werk

Met de collega’s naar de Kerstmarkt

Ok, de timing was niet optimaal. Mijn ganse team was tegen de sterren op aan het werken om alle dossiers tijdig af te ronden vóór het eind van het jaar, maar hey, een klein verzetje zou ons ongetwijfeld deugd doen. Oorspronkelijk waren we van plan om rond 16u te vertrekken, maar dat bleek al snel niet haalbaar, dus werd het 17u. Een beetje jammer wel, ook omdat we dit uitstapje gepland hadden als afscheidsmoment voor onze collega.

We startten met een glaasje prosecco op het Sint-Katelijneplein en overhandigden daar onze afscheidscadeautjes: een paar mooie oorbellen en een boek (enfin, ja, de print van de cover, want het boek zat nog in de post). Ze was er heel blij mee. Wel jammer dat  ze niet zo lang kon blijven, wegens nog een andere afspraak diezelfde avond. Een beetje een afscheid in mineur vond ik, maar ze scheen het zelf niet zo erg te vinden.

Verder naar de Vismarkt, waar ik kennismaakte met een Portugees eenpansgerecht dat ik nog niet kende: Arroz de Bacalhau. Verrassend lekker en ongetwijfeld gezonder dan de normale brol die je op een kerstmarkt vindt. Uiteraard dronken we ook een glaasje gluhwein, dat kerstmarkt cliché kan ik moeilijk aan mij laten voorbij gaan. Er is iets aan warme wijn met kanaal en een scheutje rum dat mij warm maakt vanbinnen. 😉

Alvorens de trein naar onze respectieve woonplaatsen te nemen, sloten we ons bezoekje af met een jenevertje. Morgen wachtte ons immers een nieuwe pittige werkdag. Schol!

 

After Work met traantjes

Het was geleden van de maand augustus (kan iemand zich nog die lange hete zomer herinneren?) dat we nog eens een After Work gedaan hadden met de collega’s. Het najaar is zo ongelooflijk druk geweest dat de werken voorbij vlogen en het er gewoon niet van kwam. Gelukkig nam het organiserend comité op de valreep van 2018 de koe bij de horens en werd deze donderdag geblokkeerd voor de laatste After Work van het jaar. We startten de avond in À la Mort Subite met een groep die zo groot was dat het onmogelijk was met iedereen een babbeltje te doen. Fijn om te zien dat er veel nieuwe collega’s deelnamen. Een ideale gelegenheid om al dat nieuw jong volk wat beter te leren kennen.

Met een ietwat uitgedunde groep van elf personen zakten we na een paar drankjes (slechts één in mijn geval, want ik had mij later bij de groep gevoegd) af naar Italiaans restaurant Rugantino, een monument, zo verzekerde één van mijn collega’s mij. Dat viel dan toch dik tegen. De spaghetti vongole was echt de slechtste iteratie van dit beroemde recept die ik in mijn leven gegeten heb: de saus op de pasta bestond volgens mij enkel uit water en peper en de schelpen vielen op twee handen te tellen. Een misser die alleen maar goedgemaakt kon worden door een lekker Italiaans dessert.

En jawel, de zabaglione was heerlijk, maar tegen dat het dessert aan tafel arriveerde, was de collega die tegenover mij zat in tranen uitgebarsten, waardoor we, tussen de happen dessert door, al de moeite van de wereld moesten doen om haar te troosten. Door een stom ongeval is de ex-vriend van mijn collega (die ze in haar hart duidelijk nog niet als een ex beschouwde) zo’n vier maanden geleden gestorven en het rauwe verdriet kwam door een combinatie van drank en de gespreksonderwerpen aan tafel in alle hevigheid naar boven. De tranen bleven maar stromen. Ik had er echt mee te doen, maar denk dat ze in een situatie zit waarbij professionele hulp nodig is. Helaas kon ik niet tot het einde blijven om haar bij te staan, want ik moest de trein naar Leuven halen.

