestellen, zodat we de kleine versnaperingen konden delen. Geen plek meer voor een groot dessert.
Daarna keerden we terug naar het kasteel om in de ronde torenkamer elkaar te bekampen in een heuse muziekquiz. Mijn team droeg de ronkende naam ‘De Romeo’s’ en tot mijn grote verbazing slaagden we er zelfs in een gedeelde eerste plaats te veroveren! En dat dankzij het feit dat ik de begintune van de serie Community herkende. We vormden trouwens een geweldig team, elk met zijn eigen sterktes.
De rit terug naar Leuven duurde ongeveer dubbel zo lang als deze ochtend met veel file en regen, gelukkig maakte het gezelschap veel goed. Zo kwam ik zelfs te weten dat één van mijn collega’s als hobby glasramen maakt. Hoe cool is dat?