Moet een mens verstandig zijn en de eerder gemaakte plannen bijstellen. Ik had deze avond immers gepland om naar de lezing van Emanuel Christ in CIVA te gaan, maar toen ik zag dat ik bijna veertig minuten onderweg zou zijn met het openbaar vervoer, voelde ik mijn enthousiasme onder het nulpunt dalen. De grote hoeveelheid werk op de plank in combinatie met het feit dat ik deze week nog twee andere avondactiviteiten in mijn agenda had staan, maakte dat ik het verstandiger vond om gewoon naar huis te sporen en een avond te werken.
En eerlijk, blij dat ik deze keuze gemaakt heb. Dit was duidelijk het engagement te veel deze week.
Deze ochtend nam ik de bus van Brussel-Noord naar het MONA klooster in Jette. Het was even zoeken om de bushalte te vinden door de werken aan Brussel-Noord, maar gelukkig was google mijn vriend en toonde googlemaps mij waar de tijdelijke busstop was.
Het was een prachtige zonnige dag en de busrit verliep vlotjes. Ik kwam mooi op tijd aan in het MONA klooster voor kennismaking met een aantal organisaties uit de sociaal-culturele en amateurkunstensector. Bijzonder boeiend en fijn om mijn horizon wat te verbreden. De locatie was ook heel bijzonder. Het voormalige klooster is getransformeerd naar een open ontmoetingsruimte waar kruisbestuivingen kunnen plaatsvinden. Verschillende creatievelingen hebben er hun atelier, maar er is ook een sportzaal, vergaderruimte, screeningzaal, een secret garden en een akoestische kapel.
Voor de lunch werden we getrakteerd op heerlijke Libanese gerechten, waarvan we samen genoten in de rustgevende en (gelukkig) schaduwrijke tuin. Echt een bijzondere plek om even te verpozen in een grootstad als Brussel. Deed me deugd om een voormiddag te ontsnappen aan de werkstress.
Doet altijd deugd als het managementcomité dubbel zo lang duurt als gewoonlijk. Alvast genoten van deze heerlijke Italiaanse specialiteiten én het mooie uitzicht. Het kwam de kwaliteit van de vergadering in de namiddag alvast ten goede!
Altijd fijn als je te voet kan gaan werken! Vanaf 11.30u hadden mijn collega’s en ik een overleg met een aantal partnerorganisaties in één van de gezellige vergaderlokalen in M. De uren daarvoor werkte ik dus van thuis uit. Lekker makkelijk.
Voor de lunch werden we getrakteerd op brood met een overdaad aan verschillende soorten beleg, quiches en vers gemaakte soep. Het leuke aan de lunch was dat die voor de verandering eens niet uit voorgesmeerde broodjes bestond, maar dat je zelf kon kiezen welk beleg jouw voorkeur had. Al focuste ik mij vooral op de soep en de quiche. Ik was zo druk aan het babbelen dat ik helemaal vergat foto’s te maken van de lunch. Jullie zullen dus jullie verbeelding moeten gebruiken.
Na de lunch waren er nog twee workshops gepland, eentje gewijd aan onze gemeenschappelijke uitdagingen en een tweede gewijd aan hoe we onze onderlinge samenwerking konden versterken.
Om 15.30u schreven we de laatste conclusies op en haastten we ons naar de aula van M voor de lancering van Horizon 2035 door minister Gennez.
We sloten de dag af op het geweldige dakterras van M waar we genoten van een hapje en een drankje van de geweldige Laura Massa. Er waren ook nog rondleidingen in M voorzien, maar het was zo gezellig op het dakterras dat ik die helemaal uit het oog verloor. Ik zal nog eens moeten terugkomen op een later moment!
Deze donderdag en vrijdag verbleef ik samen met mijn collega’s van het management en het middenkader in de prachtige Hoge Rielen. Bedoeling van de tweedaagse was de onderlinge banden opnieuw wat nauwer aanhalen en na te denken over het leiderschap binnen onze organisatie. Gelukkig kon ik carpoolen met wat collega’s, want hoe mooi de Hoge Rielen ook zijn, makkelijk bereikbaar met het openbaar vervoer zijn ze niet.
Helaas voelde ik ‘s ochtends bij het vertrek al een lichte kriebel in mijn keel. Tijdens de workshops overdag viel het mee (heel fijn om een aantal nieuwe methodieken uit te proberen, waarvan the fishbowl en het Oxford style debate mij het meeste zijn bijgebleven), maar na de (overheerlijke) barbecue ‘s avonds, begon mijn stem het langzaamaan te begeven. En om heel eerlijk te zijn: het feit dat ik mij geheel vrijwillig aanmeldde als spelleider voor het weerwolven zal uiteraard niet geholpen hebben. Naarmate de avond vorderde werd ik heser en heser.
