Alweer een prachtig zonnige dag! De Club is helaas vanaf vandaag verboden terrein voor ons. Heel erg vind ik het niet, want het aanbod in de gigantische ontbijtzaal is werkelijk om van achterover te vallen. Zoveel keuze. Ik weet niet wat eerst te proeven! Of toch: een dag is pas goed als die begonnen wordt met een noedelsoepje! 😉

Vandaag staat er een bezoekje aan Kusu eiland op het programma. We twijfelen of we te voet of met de metro naar de ferry terminal zullen gaan. Luie mensen als we zijn, geven we de voorkeur aan de metro. We stappen op een metro waarvan we denken dat die ons rechtstreeks naar de ferry terminal bij Marina South Pier zal brengen. Bij nader inzien blijken er echter twee metrostellen op hetzelfde spoor te vertrekken, elk met een andere bestemming. En natuurlijk zitten wij in het foute metrostel. Dan maar uitgestapt bij de volgende halte en een tweede poging ondernomen. Deze is gelukkig wel succesvol.

Bij navraag bij het ticket office voor de ferry blijkt dat we nog zo’n anderhalf uur moeten wachten op de ferry naar Kusu Island (die vertrekt om 12u stipt). Dat valt tegen. We twijfelen even of we onze plannen zullen veranderen, maar kopen dan toch maar tickets. Onze wachttijd brengen we door in de Singapore Maritime Gallery, een vrij nieuw museum dat opende in 2012. De Singapore Maritime Gallery is een onverwachte meevaller: zeer veel interessante informatie over de haven van Singapore, mooie modellen van boten en kranen, en toffe interactieve opstellingen. Ook erg geschikt om met kinderen te doen. Dat anderhalf uur op overschot vliegt voorbij en mocht zelfs nog iets meer zijn.

Voordat we de ferry naar Kusu Island nemen, kopen we snel nog wat goedkope snacks om ter plaatse te lunchen. Op Kusu Island zelf zijn immers geen eet- of drinkgelegenheden. Het aanbod in het miniwinkeltje in de terminal is echter nogal beperkt, dus houden we het bij iets wat lijkt op cake, koeken en cashew noten.

Op het moment dat we aan boord gaan van de ferry zien we in de verte dikke, grijze wolken samen pakken. Laat ons hopen dat de bui over waait… Ik had me op voorhand de tocht naar Kusu Island heel idyllisch voorgesteld, zo’n beetje zoals die bootjes naar Pulau Ubin. De realiteit is echter anders: de ferry is een échte ferry, zo eentje waar je niet buiten op het dek kan en waar je achter mekaar in versleten stoffen zetels zit. Bovendien hangt er een vrij doordringende dieselgeur in de kajuit. Tijdens de boottocht kunnen we amper naar buiten kijken, omdat de ramen zo vuil zijn. Niet zo aangenaam.

Onderweg naar Kusu Island maakt de ferry een korte tussenstop op St John Island. Daar hebben we net genoeg tijd om er tien minuten de benen te strekken en wat frisse lucht in te ademen. De lucht ziet er nog steeds donkergrijs uit en we voelen een paar dikke regendruppels op onze hoofden neder dalen. St John Island zelf ziet er heel aangenaam uit. Moeten we nog eens naar terugkeren bij een volgend bezoek aan Singapore.

Vanaf St John Island is het nog een kwartiertje varen tot het mooie, groene Kusu Island. Het had duidelijk geregend vlak voor onze aankomst, want de picknicktafels zijn nat. Ondertussen is het middaguur al even gepasseerd en zoeken we een min of meer droog plekje op om onze snacks te verorberen. Onze aankopen zijn geen groot succes. Enkel de cashewnoten zijn lekker. Oh well, ’t is niet dat wij in Singapore al veel te kort zijn gekomen op culinair vlak.

Kusu Island (Turtle Island) is eigenlijk een kunstmatig eiland dat ontstaan is door twee kleinere eilanden samen te voegen. Het eiland wordt ook schildpaddeneiland genoemd, omdat er een legende is die zegt dat het eiland ontstaan is doordat een gigantische schildpad zich omtoverde in een eiland om twee vissers (een Chinees en een Maleisiër) die schipbreuk geleden hadden te redden. Meer dan twee uur heb je niet nodig om het eiland volledig te verkennen.

De zon breekt door de wolken terwijl wij de Chinese Tua Pek Kong Temple bezoeken. In de tempel is er een koertje met allemaal schildpadden. Verschillende soorten door mekaar. Plots zien we dat een roodwangschildpad met zijn bek een klein vogeltje grijpt. De schildpad sleurt het arme ding in het water, alwaar het na een heftige doodsstrijd verdrinkt om vervolgens als maaltijd voor de schildpad te dienen. The circle of life.