Op zich is het jammer dat de avond in tranen geëindigd is, maar aan de andere kant doet het ook deugd om te weten dat wij er als collega’s voor elkaar zijn. Ook op momenten dat het minder goed gaat.

Een Frans afscheidsontbijt

Het zijn de laatste dagen op het werk voor de collega die mij zo nauw aan het hart ligt. Met plezier kijk ik terug op onze vele fijne babbels. Eén van mijn fijnste herinneringen aan hem is die keer dat we samen het Gentse nachtleven indoken en ik vervolgens het genoegen had te mogen logeren in zijn prachtige appartement in Gent. Op 2 januari verhuist mijn collega naar Parijs en dan zal het gedaan zijn met de gezamenlijke lunches. Ik kan zelf amper bevatten hoe snel het jaareinde in zicht komt en het afscheid dichterbij snelt.

Uiteraard ben ik niet de enige collega die zijn collegialiteit en intelligentie zal missen. Het was dus drummen op het bijzonder toepasselijk Frans getinte afscheidsontbijt. Er waren croissants, chocoladebroodjes, stokbrood en zoet beleg. Helemaal in Franse stijl. De speeches gaven goed weer hoe geliefd de collega is die ons binnenkort zal verlaten. Niemand kon een slecht woord over hem bedenken. Hij werd letterlijk overladen met complimenten. En hoewel ik weet dat niemand perfect is, kan ik niet anders dan zeggen dat hij akelig dicht in de buurt komt.

Hij was alleszins erg opgetogen met het cadeau dat we voor hem in elkaar geknutseld hadden: een gepersonaliseerd kookboek vol met fijne herinneringen en lekkere recepten. Uiteraard kon ik het niet laten om een cocktailrecept voor hem neer te pennen. Met een chocoladetoets voor de zoetekauw die hij is!

Recept voor spicy hot chocolate!

Ingredienten:
500 ml water
2 eetlepel honing
1 klontje boter
1 eetlepel geraspte bittere chocolade
1 koffielepel cacaopoeder
1 snuifje kaneelpoeder
1 snuifje kardemom
1 kruidnagel
1 snuifje nootmuskaat
25 ml Zacapa 23

Bereiding:
Breng het water aan de kook en zet het van het vuur. Voeg er de overige ingrediënten aan toe en giet door een zeefje. Serveer warm.
Ideaal voor koude winterdagen in Parijs!

Recept voor Chocolate Mojito!

Ingrediënten:
30 ml witte rum
1-2 eetlepels rietsuiker of suikersiroop
30 ml doorzichtige chocoladelikeur
30 ml bruiswater
2 takjes verse munt
4 limoenpartjes

Bereiding:
De basis van deze cocktail is een mojito. Plet de limoen samen met de rietsuiker. Voeg hierna de rum en de chocoladelikeur toe samen met enkele blaadjes verse munt. Voeg crushed ice toe. Goed roeren met een barlepel en de rest van het glas aanvullen met bruiswater. Voeg nog een extra schepje chrushed ice toe. Als versiering zet je een munttakje in het glas. Opdienen met een After dinner chocolaatje.

Teamlunch bij Hémisphères

Voor de vierde en laatste teamlunch van het jaar hadden we voor achttien personen gereserveerd bij Hémisphères, een restaurant dat ik jaren geleden al eens bezocht, maar waarvan ik niet meteen erg onder de indruk was. We moesten toen erg lang wachten op eten dat niet echt bijzonder was. Maar goed, het was een voorstel van één van de collega’s, dus wilde ik het restaurant graag nog eens een nieuwe kans geven. Misschien waren er nieuwe uitbaters die het niveau opgetild hadden.

