Roger Raveel in BOZAR

Doordat de hallucinante vergadering dubbel zo lang duurde dan gepland, had ik geen tijd meer om vóór ons tijdslot van 19.00u nog snel iets te eten. Maar geen erg, de retrospectieve gewijd aan het werk van Roger Raveel in BOZAR slaagde er moeiteloos in mijn aandacht weg te leiden van mijn rammelende maag. Echt een zeer mooi overzicht van de interessantste jaren uit de carrière van één van de belangrijkste Belgische schilders van de tweede helft van de 20e eeuw.

Ik deel graag enkele van de werken die er voor mij uitsprongen:

IMG_6786

IMG_6787

IMG_6788

IMG_6789

IMG_6790

IMG_6791

IMG_6792

IMG_6793

IMG_6794

IMG_6795

IMG_6796

IMG_6797

IMG_6798

IMG_6799

IMG_6801

IMG_6802

IMG_6805

IMG_6806

IMG_6807

IMG_6808

 

Persoonlijk niet zo’n fan van vogels in te kleine kooitjes. Ik hoop dat ze na deze tentoonstelling terug mogen keren naar een grote volière.

IMG_6811

IMG_6813

In sommige zalen was het naar mijn aanvoelen net iets té druk om volledig veilig te zijn. Maar da’s eigen aan een vernissage natuurlijk. Zoveel mensen die elkaar al lang niet meer gezien hebben, dan is het moeilijk om de neiging te onderdrukken om een babbel te slaan.

IMG_6814

Niet twijfelen, gewoon gaan! Het zal er op normale tijdstippen ongetwijfeld rustiger zijn.

Hallucinant

Speciaal naar Brussel getreind voor een ultieme verzoeningspoging met één van onze opdrachtnemers. De vergadering die initieel één uur zou duren, duurde er uiteindelijk twee en eerlijk, we hadden er ons ook op vijf minuten vanaf kunnen maken. De opdrachtnemer toonde geen enkel begrip voor de moeilijke situatie waarin hij ons plaatste. Ondanks onze pogingen om hem de problemen waarvoor hij ons plaatste in het lang en in het breed uit te leggen, weigerde hij zich klantvriendelijk op te stellen en zich in te zetten om tot een voor alle partijen aanvaardbaar compromis te komen. Wij bleven pogingen doen om begrip bij hem op te wekken voor onze situatie, hij bleef halsstarrig vasthouden aan zijn zienswijze. Enfin, dit is alleszins een vergadering die ik niet licht zal vergeten. Klantvriendelijkheid nul. Onvoorstelbaar.

PS: Fotootje van een indrukwekkende Brusselse werf om de gedachten wat te verzetten.

IMG_6782

Lanyards voor het goede doel

Vandaag via GIFT | Leuven een bijdrage aan het goeie doel gedaan. Binnenkort zullen er kinderen in Gambia rondlopen met de lanyards die ik jarenlang bij mekaar gespaard heb. Blijft een fantastisch concept, die weggeefgroepen! <3

IMG_6775

Dit zijn de andere spullen die op ons appartement stof lagen te vergaren en die ik de voorbije dagen via GIFT | Leuven een tweede leven kon schenken:

Badgehouders:

IMG_6776

Een oud qwerty-toetsenbord:

IMG_6777

En een onvolledige messenblok:

IMG_6720

IMG_6722

Dinner by Octobar!

Rotweertje vandaag. Er passeerden zelfs twee stevige hagelbuien over Leuven (waarvan jullie hieronder het bewijs zien). Dus bleven mijn vriend en ik gezellig binnen cocoonen. Het wandelenthousiasme is ondertussen toch ietwat bekoeld.

IMG_6724

Naar goede gewoonte toverden we ‘s avonds een lekker diner op tafel. Bereid door Octobar ditmaal.

Octopus & crème van bloemkool:

IMG_6732

Tartaar van zwaardvis, Japanse salade van zeewier en geroosterde sesam vinaigrette:

IMG_6736

IMG_6737

Heerlijke vissoep:

IMG_6740

Filet van makreel, ponzu, enoki, lenteui en appelkappers:

IMG_6746

Tarte tatin appel, geklopte honingroom & caramel:

IMG_6769

IMG_6771

#fancyfriday

Een reden om mijn glitterkleedje boven te halen uit de stoffige diepten van mijn kleerkast. Al moet ik eerlijk bekennen dat #fancyfriday in al die video calls niet echt tot zijn recht kwam. Ik denk niet dat iemand door had dat ik iets feestelijks had aan getrokken.

Maar hey, mijn vriend en ik dronken cocktails om het weekend op gepaste wijze in te zetten! That’s also fancy!

10 jaar geleden

Werd Japan getroffen door een aardbeving met magnitude 9.0 en overspoelde een vernietigende tsunami de kust van Japan. Meer dan 18.000 mensen lieten het leven. De schade was gigantisch. Als rechtstreeks gevolg van de tsunami vond een nucleaire ramp plaats in de kerncentrale van  Fukushima Daiichi, waarvan de gevolgen nog jaren (eeuwen?) zullen doorwerken. Het blijft een mirakel om te zien hoe het Japanse volk recht krabbelde na deze ramp en bijna meteen na de ramp aan de heropbouw begon. Deze beelden in de Standaard illustreren dit treffend.

Voor mij is deze ramp onlosmakelijk verbonden met mijn persoonlijke herinneringen aan de bijzondere ontmoetingen met de mensen van Japan tijdens onze reis in april 2011, een maand na de ramp. Zeer dankbaar dat we toen ons steentje konden bijdragen om de bevolking te ondersteunen. Al was het maar door wat vreemde valuta binnen te brengen.

Ik hoop echt dat we in de nabije toekomst, wanneer grote delen van de bevolking gevaccineerd zijn, opnieuw naar dit fantastische land kunnen reizen.