Openingsavond KNAL! Stadsfestival

Een tijdje geleden viel een uitnodiging voor de openingsavond van het KNAL! Stadsfestival in het Depot in mijn mailbox. Een ideale gelegenheid om nog eens op stap te gaan mijn mijn vriendin, dokter, politiek geëngageerd persoon, mama van vier topzonen en kampioen power lifting (seriously, this girl can do it all).

Ik moest mij een beetje haasten om op tijd op onze afspraak te zijn, want een dik kwartier eerder zal ik nog op een terrasje garnaalkroketten te smikkelen. Gelukkig woon ik vlakbij het Depot en moest ik alleen even snel van schoenen wisselen.

De avond bood een vooruitblik op het vier maand durende festival en werd op een bijzonder charmante, zij het soms wat haperende wijze aan mekaar gepraat door An Olaerts, die ik nog ken uit een ver verleden toen bloggen nog hip was. Na het interview met de Belangrijke Mensen (serieus, die kerel van de Nationale Loterij hadden ze beter in het publiek laten plaatsnemen), kwamen twee slimme dames aan het woord werkzaam in de ruimtevaartsector. Ik wou dat ik de tegenwoordigheid van geest gehad had om de namen van de twee dames te noteren, want helaas, zelfs mijn beste google skills weten ze niet naar boven te toveren. Dus als iemand de namen van de dames op de laatste foto weet, laat een berichtje achter in de commentaren.

Verder werd ook een stukje van de sluier van het nieuwe stadskunstwerk opgelicht en kregen we een kleine preview van het openingsweekend in de Abdij van Park. Het officiële gedeelte van de avond eindigde met een spetterend percussie-optreden, geïnspireerd door een mislukt vuurwerk in Oban.

Daarna volgde de receptie met lekkere vegetarische hapjes en speciaal voor het stadsfestival ontworpen pralines van Bittersweet. Mijn vriendin en ik liepen wat bekenden tegen het lijf en zo werd het een heel gezellige avond. Alleen jammer dat mijn vriendin slechts in zeer beperkte mate kon genieten van de hapjes en drankjes, want ze was in volle aanloop naar het Belgisch kampioenschap power liften. Geen al te zware uitspattingen toegelaten voor deze kampioene, dus!

Rond een uur of elf vonden we het welletjes en namen we afscheid van de rest van ons gezelschap. Ik wandelde nog even met mijn vriendin mee tot aan het stadskantoor, waar haar man haar kwam oppikken en genoot van de korte wandeling door de frisse avondlucht terug naar mijn appartement.

Teamdag in Leuven

Teamdag nummer twee bracht ik samen met mijn collega’s door in Leuven. Lekker handig, want zo kon ik ‘s ochtends wat langer in bed liggen. 😉

Eerste stop van de dag: een bezoek aan de raadszaal van het gotische stadhuis, alwaar we wat meer uitleg kregen over de langetermijnplannen van de stad.

Na deze introductie op de toekomst, leidde een gids ons langs verschillende ontwikkelingsprojecten in Leuven. De gids deed echt zijn best en was zeker goed voorbereid, maar hij slaagde er niet in zijn verhaal goed over te brengen. Hij miste ook veel kansen om de collega’s mee te nemen in zijn verhaal. Persoonlijk vond ik het erg jammer dat de wandeling ons alleen langs bouwwerven leidde. Mijn collega’s die Leuven niet kenden, kregen zo een erg vertekend beeld van onze mooie stad. Gelukkig kon ik de gids overtuigen om heel op het einde van de wandeling even in de Hoorn binnen te gaan en de prachtige brouwzaal te bewonderen.

De lunch bij Gastrobar Hop was zonder twijfel het hoogtepunt van de dag: de heerlijk verfijnde gerechten en de uitstekende lokale wijnen en bieren wisten iedereen te bekoren. We klonken in het bijzonder op een collega die vorig jaar in volle coronacrisis met pensioen ging en dus helaas niet op gepaste wijze kon uitgewuifd worden. En of dat glaasje Monteberg smaakte!

bite:

Tartaar van zalm, gekonfijte tomaat, selder, burrata:

Vis van het moment, wortel, raz el hanut, gele biet:

Oogstappel, sabayon, gezouten amandel, ijs van pepermunt:

Na deze zalige en ontspannen lunch met veel gelegenheid om bij te praten, belandden we met een coalition of the willing in Bar Florida voor een koffie, een theetje of iets straffer. Ik hield het braaf bij huisgemaakte gemberlimonade (die eerlijk gezegd meer ijs dan limonade was).