Resultaat: de dag nadien voelde ik mij bijzonder belabberd. De combinatie van te veel wijn en een vervelend virus. Al een geluk dat we allemaal op een aparte kamer lagen, want goed geslapen had ik niet. Ik deed mijn uiterste best om na te denken over hoe we het leiderschap binnen onze organisatie kunnen verbeteren, maar ik voelde dat ik alles behalve in goede doen was. Noch het ontbijt, noch de lekkere broodjes ‘s middags slaagden erin mijn energieniveau op te krikken. Ik was dan ook behoorlijk blij dat de workshops vrijdagnamiddag op een deftig uur stopten en dat ik na de treinrit Tielen – Lier – Leuven ‘s avonds op tijd in bed kon kruipen.
Deze voormiddag woonde ik het Groot Onderhoud bij in het BMCC in Brugge. Oorspronkelijk had ik gepland gans de dag deel te nemen, maar omdat mijn mailbox ontploft was na een lang weekend in Porto, besloot ik wijselijk na de keynote speeches en de (bijzonder karige, het moet gezegd) lunch naar huis te keren om in de namiddag aan mijn mailachterstand te knabbelen. Bijzonder gecharmeerd door de keynote van Jonas Roelens, historicus en schrijver, die enkele hardnekkige middeleeuwse clichés doorprikte. Bijzonder boeiend en een herinnering dat desinformatie van alle tijden is.
Kuisheidsgordels in de middeleeuwen blijken een verzinsel van (jullie geloven het nooit) dr. Kellogg’s te zijn. De man vond masturberen trouwens des duivels.
Mijn lunch was een samenraapsel van de restanten uit bijna leeggeplunderde saladekommen:
Fenomenaal uitzicht op het mooie Brugge:
En de fijne wandeling terug naar het treinstation:
Gisteren carpoolde ik samen met een bende collega’s uit Leuven naar den Oven in Boom voor de uitreiking van de Ultimas 2024. De uitreiking had een facelift gekregen, waardoor de nadruk veel meer kwam te liggen op de bekendmaking van de winnaars in aanloop naar de show, dan op de show zelf. Een begrijpelijke beslissing om de schwung in de show zelf te houden, maar als neveneffect had dit wel dat, naar mijn aanvoelen, de winnaars niet voldoende tijd hadden om zelf een woordje te zeggen op het podium. De ene na de andere winnaar kwam het podium op, om datzelfde podium vervolgens na een minuut of vijf alweer te verlaten. Ik geraakte zowaar het overzicht kwijt.
Zullen me bijblijven:
Het prachtige muzikale nummer aan het begin van de show:
Lieke De Vry, winnares Circus die haar steun betoonde aan het Palestijnse volk:
De charmante jongedame in het blauwe bloemenkleedje van PLEK35, de makers van de Ultima award, die de awards mocht overhandigen:
Marijke Pinoy, die de Ultima voor Algemene Culturele Verdienste kreeg. Wat een ongelooflijk slimme en welbespraakte dame!
Alle winnaars op een rijtje:
Het lekkere, volledig vegetarische eten van EetClusief:
De boot van Boom:
Het was alleszins een supertoffe avond met fijne gesprekken in een mooi kader. Heel dankbaar dat ik de gelegenheid heb om naar zulke fijne events te gaan. Alleen jammer dat de locatie in Boom niet met het openbaar vervoer te bereiken was.
Na de laatste vergadering van het programmabureau, dat ik een paar jaar met veel plezier heb voorgezeten, had ik een feestelijke drink voorzien. Kwestie van de leden van mijn programmabureau te bedanken voor de fijne samenwerking en te klinken op een succesvolle verderzetting van het werk onder een andere vlag. Een beetje bitterzoet, dit afscheid, want ik was er stiekem altijd een beetje trots op te kunnen zeggen dat ik voorzitter was van het programmabureau digitale dienstverlening. Zelfs al moet ik toegeven dat de term ‘programmabureau’ bij sommige collega’s de wenkbrauwen deed fronsen.
Deze ochtend woonde ik samen met mijn collega-leidinggevenden een inspiratiesessie over leiderschap bij van Katleen De Stobbeleir van de Vlerick Business School. En alhoewel veel van de aangesneden onderwerpen niet nieuw voor mij waren, was ik zeer blij met deze boeiende opfrissing.
Het betoog van Katleen De Stobbeleir zat goed ineen en ze slaagde er moeiteloos in de concepten op een heldere manier uit te leggen. Ze wist de aandacht van het publiek vast te houden door interactieve intermezzo’s in te bouwen. Naar mijn mening is het erg belangrijk om af en toe stil te staan bij je eigen leiderschap en hoe je de dingen aanpakt. Blij dat mijn bedrijf daar ook zo over denkt.
