Deze zaterdagochtend een beetje uitgeslapen, gezellig samen ontbeten en met de kinderen gespeeld.

In de voormiddag trokken we met onze vriend W en zijn schattige dochter O naar het Slavín monument. Dit monument werd door de Sovjets opgericht op de begraafplaats van duizenden soldaten van het Sovjetleger (6.845 om precies te zijn) die sneuvelden tijdens de Tweede Wereldoorlog bij de bevrijding van Bratislava van de Duitse bezetter in april 1945. Het monument moet zich zowat op de hoogste plek van Bratislava bevinden. Het 11 meter hoge standbeeld van A. Trizuljak boven op een 39 meter hoge piloon is bijgevolg zichtbaar van zowat overal in de stad. Je moet het de Sovjets nageven, ze hadden verstand van het bouwen van bombastische monumenten. Toch is deze plek net zoals de talrijke oorlogskerkhoven in de Westhoek het bezoeken meer dan waard. Want laten we niet vergeten dat zonder de dood van al deze jonge soldaten de oorlog wel eens een heel andere wending had kunnen nemen. Terecht dat deze plek in Bratislava tot Nationaal Cultureel Monument uitgeroepen werd. Het prachtige uitzicht op de stad namen we er graag bij.

Aangezien we ‘s ochtend niet al te vroeg gegeten hadden, waren we nog niet hongerig rond lunchtijd. Onze vrienden stelden voor om iets te gaan eten buiten het stadscentrum, in Modra, vlakbij de wijngaarden. En zo kwamen we terecht in restaurant Elesko, een verrassend moderne constructie op het platteland van Bratislava, omgeven door wijngaarden. Binnen in het restaurant kon je echt ten volle genieten van de moderne architectuur die je het gevoel gaf midden in de velden te zitten. Zeer knap gedaan. In het gebouw was ook een museum met tijdelijke tentoonstellingen, maar dit bezochten we niet.

Het was twee uur gepasseerd toen we ons een plek zochten op het terras. Op aanraden van onze vriendin L proefden we van de lekkerste druivensap ooit. Geperst van de druiven die op dat eigenste moment aan de wijnranken hingen te rijpen. Heerlijk! Zoals het échte Slovaken past, begonnen we de maaltijd met een voorgerecht terwijl boven onze hoofden ouderwetse vliegtuigen kunstjes uithalen (wat verderop was een luchtshow aan de gang). Als voorgerecht nam ik een soep van rundsbouillon met leverdumplings en groenten. Erg lekker. Ook het hoofdgerecht: gegrilde snoekbaard met saffraan wijnsaus, tomaten, venkel, geroosterde knofloof en gegrilde aardappelen was heerlijk. De hoeveelheden waren, naar eveneens Slovaakse gewoonten, zeer genereus. Voor het hoofdgerecht verkasten we naar binnen, het werd ons immers wat te frisjes op het terras. Er stak een kil windje op en de zon liet het jammer genoeg afweten.

‘t Is een beetje beschamend om toe te geven, maar we tafelden tot een uur of zes. (Ja, ik nam nog een dessert, maar sorbet helpt de vertering, of dat hebben ze me toch altijd wijsgemaakt.) Of neen, eigenlijk schaam ik me helemaal niet. Het was gewoon supergezellig. Kleine O op de trampoline en wij fijn babbelend met onze vrienden. Over Bratislava, het leven, de start-up van onze vriend, hun toekomstplannen. Echt ten volle genoten van deze ontspannende momenten samen. Onze vrienden waren dan ook nog eens zo lief ons verschillende flessen wijn cadeau te doen afkomstig van het domein zelf. <3

Rond half acht waren we terug op het appartement van onze vrienden, maar het avondmaal besloten we wijselijk aan ons voorbij te laten gaan. 😉

Nadat de kleinsten in bed lagen gingen we met onze vriend de stad in. We pikten nog net het laatste kwartier mee van een Urban Market in een oude gerestaureerde markthal. De hal stond heel lang leeg, totdat een ondernemende dame besloot zich de toestand van dit verkommerde gebouw aan te trekken, een huurovereenkomst met de stad af te sluiten en er opnieuw een markt in onder te brengen met allerlei kraampjes met zelfgemaakte spullen en natuurlijk eten en drank! Ik dronk er een glaasje schuimwijn, terwijl de heren zich aan een wat zwaardere rode wijn waagden. Onze vriend stelde voor de avond te eindigen in één van de meest populaire cocktailbars van de stad: de Sky Bar beloofde ons een fenomenaal uitzicht over Bratislava te bieden. En jullie weten allemaal dat ik een fan ben van de combinatie cocktails en fenomenale uitzichten. 😉

De bar zat stampvol, maar de geluksgoden waren aan onze kant: er was een plekje vrij voor drie personen aan de bar. We zaten met onze rug naar het fenomenale uitzicht, maar konden wel genieten van de bedrijvigheid van de barmannen achter de toog. De eerste cocktail die ik voorgeschoteld kreeg, was echt fenomenaal lekker. De Pineapple Basil Tini was een heerlijke combinatie van verse ananas, citroen, vodka en basilicum. Staat op mijn lijstje om thuis ook eens uit te proberen. Mijn tweede cocktail, de Shulimango, was ook lekker, maar niet zo overdonderend lekker als de Pineapple Basil Tini.

Terwijl de heren aan de bar bleven zitten om whiskey te drinken, nam ik de trap om een verdieping hoger op het buitenterras wat foto’ s te nemen van het uitzicht. Voor mij was het echt wel te koud om buiten op het terras op de zevende verdieping te gaan zitten, maar een groep dappere heren had duidelijk geen last van kippenvel. Toen ik op het terras verscheen met mijn fototoestel werd ik uitbundig gegroet in het Engels door de heren die zich duidelijk goed vermaakten. Ik groette vrolijk terug en concentreerde me verder op de foto’s. Na de begroeting schakelden de heren over op hun moedertaal (Vlaams!) en begonnen ze onderling te overleggen of ze hun kans moesten wagen om mij te versieren. Inwendig moest ik keihard lachen, maar ik besloot nog even niets te verraden. In het Engels vroegen ze me waar ik vandaan kwam en of ik nog plannen had voor de avond. Dat kon ik natuurlijk niet laten liggen en ik zei fijntjes: “Uit hetzelfde land als jullie.” Rode kaken en gelach alom. Gelukkig waren ze beleefd gebleven. 😉 We praatten nog even over wat ze allemaal al bezocht hadden, maar het aanbod om samen met hen de nachtclubs te verkennen liet ik toch maar liggen. 😉

Glimlachend en een sterk verhaal rijker keerde ik terug naar mijn gezelschap. Na twee cocktails (voor mij) en wat whisky’s (voor de mannen) sloten we de avond af en keerden we terug naar het appartement na deze toch wel erg decadente dag.