Time flies when you are having fun en het overblijvende groepje dunde geleidelijk uit. Met de vijf laatste overblijvers gingen we uiteindelijk nog garnaalkroketten eten op het terras van brasserie La Royale op het Martelarenplein. Een klassieke afsluiter van een fijne dag.

Een lastige namiddag

Deze namiddag hadden we een gezamenlijke sessie met het management en de teamverantwoordelijken over de waarden die wij als organisatie willen uitdragen en wel… De sessie maakte helaas pijnlijk duidelijk dat er op het vlak van waarden nog veel werk aan de winkel is. Er heerste een heel vreemde sfeer en er werden uitspraken gedaan die ervoor zorgden dat sommige aanwezigen zich onveilig voelden. Zeer spijtig, want rond de tafel zaten stuk voor stuk erg capabele mensen. Ik vrees echt dat iedereen last begint te krijgen van de continue hoge werkdruk en dat frustraties en ongenoegen daarom veel sneller naar boven komen borrelen.

Erg vervelend ook dat ik de laatste twintig minuten van de sessie moest missen omdat ik om 17u een vergadering in Antwerpen had.

Ik hoop alleszins dat dit een one-off was en dat we de volgende sessie kunnen gebruiken om constructief verder te bouwen aan een organisatie waar de medewerkers trots op zijn.

Yet another business lunch

Nog steeds blij dat het weer mogelijk is om samen te lunchen. Niets zo goed om de banden aan te halen met een belangrijke business partner als gezellig rond een tafel zitten onder het genot van lekker eten en een goed glas wijn. De relatie met deze partner is bij momenten nogal gespannen en zulke informele momenten zijn de ideale manier om tot meer wederzijds begrip en een betere samenwerking te komen.

Klimmen en klauteren in Aventure Parc

Supertoffe zondag achter de rug! Enorm genoten van het uitstapje met onze vrienden uit Zoutleeuw en hun drie kinderen naar Aventure Parc. Ik had me speciaal voor de gelegenheid een legging aangeschaft, zodat ik kledij had die makkelijk onder een overall paste. Mijn normale kledingkast bevat immers enkel kleedjes en dat is nu eenmaal niet zo handig. 😉

Het was alweer veel te lang geleden dat mijn vriend en ik de kinderen nog gezien hadden. En amai! Die waren groot geworden! Wat een verstandige en flinke kinderen, ook. Ze lieten zich door geen enkel obstakel afschrikken en moedigden ons en elkaar aan terwijl we ons al klauterend van boomstam naar boomstam voortbewogen.

Ik wist op voorhand niet of dit iets was dan mij zou liggen, maar ik vond het echt geweldig leuk. Doordat we pas rond een uur of drie aan het parcours konden beginnen, lukte het niet meer nog een zwart parcours af te leggen, dat houden we dus voor een volgend bezoek. Lijkt me ook leuk om te doen met de nichtjes van mijn vriend.

Van al dat klauteren krijgt een mens honger. Mijn vriendin had een tafel gereserveerd bij restaurant Citizen Kane in Waver, maar dat viel jammer genoeg wat tegen. We zaten in een koude achterbouw, de risotto was gewoon gewokte rijst en we moesten verschrikkelijk lang wachten op de pannenkoeken als dessert. Ok, de ober kwam wel zeggen dat de pannenkoeken à la minute bereid werden, maar als we hadden geweten dat dit zooo lang zou duren, hadden we zeker iets anders besteld.

Ondanks dat het eten zelf wat tegen viel, was ons restaurantbezoek een gezellige afsluiter van deze sportieve dag.

Communiefeest x 2

Ik ben ondertussen de tel kwijtgeraakt hoe vaak het communiefeest van de twee oudste dochters van de zus van mijn vriend van datum veranderd is. Maar deze zaterdag was het dan eindelijk zover. Een communiefeest in twee delen wel: dit weekend was het feest voor de familie langs de kant van de mama, volgende week voor de familie langs de kant van de papa.

Een betere dag hadden de feestvarkens alvast niet kunnen uitkiezen. De zon zette haar beste beentje voor en het leek wel zomer. Zalig om te kunnen genieten van de laatste warme stralen van de zon met de kille herfst en winter in het vooruitzicht.