Helaas, ook dit tweede bezoek viel dik tegen. Nochtans zag ik het al van ver aankomen: bij het bestellen zei de ober dat iedereen (achttien personen) vrij kon kiezen van de kaart. Dat kon uiteraard nooit goed komen… Na wel drie keer met aandrang vragen of we ons niet beter tot een vijftal gerechten zouden beperken, gaf ik het op. En jawel, mijn vrees werd bewaarheid: sommige mensen kregen hun eten maar liefst een half uur (!) later dan hun tafelgenoten. En het was niet eens zo lekker. Mijn lamsstoofpotje was aan de taaie kant en niet warm genoeg. Nochtans waren die mooie metalen potjes waarin de curry’s geserveerd werden bedoeld om er een uurtje onder te zetten…

Jammer dat we ons teamlunchjaar niet in schoonheid konden afsluiten. Volgende keer maar weer naar Jour de Fête?

Virtual Reality Sports!

De laatste loodjes wegen altijd het zwaarst en dat geldt in overtreffende trap voor de laatste weken van het werkjaar 2018. Het is zo druk dat ik amper nog weet waar mijn hoofd staat, laat staan dat ik aan sporten toe kom. Gelukkig zijn er dan onverwachte initiatieven op het werk, zoals de mogelijkheid om kennis te maken met Virtual Reality sport. Toen ik de aankondiging op ons intranet zag verschijnen, reserveerde ik zo snel als ik kon een time slot. Ik ben immers altijd te vinden voor een uitstapje naar een ander universum.

Rond 18u was het aan mij. Ik kreeg een helm met een ingebouwde VR-bril opgezet en het avontuur kon beginnen. Eerst speelde ik een spelletje squash, dat, hoewel minder intensief dan een echt spel (je moet immers niet lopen) er toch in slaagde mijn hartslag een beetje te verhogen. Maar het leukste was toch het spel waarbij ik een échte tegenstander kreeg en we mekaar met virtuele ballen moesten proberen te raken. Een eerste kennismaking die alvast naar meer smaakt!

Alweer feest!

December is niet alleen een maand waarin er hard gewerkt wordt, het is ook een maand waarin er veel reden is tot feesten! Amper een paar dagen na onze zeer succesvolle boeklancering, hielden we opnieuw een feestje om een nieuwe publicatie voor te stellen. Toegegeven, iets bescheidener deze keer, met catering die we zelf gekocht hadden en een beperkt aantal deelnemers. Maar dat maakte het er niet minder gezellig op! Een mooie afsluiter van een zeer boeiend project dat in totaal ongeveer vier jaar duurde.

IMG_0743[1]

Een feestje en een boekvoorstelling

Jawel, alweer een jarige om in de bloemetjes te zetten. Ditmaal vierden we het twintigjarig bestaan van een belangrijk onderdeel van mijn team. Met een schitterend boek blikken we terug op de voorbije twintig jaar. Het boek is het resultaat van het harde werk van twee collega’s, die terecht trots mogen zijn op hun ‘kindje’. Het eerste exemplaar van ons boek werd met gepaste luister overhandigd aan de minister van Cultuur in de AB. En vervolgens dronken we een glas (of twee) op onszelf. Dat mag ook al eens!

IMG_0721

IDEA Anniversary Day

Dat ik altijd wel te vinden ben voor een feestje, zal jullie ongetwijfeld bekend zijn. Toch twijfelde ik even toen de uitnodiging voor het verjaardagsfeestje van IDEA in mijn bus viel, aangezien het feestje plaats vond aansluitend op ons eigen bedrijfsfeestje. Maar toen ik hoorde dat de Kapblok de catering verzorgde, was de knoop snel doorgehakt. Met als bonus dat een andere collega zich ook had ingeschreven voor hetzelfde feestje.

En het moet gezegd: de schuimwijn en de catering was toch van een iets ander niveau dan dat van ons werkfeestje. Het was zelfs zo leuk dat ik, toen mijn collega vertrok, besloot nog wat langer te blijven. En zeg nu zelf, wie krijgt er niet graag chocolaatjes als aandenken aan een fijne avond?

IMG_0685

IMG_0686

IMG_0689