Na de Chinese tempel wandelen we verder naar het Maleise heiligdom Keramat Kusu. We beklimmen de 152 treden naar het heiligdom en komen boven op de heuvel aan bij een knalgeel geverfde tempel. Een heer die bij het heiligdom hoort, overtuigt ons om een ritueel uit te voeren. We krijgen allebei een geel lint rond onze pols gebonden en moeten mekaars handen vasthouden boven een rokend wierookvat. Vervolgens worden wij en onze familie tot in het zevenste knoopsgat van kop tot teen gezegend. Op het einde van het ritueel smeert de heer wat parfum op ons beider handen. Afgaande op al de gele linten die de bomen rondom de tempel sieren, is het de bedoeling de linten daar achter te laten. We knopen onze linten rond een tak en dalen de 152 trappen opnieuw af.

Bij het terug gaan, zien we dat in de verte boven Singapore stad een gigantisch regenbui hangt. Het contrast met de zon op Kusu Island kan amper groter zijn. Schitterend fotomateriaal. Wij dik tevreden dat we vandaag voor dit uitstapje gekozen hebben.

En daarmee is ons bezoek aan Kusu Island ten einde. Echt een klein en schattig eiland. Ook een aanrader als je een rustig strand zoekt om te zonnen. Mooie witte stranden en bijna geen volk. De boottocht terug verloopt vlotjes. Ditmaal is er geen tussenstop op St John Island, waardoor we sneller terug zijn. De metro brengt ons terug naar het hotel alwaar ik mij even terugtrek in de airco van onze kamer om een werkje voor Spaans te maken (de leerkracht dringt er nogal op aan dat we gebruik maken van het forum).

Daarna vertrekken we richting Orchard Road, de bekendste shopping straat van Singapore. Op ons gemak wandelen we door de gigantische shopping centra die vol met kunstwerken staan. We nemen roltrappen naar boven en naar beneden, belanden op daken en in kelders, nemen een loopbrug naar de overkant van de straat en lopen gewoon onze neus achterna. Heel fijn.

Rond half zes besluiten we op zoek te gaan naar een plek om te dineren, want we worden ‘s avonds verwacht op een feestje bij onze vrienden. Na even wachten, krijgen we een tafeltje toegewezen bij Genki sushi, een kaiten sushi die toch net iets anders is dan de klassieke kaiten sushi zoals wij deze gewoon zijn. Bij Genki sushi bestel je je sushi met een tablet en na een korte wachttijd wordt de sushi met een treintje tot aan jouw tafel gebracht. Je neemt je bestelling van de trein en geeft dan via een knop aan dat de trein opnieuw mag vertrekken.

De sushi is overheerlijk. Mijn vriend en ik smullen dat het een lieve lust is en proberen allerlei sushivarianten uit die we in de sushizaken in Leuven niet kunnen krijgen.

Na dit voortreffelijke avondmaal keren we terug naar ons hotel om de doos pralines die we op de luchthaven kochten op te halen en vertrekken we naar het appartement van onze vrienden. Het kost ons toch zo’n drie kwartier om er te geraken en dan moeten we nog bellen naar onze vriend omdat we niet goed weten op welk verdiep we moeten zijn.

We ontmoeten een klein, maar uitmuntend gezelschap. Onze gastheer en gastvrouw doen hun best om mijn glas champagne voortdurend gevuld te houden, dus hoe later de avond, hoe waziger de herinneringen.

Een Duitse gast vertelt ons een ongelooflijk straf verhaal over zijn schipbreuk in Thailand tijdens een duikcursus. De boot waarmee zijn groep ging duiken is effectief gezonken met al hun spullen erop en ze moesten ongeveer een uur in het water ronddobberen voordat ze gered werden. Hij vertelde het allemaal alsof het de gewoonste zaak ter wereld is. Terwijl de toehoorders met open mond zitten te luisteren. (En neen, hij heeft ons niets op de mouw gespeld.)

We komen ook meer te weten over de huisvesting in Singapore. De overheid staat in voor de bouw van de grote appartementcomplexen. Appartementen worden nooit verkocht, je leaset een appartement tot de termijn van de lease verlopen is. Die lease kan maximaal 99 jaar bedragen, maar kan door de overheid eenzijdig ingekort worden. Dit is geen ramp, want de overheid zal er voor zorgen dat je een andere woonst kan leasen, mocht dit gebeuren.

Daarna barst de party pas goed los met Duitse schlagers, Stromae en karaoke. Ik spreek Frans met een Chinese die in Frankrijk is geboren maar nu in Singapore woont, een paar woordjes Duits met de Duitsers in het gezelschap, wat Spaans met onze gastheer en gastvrouw en zelfs Russisch met de vrouw van één van de Duitsers die Russisch studeert (al kan ze er niet zoveel van).

Echt een surreële, maar memorabele avond.

Aangezien er op het tijdstip dat de party gedaan is, geen metro’s meer rijden, bestelt onze gastvrouw een taxi voor ons. We zitten ongeveer vijf minuten in onze auto wanneer mijn gsm afgaat. We zijn ons fototoestel vergeten. Rechtsomkeer dan maar en we lachen eens goed om onze eigen stommiteit.

Doodmoe, maar zeer tevreden en een beetje dronken kruipen we in ons bed.