We kwamen alvast niets te kort: de ouders van de vierende dames hadden twee grote koude schotels voorzien: eentje met vis en eentje met vlees. En ja, ik ben fan van zo’n heerlijk ouderwetse koude schotel: met tomaat garnaal en gerookte zalm en opgelegde perzik met tonijn. Jammie! Het ging allemaal vlotjes binnen. Zo vlotjes dat ik enkel nog maar plek had voor een heel klein éclairtje als dessert.

Dune

Ik had echt uitgekeken naar dit avondje cinema. Mijn vorige cinemabezoek dateerde immers van bijna exact een jaar geleden. En afgaande op de recensies was Dune het waard om op het grote scherm te bekijken.

Maar jullie voelen het zeker al aankomen, mij stelde de film teleur. Ik had het gevoel dat ik naar een lang uitgesponnen proloog zat te kijken. Mooie beelden ja, maar met een verhaal dat ondertussen zo bekend klinkt, dat het begint te vervelen. Een voorspelde messias met bijzondere krachten die een onderdrukt volk komt verlossen. Echt? En ja, het bronmateriaal dateert uit een andere eeuw, ik weet het. Maar ik heb de boeken niet gelezen (meer een Asimov fan in die tijd) en ik kan dus ook niet terugvallen op een soort van nostalgie naar de wereld van de boeken.

En ja, de cinematografie is indrukwekkend, de kostuums zijn fantastisch en de woestijnplaneet is fabuleus in beeld gebracht. Maar ook: veel scènes zijn echt wel donker gefilmd. En aangezien ik al niet zo geweldig goed zie, moest ik me dus inspannen om te begrijpen wat er nu eigenlijk aan de hand was.

Wie een écht goeie film met Timothée Chalamet wil zien, kan ik alvast “Call me by your name” aanraden.

Date night at Octobar

Na het werk nog eentje gaan drinken met de collega’s op het terras van het Muntpunt Grand Café. Zoals eerder gezegd: zolang het weer het nog toelaat, doen we terrasjes! We waren met een select gezelschap van vier vrouwelijke collega’s en praatten over vanalles en nog wat. Ik moet zeggen dat ik blij was geen cocktail besteld te hebben, want de persoon achter de bar was duidelijk een nieuweling die nog nooit in zijn leven een cocktail gemaakt had. De moscow mule werd een soort gin tonic en de mojito was duidelijk ook een eigen creatie. Gelukkig had ik een glaasje prosecco besteld. Kan weinig mee misgaan.

Ik hield het bij één drankje, want mijn vriend en ik hadden deze vrijdagavond een date night, dus ik kon het niet laat maken.

Mijn vriend en ik startten onze avond met een bezoek aan het terras van de Octobar. Fijn concept, al die kleine hapjes om te delen met daarbij een goed glas wijn en een heerlijke cocktail (deze keer wél correct klaargemaakt) om de avond af te sluiten. Van de mosseltjes met rode curry, citroengras en gember zijn er helaas geen foto’s. Te veel honger, wellicht. 😉

Oesters Juizette “La Rêveuse” en St. Vaast uit Normandië:

Rilette van gerookte forel en artisjok met Griekse pita:

Pimientos de padron:

Gebakken gamba’s met tzatziki en komkommer:

El Presidente en een cosmopolitan:

Na ons bezoek aan de Octobar trokken we naar de cinema, maar daarover meer in een andere blogpost.

Eentje voor de archieven

Business lunch

Mij vandaag superhard gehaast om van de ene vergadering in gebouw X (gepland einduur: 11u) tijdig naar de andere vergadering in gebouw Y (gepland beginuur 11u) te geraken. Gebouw X en gebouw Y liggen 2,6 kilometer uit mekaar, toch een klein kwartier fietsen. Gelukkig ben ik een efficiënte voorzitter en slaagde ik erin de eerste vergadering een kwartier vroeger af te ronden dan gepland en kijk, zo was ik nog eerder dan mijn andere collega’s in de vergaderzaal in gebouw Y.

Na het einde van de vergadering gingen we met gans het gezelschap lunchen. Niet fancy, maar zo’n lunch is altijd een goeie gelegenheid om wat ongedwongen bij te praten en elkaar wat beter te leren kennen.

Yet Another Blog

Life on my side